Δημήτρης Καραμήτσας: ΟΧΙ στην ΑΠΟΧΗ...

Δημήτρης Καραμήτσας ΟΧΙ στην ΑΠΟΧΗ Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα όσων με...

Δημήτρης Καραμήτσας
ΟΧΙ στην ΑΠΟΧΗ
Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα όσων με... διάφορες, συντρέχουσες εντέλει, θέσεις, αφετηρίες και συμπεράσματα, προτρέπουν σε αποχή από τις εκλογές.
Μπορώ να πω ότι συμμερίζομαι τον λόγο όλων και δεν θα τον αντικρούσω σε επίπεδο θέσης.
Πράγματι (και είναι και δική μου θέση) αυτό το πολίτευμα είναι μία ολιγαρχία που την ορίζει και ελέγχει μία ψευδο-αριστοκρατία είτε ατομική είτε ως πύκνωση ισχύος (π.χ. κράτη, εταιρείες, ολιγάρχες). Αυτή την, καθαρά πολιτειολογικά, ολιγαρχία την ονόμασαν ψευδώς δημοκρατία, χωρίς να είναι και τούτο μόνο για να την αντιδιαστείλουν από τη μοναρχία, όχι για να δώσουν τελικά την εξουσία στους λαούς, αλλά για να εγκαθιδρύσουν την μεγαλοαστική ολιγαρχία, που πολλές φορές εξελίσσεται σε κρατική δικτατορία. Ισως λοιπόν το να μετέχεις στις θεσμικές εκφάνσεις ενός τέτοιου πολιτεύματος να αποτελεί από σφάλμα έως και προδοσία των πολιτικών θέσεών σου και της αλήθειας για τα πολιτεύματα. Όμως ...  
Δεν θα εξετάσω ούτε την κοινωνική ταξική προέλευση, ούτε τον βαθμό θεσμικής ταύτισης όσων τάσσονται υπέρ της αποχής. Δεν έχει νόημα είναι άνθρωποι από κάθε κοινωνική τάξη.
Ούτε οι προθέσεις τους θα εξεταστούν γιατί μπορεί να είναι από προδότες έως γενναίοι, από δόλιοι προβοκάτορες που θέλουν να ενισχύσουν την ισχύ της ψήφου στο πρώτο κόμμα, έως οι πλέον αγνοί και άδολοι άνθρωποι.
 Αυτό που θα ήθελα να εξετάσω είναι το αποτέλεσμα της αποχής τους καθώς οι περισσότεροι δεν είναι άνθρωποι αδιάφοροι για τα πολιτικά τεκταινόμενα. Για πολλούς και πολλές ισχύει ακριβώς το αντίθετο και είναι βέβαιο, ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της ενσυνείδητης αποχής, αφορά ανθρώπους έντονα και βαθιά πολιτικοποιημένους που εντάσσονται στο ανθρωπιστικό, στο ανένταχτο “αριστερό” και αντιεξουσιαστικό κομμάτι της κοινωνίας.
Από όλους αυτούς, στους οποίους εντάσσομαι και εγώ ο ίδιος, θα ήθελα να ζητήσω να προσέλθουν στην κάλπη, αφού σκεφτούν δύο πράγματα, δύο σοβαρούς λόγους για να το κάνουν:
Το πρώτο, σε αντιδιαστολή με την βαθιά πολιτική μας θέση,  είναι ο γείτονας, ο φίλος μας και η  φίλη μας, ακόμα και ο άγνωστος “φουκαράς”, το “θύμα” του συστήματος, που αύριο  θα του πάρουν το σπίτι, που θα εξακολουθήσουν να τον πληρώνουν με μισθούς πείνας, χωρίς συλλογική σύμβαση και έλεγχο, αυτός που θα τον στείλουν στην ανεργία, ο νέος που αγωνιά, ο χαμηλοσυνταξιούχος που εύχεται να πεθάνει σύντομα γιατί δεν αντέχει, ο κάθε άνθρωπος που τον έχει στοχοποιήσει και τον χτυπά ο απάνθρωπος κανιβαλισμός του νεοφιλελευθερισμού.
Αυτός ο λόγος που αφορά όχι εμάς τους ίδιους, αλλά τους άλλους γύρω μας είναι ένας επαρκής και ουσιώδης λόγος για να ψηφίσουμε, για να ενισχύσουμε το μέλλον αυτών των ανθρώπων, στέλνοντας στον ιστορικό αφανισμό και στην ήττα τη νεοφιλελεύθερη συμμορία. Ισως να μην αφορά εμάς τους ίδιους, που αναγνωρίζουμε στο αστικό πολιτικό σύστημα όλες αυτές τις απάτες, αλλά ας σκεφτούμε, ότι σίγουρα η ψήφος μας, θα είναι αναγκαία για πολλούς άλλους και με αυτή, ως τελικά επαναστατική επιλογή, έχουμε την ευκαιρία και την υποχρέωση να δράσουμε.    
Το δεύτερο που θα πρέπει να σκεφτούμε, είναι η ίδια η απάντηση, στην κοινοβουλευτική απάτη, την  ψευδεπίγραφη δημοκρατία, που επιτρέπει ως μοναδικό τυπικό όρο δημοκρατίας, την ψήφο μια και μόνη φορά στα τόσα χρόνια. Δεν μπορούμε εμείς, να απεμπολίσουμε το μοναδικό δημοκρατικό δικαίωμα που έχουμε και να χαρίσουμε τις επιλογές στους άλλους.
Γνωρίζω και εγώ, όπως και εσείς, πολλά πράγματα για τους κομματικούς μηχανισμούς και πραγματικά με απωθούν και εμένα. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι όλα τα κόμματα και σχηματισμοί που κατέρχονται στις εκλογές μηχανισμοί του αστισμού και της διαφθοράς του, υπάρχουν και πολύ πιο αγνές και γνήσιες προτάσεις. Ακόμα και τα κόμματα του αστισμού δεν έχουν όλα τον ίδιο δείκτη καταστροφικής διαφθοράς και ταύτισης με όσα καταστρέφουν την ζωή και την κοινωνία μας.
Ας επιλέξουμε λοιπόν να πάμε στην κάλπη και να ψηφίσουμε αυτό που πιστεύουμε ότι θα τους κάνει να δουν τους περισσότερους εφιάλτες, να ιδρώσουν από τον φόβο για τις τάσεις της κοινωνίας, αυτό που κατά την γνώμη μας θα τους ενοχλήσει περισσότερο και που έχει, ίσως, την δυναμική να ανατρέψει την αστική φαυλότητα, επιδιώκοντας πραγματική κοινωνική (κοινή) πρόοδο, πραγματική ισότητα, πραγματική δημοκρατία, πραγματικές ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα σε όλους. Αν σκεφτόμαστε επαναστατικά ή ακόμα και αρνητικά, οφείλουμε να εκφραστούμε με την ψήφο μας, που μπορεί να μην είναι μία ολοκληρωτική επαναστατική πράξη, αλλά σίγουρα θα είναι μια γερή γροθιά στο στομάχι τους.  
Η ψήφος μας, μπορεί να κάνει πολλά πράγματα να ανατραπούν και ακόμα περισσότερα να ανθίσουν.