«ΠΕΡΙ Κασσελάκη το ανάγνωσμα…»

Ilias Michalas Περι Κασσελάκη το ανάγνωσμα… —------------ Sorry αλλά δεν πείθομαι ότι μέσα σε 20 μέρες όλη η Ελλάδα μιλάει για τον Κασσελάκ...

Ilias Michalas
Περι Κασσελάκη το ανάγνωσμα…
—------------
Sorry αλλά δεν πείθομαι ότι μέσα σε 20 μέρες όλη η Ελλάδα μιλάει για τον Κασσελάκη χωρίς να υπάρχει σχεδιασμός και προεργασία από πίσω…
Και φυσικά ούτε για λίγο πέρασε από το μυαλό μου ότι ο Τσίπρας άφησε το κόμμα και πήγε διακοπές έχοντας στο δικό του μυαλό “τώρα κόψτε τον λαιμό σας”...
Προεκλογικά σας θυμίζω, ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε την πολιτική προσέγγισης με το ΠΑΣΟΚ και το Μερα25, που σε συνδυασμό με την απλή αναλογική, δημιούργησε το αφήγημα μιας “προοδευτικής διακυβέρνησης”.
Η απόφαση για αυτήν την στρατηγική ήταν αρχικά επιβεβλημένη και σωστή.
Όσο όμως κυλούσε ο προεκλογικός χρόνος, ήταν σαφές ότι ο μεν Ανδρουλάκης ήταν υπό ομηρία (predator), ο δε Βαρουφάκης αγωνιώντας να μπει στην Βουλή “ψάρευε” από το ίδιο εκλογικό κοινό που ψάρευε και ο ΣΥΡΙΖΑ με αποτέλεσμα πολλαπλές δημόσιες κόντρες και να γκρεμίζεται κάθε γέφυρα συνεννόησης.
Η τάση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που υποστήριζε αυτή τη στρατηγική ήταν κυρίως οι Πασοκογενείς και πάντως όχι ο Πολάκης και ο Παππάς.που ζητούσαν επίμονα και σωστά από κάποιο σημείο και μετά για αλλαγή της αναποτελεσματικής πορείας.
Δεν έγινε και το βάρος της λάθους επιλογής βαρύνει τον Τσίπρα. (θα φτάσω σιγά σιγά στον Κασσελάκη).
Μετά την (απρόσμενη είναι η αλήθεια) συντριβή των πρώτων εκλογών, η πρεμούρα ήταν να μην υπάρξει επιπλέον μείωση των ποσοστών στις δεύτερες εκλογές και ασφαλώς μια άγαρμπη αλλαγή ατζέντας με μόνο στόχο “να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται”... (κι αυτή η στρατηγική λάθος ήταν, αλλά είναι άλλη κουβέντα).
Και πάμε από την ημέρα που ο Τσίπρας ανακοινώνει την αποχώρηση του και μετά.
Αχτσιόγλου, Τσακαλώτος ήταν οι δυο αναμενόμενοι και έμενε να δούμε ποιός θα κατέβαινε από τους “προεδρικούς”. Ο Παππάς που ανακοίνωσε υποψηφιότητα απάντησε στο ερώτημα, αλλά παρέμενε ένα όνομα με ιδιαίτερη “βαρύτητα” που έδειχνε να ταλαντεύεται αν θα θέσει τελικά υποψηφιότητα.
Ο Παύλος Πολάκης.
Κάπου εκεί εμφανίστηκε - έστω και συμβολικά - ο Τζουμάκας και ο Πολάκης με πρόφαση την διαδικασία είπε “δεν κατεβαίνω”, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν έχει πει την τελευταία του κουβέντα, ενώ ήταν φανερό ότι από τους υπόλοιπους υποψήφιους ο πιο …κοντινός του ήταν ο Παππάς.
Και κάπου εδώ μπαίνει στην εξίσωση ο Κασσελάκης…
Ο Παππάς δεν είχε καμία ελπίδα να εκλεγεί. Το ήξερε και το ξέρει…
Η “πιάτσα” με αυτές τις συνθήκες είχε ως απόλυτο φαβορί την Αχτσιόγλου και ασφαλώς η εκλογή της θα σηματοδοτούσε την αλλαγή πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο και τους Πασοκογενείς (δηλαδή το ίδιο λάθος).
Μέχρι που εμφανίστηκε ο “εξωγήινος”... Η μήπως τελικά δεν είναι και τόσο εξωγήινος???
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι Τσίπρας, Πολάκης, Παππάς και κάποιοι/ες ακόμη σε “στενό κύκλο”, έδωσαν το χρίσμα στον Κασσελάκη ακόμα και …πριν το μάθει ο Κασσελάκης.
Καμία εντύπωση δεν θα μου κάνει αν αποσυρθεί πριν την διαδικασία ο Παππάς υπερ του Κασσελάκη.
Ο στόχος του ΑΠΟΛΥΤΟΥ αιφνιδιασμού έχει πετύχει.
Αν το κόμμα περάσει στα χέρια του, οι πρώτοι που θα “φύγουν” και θα στήσουν “αντάρτικο”, θα είναι εκείνοι ακριβώς που η πλειοψηφία των “προεδρικών” του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί “βαρίδια”.
Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο την συνύπαρξη του Κασσελάκη ως αρχηγού με τον Βίτσα, τον Φίλη, τον Μπίστη ή τον Τζουμάκα.
Δεν ξέρω φυσικά πως θα εξελιχθεί όλο αυτό, αλλά ΑΝ ισχύουν αυτά που γράφω, οφείλω να δώσω συγχαρητήρια στον “designer” της στρατηγικής. Επικοινωνιακά και “παρασκηνιακά” αρίστευσε…
—-------
Απαραίτητη σημείωση.
Ο Κασσελάκης είναι ένα εξαιρετικό “προϊόν” για τους επαγγελματίες της επικοινωνίας. Εύπλαστο υλικό με πολύ καλά χαρακτηριστικά και σχετική άνεση στην επαφή με τον κόσμο, αλλά και με αδυναμίες που όμως είναι απλές να τις διαχειριστεί ένα έμπειρο επιτελείο.
Όλα όμως όσα έγραψα παραπάνω δεν απαντούν στο καίριο ερώτημα που δεν είναι άλλο από τις πολιτικές του θέσεις και απόψεις.
Είναι το κρίσιμο αλλά απευκταίο σταυροδρόμι του ΣΥΡΙΖΑ όπου ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ οφείλει να επιλέξει πορεία.
Εδώ περιμένω το πολιτικό αφήγημα του Κασσελάκη και από αυτό θα τον κρίνω σε προσωπικό επίπεδο.
(στο επαγγελματικό τον έκρινα ήδη)...