Η ΠΙΟ ΠΕΝΘΙΜΗ ορκωμοσία...

Η πιο πένθιμη ορκωμοσία. Η πιο «μαύρη» τελετή. Τα πιο σπαρακτικά λόγια από τα χείλη μιας μάνας που έχασε το παιδί της και θα έχει το πτυχίο ...

Η πιο πένθιμη ορκωμοσία. Η πιο «μαύρη» τελετή. Τα πιο σπαρακτικά λόγια από τα χείλη μιας μάνας που έχασε το παιδί της και θα έχει το πτυχίο της να της τη θυμίζει.
Η Ελπίδα Χούπα και η Εριέτα Μόλχου έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα του περασμένου Φεβρουαρίου και δεν πρόλαβαν ποτέ να παραλάβουν τα πτυχία τους... Για την Ελπίδα το «παρών» έδωσαν τα αδέλφια της, μιας και οι γονείς της δεν μπόρεσαν να ζήσουν τις στιγμές ξανά από την αρχή.
Το πτυχίο της Εριέτας παρέλαβαν τιμητικά οι γονείς της, με τα λόγια της μητέρας της να προκαλούν ρίγη συγκίνησης στην αίθουσα τελετών.
Σήμερα είναι ημέρα γιορτής για όλα τα παιδιά, για τις προσπάθειες τους και τη μελέτη τους και μαζί γιορτάζουν και τα δικά μας παιδιά ωσεί παρόντα, μέσα από εμάς. Εγώ είμαι πολύ περήφανη μαμά για την Εριέτα μου
δήλωσε η μητέρα της αδικοχαμένης φοιτήτριας, με τους πτυχιούχους συμφοιτητές της να ξεσπούν σε δάκρυα.
Η Εριέτα και η Ελπίδα ζουν πλέον στις αναμνήσεις των ανθρώπων τους. Χωρίς να έχουν την ευκαιρία να παραλάβουν τα πτυχία τους...
Από την ομάδα τεμπη

Το πτυχίο Αρχιτεκτονικής στην Ελπίδα Χούπα και στην Εριέττα Μόλχου, οι οποίες σκοτώθηκαν κατά τη μετωπική σύγκρουση τρένων στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου, παρέδωσε στις οικογένειές τους το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σε μία συμβολική πρωτοβουλία για να τιμήσει τη μνήμη τους.

Στην τελετή ορκωμοσίας που πραγματοποιήθηκε σήμερα, στην αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ, σε κλίμα ιδιαίτερης συγκινησιακής φόρτισης, το πτυχίο της 28χρονης Ελπίδας Χούπα, παρέλαβαν τα αδέλφια της Κωνσταντίνος και Σεραφείμ.

Απονομή του πτυχίου της από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στην Ελπίδα Χούπα η οποία σκοτώθηκε στην σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη, Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2023. (ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΓΟΥΡΤΖΗΣ/ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ)
Ο πατέρας της Χρήστος Χούπας, που με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχε κοινοποιήσει την πρόσκληση στην τελετή ορκωμοσίας, είχε εξηγήσει πως ο ίδιος και η μητέρα της φοιτήτριας δεν είχαν τη δύναμη να παρευρεθούν, λέγοντας πως «ενώ όλοι θα είναι μέσα στην τρελή χαρά για τις επιδόσεις του παιδιού τους και θα του εύχονται καλή σταδιοδρομία στη ζωή του, εγώ θα στέκομαι σαν σκιάχτρο με ένα άψυχο χαρτί στα χέρια χωρίς παιδί να ευχηθώ».

Απονομή του πτυχίου της από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στην Ελπίδα Χούπα η οποία σκοτώθηκε στην σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη, Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2023. (ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΓΟΥΡΤΖΗΣ/ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ)

Παραλαμβάνοντας το πτυχίο της Εριέττας Μόλχου η μητέρας της είπε πως «σήμερα είναι ημέρα γιορτής για όλα τα παιδιά για τις προσπάθειές τους και μαζί με τα παιδιά γιορτάζουν και τα δικά μας παιδιά μέσα από εμάς» και «εγώ είμαι πολύ υπερήφανη για την Εριέττα μου». Στην τελετή ορκωμοσίας παρέστη και ο απερχόμενος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ζέρβας.

Εννέα μήνες από τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, συγγενείς και φίλοι των θυμάτων να εξακολουθούν να βιώνουν ένα δράμα.

Ένα από τα θύματα της τραγωδίας ήταν και η 28χρονη Ελπίδα Χούπα, η οποία θα αποφοιτούσε φέτος από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η γραμματεία της Σχολής, τηλεφώνησε στον πατέρα της άτυχης κοπέλας, ώστε να παραλάβει το πτυχίο της , ωστόσο ο ίδιος σε ανάρτησή του τόνισε πως δεν μπορεί να παρευρεθεί.

«Αυτό που κυριάρχησε αμέσως στο μυαλό μου ήτανε ότι ενώ όλοι θα είναι μέσα στην τρελή χαρά για τις επιδόσεις του παιδιού τους και θα του εύχονται καλή σταδιοδρομία στη ζωή τους, εγώ θα στέκομαι σαν σκιάχτρο με ένα άψυχο χαρτί στα χέρια χωρίς παιδί να ευχηθώ. Κάποιοι φρόντισαν γι’ αυτό» έγραψε ο πατέρας της 28χρονης, Χρήστος Χούπας.

Η ανάρτηση του πατέρα της Ελπίδας
«Μου τηλεφώνησαν από τη Γραμματεία της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ για να μου γνωστοποιήσουν ότι την προσεχή Δευτέρα στις 4/12/23 θα γίνει η τελετή απονομής πτυχίων και αν μπορεί να παραβρεθεί κάποιος να παραλάβει το πτυχίο της Ελπίδας.

Αυτό που κυριάρχησε αμέσως στο μυαλό μου ήτανε ότι ενώ όλοι θα είναι μέσα στην τρελή χαρά για τις επιδόσεις του παιδιού τους και θα του εύχονται καλή σταδιοδρομία στη ζωή τους, εγώ θα στέκομαι σαν σκιάχτρο με ένα άψυχο χαρτί στα χέρια χωρίς παιδί να ευχηθώ. Κάποιοι φρόντισαν γι’ αυτό. Δεν θα πάμε με την γυναίκα μου τελικά. Θα είναι πολύ οδυνηρό και για τους δυο μας. Θα πάνε τα αδέρφια της που λόγω του νεαρού της ηλικίας, έχουν διαφορετικές ανοχές.»