Η κόκκινη Ρόζα...

Ειρηνοποιός Οι μελλοντικές νίκες αρχίζουν από τις ήττες, αρκεί οι μάζες να είναι στα ύψη..." Ρόζα Λούξεμπουργκ Γερμανίδα Επαναστάτρια Π...

Ειρηνοποιός
Οι μελλοντικές νίκες αρχίζουν από τις ήττες, αρκεί οι μάζες να είναι στα ύψη..." Ρόζα Λούξεμπουργκ Γερμανίδα Επαναστάτρια Πολωνοεβραικής καταγωγής
Στις 15 Ιανουαρίου 1919, χτύπησε την πόρτα της η αστυνομία. Πήγε με τους αστυνομικούς στο αυτοκίνητο χωρίς διαμαρτυρία, μεταφέρθηκε στο αρχηγείο του στρατού για αναγνώριση και στη συνέχεια επέστρεψε στο αυτοκίνητο, όπου την πυροβόλησαν στο κεφάλι. Μέσα σε λίγες ώρες σκότωσαν με τον ίδιο τρόπο και τον Λίμπκνεχτ.
Οι άνδρες που τους σκότωσαν, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, ήταν μέλη των Freikorps, της παράνομης παραστρατιωτικής οργάνωσης που, δεκατέσσερα χρόνια μετά, θα αποτελούσαν τον πυρήνα των φαιοχιτώνων του Χίτλερ.
Οι τελευταίες γνωστές λέξεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ, γραμμένες το απόγευμα της δολοφονίας της, ήταν για την πίστη της στις μάζες, και στο αναπόφευκτο της επανάστασης:
«Η ηγεσία απέτυχε. Ακόμα κι έτσι, η ηγεσία πρέπει να δημιουργηθεί εκ νέου, από τις μάζες και μέσα από τις μάζες. Οι μάζες είναι το αποφασιστικό στοιχείο, είναι ο βράχος πάνω στον οποίο θα κτιστεί η τελική νίκη της επανάστασης. Οι μάζες ήταν στα ύψη() ανέπτυξαν την "ήττα" αυτή σε μία από τις ιστορικές ήττες που είναι η τιμή και η δύναμη του διεθνούς σοσιαλισμού. Και γι' αυτό η μελλοντική νίκη θα ανθίσει από αυτή την "ήττα"».

Praxis Review
"Η κόκκινη Ρόζα χάθηκε κι αυτή. Κανείς δεν ξέρει πού το κορμί της παραχώσαν. Έλεγε την αλήθεια στους φτωχούς. Γι’αυτό κι οι πλούσιοι την σκοτώσαν": Σαν σήμερα, 15 Ιανουαρίου 1919,το Γερμανικό αστικό κράτος και η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του δολοφονούν την Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Γεννήθηκε το 1871, στην ρωσοκρατούμενη Πολωνία. Πολιτικοποιήθηκε από τα γυμνασιακά της χρόνια. Στα 18 της, ήταν ήδη στο μάτι της αστυνομίας της Βαρσοβίας. Διέφυγε στη Ζυρίχη, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο και αρχισε και να συμμετέχει στο κίνημα και στους κύκλους των σοσιαλιστών. Εκεί

το 1890, γνώρισε τον Σοσιαλιστή επαναστάτη Λέο Γιόγκισες και λίγο αργότερα ενώθηκαν και στη ζωή. Θα μείνουν μαζί μέχρι το 1907 και οι κοινοί τους αγώνες θα συνεχιστούν μέχρι το τέλος. Το 1893, ήταν ιδρυτικό μέλος της εφημερίδας "Εργατική Υπόθεση". Το 1898, φτάνει στο Βερολίνο,


επικοινωνεί με το SPD και αρχίζει περιοδείες στους Πολωνούς ανθρακωρύχους. Δουλεύει και στον σοσιαλιστικό τύπο. Μετά απο λίγο, το 1899,ο Μπερνστάιν αρχίζει επίθεση με στόχο την εγκατάλειψη του Σοσιαλισμού και την μετατροπή του κόμματος σε κόμμα αστικοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων.Η
απάντηση της -άγνωστης τότε-Λούξεμπουργκ με το"Μεταρρύθμιση η Επανάσταση" ξεπέρασε απαντήσεις ακόμα και αναγνωρισμένων ηγετών της Σοσιαλδημοκρατίας.Την ίδια περίοδο, ο σοσιαλιστής Μιλλεράν μπαίνει στην αστική Γαλλική κυβέρνηση . Η Λούξεμπουργκ γράφει:"οι σοσιαλιστές, από την ίδια

τους την ουσία, προορίζονται να παίξουν ρόλο αντιπολιτευόμενου κόμματος. Που μπορεί να γίνει κόμμα εξουσίας μόνο πάνω στα ερείπια του αστικού κράτους". Το 1900 δημοσιεύει άρθρο ενάντια στην "Γερμανοποίηση" της Πολωνίας. Παραπέμπεται σε δίκη. Το 1904,καταδικάζεται ξανά-τρείς μήνες

φύλακή-για "εξύβριση" του αυτοκράτορα. Τον Ιανουάριο του 1905, αρχίζει η Ρωσική επανάσταση. Τον Δεκέμβρη του 1905, μπαίνει παράνομα στην Πολωνία (όπου βρίσκει τον Γιόγκισες) για να βοηθήσει στην εξέγερση. Τους συλλαμβάνουν τον Μάρτη του 1906. Διαφεύγει και το φθινόπωρο του 1906

γυρίζει μυστικά στην Γερμανία.Απο το 1907 διδάσκει οικονομία στην κομματική σχολή του SPD.Αργότερα έγραψε το"Η Συσσώρευση του Κεφαλαίου"(1913) (H Ρόζα-όρθια αριστερά-στην σχoλή του SPD,1907. Στους μαθητές βρίσκεται και ο Έμπερτ,αργότερα απο τους υπεύθυνους της δολοφονίας της)

