ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ! ΠΩΣ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ η ποινικοποίηση της μοιχείας...

Ταξίδι Στον Χρόνο - Time Travel 20-08-1982. ‘’Κατάργηση Ποινικής Δίωξης της Μοιχείας στην Ελλάδα.’’ Οι σεξουαλικές σχέσεις ενός παντρεμένου...

Ταξίδι Στον Χρόνο - Time Travel
20-08-1982. ‘’Κατάργηση Ποινικής Δίωξης της Μοιχείας στην Ελλάδα.’’
Οι σεξουαλικές σχέσεις ενός παντρεμένου ατόμου με άλλο άτομο εκτός από τον ή την σύζυγό του είναι μοιχεία. Όπως ορίζεται νομικά η παράβαση της συζυγικής πίστης που συνίσταται στην εξώγαμη συνουσία μεταξύ δύο ετεροφύλων προσώπων τα οποία το ένα τουλάχιστον είναι έγγαμο.
Στην αρχαία Βαβυλώνα ο κώδικας του Χαμουραμπί τον 18ο αιώνα π.Χ. προέβλεπε για τη μοιχεία την ποινή του θανάτου με πνιγμό. Οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι τιμωρούσαν ακόμη και με την ποινή τον θανάτου τη μοιχαλίδα, αλλά η ποινή για τον μοιχό δεν ήταν το ίδιο αυστηρή. Οι μονοθεϊστικές θρησκείες Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Μουσουλμανισμός είναι ενάντια στην μοιχεία, σύμφωνα με την έβδομη εντολή που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή «Ου μοιχεύσεις». Όπου εφαρμόζεται η Σαρία, ο ισλαμικός θρησκευτικός νόμος, οι ποινές είναι ιδιαίτερα απάνθρωπες, κυρίως για τις γυναίκες όπως μαστίγωμα, ραβδισμοί και λιθοβολισμός.
Στην Ελλάδα, η μοιχεία ήταν ποινικό αδίκημα σχεδόν από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους το 1821. Η διάπραξη μοιχείας χαρακτηριζόταν ως πλημμέλημα σύμφωνα με το άρθρο 286 του Ποινικού Νόμου της Βαυαροκρατίας, που ίσχυσε έως τις 31 Δεκεμβρίου 1950. Παρέμεινε ως πλημμέλημα και με τον νέο Ποινικό Κώδικα που ίσχυσε από την 1η Ιανουαρίου 1951. Στο άρθρο 357 προβλεπόταν ποινή ενός έτους για τους μοιχούς ή τις μοιχαλίδες, ενώ το έγκλημα εδιώκετο μόνο με καταγγελία του παθόντος ή της παθούσης συζύγου. Η μοιχεία κρινόταν ατιμώρητη όταν υπήρχε διάσταση των συζύγων ή ανοχή του ενός εκ των δύο συζύγων. Οι δράστες έπρεπε να συλληφθούν επ’ αυτοφώρω για να στοιχειοθετηθεί ευκολότερα η κατηγορία και μάλιστα χωρίς τα ρούχα τους , γι’ αυτό συνέβαιναν κωμικοτραγικές σκηνές κατά τη διαπίστωση του εγκλήματος.
Η πράξη της μοιχείας ποινικοποίηθηκε από τα αρχαία ακόμη χρόνια. Στην αρχαία Αθήνα ήταν βαρύτατο έγκλημα και η τιμωρία των μοιχών αποφασιζόταν στο δικαστήριο. Ωστόσο, ο παλαιότερος νόμος του Δράκοντα άφηνε το περιθώριο σε αυτόν που έπιανε επ’ αυτοφώρω τους μοιχούς να αποφασίσει για την τύχη τους. Αργότερα οι νόμοι του Σόλωνα πρόσφεραν στο σύζυγο τρεις εναλλακτικές. Είτε να σκοτώσει και τους δυο μοιχούς, είτε να ευνουχίσει το μοιχό, είτε να τον εξαναγκάσει με βασανιστήρια να εξαγοράσει τη ζωή του. Το παράδοξο ήταν ότι στην περίπτωση που είχε πραχτεί βιασμός για τη συνεύρεση, ο σύζυγος δεν μπορούσε να απαιτήσει παρά μόνο μια αποζημίωση που οριζόταν από το δικαστήριο.
Όλα αυτά έγιναν παρελθόν όταν η νεοεκλεγείσα σοσιαλιστική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου ανάγγειλε την κατάργηση της ποινικής δίωξης για μοιχεία. Μια απόφαση που ελήφθη υπό το συνολικότερο πλαίσιο που είχε θέσει η τότε κυβέρνηση για φιλελευθεροποίηση των διατάξεων του Οικογενειακού Δίκαιου. Τον εκσυγχρονισμό του Δικαίου και την προώθηση της Ισότητας. Η κατάργηση του άρθρου 357 του Ποινικού Κώδικα έγινε με το άρθρο 8 του Νόμου 1272/82. Έτσι στις 20 Αυγούστου του 1982 δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και η μοιχεία έπαψε να αποτελεί και επίσημα από τον Νόμο λόγο διαζυγίου. Μπορεί, όμως, να επιφέρει τη λύση του γάμου μόνο αν κριθεί ότι από αυτή έχουν διαταραχθεί τόσο σοβαρά οι συζυγικές σχέσεις, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα (άρθρο 1439 Α.Κ.).
Δεδομένη ήταν η αντιδραση της Εκκλησίας, η οποία υποστήριζε ότι ο νέος Νόμος θα κλονίσει τα θεμέλια της Οικογένειας και του Γάμου που παρακάμφθηκε από την Κυβέρνηση και προχώρησε στην μεταρρύθμιση.
Ακολουθήστε το Ταξίδι Στον Χρόνο - Time Travel και στο Instagram https://www.instagram.com/taxidistonxrono_timetravel/