Ο βαλκανικός κοτζαμπασισμός επανέρχεται μέσω της επαναφοράς της τουρκοκρατίας στον Βαλκανικό χώρο...

Δημήτρης Καραμήτσας Τρίζουν πολλά κόκκαλα νεκρών τα τελευταία χρόνια στα Βαλκάνια, αλλά όσο προχωράει ο...

Δημήτρης Καραμήτσας
Τρίζουν πολλά κόκκαλα νεκρών τα τελευταία χρόνια στα Βαλκάνια, αλλά όσο προχωράει ο... καιρός αρχίζουν και οι βοές των εκατομμυρίων νεκρών. Μόνο που οι "άρχουσες τάξεις" και οι εξουσίες δεν τις "ακούνε". Δεν τις άκουσαν ποτέ.   
Ο παραλληλισμός με τη νοτιότερη χώρα των Βαλκανίων, την Ελλάδα δεν είναι τυχαίος και τα έχω ξαναγράψει τα περί νεο-οθωμάνων κατοίκων της Ελλάδας, περί συντηρητικών ανθρωπότυπων που δεν κατέβηκαν από τα δέντρα και συντηρούν και αναπαράγουν τις επί χιλιάδες χρόνια μειονεξίες και ελαττώματα του τύπου τους.
Ο κοτζαμπασισμός και η στενή συνεργασία και ταύτιση με τον Οθωμανό κατακτητή (γενιτσαρισμός) είναι τελικά ανεξίτηλη σε πάρα πολλούς Βαλκάνιους και φυσικά επανέρχεται στο προσκήνιο μέσα από τις σχέσεις εθελοδουλείας των εξουσιαστών και των κυρίαρχων αστικών τάξεων με τον νεο-σουλτάνο Ερντογκάν. Αυτές οι "φάρες" στα Βαλκάνια ταυτίζονται με δεσμούς συγγένειας και προγονικής ταυτότητας με τους σημερινούς κυρίαρχους. Δεν χάθηκαν ποτέ.
Δεν έβαλαν μυαλό οι λαοί στα Βαλκάνια. Δεν σκέφτονται πόσο αίμα χύθηκε από τους επί αιώνες κατακτητές τους, πόσο αίμα χύθηκε για να απελευθερωθούν και πόσο θα χυθεί ακόμα με τις πολιτικές των αρχουσών τάξεων. Ανέχονται μία ακόμα κατάκτηση από τον Τούρκο σουλτάνο. Οι νεο-οθωμανοί επανέρχονται στα Βαλκάνια, ως επανακυρίαρχοι μετά από ένα μικρό διάστημα απουσίας και οι άρχουσες τάξεις του κοτζαμπασισμού τους ανοίγουν διάπλατα όλες τις πόρτες για να ξανακάνουν τις προδοτικές δουλείες τους.
Αυτές οι άρχουσες τάξεις προφανώς ήταν πάντα βολεμένες με τους κατακτητές και επανήλθαν στο προσκήνιο. Δουλικά των Ρωμαίων είτε ως Ρώμη είτε ως Νέα Ρώμη, δουλικά των Μογγόλων και των Μογγολοϊδών της νότιας γραμμής, δουλικά των "Ευρωπαίων", πιστοί συνεργάτες που πουλάνε τους ανθρώπους και τον τόπο τους για χρήμα και εξουσία.
Δυστυχώς, ο "σοσιαλισμός" που εφαρμόστηκε επί λίγες δεκαετίες ήταν κακού τύπου και απέτυχε να αναμορφώσει και να απελευθερώσει τα δουλικά των Βαλκανίων με την αντίληψη επανάστασης και ελευθερίας στο μυαλό τους. Απέτυχε να αλλάξει και τις αντιλήψεις των παλιών εξουσιαστικών τάξεων ή αλλιώς να τις ξεπαστρέψει. Κουβαλούσαν οι φορείς του "σοσιαλισμού" την ίδια δουλικότητα, την ίδια αντίληψη εξάρτησης, δεν την είχαν ξεπεράσει οι ίδιοι, ως συντηρητική αντίληψη δομημένη στις εγκεφαλικές τους λειτουργίες. Τελικά, μόλις διαλύθηκε η ΕΣΣΔ, οι παλιοί κοτζαμπάσηδες πήραν τα ηνία. Εκτελέστηκε ο Τσαουσέσκου και ο Μιλόσεβιτς και είναι άγνωστο τι οδήγησε στον θάνατο τον Ζίβκοφ και τον Χότζα. Μόνο οι Σέρβοι (και όχι όλοι) απέμειναν αγέρωχοι και όρθιοι, το πλήρωσαν και το πληρώνουν.
Οι υπόλοιποι όλοι μαζί προσκυνούν τον σουλτάνο (μαζί με τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους). Εικονίσματα τους έχουν κάνει οι άρχουσες τάξεις και ταΐζουν με ψέματα και ψευτο-εθνικισμούς τους λαούς για να τα προσκυνούν.
Σε όλους τους προσκυνημένους των Βαλκανίων, σε όλους τους ανεγκέφαλους ανθρώπους των δέντρων, έχουν βάλει ένα "ιδεόραμα" ψευδο-εθνικισμού που ξεκινά με το επίθετο "μεγάλη". Μεγάλη Αλβανία, Μεγάλη Βουλγαρία, Μεγάλη Ρουμανία, Μεγάλη Σερβία, Μεγάλη Κροατία. Μεγάλη Ελλάδα (φυσικά), Μεγάλη Τουρκία κ.ο.κ. . Μόνο που το "μεγάλη" του ενός, μικραίνει τον άλλο και βέβαια οι άρχουσες τάξεις αδιαφορούν για αυτό, αρκεί να έχουν τον κόσμο μαντρωμένο στις ψευτο-ιδέες τους και να τον εκμεταλλεύονται στο απροχώρητο συνάπτοντας συμφωνίες υποτέλειας των λαών και πλουτισμού των ιδίων με κάθε επίδοξο εκμεταλλευτή επικυρίαρχο.  
Τώρα ο βαλκανικός κοτζαμπασισμός επανέρχεται μέσω της επαναφοράς της τουρκοκρατίας στον Βαλκανικό χώρο και αυτό είναι το πλέον παράδοξο για τους ψευδο-εθνικιστές και όσους (ηλίθιους) τους ακολουθούν. Δεν έχουν καμία μνήμη; Δεν τους δίδαξε τίποτα η ιστορία τους ή είναι τόσο χαλκευμένοι; Τόσο καλά πέρασαν οι πρόγονοί τους με τους Τούρκους και τον Οθωμανισμό; Το ένα κράτος μετά το άλλο προσκυνούν το νεο-σουλτάνο και οι κοτζαμπάσηδες που έχουν στην εξουσία νοιώθουν ότι ξαναβρίσκουν παλιές προγονικές φιλίες και σχέσεις με τους επικυρίαρχους.
Κάπως έτσι ίσως να σκέφτονται και κάποιοι στην Ελλάδα, όπως σκέφτηκαν και την Μέση Ανατολή: Συρία, Αίγυπτος, Λιβύη και ακόμα παραπέρα, στα όρια της παλιάς αυτοκρατορίας που την "οραματίζεται" χρόνια ο νεο-σουλτάνος και την πραγματώνει βήμα - βήμα και με ωμή βία όπου του δίνεται η ευκαιρία.
Αυτός έχει την στρατηγική και κάποιοι πρόθυμοι του ανοίγουν τις πόρτες.
Και ο Ρήγας; Αυτός ο μεγάλος επαναστάτης της ελευθερίας των Βαλκανίων, μένει στα συρτάρια και στα σκονισμένα ράφια. Αυτός πρωτοπόρα έδειξε το δρόμο στους λαούς και αυτόν οφείλουν οι λαοί των Βαλκανίων να φέρουν στην επιφάνεια, μήπως και καταλάβουν τι τους ξαναπεριμένει.