Πίσω από τη δυσαρέσκεια (αποχή) της ψήφου...

« Cogito, ergo sum » ( Σκέφτομαι, άρα υπάρχω ) René Descartes ( Καρτέσιος ), 1596 - 1650...

«Cogito, ergo sum» (Σκέφτομαι, άρα υπάρχω)
René Descartes (Καρτέσιος), 1596 - 1650...

Η παρέμβαση του Iταλού Γερουσιαστή Fernando Rossi, με αφορμή την αποχή των πολιτών από το θέατρο των λεγόμενων "ευρωεκλογών":

«Τα ΜΜΕ και τα σιωνιστικά-ατλαντικά κόμματα προσποιούνται ότι το πρόβλημα της (αποχής) δυσαρέσκειας στην ψηφοφορία (ευρωεκλογών) δεν υπάρχει. Μέχρι που φτάνουν στο λιγότερο υποκριτικό, μέχρι το πολύ να καταγγέλλουν τον πολιτικό αναλφαβητισμό, ή την αναρχική φύση όσων δεν πάνε να ψηφίσουν.
Είναι αλήθεια ότι ο πολιτικός αναλφαβητισμός και η "αδιαφορία" είναι ευρέως διαδεδομένες, αλλά είναι πολύ εύκολο να ανακαλύψουμε τους κοινωνικοπολιτικούς λόγους για την απόσταση μεταξύ του λαού και της "δημοκρατίας" που χτίστηκε από το μεγάλο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
1) Τα ΜΜΕ -εφημερίδες, τηλεόραση και διαδίκτυο-, και οι τράπεζες ανήκουν στο μεγάλο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
2) Εάν γεννηθεί ένα κίνημα, ή ένα κόμμα που σκοπεύει να ανακτήσει την κυριαρχία της πατρίδας του, ή ν' απορρίψει τους πολέμους των ΗΠΑ, ή να ελέγξει την ισχύ των τραπεζών και των πολυεθνικών, του Ατλαντικού εξοπλισμού, των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών Big Pharma, ή της "πράσινης ανάπτυξης" -της κερδοσκοπίας πίσω από την λεγόμενη "κλιματική αλλαγή", ή της προστασίας του περιβάλλοντος-, σε αντίθεση με τα κόμματα που βρίσκονται στην υπηρεσία της, (το κίνημα ή κόμμα) δεν βρίσκει ούτε χρηματοδότηση, ούτε χώρο προβολής στα μέσα ενημέρωσης για να προσεγγίσει τους ψηφοφόρους, ή να "συναντήσει" αυτούς που έχουν τις ίδιες ιδέες.
Για να είναι υποψήφιο στις εκλογές (ένα κόμμα ή κίνημα, σύμφωνα με το ιταλικό εκλογικό σύστημα), πρέπει να έχει ήδη εκλεγμένους αντιπροσώπους (βουλευτές) στο συγκεκριμένο όργανο, ή να συγκεντρώσει πολλές χιλιάδες υπογραφές από άτομα που δηλώνουν ψηφοφόροι του. Ένα κίνημα, ή ένα μικρό κόμμα που προσφέρεται για να υποστηρίξει υποψηφίους από τα κόμματα του Ατλαντισμού (αυτόνομη κάθοδο, αλλά με δέσμευση για πρωθυπουργό πρόσωπο άλλου κόμματος. σύμφωνα με τον ιταλικό εκλογικό νόμο), λαμβάνει τις απαραίτητες υπογραφές "δανεικά" (πάντα σύμφωνα με εκλογικό νόμο ραμμένο και κομμένο στα μέτρα της "δημοκρατίας τους), αλλά εάν δεν είστε μέρος του συστήματος, πρέπει να τις συγκεντρώσετε οι ίδιοι τις υπογραφές για υποψηφιότητα. Για να τις συγκεντρώσετε -στις 5 εκλογικές περιφέρειες για τις ευρωεκλογές, ή στις εκλογικές περιφέρειες για τις πολιτικές εκλογές, ή τις εκλογές για την Περιφέρεια, ή για της Δημοτικές εκλογές-, πρέπει να έχετε ήδη οργάνωση στην περιοχή με επαρκή αριθμό μελών, η οποία είναι πολύ δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο για ένα κίνημα ή κόμμα στα σπάργανα, που δεν υποστηρίζεται ούτε από τα ΜΜΕ, ούτε από τις μασονικές στοές, ούτε από τις τράπεζες.
Τα ιδρύματα των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και των κομμάτων τους, μερικές φορές με την υποστήριξη των Μυστικών Υπηρεσιών, δημιουργούν κινήματα και μικρά κόμματα όπως τα χρειάζονται, με ηγέτες που έχουν το καθήκον -επιβραβευμένο από τα κόμματα στην εξουσία-, για να κατακερματίσουν τις αναπτυσσόμενες ανταγωνιστικές ομάδες, ή τα κινήματα ώστε να μην δημιουργήσουν συνασπισμούς μεταξύ τους, εμποδίζοντάς τα να λειτουργήσουν με επαρκείς δυνάμεις.
Μόλις ξεπεραστεί το πρώτο εμπόδιο, αυτό των υπογραφών, υπάρχει η προεκλογική εκστρατεία που θα διεξαχθεί και, από τη μικρή πόλη μέχρι τις ευρωεκλογές, ο αριθμός κυμαίνεται μεταξύ δεκάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων ευρώ. Αν θέλετε να φτάσετε τα ΜΜΕ, εσείς κι όχι τα κόμματα και οι υποψήφιοι του συστήματος, πρέπει να πληρώσετε διαφημιστικούς χώρους. Υπάρχει ο δήθεν νόμος του "Par Condicio" (ισότιμης αντιμετώπισης), αλλά είναι μια απάτη. Το 2008, ως πολιτική λίστα (κόμμα) "Per il Bene Comune" (Για το Κοινό Καλό), αν και μποϊκοτάρεται στη συλλογή υπογραφών και στην παρουσίαση των υποψηφίων της, είχαμε παρουσία "0" στους διαφημιστικούς χώρους επί πληρωμή και 0,001 στους χώρους που "εγγυάται" ο δήθεν νόμος "Par Condicio", με μετάδοση μετά τα μεσάνυχτα σ' ένα είδος ινδιάνικων καταυλισμών για τις λίστες "0", και ποτέ στις συζητήσεις ή παρουσιάσεις με τα "μεγάλα" κόμματα.
Το τρίτο, θανατηφόρο εμπόδιο για μια λίστα που είναι ενάντια, ή επικρίνει τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, είναι το εμπόδιο του ορίου 4%, (3% στην Ελλάδα) για να μπορεί κάποιος να εκλέξει τον δικό του εκπρόσωπο. Το 4% των 50.000.000 ψηφοφόρων είναι 2.000.000! Αν ψηφίσουν μόνον οι μισοί από αυτούς που έχουν δικαίωμα ψήφου, το 4% είναι ένα εκατομμύριο! Και από πού θα μπορούσαν να προέλθουν αυτά τα εκατομμύρια ψήφοι εάν το πολύ εκατό χιλιάδες άτομα γνωρίζουν ότι είστε εκεί (υποψήφιος) και τις προτάσεις σας (το πρόγραμμα, τι προτείνετε); Μ' αυτόν τον τρόπο, εκατομμύρια ψηφοφόροι από τα ψηφοδέλτια που παραμένουν κάτω από το φράγμα του 4% δεν θα έχουν δικούς τους εκπροσώπους στο όργανο (δεν εκλέγουν βουλευτή), αλλά οι έδρες στο κοινοβούλιο δεν θα παραμείνουν κενές, θα κατανεμηθούν και θα χρησιμοποιηθούν μεταξύ λιστών (κομμάτων) που έχουν πρόγραμμα αντίθετο με αυτό που ήθελε ο "αντισυστημικός" ψηφοφόρος.
Στη δυσαρέσκεια (αποχή) με την ψηφοφορία προστίθεται η πολιτική δυσφορία όσων έδωσαν επανειλημμένα πληρεξούσιο σ' αυτούς που δήλωναν πως υποστήριζαν ένα αντισυστημικό πρόγραμμα (π.χ. όχι ιδιωτικοποιήσεις τρένα, λιμάνια, αεροδρόμια, ΟΣΕ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, εθνικό σύστημα υγείας, δημόσια δωρεάν παιδεία, αυξήσεις μισθών, συντάξεων κ.α.π.), αλλά μόλις είχαν τις ψήφους τις χρησιμοποίησαν για να υποστηρίξουν προγράμματα του μεγάλου χρηματοπιστωτικού συστήματος υπέρ των πολέμων, πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών Big Pharma, συντάξεις, μισθούς, δικαιώματα, φόρους κ.λπ. Οποιαδήποτε αναφορά σε Δημοκρατικό Κόμμα - PD (αριστερά), Φόρτσα Ιτάλια - FI (δεξιά), Λέγκα - Lega (άκροδεξιά), Κίνημα 5 Αστέρων - M5S (το τεράστιο κίνημα των πλατειών και κινητοποιήσεων των Αγανακτισμένων που έγινε κυβερνητικό κόμμα), Κομουνιστική Επανίδρυση - Rifondazione (διάσπαση της ιταλικής αριστεράς, που μετατράπηκε σε κόμμα Σόρος), Αδέλφια της Ιταλίας - FdI (Μελόνι) δεν είναι τυχαία.

Το σύνθημα των αποίκων, των τεχνιτών και των ελεύθερων επαγγελματιών, που επαναστάτησαν ενάντια στο αγγλικό στέμμα ήταν "Χωρίς φορολογία χωρίς αντιπροσώπευση", αλλά οι οικογένειες των μεγαλοτραπεζιτών που τους έφεραν στην εξουσία και τώρα ηγούνται του Ατλαντικού τμήματος του κόσμου δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την κατάργηση της αντιπροσώπευσης σ' αυτούς που δεν υποτάσσονται στη θέλησή τους.»

Νίκος Κλειτσίκας: Με τον φίλο και σύντροφο Νάντο (Fernando Rossi), εκτός από τη φιλία μας συνδέουν πολλές δράσεις: στο πρώτο καραβάνι Αλληλεγγύης που μετέφερε τη βοήθεια από ολόκληρη την Ευρώπη μέσα στη Γάζα (2009) κι ο Rossi ήταν επικεφαλής, σε αποστολές Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στη μαρτυρική Συρία, στο Λίβανο κ.α. και με τιμάει η φιλία του. Έτσι, η μετάφραση της σημερινής του παρέμβασης, ίσως είναι χρήσιμη, ίσως προσθέσει κάτι στους προβληματισμούς που αναπτύσσονται σ' όσους μπορούν να "διαβάσουν" τον πανικό στο εγχώριο Νατοϊκό Μέτωπο, που πανηγυρίζει "νίκες" και "ποσοστά", αλλά ταυτοχρόνως βιώνει μια κρίση -σε όλα τα κόμματα, παρά τις θεατρικές κοκορομαχίες-, μπροστά στην "ανησυχία" της από-νομιμοποίησης των "θεσμών" τους και της "δημοκρατίας" τους από την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Αυτή η "δυσαρέσκεια-αποχή" είναι πυριτιδαποθήκη και τρέμουν πως μια σπίθα μπορεί να σημάνει το τέλος τους. Το τέλος για το λεγόμενο και "συνταγματικό τόξο", την αστική δημοκρατία της Νατοϊκής δεξιάς και Νατοϊκής αριστεράς (τουλάχιστον κάποιος Κασσελάκης ήταν ειλικρινής για την "ιερή συμμαχία") ενός σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που χωρίς ντροπή αναζητεί άλλοθι στην υποτέλεια με νέα "μέτωπα εναντίον της ακροδεξιάς". Ακροδεξιά είναι η εξαθλίωση του ελληνικού λαού, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τα υποχρεωτικά μπόλια, τον κίνδυνο "κλιματικής αλλαγής" και την "πράσινη ανάπτυξη" και πράσινα άλογα, τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες και τα βίτσια των ομοφυλόφιλων για τεκνοθεσίες, γάμους, που βάπτισαν "ανθρώπινα δικαιώματα", το αντιρωσικό μέτωπο που βαπτίζεται αγώνας εναντίον του Ρωσικού ιμπεριαλισμού, η στήριξη στο σιωναζιστικό καθεστώτος, στον κοκαϊνομανή μικρό φύρερ των ουκροναζί και πάει λέγοντας...

«διότι δὲ πολιτικὸν ὁ ἄνθρωπος ζῷον πάσης μελίττης
καὶ παντὸς ἀγελαίου ζῴου μᾶλλον...»
Αριστοτέλης (384 π.Χ. - 322 π.Χ.), 136. – Πολιτικὰ 1

«Φύσει ζῷον πολιτικόν»... κατά τον Αριστοτέλη, ο φίλος και σύντροφος κοινών αγώνων Nando, που τίμησε με πρόλογο το βιβλίο μου για τη Συρία των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου...➦ Fernando Rossi: Οι λαοί της Ευρώπης θα πρέπει να διδαχθούν πως δεν πρέπει να πιστεύουν στα ΜΜΕ

✔️ Την συνολική αρθρογραφία στο φιλόξενο "PRESS-GR", βρίσκουμε: ΕΔΩ

Επειδή η φίμωση κι η λογοκρισία από το 4ο Ράιχ είναι σκληρή κι αμείλικτη, ειδικότερα σήμερα με την εθνοκάθαρση στην Παλαιστίνη και θα εντείνεται καθημερινά... όσοι κι όσες θέλουν μπορούν ν' ακολουθούν... 

Για να μην "χαθούμε" θα βρισκόμαστε στο Telegram: ΕΔΩ

Στο "VK": ΕΔΩ