"XYNOYN κροκοδείλια δάκρυα αυτοί που με τις πολιτικές τους έφεραν την ακροδεξιά..."

Το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Ούτε χρειάζονταν οι δημοσκοπήσεις για να προαναγγελθεί ο εκλογικός θρίαμβ...

Το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Ούτε χρειάζονταν οι δημοσκοπήσεις για να προαναγγελθεί ο εκλογικός θρίαμβος της Μαρίν Λεπέν. Οι κοινωνικές τάσεις και διεργασίες ήταν τόσο έντονες και διαρκείς που δεν άφηναν καμιά αμφιβολία για την ετυμηγορία των Γάλλων το βράδυ της Κυριακής - και με πρωτοφανή συμμετοχή στις κάλπες.

Τη νίκη του κόμματος της Εθνικής Συσπείρωσης καθιστά μάλιστα μεγαλύτερη, από πολλές πλευρές, η αποτυχία του «Νέου Λαϊκού Μετώπου» υπό τον αριστερό Μελανσόν που τερμάτισε δεύτερο και σε απόσταση πέντε ολόκληρων ποσοστιαίων μονάδων.

Το εκλογικίστικο και καιροσκοπικό συνονθύλευμα κεντρώων, αριστερών έως και ακροαριστερών πολιτικών σχηματισμών –που είχαν ελάχιστα κοινά μεταξύ τους- επιχείρησε να λειτουργήσει ως μοντέλο και για μελλοντικές χρήσεις αλλά δίχως αποτέλεσμα.

Κι ενώ ο γαλλικός λαός εξέφρασε καθαρά και δυνατά τη βούλησή του, οι κραυγές και οι αφορισμοί περί «ακροδεξιάς» όχι μόνο δεν κόπασαν αλλά από προχθές τα μεσάνυχτα –και εν όψει του δεύτερου γύρου της ερχόμενης Κυριακής- η ίδια «κασέτα» επιχειρείται να παίξει πάλι. Ενδεικτική και των αδιεξόδων εκείνων που την χρησιμοποιούν.

Το να χαρακτηρίζει ωστόσο κανείς τουλάχιστον το ένα τρίτο των Γάλλων «ακροδεξιούς» -και μάλιστα με αυτή την απαξιωτική στόχευση- δεν αποτελεί μόνο μια μεγάλη ύβρι (και δη από εκείνους που δήθεν υπεραμύνονται της δημοκρατίας) προς το δικαίωμα των πολιτών να επιλέγουν ελεύθερα και ανεπηρέαστα τους εκπροσώπους τους. Δείχνει, πολύ περισσότερο, ότι αυτοί οι αλά καρτ «δημοκράτες» δεν έχουν αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό στη γαλλική κοινωνία και όχι μόνο.

Η κοσμογονική στροφή των ευρωπαϊκών κοινωνιών -που θα έχει και συνέχεια- είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που έχουν εφαρμόσει όλα αυτά τα χρόνια όσοι χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα και καλούν, με πρώτο τον Μακρόν, «σε μεγάλους συνασπισμούς» πλην όμως ετερόκλητους και φαιδρούς για να ανακόψουν τη λαϊκή ορμή. Με δεδομένη τη στάση στο ουκρανικό και την αυτό-υποβάθμιση σε σκυλάκι της ελίτ των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ μέχρι τη μετατροπή της Ευρώπης σε ξέφραγο αμπέλι για την παράνομη μετανάστευση κι από την υιοθέτηση της woke ατζέντας που ισοπεδώνει τις παραδοσιακές αξίες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα μέχρι την οικονομική εξαθλίωση ολοένα και περισσότερων Ευρωπαίων πολιτών, η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη…

Καλό και χρήσιμο είναι επομένως να σταματήσει (και στη δική μας χώρα) αυτή η καραμέλα περί «ακροδεξιάς» και «ακροδεξιών» και -όσο προλαβαίνουν ακόμη- οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις να αλλάξουν ρότα. Ειδάλλως η νίλα που έπαθε ο Μακρόν θα είναι, μπροστά σε αυτά που έρχονται, παρωνυχίδα…

Πηγή: www.dimokratia.gr