Effrosyni Boutsika Είναι Παρασκευή 03:30 και περιμένω, μέσα στο αυτοκίνητο μου, στο λιμάνι της Ερμούπολης, για να επιβιβαστώ στο Blue Star...
Effrosyni Boutsika
Είναι Παρασκευή 03:30 και περιμένω, μέσα στο αυτοκίνητο μου, στο λιμάνι της Ερμούπολης, για να επιβιβαστώ στο Blue Star 2 με προορισμό τον Πειραιά. Το πλοίο θα ερχόταν στις 04:15. Άφιξη Πειραιά 08:30, ιδανική ώρα για να προλάβω να κάνω όλες τις δουλειές που προέκυψαν μετά τις 12ημερες διακοπές μου.
Ξαφνικά ήρθε και στάθμευσε ακριβώς δίπλα μου, με τη καθοδήγηση του λιμενικού, το φορτηγό της φωτογραφίας, που επάνω του είχε ένα φορτίο, του οποίου το ύφος ήταν μεγαλύτερο από τη μεγαλύτερη πλευρά βάσης του φορτηγού. Συγχρόνως με την εμπειρία που έχω υπολόγισα ότι το βάρος του μεταφερόμενο φορτίου είναι της τάξης αρκετών τόνων.
Ερχόμενο με προβλημάτισε η ισορροπία του φορτίου του, γιατί παρατήρησα μια ελαφρά κίνηση του επάνω μέρους. Επίσης με παραξένεψε το σχήμα του μεταφερόμενου φορτίου γιατί πρόσεξα ότι δεν ήταν ακέραιο φορτίο - κανένα ακέραιο φορτίο δεν θα μπορούσε να έχει αυτό το σχήμα – και μου δημιουργήθηκαν σοβαρές αμφιβολίες για τη σταθερότητα της ετοιμασίας του και των δεσιμάτων που είχαν χρησιμοποιηθεί .
Ξαφνικά ήρθε και στάθμευσε ακριβώς δίπλα μου, με τη καθοδήγηση του λιμενικού, το φορτηγό της φωτογραφίας, που επάνω του είχε ένα φορτίο, του οποίου το ύφος ήταν μεγαλύτερο από τη μεγαλύτερη πλευρά βάσης του φορτηγού. Συγχρόνως με την εμπειρία που έχω υπολόγισα ότι το βάρος του μεταφερόμενο φορτίου είναι της τάξης αρκετών τόνων.
Ερχόμενο με προβλημάτισε η ισορροπία του φορτίου του, γιατί παρατήρησα μια ελαφρά κίνηση του επάνω μέρους. Επίσης με παραξένεψε το σχήμα του μεταφερόμενου φορτίου γιατί πρόσεξα ότι δεν ήταν ακέραιο φορτίο - κανένα ακέραιο φορτίο δεν θα μπορούσε να έχει αυτό το σχήμα – και μου δημιουργήθηκαν σοβαρές αμφιβολίες για τη σταθερότητα της ετοιμασίας του και των δεσιμάτων που είχαν χρησιμοποιηθεί .
Οι αμφιβολίες μου μεγεθύνθηκαν όταν είδα ότι το προς μεταφορά υπερμεγέθες σε ύψος φορτίο εξωτερικά καλυπτόταν με μουσαμά που ήταν πιασμένος με ένα κοινό χταπόδι.
Η θάλασσα είχε άνεμους γύρω στα 6 μποφόρ εκείνη τη νύχτα και ο κίνδυνος πτώσης κατά τη μεταφορά του δεν ήταν αμελητέα παράμετρος, σκέφτηκα . Επίσης γνωρίζω ότι ο χώρος στάθµευσης τέτοιων φορτίων πρέπει να είναι ασφαλής και µακριά από δρόµους, αυτοκίνητα, πεζούς, εργαζόμενους και σιδηροδροµικές γραµµές. Και όμως αυτός ήρθε και στάθμευσε ακριβώς δίπλα μου σε απόσταση ολίγων εκατοστών, με την καθοδήγηση του λιμενικού που είχε υπηρεσία.
Τότε κατάλαβα ότι πρέπει να διαμαρτυρηθώ γιατί κάτι στραβό συμβαίνει.
Φωνάζω τον λιμενικό και του λέω ότι αυτό πρέπει να μετακινηθεί από δίπλα μου και να πάει στην άκρη. Ο λιμενικός με κοιτάζει περίεργα σκεπτόμενος « που πέσαμε τώρα…με αυτή…». Επειδή είναι νύχτα κι εγώ φοβόμουν σκέφτηκα να του πω ό,τι κλάψα μου κατέβηκε στο μυαλό προκειμένου να μετακινήσει το όχημα με το επικίνδυνο φορτίο.
Πράγματι έπιασε η κλάψα μου και μετακινήθηκε το όχημα.
Τότε βλέπω να κατεβαίνουν από τα μπροστινά καθίσματα 4 γύφτοι, να με πλησιάζουν και να λένε γελώντας « Η κοπέλα φοβάται για τη ζωή της ? Εμείς τι κάνουμε εδώ, θα την βοηθήσουμε»
Αυτό ήταν…
Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Άστραψα και βρόντηξα και έγινε ανάσταση και από 1.54 έγινα θεριό 2 μέτρων.
Ρωτάω τον λιμενικό:
- Αυτό το φορτίο θα ταξιδέψει με το ίδιο πλοίο που θα ταξιδέψω κι εγω? Με το ίδιο πλοίο που ταξιδεύουν επιβάτες, παιδιά, γυναίκες, οικογένειες? Αυτό το φορτίο είναι επικίνδυνο στη σταθερότητα του και δεν πρόκειται να ταξιδέψει μαζί μας. Φέρτε μου τον υπεύθυνο του λιμένα Ερμούπολης τώρα.
- Το όχημα δεν έχει κανένα επικίνδυνο φορτίο μου απαντά ο νεαρός λιμενικός.
- Θέλω να δω το φορτίο, του λέω. Δεν το βλέπετε ότι είναι πιασμένο μόνο με ένα χταπόδι ? Δεν θα φύγει κανένας απόψε αν δεν δω το φορτίο και δεν διαπιστώσω ότι είναι σωστά δεμένο δεδομένου του βάρους του.
Συγχρόνως βγαίνω από το αμάξι μου και αρχίζω να βγάζω φωτογραφίες.
Νοιώθω ότι μέσα στη νύχτα με έχουν περικυκλώσει και οι 4 γύφτοι και αρχίζουν να μου φωνάζουν.
Έχοντας ιδρώσει από φόβο ,αλλά μη θέλοντας να το δείξω, εξακολουθώ να απαιτώ ότι αυτό το όχημα δεν θα ταξιδέψει μαζί μας.
Γύρω κόσμος παρακολουθούσε, άλλοι μέσα στα αυτοκίνητα τους, αλλοι πεζοί, αλλά κανένας δεν με βοήθησε. Άλλοι κοίταζαν και άλλοι γελούσαν.
Επιμένοντας εγώ- ή ψυχούλα μου ήξερε το φόβο μου- είπα στον λιμενικό ότι μπορεί να είμαι γυναίκα αλλά δεν είμαι αγράμματη ούτε χαζή και ξέρω τι λέω και τι ζητάω.
Έτσι ο λιμενικός κάλεσε κάποιον ανώτερο του.
Ο ανώτερος - και ομορφούλης - ζήτησε να παραμερίσουν οι γύφτοι τον μουσαμά για να δει το φορτίο. Τότε είδα- όσο πρόλαβα να δω γιατί το σκέπασαν σχετικά γρήγορα- ένα τρακτέρ κομμένο στη μέση με δύο υπερμεγέθη ελαστικά. Το κομμένο τρακτέρ δεν ήταν πουθενά δεμένο, όλο και όλο το δέσιμο του ήταν τα χταπόδια που κρατούσαν και αυτό και τον μουσαμά.
Κοκκάλωσα… Πήγαιναν το τρακτέρ- αυτό που είχε μείνει από τρακτέρ- για να το πουλήσουν για παλιοσίδερα. Ίσως κάποιος και να το έκλαιγε τώρα το τρακτεράκι του.
Το τι έγινε δεν θέλετε να ξέρετε...
Οταν όμως άκουσα το γύφτο και οδηγό του οχήματος να με βρίζει του είπα «είστε πολύ μικρός εσείς για να δουλέψετε εμένα, πρέπει να κάνετε πολλά χιλιόμετρα ακόμα για να με φτάσετε. Από το λιμάνι της Ερμούπολης δεν πρόκειται να φύγετε »
Ζήτησα τον Ενιαίο Κανονισµό Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας, που να ανταποκρίνεται στην τεχνολογική και οργανωτική εξέλιξη του Λιµένα της Ερμούπολης και ο λιμενικός με άκουγε, με κοίταζε σαν να ήμουν εξωγήινη.
Τελικά οι γύφτοι και το φορτίο τους δεν επιβιβάστηκαν στο πλοίο.
Ο ομορφούλης λιμενικός βρήκε τη λύση:
Αφού πήγαινε το φορτίο για παλιοσίδερα έπρεπε να έχουν κόψει φορτωτική και αυτοί δεν είχαν κόψει. Θα ξημέρωνε ο θεός την ημέρα του, θα άνοιγαν τοι υπηρεσίες του λιμένα, θα γινόταν έλεγχος στο φορτίο, θα έκοβαν φορτωτική και μετά θα έφευγαν…
Στο τέλος με χαιρέτησε δια χειραψίας και μπήκα ήσυχα - ήσυχα στο πλοίο της επιστροφής για να κοιμηθώ στην ωραιότερη καμπίνα πλοίου που έχω κοιμηθεί ποτέ. Μέχρι παντοφλίτσες και αφρόλουτρα μπάνιου απόλαυσα.
Ηθικόν δίδαγμα: Η αντίληψη του κινδύνου είναι αυτή που μετράει. Κάποιοι το λένε κοροϊδευτικά φόβο, όμως «ο φόβος φυλάει τα έρημα».
Η θάλασσα είχε άνεμους γύρω στα 6 μποφόρ εκείνη τη νύχτα και ο κίνδυνος πτώσης κατά τη μεταφορά του δεν ήταν αμελητέα παράμετρος, σκέφτηκα . Επίσης γνωρίζω ότι ο χώρος στάθµευσης τέτοιων φορτίων πρέπει να είναι ασφαλής και µακριά από δρόµους, αυτοκίνητα, πεζούς, εργαζόμενους και σιδηροδροµικές γραµµές. Και όμως αυτός ήρθε και στάθμευσε ακριβώς δίπλα μου σε απόσταση ολίγων εκατοστών, με την καθοδήγηση του λιμενικού που είχε υπηρεσία.
Τότε κατάλαβα ότι πρέπει να διαμαρτυρηθώ γιατί κάτι στραβό συμβαίνει.
Φωνάζω τον λιμενικό και του λέω ότι αυτό πρέπει να μετακινηθεί από δίπλα μου και να πάει στην άκρη. Ο λιμενικός με κοιτάζει περίεργα σκεπτόμενος « που πέσαμε τώρα…με αυτή…». Επειδή είναι νύχτα κι εγώ φοβόμουν σκέφτηκα να του πω ό,τι κλάψα μου κατέβηκε στο μυαλό προκειμένου να μετακινήσει το όχημα με το επικίνδυνο φορτίο.
Πράγματι έπιασε η κλάψα μου και μετακινήθηκε το όχημα.
Τότε βλέπω να κατεβαίνουν από τα μπροστινά καθίσματα 4 γύφτοι, να με πλησιάζουν και να λένε γελώντας « Η κοπέλα φοβάται για τη ζωή της ? Εμείς τι κάνουμε εδώ, θα την βοηθήσουμε»
Αυτό ήταν…
Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Άστραψα και βρόντηξα και έγινε ανάσταση και από 1.54 έγινα θεριό 2 μέτρων.
Ρωτάω τον λιμενικό:
- Αυτό το φορτίο θα ταξιδέψει με το ίδιο πλοίο που θα ταξιδέψω κι εγω? Με το ίδιο πλοίο που ταξιδεύουν επιβάτες, παιδιά, γυναίκες, οικογένειες? Αυτό το φορτίο είναι επικίνδυνο στη σταθερότητα του και δεν πρόκειται να ταξιδέψει μαζί μας. Φέρτε μου τον υπεύθυνο του λιμένα Ερμούπολης τώρα.
- Το όχημα δεν έχει κανένα επικίνδυνο φορτίο μου απαντά ο νεαρός λιμενικός.