Την ίδια χρονιά (1907), στο συνέδριο της Διεθνούς στην Στουτγκάρδη, πρωτοστατεί σε απόφαση για καταδίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου.Θα είναι η πρώτη που θα αποκαλύψει τον οπορτουνισμό της ηγεσίας του κόμματος, όμως ελπίζει ότι οι εξελίξεις θα αλλάξουν τους συσχετισμούς.Τα επόμενα χρόνια αρθογραφεί και περιοδεύει, χωρίς διακοπή. Τον Φεβρουάριο του 1914, σε συγκέντρωση στην Φρανκφούρτη, η Ρόζα φωνάζει :"Έαν μας ζητήσουν να πάρουμε τα όπλα εναντίον των Γάλλων αδελφών μας, η οποιονδήποτε ξένων αδελφών μας,θα διακηρύξουμε: Όχι!".
Ο Εισαγγελέας ζητάει την άμεση σύλληψη της για να μην διαφύγει:Η Ρόζα απάντά: "εσείς θα διαφεύγατε. Ένας σοσιαλδημοκράτης όμως..δεν αρνείται τις πράξεις του και περιφρονεί τις κυρώσεις σας. Και τώρα καταδικάστε με!". Ενώ παραμένει προσωρινά ελεύθερη μόνο μέχρι να αρχίσει η ποινή, συνεχίζει να συμμετέχει σε συγκεντρώσεις και γράφει και καταγγελία για τα βασανιστήρια των φαντάρων στους στρατώνες του Γερμανικού στρατού. Ο Υπουργός Στρατιωτικών της υποβάλει μήνυση για εξύβριση του στρατού. Τον Ιούνη του 1914 στο Βερολίνο, η Ρόζα προτείνει γενική απεργία ενάντια στον πόλεμο. Ακολουθεί νέα δίωξη. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου,το SPD περνάει ανοιχτά στο στρατόπεδο της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού στο όνομα δήθεν της "πατρίδας".
Η Διεθνής καταρρέει. Για μια στιγμή,η Ρόζα καταβάλλεται απο απελπισία. Όμως, σύντομα συγκεντρώνεται στο διαμέρισμα της ένας μικρός αριθμός αγωνιστών για να συγκροτηθεί αντιπολίτευση. Η ομάδα της Ρόζας εκδίδει επιθεώρηση με τίτλο "Η Διεθνής". Μετά το πρώτο τεύχος, απαγορεύεται και απαγγέλονται κατηγορίες για "εσχάτη προδοσία". Βρίσκεται ήδη στη φυλακή απο την άνοιξη του 1915 για να κτίσει την ποινή απο το δικαστήριο της Φρανκφούρτης. Τον Ιανουάριο του 1916, αποφυλακίζεται και τον Απρίλη κυκλοφορεί μπροσούρα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την προδοσία της Σοσιαλδημοκρατίας με το ψευδώνυμο "Γιούνιους" για να μην συλληφθεί ξανά. Πρωτοστατεί στην δημιουργία του "Σπάρτακου". Τον Ιούλιο του 1916, συλλαμβάνεται ξανά.Απο την απομόνωση, παρακολουθεί όσο μπορεί τις εξελίξεις και γράφει με ενθουσιασμό για την Οκτωβριανή Επανάσταση και τους Μπολσεβίκους, μαζί με κριτικές παρατηρήσεις. Το φθινόπωρο του 1918, οι Γερμανοί στρατιώτες και εργάτες επαναστατούν.Ο αυτοκράτορας εγκαταλείπει τη χώρα.Η αστική τάξη παραδίδει την κυβέρνηση στους Σοσιαλδημοκράτες για να συντρίψουν την επανάσταση.Η Λούξεμπουργκ και ο Λήμπκνεχτ αποφυλακίζονται.Τον Νοέμβρη του 1918,κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της Rote Fahne(Κόκκινη Σημαία), αλλά σύντομα η μάχη γίνεται άνιση. Οι Σοσιαλδημοκράτες επιστρατεύουν τα ακροδεξιά παραστρατιωτικά σώματα "φρεικόρπς" (αργότερα στελέχωσαν τα τάγματα εφόδου των ναζί)τα οποία μπαίνουν στο Βερολίνο και αρχίζουν επιθέσεις και εκτελέσεις. Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει σχέδιο δολοφονίας των ηγετών του Σπάρτακου, της Λούξεμπουργκ και του Λήμπκνεχτ. Όμως, η Ρόζα και ο Κάρλ αρνούνται να φύγουν. Αφού δεν μπορούν να φύγουν οι εργάτες, δεν θα φύγουν και αυτοί. Αλλάζουν σπίτια, κυνηγημένοι απο τους χαφιέδες που έχουν εξαπολύσει οι στρατοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες. Η Ρόζα γράφει το τελευταίο της κείμενο: "Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!" Ηλίθιοι δήμιοι! Η "τάξη"σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Αύριο η επανάσταση θα υψωθεί ξανά". 15 Ιανουαρίου 1919 συλλαμβάνεται, μαζί με τον Λήμπκνεχτ. Ένας στρατιώτης την χτυπά στο κεφάλι με το όπλο του. Σχεδόν αναίσθητη, την ρίχνουν σε ένα αυτοκίνητο, όπου την αποτελειώνουν με νέα χτυπήματα και πυροβολισμό στο κεφάλι. Ήταν 47 χρονών. Με παρόμοιο τρόπο δολοφονήθηκε και ο (επίσης 47χρονος) Λήμπκνεχτ και εκατοντάδες μέλη του KΚ Γερμανίας. Το πτώμα της Ρόζας ρίχτηκε σε ένα κανάλι.
Βρέθηκε μήνες μετά (Μάης 1919).Οι δολοφονίες συγκλόνισαν τη Γερμανία και ολόκληρο τον κόσμο και πραγματοποιήθηκαν πολλές εργατικές διαδηλώσεις.Ο Λέο Γιόγκισες,τσακισμένος απο την δολοφονία της Ρόζας,άρχισε να ψάχνει και να φέρνει στο φώς μαρτυρίες/ντοκουμέντα για τους δολοφόνους. Τον συνέλαβαν 10 Μαρτίου 1919 και δολοφονήθηκε στα κρατητήρια της αστυνομίας. "Πυροβολήθηκε στην απόπειρα του να δραπετεύσει" ήταν η επίσημη εκδοχή. Κανείς απο τους δολοφόνους δεν τιμωρήθηκε (ο στρατιώτης που χτύπησε αρχικά την Ρόζα καταδικάστηκε σε..δύο χρόνια για "απόπειρα ανθρωποκτονίας").
Οι δολοφόνοι που έκαναν την "δουλειά" που τους ανέθεσαν οι Σοσιαλδημοκράτες, αργότερα τιμήθηκαν απο τους ναζί.Όι μηχανισμοί που κυνηγούσαν την "Κόκκινη Ρόζα" σε όλη την ζωή της, αστικές κυβερνήσεις, εργοδότες,στρατός, αστυνομία, δικαστές, οπορτουνιστές, κ.α δεν κατάφεραν να σβήσουν το έργο της. Όπως έλεγε ο Λένιν, (πάντα μαζί της στον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή,πέρα απο όποιες αντιπαραθέσεις) "θα παραμείνει για πάντα πολύτιμη η μνήμη της για τους κομμουνιστές". Η Ρόζα θα είναι πάντα σύμβολο κάθε αγώνα ενάντια στην εκμεταλλευση.