ΑΠΟ ΤΟΝ Αντ. Καρακούση! ΤΟ ΑΡΘΡΟ-ΚΟΛΑΦΟΣ για τον Γρ. Δημητριάδη και τα πάρε -δώσε με την τρομοκρατία...

Δριμεία, χωρίς προηγούμενο κριτική, ασκείται τόσο στον Κυριάκο Μητσοτάκη, όσο και στον Γρηγόρη Δημητριάδη, σε άρθρο στο  Βήμα της Κυριακής. ...

Δριμεία, χωρίς προηγούμενο κριτική, ασκείται τόσο στον Κυριάκο Μητσοτάκη, όσο και στον Γρηγόρη Δημητριάδη, σε άρθρο στο  Βήμα της Κυριακής.
Στην ολοσέλιδη ανάλυση του, ο πρώην διευθυντής της εφημερίδας Αντώνης Καρακούσης περιγράφει πώς ο πρωθυπουργός απεμπόλησε το φιλελεύθερο προφίλ που είχε δημιουργήσει όταν εκλέχθηκε, για να υιοθετήσει την κακή οικογενειακή παράδοση του πατέρα του. Σε αυτά τα πλαίσια περιγράφει με τα μελανότερα χρώματα τη δράση του ανιψιού και πρώην διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου:
«Κεντρικό ρόλο σε αυτή την ανάπτυξη του ευρύτατου δικτύου φίλων και υποστηρικτών (του κ. Μητσοτάκη) έπαιξε ο πολυπράγμων ανιψιός του κ. Γρηγόρης Δημητριάδης, ο οποίος, πέραν των άλλων, διακρινόταν και από την ιδιομορφία ελέγχου των πάντων. Είναι ευρέως διαδεδομένο πως ο κ. Δημητριάδης ήθελε να γνωρίζει τις δραστηριότητες και την ευαλωτότητα κρίσιμων παραγόντων, πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών. Ο κύκλος του Μεγάρου Μαξίμου την απέδιδε στην υφέρπουσα τάση του προς το κοινωνικό κουτσομπολιό, αλλά απεδείχθη ότι δεν ήταν έτσι».
Εμμέσως πλην σαφώς, ο αρθρογράφος της εφημερίδας κατηγορεί τον κ. Δημητριάδη για τις υποκλοπές:
«Οπως λένε οι γνωρίζοντες ήταν τέτοια η εμμονή ελέγχου των πάντων που κάποια στιγμή, στην αρχή ακόμη ανάληψης των καθηκόντων του στο Μέγαρο Μαξίμου, έφτασε να διεκδικεί επαφή και με πρόσωπα που κινούνταν στην περιφέρεια της τρομοκρατικής δράσης.
Κάπως έτσι, από αυτή την αρρωστημένη και απολύτως αντιδημοκρατική εμμονή και διάθεση, οδηγήθηκε στην επιλογή του Κοντολέοντος, ενός αμφιλεγόμενου σεκιουριτά, για τη θέση του επικεφαλής της ΕΥΠ, με τα γνωστά αποτελέσματα. Το σκάνδαλο των υποκλοπών παραμένει χαίνουσα πληγή για τον κ. Μητσοτάκη και τον κύκλο του, έχει σημαδέψει κυριολεκτικά την εξάχρονη θητεία του».
Το κύκλωμα του πατέρα Μητσοτάκη
Σε μία ιστορική αναδρομή, το άρθρο-καταπέλτης αναφέρεται στο πώς ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αρχικά για να αποκρούσει τις βρόμικες επιθέσεις του αυριανισμού, δημιούργησε έναν μηχανισμό που σταδιακά εξελίχθηκε σε παρακρατικός:
«Και όντως στα χρόνια της διακυβέρνησής του μεταξύ 1990-93 έχτισε ισχυρό δίκτυο φίλων και υποστηρικτών του, το οποίο παρά τις κακές εμπειρίες πλαισιώθηκε, πέρα από εκδοτικές δυνάμεις, και από σχεδόν παρακρατικούς πρώην στρατιωτικούς, αστυνομικούς και κυπατζήδες, οι οποίοι κατέφυγαν σε αντίστοιχες του Αυριανισμού μεθόδους.
Οργάνωσαν υποκλοπές, ανέλαβαν ατύπως πρωτοβουλίες διαχείρισης κρίσιμων εσωτερικών και εθνικών υποθέσεων, έστησαν υποθέσεις ακόμη και σε βάρος φίλιων δυνάμεων και, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις ανεξέλεγκτης και εκτός θεσμών δράσης, εξετέθησαν και εξέθεσαν ανεπανόρθωτα τις επίσημες αρχές και τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό.
Ολοι θυμούνται την ασύγγνωστη και προβληματική δράση των Γρυλάκη και Μαυρίκη (πρωταγωνιστές του τότε σκανδάλου των υποκλοπών-ΣΣ), η οποία οδήγησε στη σύγκρουση με τον εκδότη της «Καθημερινής» Αριστείδη Αλαφούζο, ο οποίος για να προστατευθεί αναγκάστηκε, παραμονές των εκλογών του 1993, να εμφανίσει την επιταγή των δύο εκατομμυρίων δολαρίων που είχε προσφέρει ως βοήθεια στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον έστειλε στην κυριολεξία αδιάβαστο…».
H οικογενειακή παράδοση
«Το 2017 ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανερχόμενος στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας διαμόρφωσε προσδοκίες αναγέννησης και ανασυγκρότησης τόσο του κόμματός του, όσο και ευρύτερα της πολιτικής ζωής. Τον ευνοούσαν τόσο το φιλελεύθερο προφίλ που διατηρούσε, όσο και οι όρκοι υπεράσπισης του ευρωπαϊκού δημοκρατικού κεκτημένου που διαρκώς έδιδε. Ωστόσο τον συνόδευαν οι οικογενειακές παραδόσεις.
Εξαρχής προσπάθησε να χτίσει ένα ευρύτατο, σχεδόν προσωποπαγές, δίκτυο φίλων και υποστηρικτών, στα πρότυπα εκείνου που είχε οικοδομήσει ο πατέρας του μεταξύ 1990-93. Το οποίο έλαβε διαστάσεις όταν επιμελώς οργάνωσε το επιτυχές, όπως απεδείχθη, αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Συντονίστηκαν τότε διάφορα πρόσωπα και πολλές ετερόκλητες δυνάμεις.
Κερδίζοντας τις εκλογές του 2019 το διεύρυνε στον μέγιστο βαθμό. Είχε πλέον και περισσότερα μέσα και εργαλεία στη διάθεσή του», γράφει ο κ. Καρακούσης συνεχίζοντας με τον προαναφερθέντα «κεντρικό ρόλο» του Γρηγόρη Δημητριάδη.
Ένα οργανωμένο δίκτυο κατασυκοφάντησης
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εύστοχες επισημάνσεις του άρθρου για το σύστημα της διαπλοκής με πολλά ΜΜΕ, τον εύκολο πλουτισμό των ιδιοκτητών τους και το πανελλαδικό δίκτυο «προσβολής και κατασυκοφάντησης» όσων τολμούν και την παραμικρή κριτική:
«Παράλληλα το δίκτυο φίλων και υποστηρικτών ενισχύθηκε, τα μέλη του πολλαπλασιάστηκαν και οι συνεπέστεροι των προπαγανδιστών του κ. Μητσοτάκη απήλαυσαν χρήμα και δυνατότητες.
Ενας ευρύς κύκλος φίλιων δυνάμεων, ιδιοκτήτες μικρών και μεγάλων μέσων ενημέρωσης, έλυσαν χρόνια προβλήματα, άλλοι έχτισαν καριέρες που ούτε φαντάζονταν και ορισμένοι είδαν τις περιουσίες τους να εκτινάσσονται στα ύψη από τις συνεπείς και αδιατάρακτες μήνα-μήνα χορηγίες κρατικών και ιδιωτικών επιχειρηματικών σχημάτων, επίσης συνδεδεμένων με το δίκτυο φίλων και υποστηρικτών.
Το δυστύχημα είναι ότι όλο αυτό το εκτεταμένο δίκτυο δεν ορρωδεί προ ουδενός, ούτε και έναντι των νεοδημοκρατικών στελεχών. Οποιος υποτυπωδώς πιέζει τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, αντιμετωπίζει ύβρεις, συκοφαντίες και σε κάθε περίπτωση κακεντρεχή σχόλια σε οργανωμένη βάση. Σαν ένα αραχνοειδές δίκτυο προσβολής και κατασυκοφάντησης να απλώνεται πάνω από τη χώρα..
Το συγκεκριμένο δίκτυο έφθασε να αποδίδει τον Κώστα Καραμανλή ως κρεατοφάγο θαμώνα ψησταριών, χωρίς θέσεις και απόψεις, τον Αντώνη Σαμαρά υποτιμητικά ως τουρκοφάγο επειδή τόλμησε να προειδοποιήσει για τους κινδύνους που απορρέουν από την προπαρασκευαζόμενη ελληνοτουρκική προσέγγιση, τον Αλέξη Τσίπρα ως Ζήκο επειδή απλά τόλμησε να επανεμφανιστεί στην πολιτική σκηνή, τη χαροκαμένη κυρία Καρυστιανού ως μια δήθεν τεθλιμμένη, πλην χαρούμενη και υποβλέπουσα την πολιτική, γυναίκα κ.ο.κ.
Και δεν είναι μόνο αυτοί. Οποιος γράψει οτιδήποτε και επιχειρήσει να κριτικάρει την κυβέρνηση αντιμετωπίζεται ως κηρυγμένος εχθρός, δέχεται πυρά πανταχόθεν στο Διαδίκτυο και κινδυνεύει με διαπομπεύσεις και αρνητικά σχόλια.
Χαρακτηριστικά ήταν τα σχόλια που αντιμετώπισαν όσοι δημοσιογράφοι έσπευσαν να διερευνήσουν τα πολλά περιστατικά στον προαστιακό και αλλού.
Είναι αυτή η εκδοχή του σύγχρονου ιδιότυπου «Αυριανισμού», που φέρει σφραγίδα και υπογραφή. Μόλις δώσει ένα σήμα το Μέγαρο Μαξίμου, ξεπηδούν άπειρα δάκτυλα του αραχνοειδούς δικτύου προπαγάνδας και ποδηγεσίας να λοιδορήσουν, να προσβάλουν και να κακοποιήσουν πρόσωπα και δυνάμεις.
Η Ιστορία ωστόσο βεβαιώνει ότι οι εμπνευστές τέτοιων σχημάτων πέφτουν και οι ίδιοι θύματα όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου», καταλήγει το άρθρο.