Σαν σήμερα 2.12.1947. Ταραχές ξεσπούν στην Ιερουσαλήμ, μετά την απόφαση του ΟΗΕ να διαχωρίσει την Παλαιστίνη σε δύο κράτη Εβραϊκό και Παλαισ...
Σαν σήμερα 2.12.1947.
Ταραχές ξεσπούν στην Ιερουσαλήμ, μετά την απόφαση του ΟΗΕ να διαχωρίσει την Παλαιστίνη σε δύο κράτη Εβραϊκό και Παλαιστινιακό.
Οι ταραχές του Άντεν στις 2–4 Δεκεμβρίου 1947 στόχευσαν κυρίως την εβραϊκή κοινότητα στη Βρετανική Αποικία του Άντεν. Οι ταραχές ξέσπασαν από μια προγραμματισμένη τριήμερη γενική απεργία των Αράβων σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το ψήφισμα 181 (ΙΙ) της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο δημιούργησε ένα σχέδιο διχοτόμησης για την Παλαιστίνη. Οι ταραχές είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 82 Εβραίων, 33 Αράβων, 4 Μουσουλμάνων Ινδών και ενός Σομαλού, καθώς και ευρείας κλίμακας καταστροφή της τοπικής εβραϊκής κοινότητας του Άντεν. Οι εισφορές του Προτεκτοράτου του Άντεν, μια στρατιωτική δύναμη τοπικών αραβο-μουσουλμάνων νεοσυλλέκτων που εστάλησαν από τον Βρετανό κυβερνήτη Ρέτζιναλντ Τσάμπιον για να καταστείλουν τις ταραχές, ήταν υπεύθυνες για μεγάλο μέρος της δολοφονίας.
Οι ταραχές σημειώθηκαν τον Δεκέμβριο του 1947, αρκετές ημέρες μετά την έγκριση του σχεδίου διχοτόμησης από τα Ηνωμένα Έθνη.
Στις 2 Δεκεμβρίου, κηρύχτηκε τριήμερη απεργία για να διαμαρτυρηθεί για την απόφαση. Οι διαδηλώσεις στην εβραϊκή συνοικία του Άντεν οδήγησαν σε ρίψεις πετρών και μπουκαλιών μεταξύ Εβραίων και Μουσουλμάνων. Εβραϊκά σπίτια και καταστήματα λεηλατήθηκαν και ο στρατιωτικός έλεγχος κηρύχθηκε όταν η κρίση ξεπέρασε τις δυνατότητες της μικρής αστυνομικής δύναμης. Η κύρια διαθέσιμη στρατιωτική δύναμη ήταν οι εισφορές του Προτεκτοράτου του Άντεν 1.800 ατόμων που στρατολογήθηκαν τοπικά με Βρετανούς και Άραβες αξιωματικούς. Βοήθεια ελήφθη επίσης από πολλά βρετανικά πολεμικά πλοία, τα οποία έστειλαν συμβαλλόμενα μέρη απόβασης, και ισοδύναμη με δύο εταιρείες βρετανικού πεζικού που πέταξαν από τη Ζώνη του Καναλιού. Η τάξη αποκαταστάθηκε μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου. Η βρετανική κυβέρνηση ένιωσε σοβαρή αμηχανία από τις ταραχές, σημειώνοντας ιδιωτικά ότι προέτρεπαν τα αραβικά κράτη να προστατεύσουν τους Εβραίους τους όταν τα ίδια δεν μπορούσαν.
Τη δεύτερη μέρα άρχισαν πυρά με τουφέκια. Οι εισφορές αποδείχθηκαν αναξιόπιστοι και χειρότεροι. μερικοί πυροβόλησαν αδιακρίτως και πιθανώς συνέβαλαν στα θύματα.
Η κύρια βία των ταραχών σημειώθηκε σε τρεις τοποθεσίες. Στην πόλη Άντεν (που ονομάζεται επίσης Κρατήρας), μια προσπάθεια να επιβληθεί απαγόρευση κυκλοφορίας ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχής. Εβραϊκά σχολεία και σπίτια λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν. Στις πόλεις λιμάνι Steamer Point και Tawahi, οι περισσότεροι Εβραίοι εκκενώθηκαν, αλλά κάποιοι των οποίων η παρουσία δεν ήταν γνωστή στην αστυνομία σκοτώθηκαν. Αρκετοί Άραβες που ήταν προφανώς αθώοι πυροβολήθηκαν κατά λάθος.Στην αραβική πόλη Sheikh Othman, η οποία είχε ένα μεγάλο εβραϊκό συγκρότημα, έφτασε ένα στρατιωτικό σώμα για να εκκενώσει τους 750 Εβραίους σε ασφαλές μέρος. Ωστόσο, αρκετοί αρνήθηκαν να φύγουν και αργότερα βρέθηκαν νεκροί.
Θύματα
Ο επίσημος αριθμός των θυμάτων ήταν 76–82 Εβραίοι (6 άτομα δεν αναγνωρίστηκαν) και 38 Άραβες σκοτώθηκαν και 76 Εβραίοι τραυματίστηκαν. Τουλάχιστον 87 Άραβες ήταν γνωστό ότι είχαν τραυματιστεί, αλλά πολλοί άλλοι δεν ανέφεραν την κατάστασή τους. Στους νεκρούς περιλαμβανόταν ένας Ινδός ιατρός και ένας Λέβι.
Περισσότερα από 100 εβραϊκά καταστήματα λεηλατήθηκαν και 30 σπίτια κάηκαν. Μια επίσημη έρευνα που διεξήχθη από τον Sir Harry Trusted διαπίστωσε ότι πολλοί μεμονωμένοι Levies συμπαθούσαν τους ταραχοποιούς και δεν ενήργησαν για να τους ελέγξουν. Εννέα Λέβιοι φυλακίστηκαν για λεηλασίες.Ο Trusted έριξε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης στους «coolies» της Υεμένης, τους εργαζόμενους προσωρινά στη χώρα που «έχουν χαμηλό επίπεδο ζωής, είναι αναλφάβητοι, φανατικοί και, όταν είναι ενθουσιασμένοι, μπορεί να είναι άγριοι». Δεν βρήκε ισχυρισμούς για Εβραίους. σκοπεύοντας να είναι πειστικός, αν και ο Κυβερνήτης Sir Reginald Champion ανέφερε κρυφά στη βρετανική κυβέρνηση ότι οι δύο στρατιωτικοί θάνατοι σκοτώθηκαν “σχεδόν σίγουρα από Εβραίο ελεύθερο σκοπευτή.” Εβραίοι γείτονες».
Συνέπεια
Η κυβέρνηση του Άντεν ξεκίνησε μια δεύτερη έρευνα, υπό τον δικαστή K. Bochgaard, για να εξετάσει τις αξιώσεις για αποζημίωση. Υποβλήθηκαν αξιώσεις συνολικού ύψους άνω του ενός εκατομμυρίου λιρών, που υπερβαίνουν το συνολικό ετήσιο εισόδημα της αποικίας. Με το σκεπτικό ότι το μεγαλύτερο μέρος της ζημίας προκλήθηκε από μη κατοίκους του Άντεν, ο Bochgaard επιδίκασε £240.000 με μέγιστο ποσό £7.500 ανά αξίωση.Στη συνέχεια, η κυβέρνηση του Άντεν μείωσε περαιτέρω το μέγιστο ανά αξίωση σε 300 £ με ορισμένες επιλογές για άτοκα δάνεια, προς μεγάλη οργή της εβραϊκής κοινότητας του Άντεν. Λίγο μετά τις ταραχές, η εβραϊκή κοινότητα του Άντεν αποχώρησε σχεδόν εξ ολοκλήρου, μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της εβραϊκής κοινότητας της Υεμένης.
Ahroni, Reuben (1 October 2010), “Aden Riots (1947)”, Encyclopedia of Jews in the Islamic World, Brill, doi:10.1163/1878-9781_ejiw_com_0000750, retrieved 30 March 2023
Aderet, Ofer (30 November 2016). “Jews of Aden recall the pogrom sparked by UN vote on Palestine
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση