"TA ΦΩΤΑ, με τα φώτα σβηστά κυβέρνηση και αντιπολίτευση..."

Με την Ελένη Σπανοπούλου. «Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά τριγυρνάνε οι νταλίκες»… στην Ελλάδα.  Στα λιμάνια, στους σταθμούς, στην αγορά, κ...

Με την Ελένη Σπανοπούλου.

«Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά τριγυρνάνε οι νταλίκες»… στην Ελλάδα. 

Στα λιμάνια, στους σταθμούς, στην αγορά, κι όλους όσους δεν θυμούνται φορτωμένες. Παραμονή των Φώτων και φως για τις ζωές των πολλών δεν διαφαίνεται… 

Παρηγοριά στο άρρωστο δεν είναι φυσικά το τραγούδι των Χρ. Νικολόπουλου – Μανώλη Ρασούλη σε στίχους του Γ. Σαρρή.

Όσο κι αν προσπάθησα, όμως, να βρω κάτι καλό να γράψω, όσο κι αν γνωρίζω ότι τέτοια μέρα όλοι περιμένουν έναν καλό λόγο, μια ευχή, έναν γλυκό τρόπο για να υπεκφύγουν οι θύτες, να αποφύγουν τα θύματα τη μαυρίλα όσων ζούμε και να νοιώσουμε γιορτινά, δεν τα κατάφερα.

«Σήμερα τα Φώτα και ο Φωτισμός. Η χαρά μεγάλη και ο Αγιασμός» τραγουδούν κατά την Παράδοση τα παιδιά στους δρόμους. Ελπίζω και η κόρη του… Άρη Πορτοσάλτε, που άδικα και υπερβολικά ανησυχεί, αφού ποτέ κανένα παιδί που ψέλνει τα κάλαντα, δεν δηλώνει το ονοματεπώνυμό του!
Όχι κάλαντα γιορτινά, όχι ευχές των Θεοφανίων για Φώτιση, τίποτε δεν πρέπει στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Καμιά ευχή δεν αξίζει στους κυβερνώντες της Ν.Δ., αλλά και τους κυβερνήσαντες, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, τον τελευταίο μισό αιώνα! Ανεύθυνοι της αχρηστίας και ρέκτες της ρεμούλας! Υπεύθυνοι της άπατης, της εξαπάτησης και της φτωχοποίησης του λαού. Πρόσφατα, μάλιστα, αποκαλύφθηκε με οδυνηρό τρόπο ότι και οι κυβερνήτες του ΣΥΡΙΖΑ πρόδωσαν τη Δημοκρατία στο όνομα της οποίας κυβέρνησαν και αποδυνάμωσαν, έξω από ένα μπουζουξίδικο, έτι περισσότερο, το ηθικό πλεονέκτημα από την πρώτη φορά Αριστερά.

«Σφάξαμε τον πετεινό, είδαμε τα Φώτα, δώστε μας το μπαξίσι μας, να πάμε σ’ άλλη πόρτα». Όποια ελάχιστη διάθεση μού είχε απομείνει και φωτίστηκε από την οικογενειακή θαλπωρή των γιορτών, την πήρε και τη σήκωσε η πίκρα και η οργή για όσα ζούμε.

Καρφιά στην καρδιά όλων μας καμένες ζωές στα Τέμπη και στο Μάτι, ζητούν ακόμη δικαίωση. Δεκάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις αγωνίζονται να μην κατεβάσουν ρολά. Αγρότες στον θεσσαλικό κάμπο περιμένουν ακόμη τη βοήθεια που τους έταξαν. Στις εξώπορτες, κάθε πρωί, οι πολίτες κοιτούν με αγωνία αν ήρθε το δηλητηριώδες ραβασάκι του λογαριασμού της ΔΕΗ. Η ελεημοσύνη των 100 ευρώ στους συνταξιούχους χάθηκε στο καλάθι του σούπερ μάρκετ και στην αγορά ενός παιχνιδιού για το εγγόνι.
Στην αγορά εργασίας, εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία, με κουτσουρεμένα έως ανύπαρκτα επιδόματα. Οι πολίτες να μην πληροφορούνται από τα συστημικά ΜΜΕ ότι η αμοιβή για την εργασία τους κατατάσσεται σε αγοραστική αξία και δύναμη μισθού, τελευταία στην Ευρώπη.

Ένας πρώην τραπεζουπάλληλος, ονόματι Στουρνάρας, μας απειλεί με τον κίνδυνο να γίνουμε Συρία. Το έγκλημα στους δρόμους να πυροβολεί ανενόχλητο.

Η Αττική να χρειάζεται ναύαρχο κι όχι Περιφερειάρχη με την πρώτη μεγάλη μπόρα στην Ποσειδώνος. Και η Κυβέρνηση των αμέτρητων υπουργών, γενικών γραμματέων, ειδικών συμβούλων, βουλευτών, μετακλητών και πάει λέγοντας, αποκλείει το Σύνταγμα του Χάρη Δούκα και χορεύει γελοία τσιφτετέλια παραμονή Πρωτοχρονιάς σε ένα κιτς γιορτινό πρόγραμμα της ΕΡΤ, για να μην δει ο κόσμος την Νατάσα Μποφίλιου να στηρίζει τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού.

Από όλο τον παραπάνω εσμό των «γαλάζιων» μη άριστων, αλλά αρεστών του καθεστώτος Μητσοτάκη, ελάχιστοι έχουν αποδειχθεί άξιοι της θέσης τους, εργατικοί και έντιμοι. Το έργο τους, όμως, αποδυναμώνεται και χάνεται στη ναρκισσιστική διαταραχή ενός πρωθυπουργού που εμφανίζεται από τα συστημικά ΜΜΕ να εγκαινιάζει όλα τα καλά, ενώ για όλα τα άσχημα φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τον ίδιο!
Μερικοί, μάλιστα, με μηδενικό έργο συνεχίζουν αόρατοι να μισθοδοτούνται. Για παράδειγμα. ο Ειδικός Γενικός Γραμματέας ….Μακροπρόθεσμου Σχεδιασμού, στο Γραφείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, που άμα βρείτε τι ακριβώς έχει καταφέρει από το 2023 μέχρι σήμερα, εγώ θα πω τα κάλαντα των Φώτων, το Μεγάλο Σάββατο ανήμερα, έξω από το Μαξίμου!

«Σήμερα τα Φώτα και ο Φωτισμός»…. Χαμογελαστός ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να φωτογραφίζεται με την οικογένεια του στις διακοπές της, κάτι που ευφυώς αποφεύγουν οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί. Αλλά πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, που λέει ο θυμόσοφος λαός μας…

Όχι, κύριε Πρωθυπουργέ! Όχι, κύριοι ανεύθυνοι και ασυνείδητοι κυβερνώντες! Κι εσείς light αντιπολιτευόμενοι ντεμέκ Σοσιαλιστές της Χαριλάου Τρικούπη και fake Αριστεροί της Κουμουνδούρου.

Δεν θα έχετε καμιά καλή ευχή. Ούτε καλή τύχη … Για τον απλό, πικρό λόγο ότι δεν τα δικαιούστε! Μπορώ μόνο να ευχηθώ, είθε η Συγχώρεση να είναι άγνωστη για σας και η λησμονιά για τα πεπραγμένα σας, να μην έλθει ποτέ! Όσο καλόγνωμος κι όσο καλόψυχος κι όσο χριστιανός ή άθεος κι αν είναι κανείς, είναι αδύνατον να μπορεί να στείλει ευχή σε όλους όσοι ευθύνονται για την καταστροφή και τη συνεχιζόμενη ταλαιπωρία της πιο όμορφης χώρας του κόσμου. Αυτής, που ονομάζει ο Ποιητής «φωνή Πατρίδας». Αυτό τον τόπο που «τη γλώσσα μού έδωσε ελληνική». Αυτό «τον κόσμο, τον μικρό, τον Μέγα», τον ελληνικό, που σέρνεται στα ερείπια του 20ού αιώνα και αδυνατεί να ορθοποδήσει στη ανατολή της τρίτης δεκαετίας του 21ου.
Δεν έχω, λοιπόν, ενδοιασμό να σας… ευχηθώ: ΚΑΚΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ 'ΧΕΤΕ όλοι όσοι κυβερνήσατε με γνώμονα μόνο το κομματικό, το ατομικό και το… οικογενειακό σας συμφέρον! Σας παίρνει όλους η μπάλα της οργής χρονιάρες μέρες, γιατί είδα τις φάτνες φτωχών ανθρώπων χωρίς φωτιά να ζεσταθούν, χωρίς γιορτινό τραπέζι. Είδα νέα παιδιά να λένε τα κάλαντα για λίγα ευρώπουλα, μοναχικούς και γέροντες χωρίς φροντίδα στην αρρώστια, στις γειτονιές, στο σχολείο, στην κοινωνία. Χωρίς κανένα στήριγμα φτωχοί από σπίτια με μαγκάλια και φτωχοποιημένοι από οικογενειοκρατούμενα τζάκια να κοιτάζουν τα δυσπρόσιτα ελέη στις γιορτινές βιτρίνες, σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, και να σκύβουν σιωπηλοί το κεφάλι.

ΚΑΚΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ 'ΧΕΤΕ όσοι στερήσατε από τους Έλληνες την περηφάνια! Από τους πολίτες την πίστη στη Δημοκρατία. Από τους δημότες την αγάπη για την πόλη. Από τους μαθητές την πεθυμιά για Γνώση. Aπό τους αρρώστους την προσμονή για τη γιατρειά. Από τους γέροντες την ηρεμία του Τέλους. Από τους σακατεμένους το κουράγιο και από τους ξενιτεμένους την ελπίδα για το γυρισμό!
Με λύπη επαναλαμβάνω σήμερα ό,τι έγραφα πριν από 3 χρόνια: Οι ανακυκλωμένοι επίγονοι είστε αυτοί που ρημάξατε τη εθνική οικονομία, τα δημόσια ταμεία και οδηγήσατε τη χώρα σε πτώχευση. Ψευδοπροφήτες της καλύτερης ζωής, ψευτοποιητές των ντεμέκ αισθημάτων, ψευτόμαγκες με τα γκλομπς και τις κρότου λάμψης στα χέρια κακοπληρωμένων νέων αστυνομικών, προβοκάτορες κάθε αντίστασης, αγκιτάτορες χωρίς όραμα, τύραννοι και καταπατητές ονείρων! Βδέλλες που ήπιατε το αίμα του λαού και καταστρέψατε το Ασφαλιστικό Σύστημα της χώρας, κουρεύοντας το κοινωνικό ασφαλιστικό κεφάλαιο όλων των Ελλήνων. Λίγοι και λειψοί ως πρωθυπουργοί, υπουργοί, δήμαρχοι, δικαστές, αξιωματούχοι του Στρατού, της ακαδημαϊκής ζωής, της ιεροσύνης κι όχι μόνο! Αλλά και ως αντιπολίτευση, Πράσινη και Κόκκινη…
Δεν αξίζετε ευχές όσοι μέχρι το 2010 υπογράψατε την καταδίκη μας, φέρατε την Ελλάδα στον γκρεμό και τσακίσατε τα όνειρα πολλών γενεών στα βράχια του ΔΝΤ, των διεθνών των ευρωπαίων και των εγχώριων κοτζαμπάσηδων. Όσοι με ψεύδη και φρούδες υποσχέσεις απαξιώσατε τις προσδοκίες και την ψήφο που σας δόθηκε. Όσοι τάξατε ευωχία και κεράσατε κώνειο. Όσοι υποσχεθήκατε ευημερία και προσφέρατε ανεργία.

Όσοι ευαγγελιστήκατε τάξη και ασφάλεια και σκορπίσατε τρόμο και ανησυχία. Όσοι με έπαρση κομπάζατε ότι νικήσατε την πανδημία και υπερδεκαπλασιάσατε τους τάφους απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας. Όσοι πλασαριστήκατε ως ικανοί και άριστοι και αποδειχθήκατε ανίκανοι και άχρηστοι. Όσοι πολεμήσατε με νύχια και με δόντια την πρώτη φορά Αριστερά. Καταδιώξατε την κάθε διαφορετικότητα και βάλατε στον πάγκο την ευκαιρία που έδωσε ο λαός σ’ έναν νέο πολιτικό που δεν ανήκε στα τζάκια σας. Όπως κάνετε τώρα με τον Στέφανο Κασσελάκη κι εσείς της Κυβέρνησης και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη και οι πραξικοπηματίες της Κουμουνδούρου!
«Ολίγο Φως και μακρινό, σε μέγα σκότος κι έρμο» ήταν ο Αλέξης Τσίπρας το 2015, όπως το Κίνημα Δημοκρατίας το 2024, για να μνημονεύσω τoν Διονύσιο Σολωμό. Στα 203 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 δεν υπάρχει, θαρρώ, καλύτερο επίμετρο για τη χρονιά που τέλειωσε από την ποίησή του.
Ζητώ συγγνώμη αναγνώστη, αν βαρύνω τη γιορτή με την οργή μου. Ως πολίτης με δημόσιο λόγο, όμως, νοιώθω την ανάγκη μιας, δημοσιογραφικής – έστω – ποιητικής υπέρβασης. Από το σαθρό φυσικό και κοινωνικό τοπίο, σε έναν πνευματικό και ηθικό κόσμο που οι σημερινοί κυβερνώντες δεν πρόκειται να μας προσφέρουν ποτέ. Το απόδειξαν με την ασέβεια της διακυβέρνησης τους, την αδυναμία, την ανικανότητα ή ακόμη χειρότερα την άρνηση του να σκύψουν στις ανάγκες και τις ζωές των ανθρώπων που χάθηκαν, χάνονται και θα χάνονται όσο ο πρωθυπουργός χαμογελά, χωρίς «Λογική κι Ευαισθησία» αναμασά τις ίδιες φρούδες υποσχέσεις και πάει διακοπές…
«Αγάπη κι έρωτα Καλού, τα σπλάχνα μου τινάζουν. Τα σπλάχνα μου κι θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν». Με στήριγμα κι ελπίδα, την επιθυμία και προσμονή των πραγματικά άριστων του τόπου για το Καλό, θυμήθηκα σήμερα τους παραπάνω στίχους του Διονύσιου Σολωμού.

Κι επειδή στους καιρούς μας έχουν εξαφανιστεί οι εθνικοί ηγέτες, οι εθνικοί ποιητές, οι εθνικοί ευεργέτες που θα έδιναν ανάσα στη χώρα, αλλά περισσεύουν οι κάθε λογής έμποροι ελπίδων, αφήνω την οργή μου ελεύθερη να στείλει ανάθεμα σε όσους επιτρέπουν να σβήνει από τον χάρτη της Ευρωπαϊκής Ανάπτυξης η χώρα μέρα τη μέρα και φωτογραφίζονται γιορτινά, χαμογελώντας σαν χορτασμένες βδέλλες…
Μαζί, αναθυμούμαι το Σονέτο του μεγάλου Ζακυνθινού Ποιητή της Λευτεριάς: «Αν θέλεις η πατρίδα σου να μη σπαράζει πια, κάμε σ αυτήν να βγει, αυτός που να σου μοιάζει».
Το 2025, από το ξεκίνημα παίρνει στην πλάτη του ένα λαό, πικραμένο και φοβισμένο για την ίδια του τη ζωή. Τους ραγιάδες που, 203 χρόνια πριν, ορθώθηκαν και επαναστάτησαν. Αν, όμως, οι Έλληνες που δεν φοβήθηκαν το θάνατο για την πατρίδα και τη λευτεριά, έφθασαν να φοβούνται τη ζωή, τότε έχουμε κάθε δικαίωμα να πούμε σήμερα στους δήθεν πολιτικούς, δήθεν άριστους και δήθεν ικανούς: ΚΑΚΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ 'ΧΟΥΝΕ! ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΦΩΤΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΑΛΠΗ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ…

* Η Ελένη Σπανοπούλου είναι δημοσιογράφος, τ. Πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