Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών ο Σπύρος Φωκάς. Τον τελευταίο καιρό βρισκόταν σε κέντρο αποκατάστασης στη Μαγούλα καθώς αντιμετώπιζε αναπ...
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών ο Σπύρος Φωκάς. Τον τελευταίο καιρό βρισκόταν σε κέντρο αποκατάστασης στη Μαγούλα καθώς αντιμετώπιζε αναπνευστικά προβλήματα.
Τη θλιβερή είδηση έκανε γνωστή η σύζυγός του, Λίλιαν, με ανάρτησή της στο Facebook στην οποία έγραψε «καλή αντάμωση Σπύρο μου». Η Λίλιαν Φωκά συνόδευσε την ανάρτησή της με το τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα, «Τα δειλινά»
Από την Ελλάδα στο Χόλιγουντ
Ο Σπύρος Φωκάς είναι από τους μετρημένους στα δάχτυλα ηθοποιούς που ξεπέρασαν τα στενά όρια της Ελλάδας και έκαναν καριέρα στο εξωτερικό. Εκτός από το υποκριτικό του ταλέντο, σημαντικό ρόλο στην καλλιτεχνική του διαδρομή έπαιξε η εντυπωσιακή εξωτερική του εμφάνιση. Σε δημοσίευμα ξένης εφημερίδας είχε γραφτεί ότι ξεπερνούσε σε ομορφιά τον Αλέν Ντελόν.
Ευτύχησε να συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως ο Γιώργος Σκαλενάκης, ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο Λουκίνο Βισκόντι, Βινσέντε Μινέλι και Φράνκο Ρόσι.
Ο Ανδρουτσόπουλος Σπύρος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στην Πάτρα στις 17 Αυγούστου 1937. Ο πατέρας του ήταν ταξιδιωτικός πράκτορας και η μητέρα του καταγόταν από την Κέρκυρα. Η οικογένεια Φωκά ήρθε στην Αθήνα, όταν ο Σπύρος ήταν 9 ετών.
Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη ενώ την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση την έκανε το 1959 στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού, «Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα». Η ταινία προβλήθηκε τότε στο Φεστιβάλ των Καννών και ήταν η αφετηρία για τη διεθνή καριέρα του. H πρώτη εμφάνιση του Σπύρου Φωκά σε ξενόγλωσση ταινία ήταν το 1960 στο «Morte di un amico», ιταλικής παραγωγής, που είχε τον ρόλο του Bruno.
Συμμετείχε σε διεθνείς παραγωγές, όπως στις ταινίες «Όταν θέλει η γυναίκα» του Βιντσέντε Μινέλι πλάι στην μεγάλη Λάιζα Μινέλι και «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι, πλάι στην αξέχαστη Κατίνα Παξινού. Ειδικότερα με την εμφάνιση του στην ταινία του Φράνκο Ρόσι «Ο Θάνατος ενός Φίλου», απογειώνεται η κινηματογραφική του καριέρα, αφού κερδίζει βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Λοκάρντο.
Στη συνέχεια κάνει το μεγάλο βήμα προς το Χόλιγουντ, συμμετέχοντας πλέον σε αμιγώς αμερικάνικες παραγωγές. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Δαλιανίδη, γυρίζει στη Φίνος Φίλμ δύο ταινίες πλάι στην Ζωή Λάσκαρη, τον «Εγωισμό» και τη «Στεφανία», που άφησαν εποχή. Δεν άργησε όμως να ξαναφύγει για την Αμερική, όπου πρωταγωνίστησε σε ταινίες που έκαναν μεγάλη εμπορική επιτυχία, όπως το «Διαμάντι του Νείλου» και «Ράμπο 3».
Συνολικά έπαιξε σε 36 ταινίες, 2 εκ των οποίων της Φίνος Φιλμ. Σε όλη την κινηματογραφική καριέρα του έπαιξε με επιτυχία σε πάνω από 30 ταινίες, οι περισσότερες στην Ιταλία και στην Αμερική, και αξίζει να αναφερθεί ότι έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός, και από τις εμφανίσεις του σε γνωστά θέατρα του εξωτερικού. Σημαντική τέλος ήταν και η παρουσία του στην ελληνική τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας σε κοινωνικές και δραματικές σειρές, ανάμεσά τους οι: «Ανατομία ενός εγκλήματος», «Δύο Ξένοι», «Οι κληρονόμοι», «Της αγάπης μαχαιριά», «Φιλί ζωής» κ.αλ.
Οι τέσσερις γάμοι του
Ο Σπύρος Φωκάς παντρεύτηκε τέσσερις φορές με τον πρώτο του γάμο να πραγματοποιείται όταν ήταν 21 ετών και τον τελευταίο όταν ήταν 76. Ειδικότερα το 1958 και σε ηλικία μόλις 21 ετών, πραγματοποιεί τον πρώτο του γάμο με την ηθοποιό Νία Λειβαδά. Έπειτα από δέκα χρόνια γάμου χωρίζει, αλλά και ο δεύτερος γάμος του με μία αεροσυνοδό έχει την ίδια κατάληξη και πάλι ακριβώς μετά από δέκα χρόνια κοινής ζωής. Στα τέλη του ’70 γνωρίζει την τρίτη σύζυγό του την Ελληνοαμερικανίδα δ/ντρια του Φεστιβάλ Ολυμπίας Ρενέ Πάππας, με την οποία χωρίζει και πάλι μετά από δέκα χρόνια.
Το 2007 γνωρίζει την τέταρτη και τελευταία σύζυγό του την ηθοποιό Λίλιαν Παναγιωτοπούλου με την οποία έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Η επιστροφή στην Ελλάδα έκρυβε πολλές πικρίες
«Φαίνεται έχει πολλούς Φωκάδες η Ελλάδα και εγώ περισσεύω! Άν βγάζω πίκρα; Όχι, συνήθισα, αλλά ξαναρωτώ, είναι τόσοι πολλοί οι πρώτοι που εγώ ανήκω στους… τελευταίους; Δεν με συγχώρεσαν, αυτό είναι! Πήγα πέρα από τη… Λαμία. Πληρώνω το γεγονός ότι έκανα καριέρα έξω (όπως και όλοι όσοι έφυγαν), ότι με ζήτησε το Χόλιγουντ λες και έκανα έγκλημα, λες και δεν γεννήθηκα στην Πάτρα… Γι’ αυτά τα λίγα που έκανα, είναι περήφανοι οι Έλληνες και όχι οι στενοκέφαλοι που ορίζουν τα πράγματα! Υπάρχει ακμή, υπάρχει και παρακμή, σαφέστατα, αλλά μόνο την παρακμή μου δεν βιώνω. Απλώς, οι Έλληνες παραγωγοί, της τηλεόρασης κυρίως, δεν πληρώνουν ούτε εμένα ούτε άλλους που ζητούν να πληρωθούν για τη δουλειά τους. Δίνουν ψίχουλα σε κάποια νόστιμα αγοράκια και κοριτσάκια που τα κάνουν πρωταγωνιστές κι όταν ζητήσουν κι αυτά κάτι παραπάνω, τα ρίχνουν στην αφάνεια, και τα αντικαθιστούν με άλλα νόστιμα αγοράκια και κοριτσάκια…» είχε πει πριν μερικά χρόνια σε συνέντευξή του στα «Νέα».
Ευτύχησε να συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως ο Γιώργος Σκαλενάκης, ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο Λουκίνο Βισκόντι, Βινσέντε Μινέλι και Φράνκο Ρόσι.
Ο Ανδρουτσόπουλος Σπύρος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στην Πάτρα στις 17 Αυγούστου 1937. Ο πατέρας του ήταν ταξιδιωτικός πράκτορας και η μητέρα του καταγόταν από την Κέρκυρα. Η οικογένεια Φωκά ήρθε στην Αθήνα, όταν ο Σπύρος ήταν 9 ετών.
Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη ενώ την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση την έκανε το 1959 στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού, «Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα». Η ταινία προβλήθηκε τότε στο Φεστιβάλ των Καννών και ήταν η αφετηρία για τη διεθνή καριέρα του. H πρώτη εμφάνιση του Σπύρου Φωκά σε ξενόγλωσση ταινία ήταν το 1960 στο «Morte di un amico», ιταλικής παραγωγής, που είχε τον ρόλο του Bruno.
Συμμετείχε σε διεθνείς παραγωγές, όπως στις ταινίες «Όταν θέλει η γυναίκα» του Βιντσέντε Μινέλι πλάι στην μεγάλη Λάιζα Μινέλι και «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι, πλάι στην αξέχαστη Κατίνα Παξινού. Ειδικότερα με την εμφάνιση του στην ταινία του Φράνκο Ρόσι «Ο Θάνατος ενός Φίλου», απογειώνεται η κινηματογραφική του καριέρα, αφού κερδίζει βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Λοκάρντο.
