Η διαθήκη του Γιαχία Σινουάρ!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας Μπορεί να ξεριζώσουν όλα τα λουλούδια, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουν να σταματήσουν την άνοιξη... ➦ Γιαχία Σινουάρ...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Μπορεί να ξεριζώσουν όλα τα λουλούδια,
αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουν να σταματήσουν την άνοιξη...
➦ Γιαχία Σινουάρ... Η Αντίσταση είναι μια ιδέα κι οι ιδέες δεν πεθάνουν ποτέ!

«Είμαι ο Γιαχία,
ο γιος ενός πρόσφυγα που μετέτρεψε την εξορία σε προσωρινή πατρίδα κι έκανε το όνειρο αιώνια μάχη. Καθώς γράφω αυτά τα λόγια, θυμάμαι κάθε στιγμή της ζωής μου: από την παιδική μου ηλικία στα σοκάκια, μέχρι τα χρόνια της φυλακής, σε κάθε σταγόνα αίματος που χύθηκε στο χώμα αυτής της γης.
Γεννήθηκα στον προσφυγικό καταυλισμό της Χάν Γιούνις το 1962, σε μια εποχή που η Παλαιστίνη ήταν απλώς μια σκισμένη ανάμνηση και χάρτες ξεχασμένοι στα τραπέζια των πολιτικών.
Είμαι ο άνθρωπος που έπλεξε τη ζωή του μέσα από τη φωτιά και τη στάχτη και από νωρίς κατάλαβα ότι το να ζεις κάτω από την κατοχή δεν σήμαινε τίποτα άλλο από μια μόνιμη φυλακή.
Ήξερα από μικρός ότι η ζωή σ' αυτή τη γη δεν μοιάζει με καμία άλλη, και ότι όσοι γεννήθηκαν εδώ πρέπει να φέρουν ένα άφθαρτο όπλο στην καρδιά τους και να καταλάβουν ότι ο δρόμος προς την ελευθερία είναι μακρύς.
Οι επιθυμίες μου για εσάς ξεκινούν εδώ, από εκείνο το παιδί που πέταξε την πρώτη πέτρα στον κατακτητή και που έμαθε ότι οι πέτρες είναι οι πρώτες λέξεις με τις οποίες μπορούμε να ακουστούμε από έναν κόσμο που παρατηρεί σιωπηλά τις πληγές μας.
Έμαθα στους δρόμους της Γάζας ότι ο άνθρωπος δεν μετριέται με τα χρόνια της ζωής του, αλλά με αυτά που δίνει στην πατρίδα του. Και έτσι ήταν η ζωή μου: φυλακές και μάχες, πόνος και ελπίδα.
Μπήκα στη φυλακή για πρώτη φορά το 1988 και καταδικάστηκα σε ισόβια, αλλά δεν γνώριζα τον δρόμο του φόβου.
Σ' εκείνα τα σκοτεινά κελιά, έβλεπα σε κάθε τοίχο ένα παράθυρο προς τον μακρινό ορίζοντα και σε κάθε κάγκελο ένα φως που φώτιζε το μονοπάτι προς την ελευθερία. Στη φυλακή έμαθα ότι η υπομονή δεν είναι απλώς αρετή, αλλά όπλο... πικρό όπλο, όπως κάποιος που πίνει τη θάλασσα σταγόνα-σταγόνα.
Η συμβουλή μου προς εσάς: Μη φοβάστε τις φυλακές, γιατί είναι μόνο μέρος του μακρύ δρόμου μας προς την ελευθερία. Η φυλακή με δίδαξε ότι η ελευθερία δεν είναι απλώς ένα κλεμμένο δικαίωμα, αλλά μια ιδέα που γεννιέται από τον πόνο και εξευγενίζεται από την υπομονή.
Όταν αποφυλακίστηκα βάσει της συμφωνίας "Wafa al-Ahrar" το 2011, δεν βγήκα όπως πριν, βγήκα πιο δυνατός κι η πίστη μου αυξήθηκε στο ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι απλώς ένας περαστικός αγώνας, αλλά μάλλον η μοίρα μας που την κουβαλάμε μέχρι την τελευταία σταγόνα του αίματός μας.
Η συμβουλή μου είναι να παραμείνετε πιστοί στο όπλο, στην αξιοπρέπεια που δεν διακυβεύεται και στο όνειρο που δεν πεθαίνει ποτέ.
Ο εχθρός θέλει να εγκαταλείψουμε την Αντίσταση, να μετατρέψουμε την υπόθεσή μας σε μια ατέρμονη διαπραγμάτευση. Αλλά σας λέω: μην διαπραγματεύεστε για αυτό που δικαιωματικά σας ανήκει. Φοβούνται τη σταθερότητά σας περισσότερο από τα όπλα σας.
Η Αντίσταση δεν είναι απλώς ένα όπλο που κουβαλάμε μαζί μας. Αντίθετα, είναι η αγάπη μας για την Παλαιστίνη σε κάθε ανάσα που παίρνουμε, είναι η θέλησή μας να παραμείνουμε, παρά την πολιορκία και την επιθετικότητα.
Η συμβουλή μου είναι να μείνουμε πιστοί στο αίμα των μαρτύρων, σ' αυτούς που έφυγαν και μας άφησαν αυτό το γεμάτο αγκάθια μονοπάτι. Είναι αυτοί που μας άνοιξαν το δρόμο προς την ελευθερία με το αίμα τους, γι' αυτό μην σπαταλάτε αυτές τις θυσίες στους υπολογισμούς των πολιτικών και στα διπλωματικά παιχνίδια.
Είμαστε εδώ για να ολοκληρώσουμε αυτό που οι πρώτοι ξεκίνησαν και δεν θα παρεκκλίνουμε απ' αυτό το μονοπάτι όποιο κι αν είναι το κόστος. Η Γάζα ήταν και θα παραμείνει η πρωτεύουσα της σταθερότητας και η καρδιά της Παλαιστίνης που δεν σταματά ποτέ να χτυπά, ακόμα κι αν η γη γίνει πολύ στενή για εμάς.
Όταν ανέλαβα την ηγεσία της Χαμάς στη Γάζα το 2017, δεν ήταν απλώς μια μετάβαση εξουσίας, αλλά μάλλον μια συνέχεια μιας Αντίστασης που ξεκίνησε με πέτρες και συνεχίστηκε με όπλα. Κάθε μέρα ένιωθα τον πόνο του πολιορκημένου λαού μου και ήξερα ότι κάθε βήμα προς την Ελευθερία είχε ένα τίμημα.
Αλλά σας λέω: το τίμημα της παράδοσης είναι πολύ μεγαλύτερο. Επομένως, προσκολληθείτε στη γη, όπως μια ρίζα στο έδαφος, αφού κανένας άνεμος δεν μπορεί να ξεριζώσει έναν λαό αποφασισμένο να ζήσει.Στη μάχη "Πλημμύρα Αλ Άκσα", δεν ήμουν ο ηγέτης μιας ομάδας ή κινήματος, αλλά μάλλον η φωνή κάθε Παλαιστίνιου που ονειρεύεται την απελευθέρωση. Καθοδηγήθηκα από την πεποίθησή μου ότι η αντίσταση δεν είναι απλώς επιλογή, αλλά καθήκον.
Ήθελα αυτή η μάχη να είναι μια νέα σελίδα στο βιβλίο του Παλαιστινιακού αγώνα, όπου οι οργανώσεις ενώθηκαν και όλοι παρατάχθηκαν σε ένα ενιαίο όρυγμα ενάντια σε έναν εχθρό που δεν έκανε ποτέ διάκριση μεταξύ ενός παιδιού και ενός ηλικιωμένου, ή μεταξύ μιας πέτρας και ενός δέντρου .
Η "Πλημμύρα Αλ Άκσα" ήταν μια μάχη των ψυχών πριν από τα σώματα και της θέλησης πριν από τα όπλα. Αυτό που άφησα πίσω δεν είναι προσωπική κληρονομιά, αλλά συλλογική κληρονομιά για κάθε Παλαιστίνιο που ονειρευόταν την ελευθερία, για κάθε μητέρα που σήκωσε στους ώμους της τον μαρτυρικό γιο της, για κάθε πατέρα που έκλαψε πικρά για τη δολοφονημένη κόρη του από μια προδοτική σφαίρα.
Οι τελευταίες μου επιθυμίες είναι να θυμόμαστε πάντα ότι η αντίσταση δεν είναι μάταιη και δεν είναι απλώς μια σφαίρα. Μάλλον είναι μια ζωή που ζούμε με τιμή και αξιοπρέπεια.
Η φυλακή και η πολιορκία με δίδαξαν ότι η μάχη είναι μεγάλη και ο δρόμος δύσκολος, αλλά έμαθα επίσης ότι οι άνθρωποι που αρνούνται να παραδοθούν δημιουργούν τα δικά τους θαύματα με τα χέρια τους.
Μην περιμένετε από τον κόσμο να αποδώσει δικαιοσύνη για εσάς. Έχω βιώσει κι έχω δει πώς ο κόσμος παραμένει σιωπηλός μπροστά στον πόνο μας.
Μην περιμένετε δικαιοσύνη: Να είστε η δικαιοσύνη. Φέρτε το όνειρο της Παλαιστίνης στις καρδιές σας και μετατρέψτε κάθε πληγή σε όπλο και κάθε δάκρυ σε πηγή ελπίδας.
Αυτή είναι η θέλησή μου: Μην εγκαταλείπετε τα όπλα σας, μην πετάτε πέτρες, μην ξεχνάτε τους Μάρτυρές σας και μην συμβιβάζεστε μ' ένα όνειρο που δικαιωματικά είναι δικό σας. Είμαστε εδώ για να μείνουμε, στη γη μας, στις καρδιές μας και στο μέλλον των παιδιών μας.
Σας εμπιστεύομαι στην Παλαιστίνη, τη γη που αγάπησα μέχρι θανάτου και το όνειρο που σήκωσα στους ώμους μου σαν αδάμαστο βουνό.
Αν πέσω, μην πέσεις μαζί μου. κουβαλήστε για μένα ένα πανό που δεν έπεσε ποτέ και κάντε το αίμα μου γέφυρα για μια πιο δυνατή γενιά που γεννήθηκε από τις στάχτες μας. Μην ξεχνάτε ποτέ ότι η Πατρίδα δεν είναι μια ιστορία που πρέπει να ειπωθεί, αλλά μια πραγματικότητα που πρέπει να ζήσετε. Από κάθε μάρτυρα γεννιούνται χίλιοι αντιστασιακοί από την κοιλιά αυτής της γης.
Αν επιστρέψει η πλημμύρα και δεν είμαι ανάμεσά σας, να ξέρετε ότι ήμουν η πρώτη σταγόνα στα κύματα της ελευθερίας και έζησα για να σας δω να ολοκληρώσετε το ταξίδι.
Να γίνετε αγκάθι στο λαιμό τους, πλημμύρα χωρίς υποχώρηση, και μην ησυχάσετε μέχρις ο κόσμος να μας αναγνωρίσει ως νόμιμους ιδιοκτήτες του δικαιώματος. Δεν είμαστε αριθμοί στα δελτία ειδήσεων.
Ο Θεός να μας καθοδηγεί και να μας προστατεύει όλους.»

Οι Ελεύθεροι του κόσμου... Υποκλίνονται!

«Στο τέλος είδαμε ποιος είναι ένας δειλός αρουραίος,
που κρύβεται σε καταφύγια και ποιος είναι ένας ήρωας,
που πολέμησε μέχρι το τέλος των ημερών του,
με τα όπλα στα χέρια, ενάντια στον στρατό κατοχής»
➦ Ο Σινουάρ κι η αργυρώνητη δημοσιογραφική πορνεία...

«Αν θέλετε να καταστρέψετε τον ιμπεριαλισμό
πρέπει να προσδιοριστεί το κεφάλι του: οι ΗΠΑ!»
Ερνέστο "Τσε" Γκεβάρα

Επειδή η φίμωση κι η λογοκρισία από το 4ο Ράιχ είναι σκληρή κι αμείλικτη, ειδικότερα σήμερα με την εθνοκάθαρση στην Παλαιστίνη και θα εντείνεται καθημερινά... όσοι κι όσες θέλουν μπορούν ν' ακολουθούν... 

Για να μην "χαθούμε" θα βρισκόμαστε στο Telegram: ΕΔΩ

Στο "VK": ΕΔΩ

 ✔️ Την συνολική αρθρογραφία στο φιλόξενο "PRESS-GR", βρίσκουμε: ΕΔΩ