«ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ με το πλυντήριο που χάλασε;»

Ηρώ Διώτη Μου χάλασε το πλυντήριο. Είκοσι χρόνια συσκευή θα μου πείτε, νισάφι. Δε φτιάχνεται, δεν υπάρχει ανταλλακτικό στην πλακέτα. Τα έφαγ...

Ηρώ Διώτη
Μου χάλασε το πλυντήριο. Είκοσι χρόνια συσκευή θα μου πείτε, νισάφι. Δε φτιάχνεται, δεν υπάρχει ανταλλακτικό στην πλακέτα. Τα έφαγε τα ψωμιά του.
Πάρε ένα άλλο θα μου πείτε.
Με 0,42 αποταμίευση και 70 ευρώ μέχρι 30 του μηνός, μόνο τη σκόνη για τα άλατα αγοράζεις.
Ωραία, βάλε δόσεις. Έλα όμως που για τις δόσεις χρειάζεται πιστωτική. Και μια διαδικασία βέβαια για να τη βγάλεις και δεν είμαι βέβαιη αν βγαίνει γιατί στο περσινό εκκαθαριστικό, τα εισοδήματα είναι πιο χαμηλά και από το σκαμνάκι της εκκλησίας.
Ωραία, βάλε γραμμάτια. Έλα όμως που για να βάλεις γραμμάτια πάλι θες την τράπεζα για να σου ανοίξει φάκελο (έξοδα φακέλου 35 ευρώ) και τόκο φυσικά πάνω στο γραμμάτιο.
Άρα:
1. Επιστρέφεις στη σκάφη. Πάθανε κάτι οι γιαγιάδες μας που τα έπλεναν στο χέρι;
2. Ψάχνεις φίλη που έχει πιστωτική για να της πληρώνεις τη δόση και δεν είναι χρεωμένη (σενάριο επιστημονικής φαντασίας)
3. Σκέφτεσαι να δανειστείς από τους φίλους σου οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειονότητα έχουν αποταμιεύσεις από 0 έως 95,8 ευρώ.
4. Δεν πλένεις.
Σε κάθε περίπτωση, το ερώτημα «τι θα κάνω με το πλυντήριο» έρχεται και προστίθεται στα δεκάδες ερωτήματα κάθε μήνα: «Πώς θα πληρώσω το ρεύμα; Πόσο να προϋπολογίσω για το σούπερ μάρκετ; Θα βγει η δόση για το δάνειο; Θα μπορέσω να πάρω παπούτσια στο παιδί;».
Και η απάντηση δεν είναι ούτε «χρειάζονταν τα χαλιά στο υπουργείο της κλασσάτης Κεφαλογιάννη», ούτε το «είμαι εδώ» του Στέφανου.