ΟΜΕΡΤΑ για τα κολοσσιαίο σκάνδαλο με τα χρέη των κομμάτων...

Όπως ήταν αναμενόμενο, η ομερτά για το σκάνδαλο με τα χρέη των κομμάτων συνεχίζεται παρά την χθεσινή πρωτοσέλιδη αποκάλυψη της “δημοκρατίας”...

Όπως ήταν αναμενόμενο, η ομερτά για το σκάνδαλο με τα χρέη των κομμάτων συνεχίζεται παρά την χθεσινή πρωτοσέλιδη αποκάλυψη της “δημοκρατίας” ότι για άλλη μια χρονιά οι ισολογισμοί τους είναι “φορτωμένοι” με μερικές δεκάδες εκατομμυρίων ακόμη...

Η σχεδόν γενική αφωνία έχει βεβαίως την εξήγησή της. Δια της “λήθης” επιδιώκεται η σταδιακή εξαφάνιση και η οριστική συγκάλυψη, σε δεδομένη στιγμή, του θέματος. Με τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που χρόνο με τον χρόνο όμως φτάνουν -και θα ξεπεράσουν- το δισεκατομμύριο, τι θα γίνει; Ποιος θα τα πληρώσει;

Όσο κι αν το επιχειρούν ωστόσο δεν πρόκειται να “ξεχάσουμε” ότι αυτή η μεθόδευση έχει ξεκινήσει από το 2013 όταν ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά η πρώτη σκανδαλώδης τροπολογία που προστάτευε τις διοικήσεις των τραπεζών για τα δάνεια των κομμάτων. Κι όταν ο Άρειος Πάγος την ακύρωσε και ξεκίνησε νέα ποινική έρευνα, ήρθε τον Νοέμβριο του 2019 η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να βάλει τη νέα ταφόπλακα...

Η αφωνία έχει καταλάβει και τον υπουργό Δικαιοσύνης ο οποίος ύστερα από τη χθεσινή αποκάλυψη είχε όχι απλώς την αφορμή αλλά -πολύ περισσότερο- το καθήκον να επανέλθει. Τουναντίον, ο κ. Φλωρίδης στην πρώτη του συνέντευξη ως υπουργός (στην “Καθημερινή”) ούτε ερωτάται ούτε απαντά για το ζήτημα αυτό. Από τις 1749 λέξεις που καλύπτουν οι ερωταπαντήσεις -και μολονότι αναφέρεται στους Κώδικες- δεν είναι αφιερωμένη ούτε μια στο κολοσσιαίο σκάνδαλο που πέραν της οικονομικής διάστασης άπτεται και της σωστής λειτουργίας της δημοκρατίας και των κομμάτων.

Κι όμως, για όσους τυχόν το έχουν ...ξεχάσει, ο κ. Φλωρίδης ήταν εκείνος που άναψε (προς στιγμήν) φωτιές στις προγραμματικές δηλώσεις. Ήταν Παρασκευή βράδυ, 7 Ιουλίου, στην Βουλή όταν δεσμεύτηκε ότι θα καταργήσει την κατ΄ έγκληση δίωξη των τραπεζικών στελεχών για το αδίκημα της απιστίας και θα επαναφέρει, στον ποινικό κώδικα, το αυτεπάγγελτο για τις υποθέσεις αυτές.

Αν και (λανθασμένα) το χρέωσε στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ορθώς είχε πει από το βήμα της Βουλής: "Η απιστία δεν πρέπει να διώκεται κατ' έγκληση. Δηλαδή αυτοί που διαπράττουν απιστία, πρέπει να κάνουν μήνυση στον εαυτό τους. Ο ελληνικός λαός δικαίως διαμαρτύρεται διότι σου λέει ότι 'εγώ με το παραμικρό οδηγούμαι σε ένα δικαστήριο, ενώ κάποιοι άλλοι, πώς καταφέρνουν και τη γλυτώνουν;'".

Για να είναι συνεπής με τον εαυτό του λοιπόν δεν θα έπρεπε να δώσει, στην πρώτη του μετεκλογική συνέντευξη, μια απάντηση και στο ερώτημα αυτό; Ειδάλλως οι διακηρύξεις για “την προκοπή της χώρας” και την ανάγκη “να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου προς την Δικαιοσύνη” μετατρέπονται σε κενό γράμμα...

Ο ΚΟΡΙΟΣ