Η εικόνα του 24χρονου εύζωνα Γιώργου Τσιούλου, ο οποίος εκτελούσε φανερά συγκινημένος με δάκρυα στα μάτια την τελευταία σκοπιά του στην Προε...
Η εικόνα του 24χρονου εύζωνα Γιώργου Τσιούλου, ο οποίος εκτελούσε φανερά συγκινημένος με δάκρυα στα μάτια την τελευταία σκοπιά του στην Προεδρική Φρουρά, είχε γίνει viral και είχε κάνει τον γύρο του διαδικτύου πριν από μερικές εβδομάδες, συγκινώντας ακόμα και τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος τον υποδέχθηκε στο γραφείο του στο Μέγαρο Μαξίμου.
Φαίνεται, όμως, πως η ευαισθησία των κρατούντων σε αυτή τη χώρα είναι… επιλεκτική, αλλιώς πώς θα μπορούσε να εξηγηθεί το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η Περιφέρεια Αττικής αρνείται πεισματικά στους παλαιούς εύζωνες να καταθέσουν στεφάνι στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη;
Ο Ανδρέας Κακαλέτρης όταν υπηρετούσε στην Προεδρική φρουρά
Σύμφωνα με τον Ανδρέα Κακαλέτρη, ο οποίος διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Ευζώνων, που αριθμεί περίπου 6.000 μέλη στη σελίδα του στο facebook, έως το 2021 η Περιφέρεια Αττικής έδινε την έγκρισή της για την κατάθεση στεφάνου. Ωστόσο, τα τελευταία τρία χρόνια οι άνθρωποι που κάποτε απέτιαν φόρο τιμής, ως ακοίμητοι φρουροί, στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη -ορισμένοι εκ των οποίων διανύουν ήδη την όγδοη ή την ένατη δεκαετία της ζωής τους!- ακούν το βροντερό «όχι» της Πολιτείας στο επαναλαμβανόμενο αίτημά τους. Και τούτο γιατί ο σύλλογος έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται το 2018, μια και σταμάτησε να διενεργεί ψηφοφορίες για την εκλογή νέου Δ.Σ. και δεν έχει να επιδείξει επικαιροποιημένο καταστατικό. Θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος ότι η αμετακίνητη στάση του αρμόδιου γραφείου της Περιφέρειας, που επιμένει να ζητάει καταστατικό με υπογραφές και στρογγυλή σφραγίδα του συλλόγου, είναι σωστή βάσει του νόμου…
Σύμφωνα με τον Ανδρέα Κακαλέτρη, ο οποίος διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Ευζώνων, που αριθμεί περίπου 6.000 μέλη στη σελίδα του στο facebook, έως το 2021 η Περιφέρεια Αττικής έδινε την έγκρισή της για την κατάθεση στεφάνου. Ωστόσο, τα τελευταία τρία χρόνια οι άνθρωποι που κάποτε απέτιαν φόρο τιμής, ως ακοίμητοι φρουροί, στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη -ορισμένοι εκ των οποίων διανύουν ήδη την όγδοη ή την ένατη δεκαετία της ζωής τους!- ακούν το βροντερό «όχι» της Πολιτείας στο επαναλαμβανόμενο αίτημά τους. Και τούτο γιατί ο σύλλογος έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται το 2018, μια και σταμάτησε να διενεργεί ψηφοφορίες για την εκλογή νέου Δ.Σ. και δεν έχει να επιδείξει επικαιροποιημένο καταστατικό. Θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος ότι η αμετακίνητη στάση του αρμόδιου γραφείου της Περιφέρειας, που επιμένει να ζητάει καταστατικό με υπογραφές και στρογγυλή σφραγίδα του συλλόγου, είναι σωστή βάσει του νόμου…
