ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ! ΓΙΑΤΙ η αποχή είναι ο «άγνωστος χ» των ερχόμενων εκλογών...

Οι δημοσκοπήσεις έχουν αρχίσει να δίνουν και να παίρνουν πάλι με την όποια αξιοπιστία -λόγω και του κλίματος μέσα στο οποίο διεξάγονται- δια...

Οι δημοσκοπήσεις έχουν αρχίσει να δίνουν και να παίρνουν πάλι με την όποια αξιοπιστία -λόγω και του κλίματος μέσα στο οποίο διεξάγονται- διαθέτουν. Ενώ πάντως μετριούνται τάσεις και καταγράφονται ποσοστά, μια παράμετρος που θα επηρεάσει την αποτελέσματα είναι “απούσα”. Ίσως γιατί είναι και η δύσκολη να μετρηθεί. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την αποχή...

Μια αναδρομή μάλιστα στα ποσοστά της συμμετοχής και αντίστοιχα της αποχής σε όλες τις εθνικές αναμετρήσεις της τελευταίας εικοσαετίας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και επιτρέπει να βγουν συνδυαστικά και χρήσιμα συμπεράσματα.

Βλέπουμε για παράδειγμα ότι στις τελευταίες εκλογές του 2019 το ποσοστό της συμμετοχής ήταν σχεδόν 67,8% και ήταν ένα από τα υψηλότερα των τελευταίων ετών. Αντίστοιχα της αποχής (32,2%) ήταν από χαμηλότερα. Στις εκλογές του 2015, όταν βγήκε κυβέρνηση για πρώτη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο, η αποχή ήταν μεγαλύτερη καθώς είχε κυμανθεί στο 36%. Ακόμη μεγαλύτερη αποχή είχε παρατηρηθεί στις επόμενες εκλογές, μετά την «κωλοτούμπα» του δημοψηφίσματος, τον Σεπτέμβριο, οπότε εκτινάχθηκε στο 44%.

Πηγαίνοντας πιο πίσω, παρατηρούμε ότι και στις εκλογές του 2012 ήταν σε σχετικά υψηλά επίπεδα. Στις πρώτες κάλπες τον Ιούνιο, όταν η ΝΔ είχε συμπράξει στην κυβέρνηση Παπαδήμου, ήταν περίπου 37,5% ενώ στις αμέσως επόμενες τον Μάιο, που έγινε σε συνθήκες μεγαλύτερης πόλωση, υποχώρησε μεν ( 35%) αλλά λίγο.

Πολύ χαμηλή ήταν η αποχή στις εκλογές του 2009 καθώς κινήθηκε μόλις στο 29%. Αυτές ήταν και οι τελευταίες εκλογές πριν μπει η χώρα και η κοινωνία στον μνημονιακό κύκλο. Επίσης, ανατρέχοντας ακόμη παλαιότερα, παρατηρούμε ότι στις προηγούμενες εκλογές του 2007 ήταν ακόμη μικρότερη, σχεδόν 26%. Κ αν πάμε ακόμη πιο πίσω, το 2004, ήταν στο μόλις στο 23,5%. Το χαμηλότερο ποσοστό της εικοσαετίας.

Αυτό που φαίνεται από όλα αυτά είναι σε συνθήκες κόπωσης και απογοήτευσης της κοινωνίας -όπως αυτές που διαμορφώθηκαν σταδιακά από το 2010 και μετά- το εκλογικό σώμα «απομακρύνεται» από τις κάλπες. Αντίθετα, η συμμετοχή ήταν πάντα υψηλή στις περιόδους μεγάλης πολιτικής και κοινωνικής πόλωσης, στις εποχές δηλαδή του λεγόμενου «ισχυρού δικομματισμού».

Στις εκλογές του 2019 -καθώς είχαν προηγηθεί οι ευρωεκλογές- δημιουργήθηκε ένα ανάλογο κλίμα που ευνόησε τη συμμετοχή στις κάλπες βοηθώντας παράλληλα και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα να καταγράψουν υψηλά ποσοστά.

Πριν από την τραγωδία των Τεμπών, η ΝΔ πόνταρε πολύ –λόγω της νέας κόπωσης και γκριζάδας στην κοινωνία- σε μια «οριζόντια» αποχή η οποία θα της επέτρεπε να διατηρήσει και την πρωτοκαθεδρία. Τώρα όμως η αποχή -λόγω της κοινωνικής οργής που αναπτύσσεται- μετατρέπεται στον «άγνωστο χ» αυτών των εκλογών. Και ενδεχομένως στον πιο καθοριστικό παράγοντά τους…

Ο ΚΟΡΙΟΣ