Η αντιμετώπιση της τουρκικού νεο-οθωμανικού επεκτατισμού...

ΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΑΜΥΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ, Η ΕΛΛΑΔΑ, Η Ε.Ε. και οι ΑΝΑΓΚΕΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ...

ΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΑΜΥΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ, Η ΕΛΛΑΔΑ, Η Ε.Ε. και οι ΑΝΑΓΚΕΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ...
Του Δημήτρη Καραμήτσα
    Η αντιμετώπιση της τουρκικού νεο-οθωμανικού επεκτατισμού περνάει αναγκαστικά μέσα από δύο πυλώνες στρατηγικής.
    Ο 1ος πυλώνας αφορά το ελληνικό κράτος και τους πολίτες του. Αμφότερα, κράτος και πολίτες, είναι παντελώς απαξιωμένα υλικά και πνευματικά και διολισθαίνουν ταχέως προς την αποδόμηση και την εξαφάνιση. Αυτή την στιγμή το ελληνικό κράτος ως υλική και θεσμική οντότητα και οι πολίτες ως η ουσιαστική υπόσταση του κράτους βρίσκονται όχι μόνο σε διαρκή παρακμή, αλλά και σε καθεστώς/στάδιο υποτέλειας. Αυτά τα δύο γνωρίζουμε ιστορικά που οδηγούν.
    Δυστυχώς, τόσο σε επίπεδο ασχολούμενων ενεργά με την πολιτική, όσο και σε επίπεδο φιλοσοφίας, πολιτικής σκέψης, πολιτισμού και εν γένει διανόησης – κάτι που αφορά το σύνολο του λαού - βρισκόμαστε σε χαμηλότατο επίπεδο. Το κράτος είναι παραδομένο σε ιδιωτικά συμφέροντα (ντόπια και ξένα, πολλές φορές και ξένων κρατών), η γενεσιουργός βάση της κοινωνικής πορείας : η εργασία, είναι σκόπιμα απαξιωμένη πολιτικά και υλικά, η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων έχει καταστεί αφόρητη και οι άρχουσες τάξεις “πουλούν” επιβολή βίαιης εξουσίας και αυθαιρεσία σε κάθε επίπεδο θεσμικό (π.χ. δικαστικό σύστημα, διοικητικό σύστημα, πολιτικό σύστημα) και μη θεσμικό (διαπλοκή, διαφθορά, προνομιακές σχέσεις και ρυθμίσεις, λαθρεμπόριο, μαφία κ.ο.κ.).
    Τα ανωτέρω (και πολλά άλλα) οφείλουμε να τα σταματήσουμε και επειδή η πνευματική διεργασία και η εξέλιξη για μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι διεργασία αδύνατη και στην καλύτερη περίπτωση εξαιρετικά δύσκολη, που την πολεμά και όλο το σύστημα συντήρησης που δεν θέλει την πνευματική και προσωπική εξέλιξη των ανθρώπων και ενεργεί ώστε να την αποτρέπει, ενώ παράλληλα τους ωθεί σε χειρότερα ακόμα σημεία και αντιλήψεις, η λύση είναι οι θεσμικές πολιτικές λειτουργικές μεταβολές. Οι ίδιες οι μεταβολές στους θεσμούς αποτελούν από μόνες τους στοιχείο που αναγκάζει τον άνθρωπο να εξελιχθεί. Μέχρι σήμερα οι θεσμικές μεταβολές κινούνταν σχεδόν όλες προς την κατεύθυνση του συντηρητισμού, της κοινωνικής απομόνωσης, του ατομισμού, της απαξίωσης και της φτωχοποίησης σε κάθε επίπεδο. Η τάση των θεσμικών πολιτικών μεταβολών οφείλει να κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση, στην κατεύθυνση της αξίωσης και ενεργοποίησης των πολιτών, της καθολικής συμμετοχής στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, ως μέσο και εργαλείο εξέλιξης.
