Η εξαθλίωση των “ηγεσιών” της, σαν καθρέφτης της κρίσης, του αδιεξόδου και της...
Χτες μόνο από τις ειδήσεις:
1️⃣ Κανονικά η ανθρωπότητα θάπρεπε να είναι “άναυδη” με τη… μονομαχία Μπάιντεν - Τράμπ, όπου ο ένας κατηγορούσε τον άλλον, τραυλίζοντας και ψευδίζοντας, ότι ο μεν “ήταν … ντοπαρισμένος με κοκαΐνη κι αναβολικά πριν ανέβει στη σκηνή” κι ο άλλος “είχε κάνει σεξ με πορνοστάρ ενώ η σύζυγός του ήταν… έγκυος”!
2️⃣ Στις Βρυξέλλες, όπως αναμενόταν, αποφάσισαν οι επικεφαλής των 27 της ΕΕ, να “διορίσουν” - εδώ δεν … εκλέγονται- στην “ηγεσία” της ΕΕ, ότι πιο ανίκανο, υστερικά πολεμοκάπηλο, υπαλληλικά εξαρτημένο από τις ΗΠΑ και … διεφθαρμένο είχε βγει στην επιφάνεια από τον βόθρο των πολιτικών ελίτ της δυτικής Ευρώπης!
Και οι τρείς, Ούρσουλα/Κόστα/Κάλας με διώξεις για διαφθορά και δωροδοκίες ακόμα κι από την αστική δικαιοσύνη στις χώρες τους!
✔️ Πέρα από το … σίχαμα που κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θάπρεπε να αισθάνεται, προτείνω να (ξανα)διαβάσετε την “18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη”, όπου 172 χρόνια πριν ο Μάρξ δίνει την καλύτερη ερμηνεία όσων ζούμε:
◦ Στο πλαίσιο της κρίσης στη Γαλλία του 1846-1851, ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης - ανιψιός του Ναπολέοντα- ένας ανίκανος, ηλίθιος, χωρίς παιδεία, κρίση και εμπειρία ή όπως τον χαρακτηρίζει ο Μαρξ στη 18η Μπρυμαίρ “μια μέτρια και γελοία προσωπικότητα”, κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές με συντριπτική πλειοψηφία.
Ο ίδιος γελοίος πολιτικός είχε επιχειρήσει παλαιότερα να πάρει την εξουσία με πραξικοπήματα, πολλές φορές πριν.
◦ Ο Μαρξ συμπεραίνει ότι η “επιτυχία” του Λουδοβίκου Ναπολέοντα οφείλεται στο ότι, παρά την αδυναμία των αστών, η εργατική τάξη δεν ήταν αρκετά ισχυρή. Ως συνέπεια, η εξουσία μεταβιβάστηκε σε έναν φαιδρό κι ανίκανο δικτάτορα και μια γραφειοκρατία.
Ή όπως αργότερα το προέκτεινε ο Γκράμσι :
“Το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Είναι η εποχή των τεράτων”… και των γελοίων αλλά επικίνδυνων, θα συμπλήρωνα.
◦ Στη "18η Μπρυμαίρ" συναντάμε επίσης μια σημαντική συνεισφορά στην ανάλυση της “γραφειοκρατίας”- σαν κι αυτή που λυμαίνεται ΗΠΑ κι Ευρώπη, και που θεωρείται από το Μαρξ φαινόμενο ακατάλυτα δεμένο με την ανάπτυξη πρώτα και μετά με την παρακμή της αστικής τάξης και της εξουσίας της.
👇 Διαβάστε ή ξαναδείτε την “18η Μπρυμαίρ” που παραθέτω πιο κάτω για κατέβασμα, και θα με θυμηθείτε!
Είναι η πιο εύστοχη εξήγηση για όσα ζούμε…
“18η Μπρυμαίρ”: ΕΔΩ
"Νέος Θερσίτης"
.webp)
Αναρωτιέται κανείς γιατί να ψηφίζει στις Ευρωεκλογές, αφού η εκλογή Προέδρου και λοιπών μελών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ουσιαστικά αποφασίζεται από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών. Και είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και όχι το Ευρωκοινοβούλιο που αποφασίζει και εκτελεί τη διαχείριση των οικονομικών της ΕΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έβγαινε ποτέ Πρόεδρος η Ούρσουλα Φον Ντερ κλπ αν έμπαινε σε διαδικασία εκλογής από τους πολίτες;