ΤΑ "ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΑ!" ΕΝΑ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ...Αδώνειο ταρατατζούμ

Kostas Bargiotas Η υπόθεση "απογευματινά χειρουργεία" είναι σχεδιασμένη στο γόνατο, άσχετη με τα βασικά προβλήματα που ταλανίζουν ...

Kostas Bargiotas
Η υπόθεση "απογευματινά χειρουργεία" είναι σχεδιασμένη στο γόνατο, άσχετη με τα βασικά προβλήματα που ταλανίζουν το ΕΣΥ, καταδικασμένη - η αν προτιμάτε προορισμένη- να αποτύχει, αφήνοντας μονό επικοινωνιακό αχό, είναι ένα τυπικό Αδωνειο ταρατατζούμ δηλαδή.
Για την ιστορία, τα απογευματινά χειρουργεία είχαν νομοθετηθεί πίσω στο 2000 από τον Αλέκο Παπαδόπουλο, μαζί με τα απογευματινά ιατρεία. Παρότι ο νομός ίσχυε μέχρι πριν από δυο χρόνια - καταργήθηκε όντας νεκρό γράμμα από τον Πλευρη- ουδείς αποπειράθηκε να τον εφαρμόσει καθώς κλινικαρχες, πανεπιστημιακοί και λοιποί μεγαλοσχήμονες επ ουδενί επιθυμούσαν την δημιουργία ανταγωνισμού από τα νοσοκομεία του ΕΣΥ. Η διάταξη εκείνη, 23 χρόνια πίσω, εκτός του ότι περιελάμβανε έναν πολύ συγκεκριμένο αλγόριθμο αμοιβών για ΟΛΟ το προσωπικό που θα συμμετείχε, εισήγαγε από τότε τη λογική των DRG, του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν όλα τα σύγχρονα και επιτυχημένα συστήματα υγείας διεθνώς, δηλαδή.
Με απλά λόγια, κάθε ιατρική πράξη, χειρουργείο, θεραπεία, διαγνωστική πράξη κοκ, είναι τιμολογημένη και αμείβεται από τον ασφαλιστικό φορέα με ενιαίο τρόπο σε όλους τους πιστοποιημένους πάροχους ιδιώτες και κρατικούς, με βάση ποιοτικά κριτήρια. Μια επέμβαση γόνατος πχ, τιμολογείται ας πούμε 1500 ευρώ και το ποσό ακολουθεί τον ασθενή, όποιον γιατρό και όποιο νοσοκομείο επιλέξει. Με την ίδρυση του ΕΟΠΠΥ η εφαρμογή των DRGs -τότε τα λέγαμε ΚΕΝ- ξεκίνησε παρά τη λυσσώδη αντίδραση του Σύριζα ο οποίος πάγωσε την προσπάθεια για να την επανεκκινήσει αργότερα- μνημονική επιταγή γαρ- και να τα κάνει τελικά μπάχαλο. Σήμερα τα DRGs, τρέχουν πιλοτικά σε μερικά νοσοκομεία και ελπίζει κάνεις να γενικευτεί επιτέλους ως σύστημα αποζημίωσης. Είναι η μονή ελπίδα εξυγίανσης του χάους που επικρατεί σήμερα.
Τώρα τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα απογευματινά χειρουργεία?
Μα σε ένα σύστημα που το νοσοκομείο έχει έσοδα ανάλογα με τον αριθμό των χειρουργείων που πραγματοποιεί και όχι με βάση την αυθαίρετη "επιχορήγηση" του υπουργείου το κίνητρο για όλους είναι προφανές. Αν μάλιστα ισχύει ένας αλγόριθμος αμοιβών ή μπόνους για το προσωπικό ως ποσοστό του Drg, όπως στο νόμο του Παπαδόπουλου, τότε δε χρειάζονται επιπλέον συμμέτοχες από τους πολίτες ή αν χρειαστούν θα είναι σημαντικά χαμηλότερες.
Αυτό που χρειάζεται, είναι προφανώς μια ευρύτερη μεταρρύθμιση στον τρόπο λειτουργίας και όχι βεγγαλικά βραχείας διαρκείας. Αλλά η μεταρρύθμιση είναι δύσκολο πράγμα, προϋποθέτει συγκρούσεις και δουλειά. Δε γίνεται από τον Αυτιά. Εκεί γίνονται ανακοινώσεις άνευ αντικρίσματος συνήθως.
Δυστυχώς, η στάση της αντιπολίτευσης δεν βοήθα. Το ΠΑΣΟΚ όλο και πιο συχνά, αντί να καταθέτει προτάσεις με λογική και συνέχεια -η μεταρρύθμιση που άρχισε το ίδιο με τον ΕΟΠΠΥ παρέχει το πλαίσιο- περιορίζεται σε εύκολες αντιπολιτευτικές τακτικές κινδυνολογώντας σε κάθε ευκαιρία περί ιδιωτών και ιδιωτικοποίησης και τελικά προασπιζόμενο παθολογίες που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ από την εποχή ακόμα του Παπαδόπουλου το 2000 προσπαθούσε να διορθώσει. Αντί να μπει στα βαθιά με προτάσεις δανεισμένες από την σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα και την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, γίνεται μοιραία ουρά του ΣΥΡΙΖΑ προωθώντας μια κρατικιστικη αντίληψη που θυμίζει 1980. Όμως το 2024 δεν είναι 1986.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος σπόνσορας της ιδιωτικής υγείας από την διατήρηση του χάους και της απαξίωσης του ΕΣΥ. Και όχι, χωρίς να σπάσουν αυγά, ομελέτα δε γίνεται. Ούτε στην αντιπολίτευση.