Το πώς θα επηρεαστούν οι εγχώριες εξελίξεις και ισορροπίες ύστερα από την σαρωτική επικράτηση του Ντ. Τραμπ στις ΗΠΑ αποτελεί από χθες το νέ...
Το πώς θα επηρεαστούν οι εγχώριες εξελίξεις και ισορροπίες ύστερα από την σαρωτική επικράτηση του Ντ. Τραμπ στις ΗΠΑ αποτελεί από χθες το νέο προσφιλές θέμα συζητήσεων και αναλύσεων στους πολιτικούς καφενέδες και στους κομματικούς διαδρόμους…
Αυτό δεν περιορίζεται μάλιστα μόνο στον χώρο της ΝΔ όπου βεβαίως οι επιπτώσεις λόγω και της κυβερνητικής ιδιότητας αναμένονται πιο άμεσες. Απλώνεται σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα λαμβάνοντας υπόψη τους βαθύτερους λόγους και τα κριτήρια που καθόρισαν την εκλογική συμπεριφορά των Αμερικανών ψηφοφόρων.
Με απλά λόγια δεν είναι μόνο ο Κ. Μητσοτάκης που πολύ σύντομα θα υποχρεωθεί να ξανασκεφτεί εάν όντως έχει ταχθεί στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Είναι και οι άλλες κομματικές ηγεσίες που -όσο και να στρουθοκαμηλίζουν ορισμένες- θα δουν από εδώ και πέρα τα αντίστοιχα διλήμματα να θεριεύουν.
Πέραν της αντίθεσης στην στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ στις πολεμικές συρράξεις και κυρίως στην Ουκρανία, η αντισυστημική τάση –με ο,τι αυτή ενσωματώνει- αποδείχθηκε κυρίαρχη στην αμερικανική κοινωνία. Ο υψηλός πληθωρισμός και η ακρίβεια, η παράνομη μετανάστευση και η ανασφάλεια, η woke ατζέντα και ο στρεβλός δικαιωματισμός, η δαιμονοποίηση της κλιματικής κρίσης και οι μύθοι της πράσινης ανάπτυξης, η απομάκρυνση από το «έθνος-κράτος» και η υποταγή στην οργουελική «μεγάλη επανεκίννηση» είναι ζητήματα με οριζόντια διαστρωμάτωση. Σε ολόκληρο το φάσμα…
Κι επειδή ακριβώς αυτά δεν είναι ζητήματα μόνο της δεξιάς, όπως οι άνοες νομίζουν, αλλά όλων των κοινωνικών στρωμάτων οι διεργασίες αναπόδραστα θα χτυπήσουν με δύναμη και την πόρτα της (αμήχανης και εμμονικής) κεντροαριστεράς και της αριστεράς. Σε χώρες όπως η Γερμανία αυτό άλλωστε έχει ήδη συμβεί. Το εδώ «καθυστερημένο» πολιτικό σύστημα απλώς για άλλη μια φορά εκπλήσσεται…
Εάν πάντως στις τελευταίες ευρωεκλογές φάνηκε ότι αυτές οι αντισυστημικές τάσεις ενισχύθηκαν και σε κοινωνίες όπως η δική μας, το ενδιαφέρον είναι με ποια δυναμική θα αναπτυχθούν -στον απόηχο της παγκόσμιας ανατροπής που φέρνει η επιστροφή Τραμπ- στο εξής. Και σε ποιο βάθος χρόνου θα επηρεαστούν εξ αυτού του λόγου οι ανακατατάξεις στο (ήδη σοβαρά ραγισμένο) ελληνικό κομματικό στερέωμα. Με ορίζοντα βραχυπρόθεσμο ή πιο μεσοπρόθεσμο;
Όσο κι αν η Ελλάδα δεν φαίνεται ότι θα είναι στις άμεσες προτεραιότητας της νέας αμερικανικής ηγεσίας, κάποια πράγματα θα λειτουργήσουν έτσι κι αλλιώς ως καταλύτες. Με δεδομένη άλλωστε την προϋπάρχουσα ρευστότητα σε ένα σκηνικό που ασφυκτιά προ πολλού και με ανοικτό το ενδεχόμενο για πρόωρες κάλπες με αφορμή την προεδρική εκλογή, η επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων ακόμη και εντός του 2025 είναι κάτι που δεν αποκλείουν πια ολοένα και περισσότεροι.
