ΞΕΚΙΝΗΣΕ το 1962, το πληρώνουμε ως σήμερα! ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ που έγινε στη λίμνη Κάρλα...

Γράφει η Σωσώ Ζερό Βιοτεχνολογος   Ρίξτε μια ματιά στη Βασιλική λίμνη Κάρλα, τη Θεσσαλικη λίμνη έκτασης 196 χιλ. στρεμμάτων που αποστραγγίστ...

Γράφει η Σωσώ Ζερό
Βιοτεχνολογος

 
Ρίξτε μια ματιά στη Βασιλική λίμνη Κάρλα, τη Θεσσαλικη λίμνη έκτασης 196 χιλ. στρεμμάτων που αποστραγγίστηκε από την καραμανλική δεξιά για ψήφους το 1962.
Η Κάρλα δεχόταν επί χιλιετηρίδες το σύνολο των κατακριμνησμάτων της περιοχής, των νερών του Ολύμπου και της ροής του Πηνειού και κάθε μικρού και μεγαλου παραπόταμου.
Παραλίμνια χωρια και οικισμοί που ζούσαν από τη λίμνη και τον πλούτο της, άλλαξαν αναγκαστικά τρόπο ζωής το μακρινό '62, τα εκατομμύρια ψάρια βρωμισαν και θάφτηκαν, οι ψήφοι ήταν και πάλι το διακυβευμα.
Ο καραμανλής με πολύ μικρό κ, θριάμβευσε επί των κομμουνιστων Θεσσαλων!
Χρόνια μετά, το Πασοκ ήρθε και αποτελειωσε το θλιβερό έργο με εξαντλητικές μονοκαλλιέργειες βαμβακιου και άλλες, άσχετες με τον κάμπο αλλά και τις ανάγκες των κατοίκων και το περιβαλλοντικο έγκλημα αποτελειωσε την περιοχή...
Αγρότες ξημερωσαν με αμύθητα ποσά από πακέτα (Ντελορ κλπ όποιος θυμάται) και τα έκαναν πολυτελή αμάξια, σπίτια και μπουζούκια.
Ξεπατωθηκαν περιβόλια, πατηθηκαν μποστάνια, αγροί, χωράφια με σιτηρά αλλα και πολυτιμες ενδημικες καλλιεργειες που χάθηκαν για παντα.
Οι μύλοι έκλεισαν και έγιναν μπουζουκζιδικα.
Οι κάτοικοι, ανάλογα με τον κλήρο τους, έγιναν άλλοι πάμπλουτοι (και γέμιζαν συστηματικά τα εν λόγω μπουζούκια) κι άλλοι έμειναν στο τίποτα και στράφηκαν αλλού.
Ο μεγαλύτερος κάμπος της χώρας, αχρηστευτηκε στο μεγαλύτερο μέρος του, άνυδρος πλέον και εξαντλημενος και μετά το 2000, οι φωστηρες του κράτους αποφάνθηκαν πως "το έργο δεν απεδωσε και οι ζημιές από την αποστράγγιση ήταν μεγαλύτερες, παρά οι ωφέλειες", έτσι αποφάσισαν να ξαναγεμίσουν τμήμα της Κάρλας (μόλις τα 38χιλ στρέμματα από τα 196)
Η Κάρλα πλέον ονομάζεται "τεχνητή Λίμνη".
Ο καιρός πέρασε, τα μπουζούκια έγιναν αναμνησεις και η Κάρλα φέρνει συνεχώς νεκρά ψάρια απο τα φυτοφάρμακα και τα βαρέα μέταλλα που ξεβραζουν όπου βρουν οι βιομηχανιες.
Ο εφιάλτης δεν θα σταματήσει.
Ο εφιάλτης είναι ο Ανθρωπος και οι πολιτικές του.
Το σιτάρι μας εισάγεται, η γλουτένη έγινε εμπόρευμα και ο μισός πληθυσμός μαςέγινε αλλεργικός σε αυτη(να θυμίσω ότι πρόκειται για την βασικη πρωτεϊνη του λευκού σιταριού με ανυπολόγιστες θρεπτικές και χημικές ιδιοτητες που μεγάλωσε γέννες επί γενεών χωρίς κανένα πρόβλημα ενώ τώρα ενοχοποιείται σε όλο τον πλανήτη.
Ο λόγος ειναι η χημική ανασύσταση της από τις βιομηχανίες, οι οποίες μαζεύουν και ξαναμαζευουν τα ληγμένα προϊόντα και τα ξαναπουλανε στα σούπερ μάρκετ.
Η γλουτένη αντικαταστάθηκε από αμφίβολης ποιότητας κάκιστους γαλακτοματοποιητές και η βιομηχανία απογειώνεται για άλλη μια φορά..
win-win για την παγκόσμια οικονομία.
( Η υγεία σου μπροστά στο κέρδος, είναι εκτός θεματος)
Να θυμίσω ότι μόλις τον περασμένο αιώνα και για όλους τους πίσω αιώνες, η βασικη έννοια του κράτους βασιζόταν στη "σιτάρκεια", δηλαδή στην επάρκεια σε σιτηρά για όλους τους κατοίκους της, μιας και αυτα βρίσκονται στη βάση της πυραμίδας της διατροφής.
Οι λόγοι της αποξηρασνης ήταν πολιτικοί: τα αγροτεμάχια που προέκυψαν, μοιράστηκαν για ψήφους και χωρίς καμία αποζημίωση στα παραλίμνια χωριά από την τότε δεξιά.
Η επίσημη δικαιολογία ήταν "τα κουνούπια".
Πόσο απλή είναι μια πλημμύρα;
Τι κρύβει το νερό που δεν έχει ακόμη αποστραγγισει;
Στις αγροτικές περιοχές, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο στις πόλεις.
Το υπέδαφος κρύβει οικοσυστήματα που η καταστροφή τους δεν συνιστά εφησυχασμό και απάθεια.
Πρόκειται πρωτίστως για είδη τρωκτικών, τόσο ωφέλιμων όσο και βλαβερών για τον άνθρωπο, πρόκειται για πληθυσμούς τεράστιους και αθεατους από φίδια και γεωσκώληκες που συνεργάζονται με την καλλιέργεια, μη μιλήσουμε για σκουλήκια, για προνύμφες και για το σύνολο των πληθυσμών εντόμων που διαβιούν στο υπέδαφος.
Το νερό έχει μπει στις χωματερές και στα νεκροταφεία, πριν ενα αιώνα θα λέγαμε λέξεις όπως πανούκλα και χολέρα, τώρα ίσως σου φτιαξουν και κανένα "εμβολιο", να ετοιμάζεσαι.
Η διατάραξη της ισορροπίας αυτής, δεν θα είναι κάτι απλό και δεν θα το δούμε άμεσα αλλά στο βάθος του χρόνου.
Μετά την καταμέτρηση των νεκρών ανθρώπων, αρρώστιες άγνωστες και ξεπερασμένες θα σκάσουν μύτη..
Η απειλή φαντάζει ασύμμετρη και ο "κρατικός μηχανισμος" θα γίνει άλλη μια φορά το εσωτερικό μας πικρό ανέκδοτο.
Είναι ντροπή να αποδίδουμε στη Φύση την εκδίκηση, αυτά ειναι χαρακτηριστικά του κατώτερου ζωου.
Η Φύση ψάχνει λύσεις και διαθέτει απλά και φυσικά τη μνήμη που ο άνθρωπος αποποιείται."