ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 7 Σεπτεμβρίου! Ο ΣΕΙΣΜΟΣ του 1999 με νεκρούς, τραυματίες, άστεγους και ερείπια...

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1999, η Αττική συγκλονίστηκε από έναν από τους πιο καταστροφικούς σεισμούς στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Ο σεισμός ...

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1999, η Αττική συγκλονίστηκε από έναν από τους πιο καταστροφικούς σεισμούς στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Ο σεισμός αυτός, γνωστός ως ο σεισμός της Πάρνηθας, άφησε δεκάδες νεκρούς και τραυματίες και βαθιές πληγές στην κοινωνία και την οικονομία.
Ο σεισμός σημειώθηκε στις 14:56 το απόγευμα και είχε μέγεθος 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίστηκε στον ορεινό όγκο της Πάρνηθας, περίπου 18 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του κέντρου της Αθήνας. Παρά το σχετικά μέτριο μέγεθός του, η εγγύτητα του επίκεντρου σε πυκνοκατοικημένες περιοχές συνέβαλε στην πρόκληση εκτεταμένων ζημιών.
Πολλά κτίρια στην Αθήνα, στις βόρειες και δυτικές συνοικίες της, καθώς και στις γύρω περιοχές υπέστησαν σοβαρές ζημιές ή κατέρρευσαν ολοκληρωτικά (δείτε φωτογραφίες  από το σεισμό εδώ). Συνολικά, υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι, 143 άνθρωποι πέθαναν ενώ πάνω από 700 ήταν οι τραυματίες.
Τα μεγαλύτερα προβλήματα παρατηρήθηκαν στις περιοχές του Μενιδίου, των Αχαρνών, της Νέας Φιλαδέλφειας, του Κηφισού, του Περιστερίου και της Ελευσίνας, όπου κατέρρευσαν πολυκατοικίες, εργοστάσια και άλλα κτίρια. Μία από τις πιο τραγικές στιγμές ήταν η κατάρρευση του εργοστασίου Ρικομέξ στο Μενίδι, όπου έχασαν τη ζωή τους 39 άνθρωποι.
Χιλιάδες διασώστες, πυροσβέστες και εθελοντές συνέβαλαν στις επιχειρήσεις διάσωσης, ανασύροντας επιζώντες από τα συντρίμμια και η πολιτεία κινητοποιήθηκε για την παροχή προσωρινής στέγης στους πληγέντες και για την αποκατάσταση των βασικών υποδομών.
Οι ζημιές που προκλήθηκαν εκτιμήθηκαν σε αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ η αποκατάσταση των ζημιών και η ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων περιοχών διήρκησε αρκετά χρόνια.
Η τραγωδία του 1999 οδήγησε στην ενίσχυση των αντισεισμικών κανονισμών στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα τα κτίρια που ανεγέρθηκαν μετά τον σεισμό να είναι πολύ πιο ανθεκτικά σε σεισμικές δονήσεις. Επιπλέον, ενισχύθηκε η κουλτούρα της πρόληψης και της ετοιμότητας, με εκπαιδευτικά προγράμματα για τον σεισμό να γίνονται πιο συχνά και πιο συστηματικά.