Απόφαση της Περιφέρειας Αττικής το 2018 με την οποία επέτρεπε στον σύλλογο να καταθέσει στεφάνι. Από τότε έως σήμερα έχουν αλλάξει πολλά
Είναι, όμως, και η προσήκουσα απέναντι σε όσους μελάνιασαν τους ώμους τους από τις «χειρουργικής» ακρίβειας οπλασκίες, έμεναν εντελώς ακούνητοι και ατάραχοι ό,τι και αν γινόταν, και έδωσαν τον ιδρώτα τους κάτω από τον καυτό ήλιο για να φρουρούν το μνημείο, αποτελώντας σύμβολο ανδρείας και ηρωισμού της πατρίδας μας; «Το 2002 αποφάσισα να μαζέψω όσους είχαμε υπηρετήσει παρέα και μαζευτήκαμε σε ένα ξενοδοχείο στην Κινέτα. Δύο χρόνια αργότερα κάναμε και δεύτερη συγκέντρωση και αποφασίσαμε να φτιάξουμε έναν σύλλογο Ευζώνων. Στην πορεία πέθαναν πολλοί, μεγαλώσαμε και ο σύλλογος δεν μπορούσε να κρατηθεί, γιατί η Περιφέρεια μου ζητούσε να τους πάω πόσες ψήφους πήρα εγώ, πόσες πήρε ο άλλος, επειδή κάθε τρία χρόνια έπρεπε να κάνουμε εκλογές. Μετά μου ζητούσαν να γίνουν ηλεκτρονικές ψηφοφορίες…
Είναι, όμως, και η προσήκουσα απέναντι σε όσους μελάνιασαν τους ώμους τους από τις «χειρουργικής» ακρίβειας οπλασκίες, έμεναν εντελώς ακούνητοι και ατάραχοι ό,τι και αν γινόταν, και έδωσαν τον ιδρώτα τους κάτω από τον καυτό ήλιο για να φρουρούν το μνημείο, αποτελώντας σύμβολο ανδρείας και ηρωισμού της πατρίδας μας; «Το 2002 αποφάσισα να μαζέψω όσους είχαμε υπηρετήσει παρέα και μαζευτήκαμε σε ένα ξενοδοχείο στην Κινέτα. Δύο χρόνια αργότερα κάναμε και δεύτερη συγκέντρωση και αποφασίσαμε να φτιάξουμε έναν σύλλογο Ευζώνων. Στην πορεία πέθαναν πολλοί, μεγαλώσαμε και ο σύλλογος δεν μπορούσε να κρατηθεί, γιατί η Περιφέρεια μου ζητούσε να τους πάω πόσες ψήφους πήρα εγώ, πόσες πήρε ο άλλος, επειδή κάθε τρία χρόνια έπρεπε να κάνουμε εκλογές. Μετά μου ζητούσαν να γίνουν ηλεκτρονικές ψηφοφορίες…
Όταν είχε τη δυνατότητα να καταθέσει στεφάνι εκπροσωπώντας τον Πανελλήνιο Σύλλογο Ευζώνων
Αυτά δεν μπορούσαμε να τα κάνουμε εμείς, γιατί είμαστε μεγάλης ηλικίας και δεν είμαστε της τεχνολογίας. Κάθε χρόνο παίρναμε άδεια από την Περιφέρεια και καταθέταμε στεφάνι στον Αγνωστο Στρατιώτη. Τώρα τελευταία μού ζήτησαν να τους πάω το καταστατικό του συλλόγου με σφραγίδες, ποιος είναι ο πρόεδρος κ.λπ. Αυτά δεν τα είχαμε και από τότε σταμάτησαν να μας δίνουν άδειες» ανέφερε στην «Espresso» ο κ. Κακαλέτρης, εξηγώντας ότι χρειάζονται 800 ευρώ για να ιδρυθεί ένας σύλλογος. «Προπαντός, όμως, δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε τον σύλλογο, γιατί σου ζητάνε ηλεκτρονικές ψηφοφορίες. Ποιος θα καθίσει τώρα να ψηφίσει και να μου στείλει εμένα ηλεκτρονικά; Ιστορίες για αγρίους…» πρόσθεσε με πικρία ο 75χρονος παλαίμαχος εύζωνας, ο οποίος έχει κρεμάσει προ πολλού τη… φουστανέλα του τσολιά, όμως έχει αφιερώσει τη ζωή του στο να αποτίει φόρο τιμής στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.