Το ποιος θα μπορούσε να είναι ο «Έλληνας Τραμπ» σίγουρα θα αποτελέσει προσεχώς ένα συνακόλουθο ερώτημα. Κι αν αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει, οι νέες συνθήκες που ορμητικά γεννιούνται (νομοτελειακά) θα τον αναδείξουν;
Ο ΚΟΡΙΟΣ
.webp)
Δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει τέτοιο πρόσωπο για πολλούς λόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφή1ον στην Ελλάδα υπάρχει πολυκομματισμός σε σχέση με της ΗΠΑ που τείνουν σε διπολισμό. 2ον Ο πατριωτικός χώρος δεν έχει εννωθεί ποτέ στην Ελλάδα και ούτε πρόκειται να εννωθεί στο ορατό μέλλον.
3ον Δεν υπάρχει ένα πρόσωπο με τις δυνατότες του Τράμπ που θα ελκύσσει όλο το πολιτικό σύστημα των συμφωνούντων έστω και εν μέρει μαζί του.
4ον Δεν υπάρχει η ξένη δύναμη που θα έπετρεπε κάτι τέτοιο, από όσα ξέρουμε μέχρι σήμερα.
Άρα, η αναζήτηση είναι απλά μια φιλοσοφική συζήτηση στο μοτίβο ποιό πρόσωπο θα μπορούσε να πλησιάσει τα πολιτικά χαρακτηριστικά του Ντόναλντ Τράμπ. Το ηγετικό προφίλ είναι κατί που κτίζεται στη διάρκεια των χρόνων και δεν είναι κάτι εύκολο να γίνει.
Για να συνεχίσω όσα έλεγα παραπάνω, "Make Greece Great Again" ήταν μόνο ο Ιωάννης Καποδίστριας διότι βρήκε την Ελλάδα σε πλήρη κατάρευση, αφού κλήθηκε από το Αγγλικό, Γαλλικό και Ρωσικό κόμμα μέσω του οργάνου "Πανελλήνιον" να βγάλει την Ελλάδα άπο το τέλμα, όπως και έπραξε.
ΔιαγραφήΌσοι διαφωνούσαν με τον Ι. Καποδίστρια ήταν κάποιοι πρόκριτοι, καπεταναίοι, προύχοντες που από την μια δεν ήθελαν να χάσουν τα προνομιά τους και από την άλλη δεν ήθελαν να αλλάξει απολύτως τίποτα για να έχουν αυτοί το πάνω χέρι και να κοιμούνται ύσηχα.
Επειδή οργάνωσε το κράτος με πολύ μεγάλη επιτυχία ώστε η χώρα να κερδίσει τον σεβασμό των άλλων χωρών, ενώ σκόπευε να κάνει στα επόμενα χρόνια πολλά περισσότερα, οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής εκείνης ασμένοντας προσπάθησαν και κατάφεραν να δολοφονήσουν τον Ιωάννη Καποδίστρια με την βοήθεια Ελλήνων πρακτόρων ξένων συμφερόντων που δεν ήθελαν να χάσουν τα προνόμια τους που λέω παραπάνω.
Η ιστορία είναι γνωστή, πάτε να την βρέιτε και να την διαβάσετε, όσοι θέλετε "Make Greece Great Again".
Το παρελθόν αποτελεί δείκτης για το μέλλον. Μην προσπαθείτε να γίνετε Αμερική δεν γίνεται, άλλωστε είναι και σε άλλη ήπειρο. Επίσης μην προσπαθείτε να γίνεται με το στανιό Ντόναλντ Τράμπ.
Έδώ κάποιοι-ες προσπαθούν να γίνουν ακόμα Βίκτορ Όρμπαν, Ματέο Σαλβίνι, Τζόρτζια Μελόνι, Μαρί Λέπεν και ίσως Μάριον Μαρεσάλ Λέπέν.
Το θέμα είναι να παρουσιαστεί κατι προσαρμοσμένο στα ελληνικά δεδομένα και όχι αντιγραφές από το εξωτερικό.