«ΡΙΞΤΕ τις βόμβες στη θάλασσα!» ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ πατέρας που έχασε τον γιο του στην επίθεση της Χαμάς...

Ένας πατέρας που έχασε τον γιο του στην επίθεση της Χαμάς παρακαλεί τους Ισραηλινούς πιλότους «να ρίξουν τις βόμβες στη θάλασσα» όχι στους κ...

Ένας πατέρας που έχασε τον γιο του στην επίθεση της Χαμάς παρακαλεί τους Ισραηλινούς πιλότους «να ρίξουν τις βόμβες στη θάλασσα» όχι στους κατοίκους της Γάζας

Ο Γιάακοβ Γκόντο στέκεται μπροστά στο φέρετρο του γιου του, που σκοτώθηκε πριν από μία εβδομάδα από τη Χαμάς, μπροστά στα μάτια της οικογένειάς του. Φοράει ένα μπλουζάκι με ένα γνωστό σύνθημα, στα αραβικά και τα εβραϊκά, υπέρ της ειρήνης.

«Στο μπλουζάκι μου γράφει: Ας κοιτάξουμε την κατοχή στα μάτια. Είμαι ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μάχομαι την κατοχή» (σ.σ. του Ισραήλ επί των παλαιστινιακών εδαφών), εξηγεί ο 72χρονος συνταξιούχος κτηνίατρος ο οποίος δραστηριοποιείται κάνοντας φιλανθρωπικό έργο για Παλαιστίνιους ασθενείς. «Και δεν θα σταματήσω. Θα συνεχίσω. Και θα στηρίζω τους Παλαιστίνιους», επιμένει, τη στιγμή που ενταφιάζεται ο γιος του στο κιμπούτς Ναάν, στα νότια του Τελ Αβίβ.

«Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι τρομερό. Ζητώ επισήμως από τους πιλότους μας να ρίξουν στη θάλασσα τις βόμβες που τους ζητούν να ρίξουν στη Γάζα, αντί να τις ρίξουν στους ανθρώπους»

Ένας στρατιώτης υπενθυμίζει στους περίπου 200 παρόντες τις οδηγίες σε περίπτωση βομβαρδισμού, μιας καθημερινής απειλής για όλες τις συγκεντρώσεις αυτές τις ημέρες: «Έχετε 90 δευτερόλεπτα για να σκορπιστείτε και να ξαπλώσετε στο έδαφος».

Η σειρήνα του συναγερμού ηχεί. Το πλήθος πέφτει στο έδαφος, με τα χέρια στο κεφάλι, ανάμεσα στους τάφους και το φρεσκοσκαμμένο χώμα. Ακούγονται δύο ξεροί κρότοι, όλοι καταλαβαίνουν ότι οι ρουκέτες αναχαιτίστηκαν και αφήνουν έναν αναστεναγμό ανακούφισης.

«Ο τρόμος»
Στο κιμπούτς, οι ειρηνιστές ακτιβιστές θάβουν τον σύντροφό τους υπό τον ήχο των ισραηλινών βομβαρδισμών που καλύπτει τις ψαλμωδίες και τις προσευχές.

«Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι τρομερό. Ζητώ επισήμως από τους πιλότους μας να ρίξουν στη θάλασσα τις βόμβες που τους ζητούν να ρίξουν στη Γάζα, αντί να τις ρίξουν στους ανθρώπους», παρακαλάει ο Γκόντο, την ώρα που ο ισραηλινός στρατός βομβαρδίζει συνεχώς τον παλαιστινιακό θύλακα, σε αντίποινα για την πολύνεκρη επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.

Η οικογένεια Γκόντο ανήκει σε μια μειονότητα: είναι αριστεροί, ακτιβιστές, φιλειρηνιστές και κατά του Νετανιάχου. Αν και ανήκουν στη μειοψηφία, οι ακτιβιστές αυτοί έχουν ισχυρή παρουσία στα κιμπούτς κοντά στη Γάζα. Ο Τομ Γκόντο, 52 ετών, μηχανικός, λάτρης του θεάτρου και της Ιταλίας, αποφάσισε φέτος το καλοκαίρι να εγκατασταθεί στο Κισουφίμ, στο νότιο Ισραήλ, για να ανοίξει ένα «νέο κεφάλαιο» στη ζωή του, σύμφωνο με τις πολιτικές πεποιθήσεις του. Στις 7 Οκτωβρίου εκατοντάδες μαχητές της Χαμάς διείσδυσαν στο Ισραήλ, επιτέθηκαν σε αμάχους και σκότωσαν περίπου 1.000 ανθρώπους στον δρόμο, στα σπίτια τους, σε ένα ρέιβ πάρτι, σκορπίζοντας τον τρόμο.

«Σ’ αγαπώ»
Ο εφιάλτης της οικογένειας του Τομ Γκόντο κράτησε 25 ώρες. Όλο αυτό το διάστημα εκείνος «προστάτευε με το σώμα του» την πόρτα του καταφυγίου που χώριζε τον ίδιο, τη γυναίκα του και τις τρεις κόρες τους από τους άνδρες της Χαμάς που πήγαν να τους σκοτώσουν. Η πόρτα του θωρακισμένου δωματίου άνοιγε απ’ έξω. Εκείνος κατάφερε να την μπλοκάρει για μια ολόκληρη ημέρα και μια νύχτα, παρά τις χειροβομβίδες και τα πυρά των Παλαιστίνιων μαχητών που είχαν καταλάβει το σπίτι του.

«Γύρω στις 7.30 το πρωί, δύο σφαίρες πέρασαν τη θωράκιση της πόρτας και τον πέτυχαν στο σώμα. Έπεσε και πέθανε μέσα σε δευτερόλεπτα. Η γυναίκα του, απεγνωσμένη, άνοιξε το παράθυρο του καταφυγίου και έβγαλε έξω τα κορίτσια, χωρίς να ξέρει τι υπήρχε από την άλλη πλευρά. Πήδηξε και η ίδια και τους έσωσε τη ζωή», αφηγήθηκε ο πατέρας του Τομ. Οι δυο μικρότερες κόρες, η 4χρονη Τσουφ και η 6χρονη Γκεφέν έχουν υποστεί σοκ και δεν παρέστησαν στην κηδεία. Η μεγαλύτερη, η 11χρονη Ρόμι, ήταν εκεί, φορώντας ένα πουλόβερ παρά την αφόρητη ζέστη και κοιτώντας με άδειο βλέμμα το χώμα που σκέπαζε το φέρετρο του πατέρα της.

Η μαμά τους, με τζιν και σανδάλια, πήρε για λίγο το μικρόφωνο: «Τα τελευταία λεπτά στο καταφύγιο, σου υποσχέθηκα ότι θα μαζέψω ένα προς ένα τα κομμάτια της ζωής μας που έγινε συντρίμμια και θα τα ξανασυναρμολογήσω, ένα προς ένα. Σ’ αγαπώ».