Αυτά δεν μπορούσαμε να τα κάνουμε εμείς, γιατί είμαστε μεγάλης ηλικίας και δεν είμαστε της τεχνολογίας. Κάθε χρόνο παίρναμε άδεια από την Περιφέρεια και καταθέταμε στεφάνι στον Αγνωστο Στρατιώτη. Τώρα τελευταία μού ζήτησαν να τους πάω το καταστατικό του συλλόγου με σφραγίδες, ποιος είναι ο πρόεδρος κ.λπ. Αυτά δεν τα είχαμε και από τότε σταμάτησαν να μας δίνουν άδειες» ανέφερε στην «Espresso» ο κ. Κακαλέτρης, εξηγώντας ότι χρειάζονται 800 ευρώ για να ιδρυθεί ένας σύλλογος. «Προπαντός, όμως, δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε τον σύλλογο, γιατί σου ζητάνε ηλεκτρονικές ψηφοφορίες. Ποιος θα καθίσει τώρα να ψηφίσει και να μου στείλει εμένα ηλεκτρονικά; Ιστορίες για αγρίους…» πρόσθεσε με πικρία ο 75χρονος παλαίμαχος εύζωνας, ο οποίος έχει κρεμάσει προ πολλού τη… φουστανέλα του τσολιά, όμως έχει αφιερώσει τη ζωή του στο να αποτίει φόρο τιμής στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.
Τρανή απόδειξη αποτελεί, κατά τα λεγόμενά του, ότι στο παρελθόν είχε τοποθετηθεί δίχτυ στο μνημείο ύστερα από δική του παρέμβαση! «Είδα το μαρμάρινο άγαλμα πάνω στον τοίχο που το είχαν ρυπάνει τα περιστέρια και την άλλη μέρα πήρα τηλέφωνο στην Προεδρική Φρουρά και έπειτα από δική, μου παρέμβαση μπήκε δίχτυ, που δεν θα φαίνεται από μακριά. Σήμερα είναι πεντακάθαρο από δική μου πρωτοβουλία…» είπε.
Εντονες διαμαρτυρίες
Αμέσως μετά τόνισε για τις προσπάθειες που κατέβαλαν ο σύλλογος και ο ίδιος προσωπικά προκειμένου η Περιφέρεια Αττικής να επανεξετάσει το αίτημά τους: «Διαμαρτυρηθήκαμε μία, δύο, πέντε φορές, κάναμε αιτήσεις, αλλά συνέχισαν να αρνούνται να μας δίνουν άδεια. Κατόπιν έφτιαξα μια ομάδα με παλιούς εύζωνες που ήθελαν να συμμετάσχουν στην κατάθεση στεφάνου, αλλά ούτε αυτό τους συγκίνησε. Την τελευταία φορά που επικοινώνησα με την Περιφέρεια ήταν πριν από 20 ημέρες. Δεν έστειλα αίτηση, αλλά επικοινώνησα τηλεφωνικά. Εχω ζητήσει να συναντηθώ με τον περιφερειάρχη από τον Μάιο και ακόμη δεν μου έχουν απαντήσει…».
Οπως είπε με παράπονο, τιμής ένεκεν η Πολιτεία θα πρέπει να αρχίσει πάλι να επιτρέπει σε 50-60 ανθρώπους που υπηρέτησαν κάποτε την πατρίδα να καταθέτουν στεφάνι την πρώτη Κυριακή μετά την 25η Μαρτίου, μετά την επίσημη αλλαγή. «Εμείς πρέπει να εξαιρεθούμε, γιατί το μνημείο είναι… δικό μας, είναι αποκλειστικά των ευζώνων και γι’ αυτό δεν πρέπει να μας αποκλείουν. Οπως του ιερέα είναι η εκκλησία, έτσι και το μνημείο είναι… δικό μας. Η Ακρόπολη έχει τις Καρυάτιδες και το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη έχει τους εύζωνες!
Απογοητεύομαι γιατί εμείς δώσαμε το «είναι» μας και ένα μέρος από τη ζωή μας στην Προεδρική Φρουρά. Και τώρα να μας φέρονται με αυτόν τον τρόπο; Μπορούν να το παραβλέψουν, γιατί δεν δημιουργούμε φασαρίες. Πάμε, καταθέτουμε το στεφάνι, λέμε τον Εθνικό Υμνο και φεύγουμε. Εχουν έρθει άνθρωποι με το προσωπικό τους υστέρημα από την Πάτρα, τη Θεσσαλονίκη, την Αλεξανδρούπολη…» τόνισε ο κ. Κακαλέτρης, καταλήγοντας πως ένιωσε και ο ίδιος βαθιά συγκίνηση πριν από μερικές ημέρες βλέποντας τον δακρυσμένο εύζωνα στην τελευταία υπηρεσία του: «Και για εμένα ήταν από τις καλύτερες περιόδους της ζωής μου. Απολυόμουν και στενοχωριόμουν…»!
Πηγή: Espresso
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση