ΒΟΜΒΑ από την Ελ. Χρονοπούλου! "ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ σύστημα στην Ελλάδα είναι διαπλεκόμενο και σκοτεινό..."

«Φωτιές» σε Χαριλάου Τρικούπη και όχι μόνο άναψε με τοποθέτηση και παρέμβασή της η Ελένη Χρονοπούλου! Ως «διαπλεκόμενο», «σκοτεινό» και «σαθ...

«Φωτιές» σε Χαριλάου Τρικούπη και όχι μόνο άναψε με τοποθέτηση και παρέμβασή της η Ελένη Χρονοπούλου!
Ως «διαπλεκόμενο», «σκοτεινό» και «σαθρό» χαρακτηρίζει το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα. Σε απάντησή της σε ανάρτηση του Καθηγητή Πανεπιστημίου, δικηγόρο και συγγραφέα, Ξενοφώντα Κοντιάδη για τη νίκη του Στέφανου Κασσελάκη στις χθεσινές εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ η υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε καταγγελίες που αν μη τι άλλο σοκάρουν.
Αναφερόμενη στη χρηματοδότηση του υποψηφίου για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι οι βουλευτές επιλέγουν να διεκδικήσουν έδρα «επειδή έχουν εξουσία να κάνουν κάτω από το τραπέζι άλλες δουλειές». Τι δουλειές ακριβώς εννοεί, θα πρέπει να εξηγήσει η ίδια.

Αναλυτικά η απάντηση της Χρονοπούλου σε post του Ξενοφώντα Κοντιάδη:
«Δεν θέλω να σχολιάσω το ποστ, θέλω όμως να εκφράσω γνώμη για τη χρηματοδότηση. Για κανέναν δεν ξέρουμε πως χρηματοδοτείται και ποιος βρίσκεται από πίσω. Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι από μόνο του διαπλεκόμενο και σκοτεινό. Η βουλευτική αποζημίωση είναι αστεία. Όσο και αν ο κόσμος νομίζει ότι οι βουλευτές επιλέγουν να κατέβουν στην κούρσα για να κερδίσουν χρήματα το ποσό είναι αστείο. Ο λόγος που το επιλέγουν οι περισσότεροι (στο υπουργιλικι το παρτυ είναι άλλου λεβελ, ανώτερου) είναι επειδή έχουν εξουσία να κάνουν κάτω από το τραπέζι άλλες δουλειές. Ένα σαθρό σύστημα δεν είναι δύσκολο να το τρολαρεις».
Τι έγραψε ο Ξενοφών Κοντιάδης:
«Ένας άγνωστος προσγειώνεται στην Αθήνα λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές του Μαίου. Μετά από μία 20ετία στην Αμερική, δέχεται την πρόσκληση του αρχηγου της ριζοσπαστικής Αριστεράς να περιληφθεί ως απόδημος σε μη εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας. Την προεκλογική περίοδο ουδείς ασχολείται μαζί του όταν ακολουθεί τον αρχηγό σε περιοδείες. Δεν θα μάθουμε ποιος είναι παρά ένα μήνα πριν από τις εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού, στις αρχές Αυγούστου: “Mε λένε Stefano και έχω να σας πω κάτι”.
Αυτό το “κάτι” δεν θυμίζει σε τίποτα αριστερό λόγο–ο “αυτοδημιούργητος”, που πέτυχε το αμερικάνικο όνειρο, που μιλάει “καλύτερα αγγλικά από τον πρωθυπουργό” και ξέρει “καλύτερα χρηματοοικονομικά”, αυτός που θα μας βάλει τώρα σε ένα “ελληνικό όνειρο”…Το πώς, παραμένει σκοτεινό, αδιευκρίνιστο, αλλά οι πολύχρωμες, γυαλιστερές χάντρες λάμπουν στο σκοτάδι.
Ο λόγος του βρίθει από κλισέ, οι εμφανίσεις του όμως μοιάζουν με ένα εντυπωσιακό σόου, είναι εμφανές ότι έχει πίσω του οργανωμένο επικοινωνιακό επιτελείο. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίρνουν φωτιά. Όλο και περισσότεροι θαμπώνονται, γοητεύονται, τον βλέπουν ως τον μεσσία που θα βγάλει την αξιωματική αντιπολίτευση από τη φθίνουσα πορεία της και θα την μετατρέψει με το λαμπερό χαμόγελο, τη νεανική αύρα και την αμερικάνικη προφορά πάλι σε κόμμα εξουσίας. Ο νέος Αλέξης–“με τον Αλέξη, για τον Αλέξη” δεν είπε άλλωστε την ημέρα των εκλογών; Τα ΜΜΕ ασχολούνται μαζί του νυχθημερόν. Ποιοι είναι δίπλα του, ποιοι είναι πίσω του, ποιοι τον χρηματοδοτούν;
Στις εκλογές θα διαψευστούν όλα τα προγνωστικά, θα σαρώσει. Χάρη σε αυτόν η συμμετοχή είναι τριπλάσια από την αναμενόμενη πριν την εμφάνισή του. Η νίκη του είναι αδιαμφισβήτητη. Ο κόσμος αδιαφορεί για τις προειδοποιήσεις περί Μεταπολιτικής, για την κενή εικόνα, τις ατάκες-κονσέρβα, τον ανερμάτιστο λόγο που διαβρώνει την ουσία της Πολιτικής–ποια είναι όμως αυτή η ουσία τελικά και ποιος την εκφράζει; Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα πάντα μπορούν πλέον να συμβούν.
Αυτό δεν είναι απλώς και μόνο το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον γνωρίσαμε τα τελευταία 15 χρόνια, που ταρακούνησε τη χώρα πάνω στο κύμα της σύγκρουσης Μνημονίου-Αντιμνημονίου, είναι κάτι πολύ περισσότερο: Μία νέα μέρα για το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Κάποιοι θα μιλήσουν για ανανέωση της Πολιτικής, άλλοι για παρακμή, για διάβρωση της δημοκρατίας. Όπως στα κλασικά γουέστερν, η άφιξη του κάου-μπόυ άλλαξε τη μικρή μας πόλη μέσα σε λίγες μέρες. Το θέμα είναι, όπως το έθεσε κάποτε ένας εμβληματικός ποιητής της Αριστεράς, “τώρα τι λες”;¬