    Ας θυμηθούμε π.χ. τον Σόλωνα και πόσο σοφά οι θεσμικές του μεταρρυθμίσεις άνοιξαν τον δρόμο προς την Δημοκρατία, μέσω της ενεργοποίησης και αξίωσης των πολιτών και ουσιαστικά με τον τρόπο αυτό στην ισχυροποίηση της Αθήνας. Αντίστοιχο παράδειγμα αποτελεί η νομοθεσία του Λυκούργου που έκτισε την ισχύ της Σπάρτης μέσα από τη νομοθέτηση πολιτικού δημοκρατικού συστήματος και ας δράσουμε ώστε με μία ήρεμη πολιτική επανάσταση δημιουργήσουμε ξανά την μαγιά, την “θράκα” της αξίωσης και της προόδου. Άλλωστε, μέσα από αυτές τις διαδικασίες νικήθηκε η Περσική αυτοκρατορία (αντίστοιχη απόλυτα της Οθωμανικής) και κυρίως δημιουργήθηκε ο θαυμαστός αρχαίος ελληνικός πολιτισμός. Δεν είναι θέμα καταγωγής, είναι θέμα κοινωνικής λειτουργίας και ελευθερίας σκέψης, έκφρασης και δημιουργίας.
    Οι θεσμικές προτάσεις υπάρχουν “στο συρτάρι” και θα μπορούσαμε να τις συζητήσουμε, οφείλουμε όμως να ισχυροποιήσουμε την κοινωνία και να επαναφέρουμε την δημοκρατία και την ελευθερία στον τόπο μας.
    Στο υλικό πλαίσιο και για να μην μακρηγορώ, το σύνολο της χώρας, κράτος και πολίτες, οφείλουν να κινηθούν στην κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, στην κατεύθυνση της παραγωγικής αυτονομίας – αυτάρκειας με ουσιαστική συμμετοχή και έλεγχο από το κοινωνικό σύνολο. Αυτό θα επιφέρει την κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας, την ισχυροποίησή της και την δυνατότητα μείωσης των ελλειμμάτων, τα οποία δημιουργούνται κατά συντριπτικά μεγαλύτερη αιτία από το αρνητικό ισοζύγιο εισαγωγών - εξαγωγών της χώρας  Υπάρχει και για αυτό αναλυτικό σχέδιο σφραγισμένο στο “συρτάρι” λόγω της εξαιρετικής σημασίας του.  Θα πρέπει δε να επισημάνω ότι δεν μπορούν να εξαπατούν τον λαό και να φέρουν επιχειρήματα περί αύξησης του ΑΕΠ της χώρας, όταν αυτή γίνεται με προσμετρόμενη την αύξηση των εισαγωγών, την αύξηση των δανείων από το εξωτερικό και την αύξηση των ποσών των φόρων.     
    Βασικό όπλο όμως και στοιχείο επιτυχίας είναι η επαναφορά των κρίσιμων υποδομών στον κρατικό και κυρίως στον κοινωνικό έλεγχο, διότι αυτές είναι τα ουσιαστικά στοιχεία που αξιώνουν το κράτος και την κοινωνία και τα στοιχειώδη εργαλεία άσκησης της οικονομικής πολιτικής. Η επαναφορά, ως αναγκαία για το δημόσιο κοινό συμφέρον, οφείλει να γίνει ακόμα και με μέσα που θα αναγκάσουν τους νυν κατόχους να πωλήσουν τις κύριες υποδομές που κατέχουν (στην ουσία τους έχουν παραχωρηθεί έναντι πινακίου φακής και πολλές φορές εκβιαστικά ή με διαφθορά και διαπλοκή).
    Αν τα ανωτέρω δεν πετύχουν θα πρέπει να δημιουργηθούν νέες δομές που να ανήκουν στην κοινωνία-κράτος και να υπερισχύσουν.
    Στα ανωτέρω, που αφορούν και άλλους τομείς όπως η εκπαίδευση/παιδεία θα πρέπει να προστεθεί και η ανάλυση-πρόβλεψη της πορείας της ΕΟΚ/ΕΕ που είναι ζοφερή και διαλυτική. Αν η αφορμή ή το τελικό χτύπημα για την πρόσφατη ταχείας κατάρρευση των οικονομιών των ισχυρών της Ε.Ε. και της παραγωγικής της αποδόμησης είναι οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στην Ρωσία και συνολικά ο πόλεμος που τελικά προκάλεσε η Ε.Ε. στην Ουκρανία, το συνολικό ζήτημα και αίτιο της αποδόμησης σε κάθε επίπεδο εκκινεί 30 χρόνια πριν με την συνθήκη του Μάαστριχτ και ουσιαστικά με την απόλυτη κυριαρχία του δόγματος και στην ουσία απατηλού τεχνάσματος του νεοφιλελευθερισμού (“ελεύθερη αγορά”, “ελεύθερος ανταγωνισμός” κλπ.), του ενιαίου νομίσματος που ελέγχεται από μία κεντρική τράπεζα και της παγίωσης και επαύξησης των “επενδυτικών” επεκτατικών δυνατοτήτων των ισχυρών και της αντίστοιχης μειονεξίας των ανίσχυρων κρατών μελών μέσω των όρων συγκράτησης των ελλειμμάτων του ΑΕΠ σε κλάσμα του.  Τα ανωτέρω εξηγούνται και μέσα από την ιστορική κοινωνική, πολιτική, οικονομική και εν τέλει και εθνολογική ανάλυση των κρατών και εθνών της Ευρώπης – ανάλυση τεράστια, αλλά και εξαιρετικά χρήσιμη και κρίσιμη – την οποία δεν θα μπω στην πειρασμό να παραθέσω στο κείμενο. Είναι όμως αναγκαίο να κατανοήσουμε την μακραίωνη και εγκαθιδρυμένη λεηλατική, ιμπεριαλιστική αντίληψη των αρχουσών τάξεων και τμήματος των λαών των κρατών της Ε.Ε. (θεωρώ ότι η απόδειξη είναι ιστορικό αυτονόητο και γνωστό τοις πάσι).   
    Η πλήρης ιδιωτικοποίηση της οικονομίας και βασικών υποδομών των αδύναμων κρατών, η καταστροφή των παραγωγικών δομών τους (πολιτική και της ΕΟΚ) ή η εξαγορά όσων είχαν ουσιαστική προνομιακή ισχύ, η προνομιακή εγκατάσταση επιχειρήσεων από τα κράτη του διευθυντηρίου, το ιδιωτικό χρήμα, ήτοι η υποχρέωση δανεισμού του κράτους από τους ιδιώτες με επιτόκιο (και μάλιστα διαφορετικό για κάθε κράτος), το “ισχυρό νόμισμα”, η τιμή του οποίου οριζόταν από το διευθυντήριο, η ιδιωτική οικονομική αυθαιρεσία, η απαγόρευση κρατικών επενδύσεων και ενισχύσεων ακόμα και με την πολιτική των περιορισμένων σε ποσοστό του ΑΕΠ ελλειμμάτων, έφεραν την χρεοκοπία και την υπερχρέωση, πρώτα των ανίσχυρων κρατών ή των κρατών που έγιναν στόχοι των ισχυρών και στην συνέχεια την συνολική κατάρρευση και των εσωτερικών ιμπεριαλιστών με τα ελλείμματα να βρίσκονται στα μεγαλύτερα ύψη της ιστορίας και της ανθρωπότητας και αυτά να στρέφονται τελικά κατά των λαών και των κοινωνιών της Ε.Ε.                  
