"ΜΙΑ ΘΕΩΡΙΑ συνομωσίας για κάθε μορφή ακροατηρίου...."

Βασίλειος Τσάμης Αμέσως μετά την απόπειρα δολοφονίας κατά του πρώην κ υποψηφίου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ διαδόθηκαν δεκάδες θεωρίες σ...

Βασίλειος Τσάμης
Αμέσως μετά την απόπειρα δολοφονίας κατά του πρώην κ υποψηφίου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ διαδόθηκαν δεκάδες θεωρίες συνωμοσίας. Μία θεωρία συνομωσίας για όλες τίς μορφές ακροατηρίου.
Όλοι καλύφθηκαν κ στόχο έχουν, μεταξύ άλλων, να βρεθούν καλοπροαίρετοι αναμεταδότες στις στοχευμένες κοινωνίες πού απευθύνονται για να την ενισχύσουν..
Αν τώρα ψάξεις στο παρελθόν θα αντιληφθείς ότι το ίδιο είχε συμβεί κ με άλλα μεγάλα γεγονότα πού άγγιζαν το παγκόσμιο κοινό, όπως, για παράδειγμα , στην δολοφονία τού Αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι , στην πρόσφατη πανδημία και ούτω καθεξής.
Καί στις δύο αυτές περιπτώσεις ποτέ δεν μάθαμε τι πραγματικά συνέβη, αν κ έγιναν από τίς επίσημες αρχές σε βάθος έρευνες.
Όταν ,τώρα , οι ψευδείς ή οι εσκεμμένα προκατειλημμένες πληροφορίες γίνονται καθεστώς τα αντικειμενικά γεγονότα έχουν μικρότερη επιρροή στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης , με ότι αυτό συνεπάγεται για το πλαίσιο πού προσπαθεί να οικοδομήσει την αντικειμενικότητα.
Ας δούμε όμως ποια είναι η αντικειμενικότητα στον παρόντα χρόνο.
Στίς ΗΠΑ, εν μέσω προεκλογικής εποχής, προέκυψε, λόγω σοβαρών κενών ασφαλείας, απόπειρα δολοφονίας τού υποψηφίου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.
Αυτό συνέβη σε μια στιγμή πού οι δημοκρατικοί πάνε σε εκλογές με έναν αποδυναμωμένο υποψήφιο κ μια μια αντιτραμπική στρατηγική που δεν πείθει ούτε τούς ίδιους, με άμεσο αποτέλεσμα να κινδυνεύουν όι ΗΠΑ να βυθιστούν μέχρι κ σε εμφύλια σύρραξη.
Παράλληλα, οι ΗΠΑ, είναι μια χώρα με ένα τεράστιο δημόσιο χρέος πού δαπανά πάνω από 900 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για στρατιωτικές δαπάνες, όταν την ίδια ώρα εσωτερικά είναι βαθιά διχασμένη κ αντιμετωπίζει πληθώρα κοινωνικών κ άλλων προβλημάτων.
Με αυτά κ με άλλα, κυρίως για να εξάγει την εσωτερική κρίση τής, όπως έγινε με την χρηματοπιστωτική κρίση την περασμένη δεκαετία , «φόρτωσε» στην Ευρώπη τον Ρώσοουκρανικό πόλεμο για να καλυφθούν οι δικές της αδυναμίες ως αποτέλεσμα τού νεοφιλελευθερισμού πού έχει φέρει τα πράγματα σε σημείο να έχει το 1% τού πληθυσμού περισσότερο πλούτο από το 90% τού πληθυσμού.
Με άλλα λόγια, η πολιτική παίζεται στο ορατό και όχι στο αντικειμενικό, πού σημαίνει πρακτικά ότι το καθεστώς της αλήθειας είναι αυτό της φαινομενικότητας.
Βρισκόμαστε στην μετά τον νεοφιλελευθερισμό εποχή κ όπως εκ τών πραγμάτων φαίνεται κ στα μικρά καθημερινά, (όπως η ενδοοικογενειακή βία κτλ) αλλά κ στα μεγάλα πολιτικά ζητήματα οι διαφωνίες μετατρέπονται σε πόλεμο -παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος.
Αν δεν καταπολεμηθεί κ από τίς ίδιες τίς κοινωνίες το έλλειμμα δημοκρατίας κ τα βουνά στοχευμένης παραπληροφόρησης, όλο αυτό θα υποκινήσει περαιτέρω βία κτλ, με ότι αυτό συνεπάγεται.