«ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ Βουλγαρία και μετά θα σβήσει η φωτιά!»

Juliette Georgiades   Έβλεπα την φωτιά να πλησιάζει και ήθελα να πάρω μία καρέκλα να πάω στο κτήμα μου και να κάτσω να καώ. Να ησυχάσει η ψυ...

Juliette Georgiades 

Έβλεπα την φωτιά να πλησιάζει και ήθελα να πάρω μία καρέκλα να πάω στο κτήμα μου και να κάτσω να καώ. Να ησυχάσει η ψυχή μου...
Ο Θοδωρής μένει στο Σουφλί.
Άκουσε τον λίγο.
Άκου τι σημαίνει απόγνωση. Απελπισία.
Όνειρα συντρίμμια. 

(Via Giorgos Toulas)

Έβρος: Zoύμε καθαρά από τύχη, αλλά μάλλον η τύχη μας τελείωσε
Έβλεπα την φωτιά να πλησιάζει και ήθελα να πάρω μία καρέκλα να πάω στο κτήμα μου και να κάτσω να καώ. Να ησυχάσει η ψυχή μου.
Μυρτώ Τούλα 1 Σεπτεμβρίου 2023
εικόνες: Θοδωρής Τσιαμίτας

 
Το ημερολόγιο γράφει 1η Σεπτέμβρη, για δύο εβδομάδες, ο Έβρος φλέγεται,
η μεγαλύτερη πυρκαγιά στην Ευρώπη που σβήνει από τον χάρτη δεκάδες δάση, κόπους μιας ζωής, ολόκληρα χωριά.
Οι κάτοικοι πια είναι πικραμένοι, 14 εικοσιτετράωρα βρίσκονται υπό τον φόβο των εκκενώσεων, πλάι στους πυροσβέστες, για να σώσουν ότι μπορούν.
Οι φλόγες ξεπερνούν τα δύο μέτρα, ο αέρας σε δευτερόλεπτα πετάει καύτρες στα δάση.
Οι τηλεοράσεις παίζουν επαναλήψεις παλιών σίριαλ, στα κεντρικά δελτία ειδήσεων η βιβλική καταστροφή της πονεμένης Θράκης καταλαμβάνει μετά βίας 3 λεπτά τηλεοπτικής ύλης.
Τηλεοπτικά συνεργεία και ενημερωτικά sites δεν υπάρχουν στο πεδίο.
Οι άρχοντες μιλούν για εμπρησμό και υπόσχονται pass.
O Θοδωρής μένει στο Σουφλί, 14 ημέρες τώρα βρίσκεται στα πύρινα μέτωπα, εχθές η φωτιά άγγιξε το χωριό του
. “Eχθές που έβλεπα την φωτιά να πλησιάζει ήθελα να πάρω μία καρέκλα να πάω στο κτήμα μου και να κάτσω να καώ να ησυχάσει η ψυχή μου.
Από το απόγευμα τα μηνύματα έπεφταν βροχή, από την στιγμή που νύχτωσε και σταμάτησαν να επιχειρούν τα εναέρια μέσα, ο αέρας φυσούσε με κατεύθυνση προς το Σουφλί κάποια στιγμή σε όλο το χωριό ήχησε 112 να ετοιμαστούμε για εκκένωση, η αστυνομία πήγαινε πόρτα – πόρτα με το μεγάφωνο στα σπίτια και ενημέρωνε τους κατοίκους, δημιουργήθηκε πολύ μεγάλος πανικός.
Οι αρχές δεν είχαν καμία οργάνωση.
Η νύχτα ήταν εφιαλτική, οι εθελοντές και οι κάτοικοι ήμασταν στο μέτωπο με ότι μέσο είχε ο καθένας μας, ριχτήκαμε στην μάχη της κατάσβεσης.
Οι φωτογραφίες, δεν μπορούν να απεικονίσουν το μέγεθος της καταστροφής και της φωτιάς.
Σε ένα δέντρο 20 μέτρων, οι φλόγες μπορούν να ξεπεράσουν το ύψος του.
Υπάρχουν τεράστιες θερμοκρασίες, εκτοξεύονται συνέχεια καύτρες οπότε δεν ξέρεις που θα υπάρχει αναζοπύρωση.
Ο αέρας εχθές άλλαζε συνέχεια φορά, ήταν απίστευτο.
Ευτυχώς, σώθηκαν τα περισσότερα σπίτια, οι περισσότερες επιχειρήσεις και κάποια αγροκτήματα.
Κάηκαν κάποια αγροκτήματα με σπίτια.
Η κατάσταση μέσα στο χωριό ήταν τραγική, όταν θα πρέπει να αισθάνεσαι ασφαλής και τελικά καίγεσαι πάνω από δύο εβδομάδες και πια φτάνει η στιγμή να εκκενώσεις το σπίτι σου, το 2023 , όλοι μας πιστέψαμε πως αφού η φωτιά δεν σταμάτησε στην θάλασσα, θα σταματήσει στο ποτάμι και θα καούμε ζωντανοί.
Εχθές το βράδυ προσπαθούσαμε να σβήσουμε την φωτιά σε ενός γνωστού το κτήμα και είχε μέσα ζώα, δυστυχώς όμως η φωτιά δυνάμωσε και δεν μπορούσαμε να τα σώσουμε, έπρεπε να φύγουμε.
Λίγη ώρα μετά άλλαξε φορά ο άνεμος και το κτήμα σώθηκε, αυτό ήταν ένα θαύμα”
Εικόνες αποκάλυψης, βροχή με καύτρες και μία αποπνικτική ατμόσφαιρα.
“Στην τηλεόραση λένε πως υπάρχουν 14 εναέρια μέσα εμείς βλέπουμε μόνο 2.
Σήμερα έχουν εξαντληθεί τα ψυχικά αποθέματα μας, όμως θα πρέπει να επιστρέψουμε στην μάχη.
Το πρωί η κατάσταση είναι καλύτερη λόγω των εναέριων μέσων.
Ωστόσο, μιλάμε για πευκόδασος οπότε όλα είναι στον αέρα.
Η ζημιά είναι ανυπολόγιστη, μιλάμε για πάνω από 1.000.000 καμένα στρέμματα στον Έβρο, δεν έχει μείνει ούτε χορταράκι.
Η κατάσταση είναι τραγική σε όλα τα επίπεδα.
Το Σουφλί είναι το μοναδικό χωριό στην Ελλάδα που έχει πάρει την διάκριση από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού ως “Best Tourism Village”, για όλες τις ομορφιές που έχει.
Εμείς που είμαστε νέοι άνθρωποι μείναμε για να παλέψουμε για τον τόπο μας και αύριο μεθαύριο μπορεί να χωρίσουν τον Έβρο από όλη την υπόλοιπη χώρα, τότε τι κάνεις;
Είμαστε όλοι πικραμένοι πολύ.
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, υπάρχει μόνο ανοργανωσιά, χάνεται η φωτιά κάθε μέρα από σημεία που εθελοντές την σταματούν με κίνδυνο την ζωή τους.
Δεν έχουμε πολλά πυροσβεστικά μέσα.
Υπάρχει πολύ μεγάλη αγανάκτηση από τους πολίτες προς τους φορείς που αμφιβάλλουμε αν συνεργάζονται.
Απελπισία, εδώ στον Έβρο τα έχουμε δει όλα, δεν ξέρω αν οι αρχές θέλουν να μας κρατήσουν εδώ, αμφιβάλλω.
Το δάσος είναι το σπίτι μας, δεν είναι η τέταρτη προτεραιότητα, μας αρέσει να είμαστε κομμάτι της φύσης, δεν μπορώ να διανοηθώ πως έχει καεί ένα τόσο μεγάλο κομμάτι του Έβρου.
Αυτοί που συντονίζουν την φωτιά πρέπει να οργανωθούν.
Θα πρέπει να μας πει η κυβέρνηση αν μετά την φωτιά θέλουν μέλλον στον Έβρο.
Είμαστε αποκαρδιωμένοι, επαγγελματίες ακυρώνουν όλες τις επενδύσεις, έχουμε πληγεί χρόνια τώρα.
Οι εθελοντές είναι μία γροθιά, μπαίνουν όλοι μαζί στο πεδίο, σαν ένα σώμα
. Όταν η φωτιά φτάνει πολύ κοντά σε εκκλησίες, σπίτια, αποθήκες πυρομαχικών η καρδιά σου σταματάει.
Θα έπρεπε όλη η Ελλάδα να επισκέπτεται τον Έβρο, είχαμε ανυπέρβλητες ομορφιές, ένα εθνικό πάρκο που δεν αναδείχθηκε ποτέ, είχαμε επισκέπτες από την Ευρώπη και όχι από την Ελλάδα.
Δυστυχώς η χώρα τόσα χρόνια δημιουργούσε παθογένειες στον Έβρο μας, δεν τον ανέδειξε ποτέ.
Ζούμε καθαρά από τύχη, τώρα όμως η τύχη μας τελείωσε.”
Ο Βασίλης μένει στο Κορνοφωλιά “Μετά από 13 ημέρες, καήκαμε κι εμείς.
Έχουν καεί όλα, από την Κομοτηνή μέχρι το Σουφλί, πήγα μία βόλτα στα καμένα στο δάσος της Δαδιάς, κρανίου τόπος, έκλαψα.
Το μέτωπο είναι πολύ μεγάλο, όπου περνά τα καίει όλα, ελπίζουμε μόνο σε μία βροχή ή σε μία αλλαγή φοράς ανέμου.
Υπάρχουν πυροσβεστικές δυνάμεις αλλά δεν αρκούν, το μέτωπο είναι γύρω στα 15 χιλιόμετρα, τι να προλάβεις να σβήσεις.
Στην κατάσβεση βοηθούν κυρίως τα εναέρια μέσα, αυτά έχουν περισσότερη ισχύ, οι πυροσβέστες απέναντι σε μία τέτοια φωτιά δεν μπορούν να κάνουν πολλά.
Την κυβέρνηση δεν την νοιάζει τίποτα, δεν έχουμε δει καμία κίνηση, ούτε έναν υπουργό να μας επισκεφθεί, είμαστε μόνοι μας.
Αυτός εδώ ήταν ο τόπος μου, η πατρίδα μου, πήγαινα με τους φίλους μου στα βουνά και στα δάση και έκανα βόλτες, απολαμβάναμε την φύση, τώρα δεν υπάρχει τίποτε.
Κινήσεις αλληλεγγύης υπάρχουν από όλα τα χωριά.
Ακόμη αναρωτιέμαι γιατί τόσες ημέρες είναι ανίκανοι να σβήσουν την φωτιά, από τότε που έφτασε στην Αλεξανδρούπολη.
Κάποιοι φίλοι μου έχασαν το σπίτι τους, τους έδωσα τα κλειδιά για να μείνουν στο σπίτι μου στην Αλεξανδρούπολη, δεν έχουν τίποτα.
Μετά από αυτή την φωτιά καταστραφήκαμε, το δάσος της Δαδιάς ήταν ένας παράδεισος για τον Έβρο, τώρα είναι κόλαση.
Θέλω να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που βοηθάει στην κατάσβεση, ακόμη δεν έχει τελειώσει τίποτα, έτσι όπως φυσάει ο αέρας, θα φτάσει Βουλγαρία και μετά θα σβήσει η φωτιά.”
https://parallaximag.gr/.../evros-zoyme-kathara-apo-tychi...
https://parallaximag.gr/.../evros-zoyme-kathara-apo-tychi...