"Η ΕΞΥΦΑΝΣΗ μιας Μεγάλης Συνωμοσίας: ΓΙΑΤΙ χάθηκε ένα από τα ιερότερα σύμβολα του Χριστιανισμού;"

Υπήρχαν μνήμες… μέχρι που χάθηκαν… Για τους Ορθοδόξους είναι Μεγάλη Παρασκευή… Οι πιστοί θυμούνται τη σταύρωση του Ιησού Χριστού. Το όργανο ...

Υπήρχαν μνήμες… μέχρι που χάθηκαν…

Για τους Ορθοδόξους είναι Μεγάλη Παρασκευή… Οι πιστοί θυμούνται τη σταύρωση του Ιησού Χριστού. Το όργανο εκτέλεσής του, ο Σταυρός του Κυρίου, είναι ίσως το πιο ιερό σύμβολο του Χριστιανισμού.
Ωστόσο, δεν μπορεί να βρεθεί… έχει χαθεί.
Ένας από τους ιδρυτές του Προτεσταντισμού, ο John Calvin, παρατήρησε κάποτε ειρωνικά: «Αν βάλεις όλα τα μέρη του Σταυρού του Κυρίου μαζί, θα πάρεις την Κιβωτό του Νώε».
Τον 16ο αιώνα, όταν ζούσε ο θεολόγος, την Ευρώπη κατέλαβε «πυρετός»: πόλεις και μοναστήρια κυνηγούσαν διάφορα αντικείμενα – ιερά κειμήλια, νόμιζαν.
Όσο περισσότερα από αυτά έχει ένας ηγεμόνας –κοσμικός ή εκκλησιαστικός–, τόσο πιο πρόθυμα θα επισκέπτονται οι προσκυνητές την πατρίδα του.
Και οι κυνικοί πωλητές, με τη σειρά τους, χωρίς τύψεις συνείδησης, πλαστογραφούσαν πιστοποιητικά γνησιότητας ιερών, φτιάχνοντας όμορφους θρύλους.
Φυσικά, μεταξύ των ιερών κειμηλίων πάντα το αγαπημένο όλων ήταν ο Σταυρός του Κυρίου.
Ως γνωστόν, οι πιστοί δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε αυτό.
Όπως προειπώθηκε, δεν είναι απλώς ένα όργανο εκτέλεσης, αλλά το κύριο σύμβολο του Χριστιανισμού.
Επιπλέον στον Σταυρό από αρχαιοτάτων χρόνων αποδίδονται διάφορα θαύματα.
Βέβαια, η τύχη του αγνοείται: Ο σταυρός που βρίσκεται στην εκκλησία του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ είναι αντίγραφο με κομμάτι του πρωτοτύπου.
Το ερώτημα είναι, πού είναι τα υπόλοιπα θραύσματα;
Γενικά, η ιστορία του ιερού αντικειμένου είναι μάλλον ασαφής. Η Αγία Γραφή δεν λέει τίποτα γι' αυτό.
Είναι γνωστό μόνο ότι μετά την εκτέλεση του Σωτήρος, οι ρωμαϊκές αρχές έδειξαν έλεος: επέτρεψαν να παρθεί το σώμα.
Το εμπιστεύτηκαν σε έναν από τους πρεσβύτερους Εβραίους και κρυφό μαθητή του Χριστού, τον Ιωσήφ της Αριμαθαίας.
«Στο μέρος όπου τον σταύρωσαν, υπήρχε ένας κήπος, και στον κήπο ένας άδειος τάφος» λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Σύμφωνα με το αρχαίο εβραϊκό έθιμο, το όργανο της εκτέλεσης έπρεπε να τοποθετηθεί στο ταφικό σπήλαιο.
Αλλά οι οπαδοί δεν επιτρεπόταν να το κάνουν αυτό.
Σύμφωνα με μια εκδοχή, το τεχνούργημα θάφτηκε εκεί κοντά, σύμφωνα με μια άλλη, ρίχτηκε σε μια δεξαμενή αποχέτευσης.
Υπάρχει, όμως, και μια άλλη εκδοχή: μαζί με τον Ιησού, την Παρασκευή πριν από το Πάσχα, εκτελέστηκαν άλλοι δύο: οι ληστές Dismas και Gestas.
Ως εκ τούτου, και οι τρεις σταυροί θάφτηκαν εκεί κοντά.
Η μνήμη εκείνου του τόπου διατηρήθηκε από τους πρώτους Χριστιανούς μέχρι που το 130 οι Ρωμαίοι, καταστέλλοντας μια άλλη εξέγερση, ισοπέδωσαν την Ιερουσαλήμ.

«Έγινε κομμάτια»
Τρεις αιώνες αργότερα, η Ρώμη μετέβαλε την οργή της σε έλεος.
Τότε η Ελένη, η μητέρα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου, έστειλε εκστρατευτικά σώματα στους Αγίους Τόπους.
Επί αρκετά χρόνια έψαχνε για μέρη που συνδέονται με την επίγεια ζωή του Σωτήρος. Και φυσικά του Σταυρού του Κυρίου.
Στην Ιερουσαλήμ, δεν είχαν ιδέα τι μπορεί να ήταν θαμμένο στην πόλη.
Εξάλλου, μετά την καταστροφή, σχεδόν όλοι είχαν εκδιωχθεί.
Υπήρχε, όμως, ένα άτομο που ήξερε και κράτησε το μυστικό.
Σύμφωνα με τον μύθο, το όνομά του ήταν Ιούδας.
Στην αρχή αρνήθηκε να πει στη βασίλισσα πού βρισκόταν το λείψανο.
Αλλά μετά από «ανάκριση», ομολόγησε.
Η εκκλησιαστική παράδοση λέει: Ο επίσκοπος της Ιερουσαλήμ Μακάριος κάλεσε μια βαριά άρρωστη γυναίκα να προσκυνήσει καθέναν από τους σταυρούς που βρέθηκαν με τη σειρά.
Αγγίζοντας εκείνο πάνω στο οποίο σταυρώθηκε ο Κύριος, θεραπεύτηκε.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, το ίδιο έγινε και με τον νεκρό, ο οποίος αναστήθηκε.
Το ιερό κειμήλιο χωρίστηκε στα δύο: το μισό έμεινε στην Ιερουσαλήμ και η Ελένη, αγία πλέον, πήρε το δεύτερο κομμάτι μαζί της στην Κωνσταντινούπολη.
Ωστόσο, ορισμένοι μελετητές αμφιβάλλουν, πιστεύουν δε ότι ο ηγεμόνας άφησε μόνο ένα μικρό κομμάτι στην Παλαιστίνη.
Αυτό υποδηλώνει η μαρτυρία κάποιας μοναχής Εγερίας, η οποία επισκέφτηκε τους Αγίους Τόπους στα τέλη του 4ου αιώνα.
«Κατά τη λειτουργία», έγραψε, «στον Γολγοθά, τοποθετείται ένα τραπέζι μπροστά από τον επίσκοπο και στη συνέχεια φέρνουν ένα ασημένιο κουτί με το ξύλο του Τιμίου Σταυρού.
Το βγάζουν έξω, ο επίσκοπος κρατά σφιχτά τη λάρνακα και επιτρέπει στους παρευρισκόμενους να το προσκυνήσουν».
Διάκονοι παραστέκονται κοντά - για προστασία.
Άλλωστε, είπαν, συνεχίζει η μοναχή, έχουν γίνει άπειρες απόπειρες κλοπής του τιμίου ξύλου.
Πολλοί φτάνουν στο σημείο ακόμα και να το δαγκώσουν…

Πού βρίσκεται...
Παρά μέτρα προφύλαξης, το θραύσμα της Ιερουσαλήμ εξαφανίστηκε.
Το 614, ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και πήρε το κειμήλιο.
Η στρατηγική του ήταν απλή: οι Βυζαντινοί θα έκαναν τα πάντα για να ανακτήσουν το Τίμιο Ξύλο, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να εκβιαστούν.
Η Κωνσταντινούπολη δεν ενέδωσε. Τα επόμενα χρόνια, ο αυτοκράτορας Ηράκλειος υπονόμευσε την εξουσία των Περσών. Και ανέκτησε τον Σταυρό.
Το 638 η ιερή πόλη υπέκυψε στις επιθέσεις των νέων κατακτητών, των Αράβων.
Έκαψαν ολοσχερώς την εκκλησία του Παναγίου Τάφου.
Όμως ο Σταυρός σώθηκε.
«Οι Χριστιανοί, κατόπιν, έκοψαν το τίμιο ξύλο, το έκαναν κομμάτια και το διασκόρπισαν σε πολλά μέρη, μοιράζοντάς το στους πιστούς στις εκκλησίες» έγραψε ο καθολικός μοναχός Άνσελ τον 11ο αιώνα.
Το μεγαλύτερο κομμάτι του Σταυρού, όμως, παραμένει στην Ιερουσαλήμ.
Η ιστορία αυτού του θραύσματος τελειώνει το 1187.
Οι Σταυροφόροι τον πήραν μαζί τους στη μάχη κατά του στρατού του Σαλαντίν.
Οι ιππότες νικήθηκαν και το κειμήλιο εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.
Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Πάπας Ουρβανός III, όταν έμαθε το νέο, κατέρρευσε.
Στη συνέχεια, κυκλοφόρησαν διάφοροι θρύλοι σε όλη τη μεσαιωνική Ευρώπη…
Κάποιοι υποστηρίζουν ακόμα και σήμερα ότι ο Σταυρός φτιάχτηκε από το ξύλο του Κήπου της Εδέμ και επανήλθε.
Σε ορισμένα χρονικά μνημονεύεται το θραύσμα της Ιερουσαλήμ.
Το 1219, οι Άραβες το πρόσφεραν στους Ναΐτες με αντάλλαγμα την άρση της πολιορκίας της αιγυπτιακής πόλης Dumyat.
Ένα άλλο χειρόγραφο λέει ότι ήταν κρυμμένο κάπου στη Δαμασκό.
Το κομμάτι του ιερού ξύλου που πρώτη βρήκε η αγία Ελένη δεν έμεινε για πολύ στην Κωνσταντινούπολη.
Το 1204, η πόλη καταλήφθηκε από τους Σταυροφόρους.
Μαζί τους πήραν τα περισσότερα ιερά. Μάλλον ανάμεσά τους ήταν και ο Σταυρός του Κυρίου.
Και ήδη στην Ευρώπη χωρίστηκε σε μέρη.
Τα μεγαλύτερα βρίσκονται πλέον στη Ρώμη, το Παρίσι τη Γάνδη, τις Βρυξέλλες , την Ισπανία και το Άγιο Όρος.
Υπάρχουν θραύσματα στη Ρωσία: στη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη, την Αικατερινούπολη, το Νίζνι Νόβγκοροντ, το Ιβάνοβο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ερευνητές δεν αμφιβάλλουν για την αυθεντικότητα των θραυσμάτων που αποθηκεύονται στη Ρωσία.
www.bankingnews.gr