«ΑΓΑΠΗ είν' η ζωή κι αγάπη μόνο!» Σαν σήμερα έφυγε ο Νίκος Γκάτσος...

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ(8/12/1911 - 12/5/1992) Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε στην Ασέα Αρκαδίας. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Τρίπολη, όπου γνώρισε τα λογοτε...

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ(8/12/1911 - 12/5/1992)
Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε στην Ασέα Αρκαδίας. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Τρίπολη, όπου γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία, τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών, το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Έτσι, όταν το 1930 μετέβη στην Αθήνα για να εγγραφεί στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ήξερε αρκετά καλά Αγγλικά και Γαλλικά, είχε μελετήσει τον Παλαμά, τον Σολωμό και το δημοτικό τραγούδι και παρακολουθούσε τις νεωτεριστικές τάσεις στην ποίηση της Ευρώπης.
Δημοσίευσε τα πρώτα ποιήματά του, μικρά σε έκταση και με κλασικό ύφος, στα περιοδικά «Νέα Εστία» (1931-32) και «Ρυθμός» (1933), ενώ το μοναδικό βιβλίο που εξέδωσε όσο ζούσε είναι η ποιητική σύνθεση «Αμοργός» (Αετός, 1943). Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μετάφραση θεατρικών έργων.
Το 1958, ηχογραφείται το πρώτο του τραγούδι, «Χάρτινο Το Φεγγαράκι», σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, το οποίο γράφτηκε για τις ανάγκες του έργου «Λεωφορείον Ο Πόθος» από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, κατά τη χρονική περίοδο 1948-'49. Στο θέατρο το ερμήνευε η Μελίνα Μερκούρη.
Έκτοτε, θα συνεργαστεί με όλους σχεδόν τους κορυφαίους λόγιους συνθέτες, σε μεμονωμένα τραγούδια, αλλά και σε σημαντικούς κύκλους τραγουδιών, ανοίγοντας το δρόμο και σε άλλους ποιητές να γράψουν στίχους για τραγούδια. Ο Νίκος Γκάτσος έφυγε από τη ζωή στις 12/5/1992
Ο Νίκος Γκάτσος είναι ο άνθρωπος που έφερε την ποίηση στον στίχο και κατάφερε να δώσει, κυρίως μέσω της συνεργασίας του με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον κανόνα του ποιητικού τραγουδιού. Έγραφε με μεγάλη ευκολία, σχεδόν πάντα πάνω σε δεδομένη μελωδία, δημιουργώντας αριστουργήματα.

«Νίκος Γκάτσος, το τέλος... Στις δύσκολες ώρες που φθάνει ο άνθρωπος, στο γέρμα της ζωής του, ο Νίκος Γκάτσος ήταν γαλήνιος, πειστικός & αληθινός, με μια γλυκιά έκφραση & μια πίστη στο στίχο του "Αγάπη είν' η ζωή κι αγάπη μόνο".
Η Αγαθή Δημητρούκα, που του παραστάθηκε μέχρι το τέλος, έγραψε:"...κι έδινε την εντύπωση πως αν ο Χριστός γερνούσε θα είχε τη μορφή του". Ο ώριμος ηλικιωμένος κύριος, που παρέμεινε μέχρι το θάνατό του παιδί, σιώπησε αθόρυβα, όπως έζησε στις 12 Μαϊου 1992, "όπως σωπαίνουν τα κύματα, όπως ο κούκος την κονταυγή, όπως ο λύχνοςτο βράδυ. -Αμοργός.» (Απόσπασμα από το βιβλίο του Δημήτρη Γ. Παπαφράγκου "Ένας αιώνας Γκάτσος")