- Θέλω να δω το φορτίο, του λέω. Δεν το βλέπετε ότι είναι πιασμένο μόνο με ένα χταπόδι ? Δεν θα φύγει κανένας απόψε αν δεν δω το φορτίο και δεν διαπιστώσω ότι είναι σωστά δεμένο δεδομένου του βάρους του.
Συγχρόνως βγαίνω από το αμάξι μου και αρχίζω να βγάζω φωτογραφίες.
Νοιώθω ότι μέσα στη νύχτα με έχουν περικυκλώσει και οι 4 γύφτοι και αρχίζουν να μου φωνάζουν.
Έχοντας ιδρώσει από φόβο ,αλλά μη θέλοντας να το δείξω, εξακολουθώ να απαιτώ ότι αυτό το όχημα δεν θα ταξιδέψει μαζί μας.
Γύρω κόσμος παρακολουθούσε, άλλοι μέσα στα αυτοκίνητα τους, αλλοι πεζοί, αλλά κανένας δεν με βοήθησε. Άλλοι κοίταζαν και άλλοι γελούσαν.
Επιμένοντας εγώ- ή ψυχούλα μου ήξερε το φόβο μου- είπα στον λιμενικό ότι μπορεί να είμαι γυναίκα αλλά δεν είμαι αγράμματη ούτε χαζή και ξέρω τι λέω και τι ζητάω.
Έτσι ο λιμενικός κάλεσε κάποιον ανώτερο του.
Ο ανώτερος - και ομορφούλης - ζήτησε να παραμερίσουν οι γύφτοι τον μουσαμά για να δει το φορτίο. Τότε είδα- όσο πρόλαβα να δω γιατί το σκέπασαν σχετικά γρήγορα- ένα τρακτέρ κομμένο στη μέση με δύο υπερμεγέθη ελαστικά. Το κομμένο τρακτέρ δεν ήταν πουθενά δεμένο, όλο και όλο το δέσιμο του ήταν τα χταπόδια που κρατούσαν και αυτό και τον μουσαμά.
Κοκκάλωσα… Πήγαιναν το τρακτέρ- αυτό που είχε μείνει από τρακτέρ- για να το πουλήσουν για παλιοσίδερα. Ίσως κάποιος και να το έκλαιγε τώρα το τρακτεράκι του.
Το τι έγινε δεν θέλετε να ξέρετε...
Οταν όμως άκουσα το γύφτο και οδηγό του οχήματος να με βρίζει του είπα «είστε πολύ μικρός εσείς για να δουλέψετε εμένα, πρέπει να κάνετε πολλά χιλιόμετρα ακόμα για να με φτάσετε. Από το λιμάνι της Ερμούπολης δεν πρόκειται να φύγετε »
Ζήτησα τον Ενιαίο Κανονισµό Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας, που να ανταποκρίνεται στην τεχνολογική και οργανωτική εξέλιξη του Λιµένα της Ερμούπολης και ο λιμενικός με άκουγε, με κοίταζε σαν να ήμουν εξωγήινη.
Τελικά οι γύφτοι και το φορτίο τους δεν επιβιβάστηκαν στο πλοίο.
Ο ομορφούλης λιμενικός βρήκε τη λύση:
Αφού πήγαινε το φορτίο για παλιοσίδερα έπρεπε να έχουν κόψει φορτωτική και αυτοί δεν είχαν κόψει. Θα ξημέρωνε ο θεός την ημέρα του, θα άνοιγαν τοι υπηρεσίες του λιμένα, θα γινόταν έλεγχος στο φορτίο, θα έκοβαν φορτωτική και μετά θα έφευγαν…
Στο τέλος με χαιρέτησε δια χειραψίας και μπήκα ήσυχα - ήσυχα στο πλοίο της επιστροφής για να κοιμηθώ στην ωραιότερη καμπίνα πλοίου που έχω κοιμηθεί ποτέ. Μέχρι παντοφλίτσες και αφρόλουτρα μπάνιου απόλαυσα.
Ηθικόν δίδαγμα: Η αντίληψη του κινδύνου είναι αυτή που μετράει. Κάποιοι το λένε κοροϊδευτικά φόβο, όμως «ο φόβος φυλάει τα έρημα».
Μπραβο κοπελια!πολυ παντελονατη σε βλεπω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή