Μέσα στη δίνη των μετεκλογικών γεγονότων, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής ότι αυτό το τριήμερο των προγραμματικών δηλώσεων αποτέλεσε και...
.jpg)
Μέσα στη δίνη των μετεκλογικών γεγονότων, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής ότι αυτό το τριήμερο των προγραμματικών δηλώσεων αποτέλεσε και την πρώτη, κυριολεκτικά, κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία στην οποία δεν ήταν «μονομάχοι» οι γνωστοί: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας…
Με βάση το κλίμα που μάλιστα επικράτησε, εντός και εκτός αιθούσης της Βουλής, εκτός από την ιστορική διάστασή του το στοιχείο αυτό μπορεί να αποκτήσει και πολιτική αξία για τις τρέχουσες και τις μελλούμενες εξελίξεις.
Ο Κ. Μητσοτάκης ανέλαβε τα ηγετικά ηνία της ΝΔ στις αρχές του 2016 όταν ο Αλ. Τσίπρας κόντευε να συμπληρώσει τετραετία ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενώ βρισκόταν ως αρχηγός κόμματος στη Βουλή ήδη από το 2009.
Αν, για όλη αυτή τη διαδρομή των τελευταίων επτάμισι ετών, ήθελε κάποιος (με ψυχραιμία και από απόσταση) να δώσει ένα πολιτικό προσωνύμιο στον κ. Μητσοτάκη και να τον περιγράψει με μια (σύνθετη) λέξη, αυτή είναι «αντι-Τσίπρας». Και στις δύο φάσεις…
Στην αρχή, όταν έγινε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Τσίπρας είχε κάνει ήδη την κωλοτούμπα του 2015 και όπως αποδείχθηκε (παρά την εκλογική νίκη του Σεπτεμβρίου) τον είχε πάρει ήδη η κάτω βόλτα. Δεν σήκωσε δημοσκοπικά ούτε στιγμή κεφάλι και ο κ. Μητσοτάκης στήριξε τη βασική στρατηγική του στο άτυπο «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» που μέρα με την ημέρα σχηματιζόταν στην κοινωνία.
Ως «αντι-Τσίπρας» κέρδισε με μεγάλη άνεση και τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2019. Ως «αντι-Τσίπρας» επικράτησε και κατά τη δεύτερη φάση, αφού το κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ –προσωποποιούμενο μάλιστα στον επικεφαλής του- ήταν τόσο βεβαρημένο και τοξικό που επέτρεπε στη ΝΔ και τον αρχηγό της να διατηρεί –βοηθούσης φυσικά και της προπαγάνδας- το πλεονέκτημα, παρά τα όσα πρωτοφανή συνέβησαν στη διάρκεια της τετραετίας. Αυτό φαινόταν και σε όλες τις κοινοβουλευτικές αναμετρήσεις τους.
Επομένως, η συζήτηση των νέων προγραμματικών ήταν και από την άποψη αυτή μια τομή. Οι πιο παρατηρητικοί «διέκριναν» μάλιστα ότι ο πρωθυπουργός έδειχνε σα να του …λείπει ο αντίπαλός του. Ελλείψει δε αυτού κάποια στιγμή «αναζήτησε» τον κ. Τσακαλώτο, θέλοντας να βάλει έναν εύκολο πόντο.
Βεβαίως, ο κ. Μητσοτάκης έπαιξε στην ουσία χωρίς αντίπαλο σε αυτό το τριήμερο γήπεδο και ως εκ τούτου είχε στεφθεί νικητής ήδη από τα αποδυτήρια. Αυτό όμως πόσο θα διαρκέσει;
Ήδη η απουσία Τσίπρα -ασχέτως γιατί έγινε- μάλλον βοήθησε την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην Βουλή και πάντως δεν την έβλαψε. Παράλληλα, μπήκαν κι άλλοι -ουκ ολίγοι- νέοι παίκτες στην «αρένα» και ως φαίνεται η μάχη για τα σκήπτρα της αντιπολίτευσης θα είναι πολυεπίπεδη και κάθε άλλο παρά νωθρή. Ναι, ο κ. Τσίπρας ήταν «μια κάποια λύσις» μέχρι τώρα για τον κ. Μητσοτάκη. Από εδώ και πέρα;
Ο ΚΟΡΙΟΣ
Μεγάλη φτώχεια παιδιά! Την οποία εκλέγουμε εμείς οι ψηφοφόροι τελικά, αλλά για να μπερδευόμαστε και να μη μπορούμε να δούμε τη φτώχεια, "βοηθάνε" πολλοί ... Και από μέσα και από έξω..Ώστε να φτάνουμε να θεωρούμε πολιτικές οντότητες αυτά τα φλέτσουρα ,τους απατεώνες της πολιτικής, τους ανερμάτιστους ξεπουλητές του μέλλοντός μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία πάντος έχει ξεκινήσει η νέα κοινοβουλευτική περίοδος(προς ώρας) κάθε μέρα τα βροντάει και φεύγει κάποιος από το κόμμα του. Πρώτα παραίτηση Τσίπρα και μη νέα υποψηφιότητα του για αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μετά Ανδρέας Λοβέρδος τα βροντάει και φεύγει από το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα Σακοράφα τα βροντάει και φεύγει από το ΜΕΡΑ25. Κάτι πολύ μεγάλο έρχεται. Συστημικοί σε νευρική κρίση ή όλοι οι συστηματικοί παίχτες προτιμούν θέσεις επιρροής παρά απλά ύπαρξης στο πολιτικό παίγνιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤό πολιτικόν προσωνύμιον τοῦ «κ. Μητσοτάκη» δέν δύναται, βεβαίως, νά εἶναι «ἀντι-Τσίπρας», καθότι καί οἱ δύο εἶναι πανομοιότυποι μαριονέτται τῆς ΝΤΠ, μισέλληνες καί ἀντίχριστοι, ἀλλά κάτι ὅπως π.χ. «γαλάζιος Τσίπρας».
ΑπάντησηΔιαγραφή