ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ της Ισπανίας...

Η είδηση που ήρθε από την Ισπανία είναι εντυπωσιακή και με βάση όσα συμβαίνουν στη χώρα μας θα μπορούσε να είναι και καταλυτική. Η εκεί κυβέ...

Η είδηση που ήρθε από την Ισπανία είναι εντυπωσιακή και με βάση όσα συμβαίνουν στη χώρα μας θα μπορούσε να είναι και καταλυτική. Η εκεί κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα μηδενίσει τον ΦΠΑ στο ελαιόλαδο και η επαναφορά θα γίνει «από τον Ιούλιο» -άμεσα δηλαδή- ενσωματώνοντάς τον μηδενικό φόρο «μόνιμα στην ομάδα των ειδών πρώτης ανάγκης» όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός. Κι αυτό διότι η τιμή του ελαιόλαδου έχει εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της μεγάλης μείωσης της παραγωγής με φόντο την ακραία ξηρασία.

Η απόφαση αυτή έγινε γνωστή την ίδια σχεδόν ώρα που στην Ελλάδα ο ομόλογος του Ισπανού υπουργού Οικονομικών, Κωστής Χατζηδάκης, εξακολουθεί να δηλώνει εμμονικά ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά μείωση στον ΦΠΑ για ( υποτιθέμενους) λόγους «δημοσιονομικής σταθερότητας». Και σα μην έφτανε αυτό ο νέος υπουργός Ανάπτυξης Τάκης Θεοδωρικάκος ισχυρίστηκε με μια περισσή (ή και με προσποιητή;) αφέλεια ότι «θα ζητήσουμε από τη βιομηχανία τροφίμων να βάλει πλάτη για τον πληθωρισμό».

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη δεν πήρε -δύο ολόκληρες εβδομάδες μετά- κανένα μήνυμα από τις ευρωεκλογές, τουλάχιστον στον τομέα αυτό. Η ηχηρή αποδοκιμασία της 9ης Ιουνίου που κατέβασε τα γαλάζια ποσοστά σχεδόν 13 μονάδες μόλις μέσα σε ένα χρόνο είχε κατά κύριο λόγο ως αιτία το θέμα της ακρίβειας. Και η λαική εντολή που δόθηκε ήταν να αντιμετωπιστεί άμεσα και αποτελεσματικά το μείζον αυτό πρόβλημα που καίει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Με συγκεκριμένες αποφάσεις και όχι με ευχολόγια και παρακλήσεις.

Όσο κυλά ο καιρός όμως επιβεβαιώνεται ότι η κυβέρνηση δεν είναι δέσμια μόνο των εμμονών της. Παίζει ένα διπλό, απαράδεκτο και βρώμικο, παιχνίδι σε βάρος των πολιτών. Από τη μία πλευρά εξυπηρετεί με την πολιτική της τα συμφέροντα και τα (υπερ)κέρδη των μεγάλων αλυσίδων που κυριολεκτικά θησαυρίζουν όλα αυτά τα χρόνια. Κι από την άλλη η περίφημη «δημοσιονομκή σταθερότητα» δεν είναι παρά ένας μύθος. Με την συνεχιζόμενη ακρίβεια και τον υψηλό ΦΠΑ ακόμα και στα τρόφιμα και τα είδη καθημερινής ανάγκης, εξασφαλίζεται αφενός το ροκάνισμα των εισοδημάτων, άρα η μεταμνημονική εσωτερική υποτίμηση, και αφετέρου τα υπερέσοδα για τα κρατικά ταμεία από τα οποία όμως μόνο ένα ελάχιστο τμήμα επιστρέφεται στην κοινωνία με τη μορφή διαφορών παροχών που προσομοιάζουν περισσότερο σε ελεημοσύνη…

www.dimokratia.gr