Στη συνέχεια κάνει το μεγάλο βήμα προς το Χόλιγουντ, συμμετέχοντας πλέον σε αμιγώς αμερικάνικες παραγωγές. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Δαλιανίδη, γυρίζει στη Φίνος Φίλμ δύο ταινίες πλάι στην Ζωή Λάσκαρη, τον «Εγωισμό» και τη «Στεφανία», που άφησαν εποχή. Δεν άργησε όμως να ξαναφύγει για την Αμερική, όπου πρωταγωνίστησε σε ταινίες που έκαναν μεγάλη εμπορική επιτυχία, όπως το «Διαμάντι του Νείλου» και «Ράμπο 3».
Συνολικά έπαιξε σε 36 ταινίες, 2 εκ των οποίων της Φίνος Φιλμ. Σε όλη την κινηματογραφική καριέρα του έπαιξε με επιτυχία σε πάνω από 30 ταινίες, οι περισσότερες στην Ιταλία και στην Αμερική, και αξίζει να αναφερθεί ότι έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός, και από τις εμφανίσεις του σε γνωστά θέατρα του εξωτερικού. Σημαντική τέλος ήταν και η παρουσία του στην ελληνική τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας σε κοινωνικές και δραματικές σειρές, ανάμεσά τους οι: «Ανατομία ενός εγκλήματος», «Δύο Ξένοι», «Οι κληρονόμοι», «Της αγάπης μαχαιριά», «Φιλί ζωής» κ.αλ.
Οι τέσσερις γάμοι του
Ο Σπύρος Φωκάς παντρεύτηκε τέσσερις φορές με τον πρώτο του γάμο να πραγματοποιείται όταν ήταν 21 ετών και τον τελευταίο όταν ήταν 76. Ειδικότερα το 1958 και σε ηλικία μόλις 21 ετών, πραγματοποιεί τον πρώτο του γάμο με την ηθοποιό Νία Λειβαδά. Έπειτα από δέκα χρόνια γάμου χωρίζει, αλλά και ο δεύτερος γάμος του με μία αεροσυνοδό έχει την ίδια κατάληξη και πάλι ακριβώς μετά από δέκα χρόνια κοινής ζωής. Στα τέλη του ’70 γνωρίζει την τρίτη σύζυγό του την Ελληνοαμερικανίδα δ/ντρια του Φεστιβάλ Ολυμπίας Ρενέ Πάππας, με την οποία χωρίζει και πάλι μετά από δέκα χρόνια.
Το 2007 γνωρίζει την τέταρτη και τελευταία σύζυγό του την ηθοποιό Λίλιαν Παναγιωτοπούλου με την οποία έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Η επιστροφή στην Ελλάδα έκρυβε πολλές πικρίες
«Φαίνεται έχει πολλούς Φωκάδες η Ελλάδα και εγώ περισσεύω! Άν βγάζω πίκρα; Όχι, συνήθισα, αλλά ξαναρωτώ, είναι τόσοι πολλοί οι πρώτοι που εγώ ανήκω στους… τελευταίους; Δεν με συγχώρεσαν, αυτό είναι! Πήγα πέρα από τη… Λαμία. Πληρώνω το γεγονός ότι έκανα καριέρα έξω (όπως και όλοι όσοι έφυγαν), ότι με ζήτησε το Χόλιγουντ λες και έκανα έγκλημα, λες και δεν γεννήθηκα στην Πάτρα… Γι’ αυτά τα λίγα που έκανα, είναι περήφανοι οι Έλληνες και όχι οι στενοκέφαλοι που ορίζουν τα πράγματα! Υπάρχει ακμή, υπάρχει και παρακμή, σαφέστατα, αλλά μόνο την παρακμή μου δεν βιώνω. Απλώς, οι Έλληνες παραγωγοί, της τηλεόρασης κυρίως, δεν πληρώνουν ούτε εμένα ούτε άλλους που ζητούν να πληρωθούν για τη δουλειά τους. Δίνουν ψίχουλα σε κάποια νόστιμα αγοράκια και κοριτσάκια που τα κάνουν πρωταγωνιστές κι όταν ζητήσουν κι αυτά κάτι παραπάνω, τα ρίχνουν στην αφάνεια, και τα αντικαθιστούν με άλλα νόστιμα αγοράκια και κοριτσάκια…» είχε πει πριν μερικά χρόνια σε συνέντευξή του στα «Νέα».
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση