Νέος Θερσίτης 17 Νοέμβρη, σήμερα… …και στα ελληνικά ΜΜΕ, κυριαρχούν -με εξαιρέσεις- ειδήσεις για το…
17 Νοέμβρη, σήμερα…
…και στα ελληνικά ΜΜΕ, κυριαρχούν -με εξαιρέσεις- ειδήσεις για το… πόσες χιλιάδες μπάτσοι κινητοποιήθηκαν, τους δρόμους και τους σταθμούς που κλείνουν, την Αμερικάνικη και Ισραηλινή πρεσβεία και τα κυβερνητικά κτίρια που είναι… «φρούρια» και τέτοια. Άντε και δυο-τρεις “αναμνήσεις” γερασμένων πια “πρωταγωνιστών του Πολυτεχνείου” ή έστω από κάποιους που έτσι δηλώνουν…
Πότε δεν μ’ άρεσαν οι “σχολικές γιορτές” όπου:
“Όλα έχουν κωδικοποιηθεί, ταξινομηθεί, αποδελτιωθεί”
Δεν πειράζει όμως γιατί:
“Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει,
…θα `ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε”
✔️ Ένα εκπληκτικό τραγούδι του Μίκη που συνταιριάζει 2 ποιήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη στην ίδια σύνθεση.
Για τόν “δικό μας Νοέμβρη”!
✔️ Έχω πολλά χρόνια να πάω στην πορεία για το Πολυτεχνείο.
Δεν είμαι αντίθετος στην κινητοποίηση, αντίθετα μάλιστα!
Προσωπικά το λέω:
- Ίσως γιατί την τελευταία φορά που ήμουν, σαν να κατάλαβα, ότι οι πιο πολλοί γύρω μου εκεί,
κάπως “έβγαζαν την ετήσια υποχρέωση”, κάπως “αποκτούσαν άλλοθι”- στη συνείδησή τους; στα παιδιά τους; στους υπόλοιπους;
- για την απουσία τους όλο τον χρόνο από κάθε αγώνα και για τις επιλογές τους…
- Ίσως και να μην μου άρεσε που αισθάνθηκα σαν να βάδιζα
“Όρθιος και μόνος μες στη φοβερή ερημία του πλήθους”
Ξανά Μίκης κι Αναγνωστάκης με τη φωνή του Αντώνη Καλογιάννη:
✔️ Το “όνειρο” είναι ζωντανό,
ακόμα κι αν δεις
“πανό μοναχικά να τραγουδάνε πως υπάρχουμε ακόμα”
ακόμα κι αν δεις
“σκλάβους να σπάνε τα δεσμά
κι άλλα δεσμά πιο ματωμένα να ζητάνε”
Ο Άλκης Αλκαίος “καταγράφει το όνειρο”,
O Μάριος Τόκας το μελοποιεί κι
Ο συγκλονιστικός Δημήτρης Μητροπάνος το αποδίδει!
Κάμποσες γενιές από μας, 50 τόσα χρόνια τώρα, “γεννηθήκαμε” τον “Νοέμβρη”!
Γι’ αυτό και δεν τον χαρίζουμε σε μουσεία και λιτανείες, ούτε τον ανεχόμαστε σαν αστικό αφήγημα.
Πιο πολύ όμως, δεν τον χαρίζουμε, για τα εκατομμύρια που θα “γεννηθούν” στις ασύλληπτες εκρήξεις, των νέων και ελπίζω νικηφόρων “Νοέμβρηδων” που έρχονται!
Ο Νίκος Ξυλούρης το 1973, τραγουδά Κώστα Μύρη σε μουσική Μαρκόπουλου:
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση