Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ εξομολόγηση του Κώστα Χατζηχρήστου...

Πρόσωπα Δεν ήμουν κανένας αληταράς, ούτε χαρτοπαίχτης που τα 'παιζα, ούτε ιππόδρομο, ούτε τίποτα. Τα λεφτά δεν τα έφαγα μόνος μου. Πάντα...

Πρόσωπα
Δεν ήμουν κανένας αληταράς,
ούτε χαρτοπαίχτης που τα 'παιζα,
ούτε ιππόδρομο, ούτε τίποτα.
Τα λεφτά δεν τα έφαγα μόνος μου.
Πάντα με συνεργάτες και φίλους.
Αλλά τα πιο πολλά χρήματα
χαθήκανε σε δουλειές
θεατρικές και κινηματογραφικές.
Και όσοι ξέρουν από αυτά,
με καταλαβαίνουν πιο πολύ.
Είχα το ψώνιο
να θέλω να είμαι παραγωγός,
σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής.
Οι δουλειές έχουν ρίσκα
κι εγώ πάντα ρίσκαρα.
Το μόνο που κατορθώσαμε
εγώ και ο αδερφός μου ο Δήμος,
ήταν να φτιάξουμε ένα θέατρο.
Όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι κι εγώ
έκανα τα λάθη μου αλλά με αδίκησαν.
Ειδικά στους καλλιτεχνικούς κύκλους
η κακία, η ζήλια και ο παραγκωνισμός,
είναι συνηθισμένο φαινόμενο.
Πρέπει να έχεις σιδερένια νεύρα.
Θα είμαι όμως αχάριστος
αν πω ότι δεν είδα μεγάλη δόξα
και δεν κονόμησα λεφτά.
Μέσα από την τέχνη τακτοποίησα
τα παιδιά μου και τη δεύτερη
γυναίκα μου, την Καίτη Ντιριντάουα.
Το Θέατρο και ο Κινηματογράφος
μου άφησαν μια γεύση σαν πικρό μέλι.
Μαζί με τις χαρές,
γεύτηκα και την πίκρα.
Κώστας Χατζηχρήστος
Σαν σήμερα,
το 2001, έφυγε από τη ζωή.