ΟΙ ΜΟΝΟΙ που κάνουν ...“καλές γιορτές”

Μέσα σε ένα σκηνικό αν μη τι άλλο μελαγχολίας περνούν τις φετινές γιορτές οι Έλληνες. Δεν είναι μόνο οι γενικότερες εξελίξεις, σε ολόκληρο ...

Μέσα σε ένα σκηνικό αν μη τι άλλο μελαγχολίας περνούν τις φετινές γιορτές οι Έλληνες. Δεν είναι μόνο οι γενικότερες εξελίξεις, σε ολόκληρο το πλανητικό χωριό, που προκαλούν φόβους και αβεβαιότητες για τη διεθνή ασφάλεια και ειρήνη, όπως και για τις συνέπειες που μπορεί να έχουν όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν στη δική μας ταραγμένη γειτονιά. Είναι εξίσου δραματικά και τα στοιχεία της καθημερινότητας που βιώνει η ελληνική κοινωνία και τα οποία συνθέτουν ένα περιβάλλον ρευστότητας και ανησυχίας για την επόμενη ημέρα.
Η πραγματικότητα την οποία παρουσιάζει η κυβέρνηση τόσο για τα οικονομική μεγέθη όσο και για τον κοινωνικό ιστό είναι εντελώς εικονική. Μια ματιά να δώσει κανείς στα ίδια τα επίσημα στοιχεία για τς οφειλές που έχουν τα ελληνικά νοικοκυριά προς το δημόσιο μπορεί να καταλάβει το μέγεθος του αδιεξόδου. Την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης και το οικονομικό επιτελείο του πανηγυρίζουν, ευρισκόμενοι μάλλον σε άλλο πλανήτη, φαίνεται καθαρά ότι νέα άνοδο κατέγραψαν τα συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη προς την Εφορία που υπερβαίνουν πλέον τα 108,5 δισ. ευρώ, ενώ σχεδόν οι μισοί φορολογούμενοι εμφανίζονται ως οφειλέτες του Δημοσίου. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι στοιχείο ότι μόλις ένα ποσό της τάξης των 3,6 δισ. ευρώ -ή το 3,3% του συνόλου των χρεών- είναι ενταγμένα σε κάποια από τις ρυθμίσεις ενώ ποσό της τάξης των 105 δισ. ευρώ είναι εκτός. Τι δείχνουν αυτά; Είναι φανερό ότι ύστερα από μια 15ετία μνημονιακής και μεταμνημονιακής μέγγενης, οι Έλληνες εξακολουθούν να είναι χρεοκοπημένοι διότι, πολύ απλά, οι αριθμοί επιβεβαιώνουν ότι βρίσκονται σε αδυναμία να πληρώσουν. Έστω και να ενταχθούν σε κάποια από τις πολλές ρυθμίσεις αφού ούτε αυτές είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν. Κι εκτός από τα χρέη αυτά, υπάρχει ασφαλώς και το βουνό του ιδιωτικού χρέους που κάνει το μείγμα πιο εκρηκτικό ακόμη. Ο μέσος Έλληνας είναι υποχρεωμένος να δώσει προτεραιότητα στην επιβίωση του ίδιου και της οικογένειας του, έστω και με διαρκή πτώση του βιοτικού επιπέδου και με συνεχείς στερήσεις και σφίξιμο του ζωναριού, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις υπόλοιπες υποχρεώσεις. Αν αυτά συνδυαστούν με την κατάσταση στην πραγματική οικονομία, που πάει κι αυτή από το κακό στο χειρότερο, τότε κάθε άλλο παρά για “γιορτινό” κλίμα μπορεί να μιλήσει κανείς στα σοβαρά. 

“Καλές γιορτές” θα περάσουν δυστυχώς λίγοι μεταξύ των οποίων όσοι απολαμβάνουν τα ωφελήματα της διαπλοκής, της στενής σχέσης με την ελίτ της εξουσίας και της απομύζησης των κρατικών ταμείων και πόρων.