    Η δουλική ένταξη των κρατών του πρώην ανατολικού μπλοκ και η εκμετάλλευση των ανθρώπων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών και υποδομών σε αυτά (πάντα από συγκεκριμένα εθνικά μορφώματα) επέφερε μία σύντομη θετική διαφοροποίηση της εικόνας, που όμως δεν είναι αρκετή για να καλύψει την υστέρηση και την μειονεξία  στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι, αλλά και την οπισθοδρόμηση στο κοινωνικό επίπεδο. Ο πόλεμος στην Ουκρανία προκλήθηκε από τις ίδιες ιμπεριαλιστικές ορέξεις λεηλασίας ενός ακόμα λαού και κράτους. Πρόκειται για “ζωτικό χώρο” (κατά τις θεωρίες του άξονα) προκειμένου να καταστούν ισχυρότεροι και να ανταπεξέλθουν στην φρενίτιδα των οικονομικών ανταγωνισμών υπό το καθεστώς της ζούγκλας του νεο-φιλελευθερισμού. Η Ρωσία σαφώς αντέδρασε ενεργά με πολεμική σύρραξη στην “επένδυση” της Ε.Ε. (και των άλλων “συμμάχων”), με αποτέλεσμα το εγχείρημα της λεηλασίας να γίνει μπούμερανγκ και η τεράστια οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά “επένδυση” της Ε.Ε. να βρίσκεται έτοιμη να καταρρεύσει. Οπως θα καταρρεύσει συνολικά και η Ε.Ε. μόλις οι Ρώσοι επιβάλουν τους όρους ειρήνης. Αυτά συμβαίνουν διότι η Ε.Ε. κυριαρχείται διαρκώς από ανεγκέφαλους δεξιούς άρπαγες λεηλατητές, από ανθρωποπίθηκους των δέντρων και έχουν την τάση να καταστούν εισέτι χειρότερα με άγριους καταστροφικούς πολέμους στο πολύ άμεσο μέλλον. Το άσχημο είναι ότι δεν μπορείς να απαιτήσεις από τους ανθρωποπίθηκους αυτούς της Ε.Ε. να αλλάξουν αντιλήψεις και συμπεριφορές. Ακόμα πιο άσχημο είναι ότι λαοί έχουν αντίστοιχες αντιλήψεις στην πλειοψηφία τους, έχουν γαλουχηθεί με τα ίδια δόγματα, είναι εξαιρετικά συντηρητικοί και αναπαράγουν αυτά μέσα από συστηματική πλύση εγκεφάλου και παραπληροφόρηση.
    Τα 32 χρόνια της συνθήκης του Μάαστριχτ, συνοδεύτηκαν από τεράστιες τεχνολογικές εξελίξεις και επιστημονική πρόοδο. Οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν μέτρο γνώσης και σύγκρισης και οι παλιοί θεωρούν ότι οι τεράστιες αλλαγές στις ευκολίες της ζωής τους και στην δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία και η επιστήμη, είναι αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών του Μάαστριχτ, της Ε.Ε. κλπ, ενώ στην πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα της αλματώδους τεχνολογικής εξέλιξης και της επιστήμης, οι βάσεις των οποίων ανήκουν σε προγενέστερη εποχή. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνουν οι κοιμισμένοι πολίτες της Ε.Ε. και των κυρίαρχων κρατών και των υπόδουλων είναι ότι αυτά θα επέρχονταν ούτως ή άλλως, καθώς έχουν επέλθει λίγο ή πολύ σε όλα κράτη και σε όλους τους ανθρώπους ακόμα και για τους χωρικούς της ζούγκλας σε όλα τα μέρη του πλανήτη (έστω μερικά για αυτούς). Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι κάτοικοι της Ε.Ε. είναι ότι μέσω των δογμάτων που ακολουθήθηκαν είναι συγκριτικά φτωχότεροι από κατοίκους άλλων κρατών εκτός Ε.Ε. (παρά την παγκόσμια καταπίεση και ανισότητα), έχουν χάσει πολλά από όσα θεωρούνταν ως κοινωνικό κράτος (και θα χάσουν και άλλα) και ότι εν τέλει με τα δόγματα αυτά του νεοφιλελευθερισμού η Ε.Ε. έχει μείνει ουραγός στους περισσότερους τομείς των τεχνολογικών εξελίξεων και της παραγωγής.  Αν δεν εγκαταλειφθούν οι αρχές και τα δόγματα του νεο-φιλελευθερισμού, αν δεν οικοδομηθεί μία γνήσια σοσιαλιστική Ευρώπη των λαών, μία ανθρωποκεντρική Ευρώπη, πολύ σύντομα θα ζητηθούν περισσότερες ανθρωποθυσίες και εγκληματικοί τρόποι διαβίωσης και πολιτικής πράξης.    
    Το ζωτικό όμως για την Ελλάδα είναι να ξεφύγει από αυτή την ζοφερή κατάσταση που δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα, όσο η Ευρώπη κυριαρχείται από τέτοιες αντιλήψεις. Καθώς οι φτωχοί υποτελείς λαοί και κράτη της Ευρώπης θα πληρώσουν πρώτοι και ακόμα πιο σκληρά το τίμημα θα έχουν να επιλέξουν μεταξύ ουσιαστικής κατάκτησης – ενσωμάτωσης και πλήρους απώλειας της εθνικής κυριαρχίας (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) ή αναζήτησης του δρόμου της ανασυγκρότησης εκτός των πλαισίων αυτής της εγκληματικά αποτυχημένης Ε.Ε. . Η επιστοφή σε εθνικό νόμισμα και η ανεξαρτητοποίηση από τις εγκληματικές επιδιώξεις και πολιτικές της Ε.Ε. είναι η πρώτη βασική διέξοδος.
    Καθώς οι λαοί ακόμα και με την επαύξηση της βίας θα το αντιλαμβάνονται, νέοι επίδοξοι επικυρίαρχοι, όπως οι νεο-οθωμανοί στα Βαλκάνια, θα φαίνονται ακόμα πιο δελεαστικές επιλογές. Αυτά την ώρα που οι ανθρωποπίθηκοι της ηγεσίας της Ε.Ε., πιστοί άρπαγες με φασιστικές στην πραγματικότητα αντιλήψεις ως προς την δογματική της υπόστασής τους υποπίπτουν στο τεράστιο ιστορικό σφάλμα της απομόνωσης της Ρωσίας από την Ευρώπη και της ανταγωνιστικής επιθετικότητας έναντι αυτής. Ολοι πρέπει να κατανοήσουμε ότι η Ρωσία είναι το μεγαλύτερο κράτος της Ευρώπης, το πολυπληθέστερο και ότι ο μισός “ευρωπαϊκός πολιτισμός” είναι ρωσικός. Οποιοσδήποτε και εάν κυβερνούσε την Ρωσία σήμερα θα αναγκαζόταν να φερθεί εθνικιστικά, ακόμα διορισμένα ανδρείκελα όπως ο Γιέλτσιν, που προώθησε η δυτική συμμορία με σκοπό να διαλύσει την Ρωσία και να εκμεταλλευτεί τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές. Η μόνη οδός ενδυνάμωσης και ειρήνης στην ευρωπαϊκή ήπειρο είναι αυτή της ισότιμης φιλίας και συνεργασίας με την Ρωσία.
    
    ΣΥΡΙΑ
    Εξαιρετικά ελεγχόμενες και κατευθυνόμενες είναι οι ειδήσεις που φτάνουν στον δυτικό κόσμο σχετικά με την Συρία. Πραγματικά περισσεύει η υποκρισία από τους δυτικούς και η παραπληροφόρηση βρίσκεται πάντα σε στιγμές μεγαλοφροσύνης. Οι ισλαμοφασίστες έκαψαν τον τάφο του Χαφέζ Αλ Ασσαντ και μπήκαν στην θεωρούμενη φυλακή κολαστήριο, ένα μοντέρνο κτίριο σε σχέση με τις φυλακές του ελληνικού καθεστώτος. Εκεί δεν βρήκαν τίποτα από όσα θα ήθελαν να βρουν.
    Είναι δε βέβαιο ότι εάν η κυβέρνηση Άσσαντ έχει εξοντώσει κάποιον αριθμό πολιτικών αντιπάλων (αμφισβητείται αλλά ας το αποδεχθούμε ως υπόθεση εργασίας) οι ισλαμοφασίστες, οι τουρκοφασίστες και όλο το σινάφι του “αντάρτικου” έχει εξοντώσει πολύ περισσότερους, δεκάδες ή και εκατοντάδες φορές περισσότερους και τώρα και σε σύντομο χρόνο θα εξοντώσει ακόμα πολύ περισσότερους.
    Την ώρα λοιπόν που οι ανθρωποπίθηκοι της δύσης δεν βλέπουν τίποτα, επιχαίρουν και συζητούν ενισχύσεις στην “κυβέρνηση” ισλαμοφασιστών και τουρκόφιλων, εμείς ως άνθρωποι και ως Ελληνες οφείλουμε να αντισταθούμε και να αποτρέψουμε τα εγκλήματα στην Συρία, να τα καταγγείλουμε και να φροντίσουμε ενεργά για την άμυνα των εκατομμυρίων χριστιανών της Συρίας (περίπου 10% του πληθυσμού δηλ. πάνω από 2 εκατομμύρια άνθρωποι). Οι χριστιανοί όχι μόνο ήταν υποστηρικτές του Ασσαντ, αλλά και δεινοπάθησαν μαρτυρικά από τους ανωτέρω φασίστες στις προηγούμενες φάσεις του εμφυλίου, μαζί με όλους τους μη σουνίτες πολίτες της Λιβύης, που συνολικά αποτελούν και την πλειοψηφία στην Συρία.
    Η Ελλάδα είναι το εγγύτερο στην Συρία χριστιανικό και εν πάση περιπτώσει χριστιανικών αντιλήψεων και κουλτούρας, κράτος. Οι Ελληνες, παρά τα ζητήματά μας, έχουμε ανθρωπιστική αντίληψη και πολιτισμό, που εδράζεται και στις απευθείας διδαχές του Χριστού. Όσο και εάν έχουμε ως σύνολα απομακρυνθεί από την θρησκεία, ο τρόπος σκέψης μας είτε ως ελληνικός ανθρωποκεντρικός είτε ως χριστιανικός επιβάλλει την ενεργό συμπαράστασή μας στους υποκείμενους σε δολοφονίες, βιασμούς, ακρωτηριασμούς και οτιδήποτε άλλο εγκληματικό χριστιανούς και μη σουνίτες εν γένει κατοίκους της Συρίας. Η Ελλάδα (και η ελληνόφωνη Κύπρος) είναι το εγγύτερο κράτος όχι μόνο έναντι της Συρίας, αλλά και απέναντι στο νεο-οθωμανισμό που επιδιώκει να επιβάλει η Τουρκία του Ερντογκάν και η “μουσουλμανική αδελφότητα”. Πρέπει να αντιληφθούμε και να κάνουμε να αντιληφθούν και άλλοι, ότι είμαστε ο προμαχώνας και το κρίσιμο πολιτισμικό και στρατηγικό οχυρό απέναντι στο ισλαμοφασιστικό σκοτάδι και τις πολιτικές σύγκρουσης που υποδαυλίζουν και εφαρμόζουν οι δυτικοί, βγαλμένες από τα βιβλία του Χάντιγκτον. Είναι άμεσο εθνικό μας καθήκον και αντίστοιχα και “συμφέρον” να μην περάσει ο τουρκο-ισλαμισμός στην Συρία. Οφείλουμε να αποτρέψουμε τον αφανισμό εκατομμυρίων χριστιανών και μη σουνιτών, να θέσουμε παντού το ζήτημα, να θέσουμε βέτο σε οποιαδήποτε “ενίσχυση” του καθεστώτος στην Συρία, που δεν θα διασφαλίζει απόλυτα και άμεσα ότι δεν θα πειραχθεί τρίχα από τους ανθρώπους. Να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο, κάθε αντίσταση και εν τέλει να ζητήσουμε την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στην περιοχή. Μόνο με τέτοιες πολιτικές θα επιτελέσουμε το ανθρωπιστικό μας καθήκον ως το μόνο χριστιανικό κράτος και έθνος της περιοχής και μόνο έτσι θα βαλτώσει η προσπάθεια του σουλτάνου Ερντογάν και θα εγκλωβιστεί και θα βαλτώσει εκεί σπαταλώντας χρήματα, εξοπλισμούς και στρατούς για πολλά χρόνια, χωρίς τελικά να καταφέρει να προσθέσει στην “αυτοκρατορία” του την Συρία.