ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ! ΟΙ "ΝΤΡΙΜΠΛΕΣ" του Μητσοτάκη με Δένδια και Χατζηδάκη...

Δεν ξέσπασε ως κεραυνός εν αιθρία το θέμα της διαγραφής του Μάριου Σαλμά. Κι ούτε είναι αποσυνδεδεμένο από τη βαθιά κρίση που, παρά την επιφ...

Δεν ξέσπασε ως κεραυνός εν αιθρία το θέμα της διαγραφής του Μάριου Σαλμά. Κι ούτε είναι αποσυνδεδεμένο από τη βαθιά κρίση που, παρά την επιφανειακή στασιμότητα, σοβεί στο κυβερνών κόμμα και την προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να διατηρήσει το «θρόνο» του καθώς και τον έλεγχο των εξελίξεων στη ΝΔ στο διηνεκές.

Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά εάν η γαλάζια παράταξη δεν είχε μπει σε τροχιά ακατάσχετης φθοράς και αιμορραγίας ύστερα από τις ευρωεκλογές και ο πρωθυπουργός δεν εξακολουθούσε να κινείται εμμονικά στις ίδιες ράγες της προηγούμενης πενταετίας ενεργοποιώντας έτσι τα ανακλαστικά επιβίωσης των βουλευτών και στελεχών του κόμματος που αναζητούν οδούς διαφυγής και σωτηρίας προς διάφορες κατευθύνσεις.
Περίπου σε 30 ανέρχονται μέχρι στιγμής οι βουλευτές που είναι στα κάγκελα και οι οποίοι καταγράφονται ως εσωκομματικοί αντάρτες αν και οι ίδιοι αρνούνται αυτό τον χαρακτηρισμό. «Ζωηρούς» προτίμησε να τους αποκαλέσει ο Νικήτας Κακλαμάνης, εις εκ των πιο δραστήριων της κατηγορίας αυτής ο οποίος μάλιστα προανήγγειλε την κατάθεση κι άλλων ερωτήσεων με την υπογραφή πέραν των 11 της προηγούμενης φοράς αναφορικά με τα κόκκινα δάνεια και “στόχο” τον υπουργό Οικονομικών (και επίδοξο διάδοχο του Κ. Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία) Κωστή Χατζηδάκη. Κάτι τέτοιο μάλιστα θα αποτελέσει το μαρτύριο της σταγόνας για τον πρωθυπουργό αφού τα περιθώρια διαγραφών δεν είναι ανεξάντλητα...
Τα κίνητρα των βουλευτών αυτών βεβαίως ποικίλουν. Έχουν μεταξύ τους και πολλές διαφορές. Τη συνισταμένη αποτελεί πάντως η αγωνία για τις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, καθώς όλα δείχνουν ότι οι επιδόσεις του περασμένου Ιουνίου αντιμετωπίζονται πλέον ως ταβάνι και όχι ως αφετηρία ανάκαμψης, όπως διαβεβαίωνε μέχρι πρότινος ο κ. Μητσοτάκης.
Ήδη ανατρέπεται και ο μύθος ότι η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ βοηθά εντέλει τη ΝΔ. Από τις λίγες φορές που δημοσίως έχει μιλήσει πολιτικά σωστά ο Άδωνις Γεωργιάδης, είπε αυτές τις ημέρες ότι “η έλλειψη ισχυρού αντιπάλου δεν ευνοεί τη Νέα Δημοκρατία, τη βλάπτει, και το πολιτικό μας σύστημα εάν συνεχίσει η αντιπολίτευση να έχει αυτή τη μορφή, θα οδηγηθεί ασφαλώς σε πρωτόγνωρη μορφή που δεν την έχουμε ξαναζήσει.” Η συνολική ρευστοποίηση του σημερινού πολιτικού σκηνικού άλλωστε βρίσκεται στον ορίζοντα. Και μπορεί επισήμως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να φάνηκε ότι αδειάζει τον υπουργό Υγείας για τον εκλογικό νόμο αλλά η πραγματικότητα είναι ότι εκείνος λειτούργησε και πάλι ως λαγός. Οι θολές έτσι κι αλλιώς διαψεύσεις ότι “δεν υπάρχει συζήτηση” για αλλαγή του εκλογικού νόμου ή ότι “δεν είναι της παρούσης” εντάσσονται σε μια τακτική σκόπιμης δημιουργίας σύγχυσης ώστε να διατηρείται ζωντανό το ενδεχόμενο αυτό και παράλληλα να συντηρείται η ελπίδα των βουλευτών ότι μέσα από μια νέα αυτοδυναμία δεν θα αποχαιρετήσουν άδοξα τα έδρανα της Βουλής ή και τους υπουργικούς θώκους.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ουκ ολίγοι εάν όχι οι περισσότεροι εκ των «ζωηρών ανταρτών» βρίσκονται στη διακεκαυμένη ζώνη για την επανεκλογή τους, δεδομένου ότι με τα ποσοστά που δίνουν σήμερα οι δημοσκοπήσεις στη ΝΔ, ακόμη και με την αναγωγή, οι έδρες της στην επόμενη Βουλή θα κυμαίνονται το πολύ μεταξύ 100-120. Ακόμη και ο (εκλεγόμενος ανελλιπώς από το 2000) θαπρωταγωνιστής των ημερών Μ. Σαλμάς,έχοντας αντιληφθεί ότι μεθοδεύεται το πολιτικό του τέλος στην Αιτωλοακαρνανία με την προετοιμασία καθόδου του νυν δημάρχου Αγρινίου Γ. Παπαναστασίου και την καρατόμηση της αδελφής του Μαρίας Σαλμά από αντιπεριφερειάρχη Δυτικής Ελλάδος, είχε πάρει ανοικτά τις αποστάσεις του από τον Ιούνιο επί του εκλογικού πεδίου...
Παρά τα λόγια ή και τις συναντήσεις που προανήγγειλε ότι θα έχει και ο ίδιος με τους βουλευτές ύστερα από τις αποτυχημένες απόπειρες κάποιων υπουργών του, ο κ. Μητσοτάκης δεν σκοπεύει από την πλευρά του ούτε να ανοίξει το εσωκομματικό παιχνίδι, ούτε να αλλάξει τις πολιτικές κατευθύνσεις και αντιλήψεις του “επιτελικού κράτους” που έχουν οδηγήσει τη ΝΔ -παρά τα απερίγραπτα χάλια και αδιέξοδα της αντιπολίτευσης- στο χείλος του γκρεμού.
Ο κ. Μητσοτάκης το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να μην υπάρξει η δική του «αποκαθήλωση» όχι μόνο πριν αλλά ακόμη και μετά από τις επόμενες εκλογές, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Το χάσμα που δημιουργείται ωστόσο φαίνεται και από το εσωτερικό κλίμα που αυτή τη στιγμή δείχνει ότι υπό την ηγεσία του η ΝΔ θα πηγαίνει νομοτελειακά από το κακό στο χειρότερο και πάντως δεν πρόκειται να σηκώσει κεφάλι.
Στο πλαίσιο αυτό επιδιώκει μέσω τεχνητών διευθετήσεων και σε επίπεδο κορυφής να γίνουν συμφωνίες που θα διευκολύνουν τα προσωπικά του σχέδια. Σε αυτό εντάσσεται και η «δελεαστική πρόταση» προς τον Ν. Δένδια –όπως φέρεται να την χαρακτηρίζει και ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας χωρίς πάντως να πέφτει στην παγίδα που επιχειρήθηκε και με τη δημοσιοποίησή της- για την προεδρία της Δημοκρατίας. Ο κ. Μητσοτάκης θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο θα έφερνε τον «κατευνασμό» των διαφωνούντων διαμηνύει κατά τις πληροφορίες ότι προϋπόθεση είναι αφενός να σταματήσει η δική του, έστω και λανθάνουσα αυτή τη στιγμή, αμφισβήτηση και αφετέρου να του αναγνωριστεί το δικαίωμα να δώσει το δακτυλίδι της διαδοχής για την πρωθυπουργία και την ηγεσία της ΝΔ εκεί όπου αυτός επιθυμεί. Και εν προκειμένω στον Κωστή Χατζηδάκη ο οποίος θεωρείται ο πιο βολικός σε ρόλο γέφυρας για να μείνει στα χέρια της “δυναστείας Μητσοτάκη” η ΝΔ έστω και ακρωτηριασμένη.
Αυτά τα εσωκομματικά παιχνίδια με τη φωτιά είναι δηλωτικά και της ιδιαίτερα δύσκολης και περίπλοκης κατάστασης. Βλέποντας μάλιστα ότι δεν βρίσκει και μεγάλη ανταπόκριση στο σχέδιο του, ο πρωθυπουργός φέρεται να εκβιάζει τους εσωκομματικούς του αμφισβητίες ότι θα το τραβήξει στα άκρα και δεν θα διστάσει να πάει σε πρόωρες εκλογές οι οποίες θα του επιτρέψουν αρχικά να προβεί σε εσωτερικές εκκαθαρίσεις. Το plan B προβλέπει ότι ακολούθως θα θελήσει να ηγηθεί ακόμη και μιας κυβέρνησης συνεργασίας (εξ ού και η ανομολόγητη αγωνία για τις επικείμενες εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ) ώστε να επιβάλει “εν πτήσει” -κατά τη χαρακτηριστική έκφραση- και το διάδοχό του, οδηγώντας στην “αποστρατεία” τους υπολοίπους και μεταπηδώντας από θέση ισχύος, όπως ελπίζει, εντός του 2027 σε ευρωπαϊκό αξίωμα. Μάλιστα το νέο στοιχείο των τελευταίων ημερών είναι ότι η απειλή για πρόωρες κάλπες στις αρχές του 2025, εάν αυτό καταστεί μονόδρομος, διευκολύνεται εκ των πραγμάτων και από την (για πρώτη φορά) δήλωση του Νίκου Παππά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (εάν υπάρχει έως τότε βεβαίως) δεν θα στηρίξει για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας πρόσωπο που δεν θα προέρχεται από την κεντροαριστερά...
Ανδρέας Καψαμπέλης
www.dimokratia.gr