Του Ηλία Παπαναστασίου Ο Μητσοτάκης δεν έχει αποκτήσει μόνο ιδιότητες «Μεγάλου Ιστορικού» πετώντας...
Πριν τους Ρώσους και τους Σέρβους, προηγήθηκαν ήδη από το 2012 οι Σύροι του υιού Άσαντ όταν ο πατέρας Άσαντ διακήρυττε στην Ελληνο/Τουρκική κρίση του Μαρτίου 1987 πως «Στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας στην Ελλάδα σημαίνει αυτόματα συμπαράταξη της Συρίας με την Ελλάδα και πόλεμο και των δύο με την Τουρκία!». Σε απάντηση όλων αυτών των εκπληκτικά φιλικών και θετικών ενεργειών της Συριακής Κυβέρνησης, η Ελλάδα έκλεισε την Πρεσβεία της Ελλάδας στην Δαμασκό και την Συριακή στην Αθήνα ακολουθώντας τις νουθεσίες των Αμερικανο/Νατοϊκών που ήθελαν να ανατρέψουν πάση θυσία τον Πρόεδρο Άσαντ της Συρίας και να βοηθήσουν τον τρομοκρατικό ISIS που ήταν δικό τους κατασκεύασμα, δηλαδή Made in USA.
Για τους Αρμένιους του Ναγκόρνο Καραμπάχ δεν το συζητάμε, η χώρα μας ακολούθησε την «πεπατημένη» δηλαδή να «πωλεί τοις μετρητοίς» όλους τους Ιστορικούς και Παραδοσιακούς φίλους ακολουθώντας την πολιτική του γλοιώδους Ραγιά με τους Αμερικανούς και της υποτακτικής χανούμισσας με την Τουρκία
Στο ζήτημα της Παλαιστίνης και του δράματος του Παλαιστινιακού λαού, ορθότερο θα ήταν να χωρίσουμε την περίοδο σε «Περίοδο Ανδρέα Παπανδρέου» και σε «Περίοδο μετά Ανδρέα Παπανδρέου». Το ΠΑΣΟΚ της πρώτης δεκαπενταετίας ήταν πιστά αφοσιωμένο στην ιδεολογική, πολιτική και διεθνή υποστήριξη των Παλαιστίνιων και του Ηγέτη τους τότε, του Γιασέρ Αραφάτ. Πολλές φορές θα επαναλάβουμε πως η στάση της πρώτης Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ –1982– ήταν όχι απλά υποδειγματική και συγκινητικά ανθρώπινη αλλά ιστορικού χαρακτήρα. Η Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν η πρώτη και μοναδική Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση που δέχτηκε τους Παλαιστίνιους στο έδαφός της, ναύλωσε πλοίο με δικά της έξοδα και μετέφερε τους δύστυχους και εξαθλιωμένους Παλαιστίνιους πρόσφυγες από τα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα –όπου τους έσφαζαν οι παραστρατιωτικοί και ο Ισραηλινός στρατός– στην Ελλάδα και τους φιλοξένησε με άψογο τρόπο. Αυτή ήταν τότε η διεθνιστική και σοσιαλιστική στάση της χώρας, της Κυβέρνησής της και του αλησμόνητου Ηγέτη της.
Από τότε πέρασαν περίπου σαράντα χρόνια, η Ελλάδα «δυτικοποιήθηκε» και κυρίως Αμερικανοποιήθηκε με εκφυλιστικό και βαθύτατα παρακμιακό τρόπο και ρυθμό. Η πολιτική της χώρας παρεξέκλινε «τα μάλα» από την ιστορική, κλασική και γρανιτένια σχέση της Ελλάδας με τους λαούς των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στις Κυβερνητικές αλλαγές των τελευταίων 30-35 ετών αλλά και στην «επιδείνωση επί το εκφυλιστικότερον» της ψυχοσύνθεσης του ελληνικού λαού. Ο λαός της Ψωροκώσταινας που κάποτε κατέβαινε σε διαδηλώσεις εναντίον του Βομβαρδισμού της Σερβίας από τα ελεεινά Νατοϊκά υποκείμενα ή συμπαραστέκονταν με όλους τους τρόπους στους Παλαιστίνιους, σήμερα παριστάνει τον «Δυτικό» και «Ευρωπαίο», το παίζει «ενημερωμένος» για τα «εγκλήματα της Χαμάς» και άλλες παρόμοιες πομφόλυγες, κοιτάζει την δουλίτσα του νομίζοντας πως θα γλυτώσει από την καταιγίδα που κοντοζυγώνει διαρκώς και ταυτόχρονα είναι ικανός να «πουλήσει» τους πάντες, μη αναγνωρίζοντας παραδοσιακές φιλίες, ιστορικές συμμαχίες και άλλα πολλά και για τα οποία δεν του «καίγεται καρφάκι». Η αύξηση του καταναλωτικού βιοτικού επιπέδου ειδικά μετά τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και η περαιτέρω ενδυνάμωση της ισχύος της «Ελίτ της Μπανανίας» δηλαδή της Κολομβιανού τύπου Αστικής Τάξης στη χώρα μας, παράμετροι που συνεχίζονται έως σήμερα παρόλη την οικονομική καταστροφή των Μνημονίων εδώ και 13 χρόνια, όλα τα παραπάνω αναβλύζουν την πορεία μιας «ψυχοσύνθεσης της αρπαχτής και του εύκολου πλούτου» αλλά και μια απίστευτη «Πολιτιστική Ισοπέδωση και Ψυχολογική Κατακρήμνιση «που επέφερε στις συνειδήσεις των Ρωμιών η Ιδιωτική Τηλεόραση Μαζικής Κρεττινοποίησης, αυτή η μοναδική κατασκευή πλαστών ειδήσεων και πολιτιστικής ερήμωσης και ψυχολογικής κατατονίας, όλα λοιπόν τα παραπάνω συνιστούν μια δυστροπία στον υπερθετικό και φυσικά συντελούν στην άνθηση και πολλαπλασιασμό «Ανθρωπότυπου τύπου Γραικύλου» δηλαδή Ραγιά και Γενιτσάρου μοντέρνας εκδοχής αλλά μεταμοντέρνων αποτελεσμάτων. «Μεταμοντέρνων» Βαλκανικού τύπου, για να μην παρεξηγούμαστε.
Οι αλλαγές αυτές που προαναφέρθηκαν δεν ολοκληρώθηκαν αλλά η διάρκειά τους έχει «ατελεύτητα παρακμιακό χαρακτήρα». Άλλωστε, δεν σταματά ποτέ η παρακμή και μάλιστα σε έναν λαό που στερείται πλέον εγχώριας κουλτούρας και αυτοφυούς «παραγωγής εθνικής και κοινωνικής συνείδησης». Ενός λαού δηλαδή που επιστρέφει «διαλυόμενος στα εξ ων συνετέθη» δηλαδή σε ένα άθυρμα μεμονωμένων ατόμων, μονάδων ή το πολύ οικογενειών που σημαίνει «Λαό χωρίς συλλογική συνείδηση» δηλαδή «Μη Λαό». Γιατί λαός χωρίς συλλογική συνείδηση είναι άθυρμα, παιχνιδάκι των ανέμων της Ιστορίας και σε τελευταία ανάλυση, είναι λαός που «δεν υφίσταται».
Σε μια τεράστια προσπάθεια «Απο-ιστορικοποίησης» των μαζών δηλαδή άμβλυνσης της Ιστορικής συνείδησης, του Ιστορικού Κεκτημένου του ψυχικού τους κόσμου, ο διεθνής Αμερικανο/Νατοϊκός Ιμπεριαλισμός με τα Μέσα Διαστρέβλωσης και Προπαγάνδας που διαθέτει, δεν «αμβλύνει» απλώς την Ιστορική Συνείδηση των Μαζών διεθνώς και του Ελληνικού λαού αλλά κυριολεκτικά την καταργεί, αντικαθιστώντας την με την Καθαρή Προπαγάνδα τύπου Γκέμπελς δηλαδή το Απόλυτο Ψέμα, το Διαρκές Παραμύθι των Μαζών, όπως είδαμε με την απίστευτη προπαγάνδα εναντίον των Ρώσων στην Ουκρανία αλλά και τώρα με τα γεγονότα της Παλαιστίνης.
Στην Παλαιστίνη και την σχέση της με την Ελλάδα, μετά την περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου αρχίζει μια Ιστορική περίοδος που έφτασε στο Peak με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Και αυτή η ιστορική περίοδος, ισοδυναμεί με την «Περίοδο της Αμερικανοποίησης της Εξωτερικής Πολιτικής της χώρας» μετά το Αντι-Ιμπεριαλιστικό διάλειμμα της περιόδου 1981-89. Η χώρα γίνεται κυριολεκτικά Αμερικανική Αποικία, ξαναγυρνώντας με φρενήρη ρυθμό στην Αμερικανοκρατία της περιόδου αμέσως μετά τον Εμφύλιο και ειδικότερα τις πρώτες 2-3 δεκαετίες, ο δε ελληνικός λαός αφιονισμένος κυριολεκτικά, παθητικοποιείται σε βαθμό μανιοκαταθλιπτικής σχιζοφρένειας δηλαδή κατατονίας, οι δε προσωπικές σχέσεις δεν «Αμερικανοποιούνται απλώς» αλλά εκπορνεύονται με «Βαλκανική αύρα και ρυθμό και με Αμερικανική μπαγκέτα μαέστρου». Πλήρης εξευτελισμός, κατάπτωση ηθικής και πνευματικής εξαΰλωσης, όμως κυρίως, εξαχρείωση εκπορνευτικού χαρακτήρα με την σφραγίδα «Πουλάω όλους και όλα για να σωθώ», μια σφραγίδα που έχει γίνει πλέον το μότο του ελληνικού πληθυσμού αλλά και το μοτίβο της νεοελληνικής ζωής, της ζωής του Γραικύλου Ρωμιού.
Συνηθίσαμε σαν Κράτος και λαός να «πουλάμε τους πάντες» προς χάριν των Αμερικανών και οι οποίοι Αμερικανοί αποτελούν δυστυχώς για ένα πολύ μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού, τον «Τελικό κριτή της Αποκάλυψης του Ιωάννου». Ό,τι και να γίνει ακόμη και σε Πυρηνικό πλέον, Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εμείς θα είμαστε με την «Σωστή πλευρά της Ιστορίας» δηλαδή τους Αμερικανούς. Οποίος βαθμός Πολιτικής κατάπτωσης, ηθικού εκμαυλισμού και εκπόρνευσης συνειδήσεων!
Το γεγονός πως ταυτιζόμαστε με τους Αμερικανούς και στην συγκεκριμένη περίπτωση με το Ισραήλ, δεν είναι απλώς «τυχοδιωκτικά επιπόλαιο» αλλά κυριολεκτικά προάγγελος θανάτου της Ελλάδας. Εάν αύριο/μεθαύριο υπάρξει κρίση πολεμικού χαρακτήρα με την Τουρκία, σκεφτείτε πως η Ελλάδα έχει «αδειάσει από συμμάχους» σε Ρωσία, Σερβία, Συρία, Ιράν, Παλαιστίνη αλλά και όλου του Αραβικού Κόσμου συμπεριλαμβανόμενου. Δεν θα έχει δηλαδή « Διπλωματικό Βάθος Συμμαχιών» και μαθηματικώς βέβαιο θα είναι το γεγονός της απομόνωσης όχι μόνο από τον Αραβικό Κόσμο αλλά και από τον Νότο της Ανθρωπότητας. Το αποκλειστικό στήριγμα στους αφερέγγυους Ευρωπαίους και τους παντελώς ανυπόληπτους Αμερικανούς, ισοδυναμεί με «διπλωματικό χαρακίρι».
Για αυτό το απίστευτο κατάντημα, ευθύνες έχουν όλες οι Κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών αλλά την μεγαλύτερη έχει ο ίδιος ο ελληνικός λαός που ψηφίζει τους εξαθλιωτές του και μάλιστα τους ψηφίζει με ζήλο, παράστημα και θέρμη. Πού είναι οι μεγάλες διαδηλώσεις συμπαράστασης προς τους Παλαιστίνιους των δεκαετιών 1970 και 1980, πού είναι η μαζική αντίθεση στην πολιτική των ΗΠΑ και η οποία –δυστυχώς– έχει υποκατασταθεί από την άκριτη και σχεδόν «χαμογελαστή» αποδοχή της Αμερικανοκρατίας, της μετατροπής δηλαδή της Ελλάδας σε Αμερικανική αποικία; Πλην του ΚΚΕ που στο Παλαιστινιακό ζήτημα τήρησε μια άψογη στάση εν αντιθέσει με τις λανθασμένες απόψεις του για τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι υπόλοιποι εκπρόσωποι κομμάτων μάλλον περί άλλων τυρβάζουν. Θα πρέπει να θυμηθούμε τον Εμμανουήλ Ροΐδη που έλεγε, «Ο Έλλην προτιμά συνήθως την ομαλωτέραν οδόν, έστω και άγουσαν εις βάραθρον». Και συνεχίζει ο Κικέρων, της Ρωμαϊκής περιόδου, «Graeculus otiosus et loquax» (Γραικύλος αργόσχολος και φαφλατάς).
Να μην τους λησμονούμε γιατί πιθανότατα να θυμηθούμε τα λεγόμενά τους συντομότατα!
YΓ. Η συνολική Δεξιά/Ακροδεξιά πανευρωπαϊκά, παγκοσμίως αλλά και στην χώρα μας είναι υπέρ του Ισραήλ και μάλιστα φανατικά. Ένα από τα «παράδοξα της Ιστορίας» που ερμηνεύεται όμως σχετικά εύκολα. Όπως και το σκανδαλώδες «παράδοξο» να έχει το Ισραήλ, πλήρη ασυλία και υποστήριξη από όλα τα Μέσα Ενημέρωσης και κυρίως τα Αγγλοσαξονικά που ελέγχουν το 100% της Ενημέρωσης, εκμεταλλευόμενο ταυτόχρονα το Ισραήλ όλη την «Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος» για την οποία μίλησε αναλυτικότατα στο αριστουργηματικό του βιβλίο ο Filkenstein, εβραίος ο ίδιος και ο οποίος κατηγόρησε το Ισραήλ πως μετά το 1967 –Πόλεμος των 6 ημερών– δημιούργησε ένα απίστευτο προπαγανδιστικό δίκτυο εκμεταλλευόμενο το Ολοκαύτωμα, με πρωταγωνιστές κυρίως το Χόλλυγουντ.
"Ρεσάλτο"
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση