«Υποκλοπές: Πώς η αυταρχική απειλή για την εύθραυστη δημοκρατία, μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία»

Νίκος Καραχάλιος* Ο δημόσιος βίος της πολύπαθης χώρας μας ταλανίζεται τους τελευταίους 6 μήνες από ένα σκάνδαλο, αυτή τη φορά όχι οικονομική...

Νίκος Καραχάλιος*

Ο δημόσιος βίος της πολύπαθης χώρας μας ταλανίζεται τους τελευταίους 6 μήνες από ένα σκάνδαλο, αυτή τη φορά όχι οικονομικής φύσης ή ηθών, αλλά διαφορετικού ειδικού βάρους: οι υποκλοπές-και μάλιστα αν έχουν διενεργηθεί στην έκταση και το βάθος που καταγράφεται (και δεν διαψεύδεται πια)- αποτελούν ευθεία απειλή για την ούτως ή άλλως εύθραυστη Δημοκρατία μας.

Είναι η 4η φορά στα 45 χρόνια του βίου της 3ης Ελληνικής Δημοκρατίας, που ένα τόσο βαρύ έγκλημα διαρκείας έχει αποκαλυφθεί και μάλιστα αυτή τη φορά η διαφορά είναι πως έγινε με κεντρική καθοδήγηση, οι «εγκέφαλοι της αντιδημοκρατικής οργάνωσης» στο ίδιο το Γραφείο του Πρωθυπουργού!
Κάθε σχεδόν δεκαετία είχε το μελανό στίγμα της. Η 1η φορά που άκουσα πως μας ακούνε ήταν το ‘80ς με το Σκάνδαλο Τόμπρα, 2η η αντιστροφή των ρόλων με την υπόθεση Μαυρίκη, στα early ‘90ς, ακολούθησε στα ‘00ς η Vodafone και Σία, ενώ εσχάτως εμφανίστηκε το Predator.

Αν είναι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο έχων την επιχειρησιακή ευθύνη είναι αυταπόδεικτο από τη στιγμή που παρά τις αρμοδιότητες της ΕΥΠ με το 1ο (!) κιόλας ΦΕΚ που υπέγραψε ως Πρωθυπουργός. Αν είναι ο έχων την αντικειμενική ευθύνη, είναι επίσης αυταπόδεικτο, αφού ο ίδιος επέρριψε την επιχειρησιακή στους άμεσους συνεργάτες του (Γρηγόρη Δημητριάδη τότε Γραμματέα του Πρωθυπουργικού Γραφείου (και ανιψιό του)και Παναγιώτη Κοντολέοντα ως Διοικητή της ΕΥΠ) και κατόπιν τους απέπεμψε. Ότι δεν έχει διατυπωθεί ξεκάθαρα ένα αντρίκιο «mea culpa» είναι πολιτική επιλογή με προσωπικό και παραταξιακό κόστος που πληρώνεται καθημερινά και βαραίνει υπερβολικά με το σερί των νέων αποκαλύψεων που προστίθενται καθημερινά στις αναπάντητες πρώτες δύο του Αυγούστου του ’22.

Όμως, σκοπός της παρούσας «Παρέμβασης για τη Δημοκρατία» δεν είναι ο καταλογισμός ευθυνών -άλλωστε ακόμη (!)- 6 μήνες μετά- δεν έχει επιληφθεί (ως θα όφειλε) η Δικαιοσύνη… θεσμός που από την στιγμή που θα αποφάσιζαν οι επικεφαλής του να λειτουργήσει, θα ξεκαθάριζε αρκετά από αυτά- που ενώ είναι αυτονόητα και αυταπόδεικτα- φαίνονται σύνθετα και σκιερά. Όμως όσο και αν «παίζουν καθυστερήσεις» η απόδοση ποινικών ευθυνών θα είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας, που δεν θα αποφύγουν οι δράστες, όσο και αν επιχαίρουν προσωρινά κρυπτόμενοι πίσω από το κινητό τους. Οι πολιτικές ευθύνες θα αποδοθούν εν πολλοίς το βράδυ των εκλογών. Εκεί θα φανεί κατά πόσο ισχύει το κυβερνητικό αφήγημα, ότι δηλαδή «οι υποκλοπές δεν ενδιαφέρουν τους πολίτες», «είναι πρόβλημα πολυτελείας», «δεν καθορίζουν την ατζέντα και δεν επιφέρουν πολιτικά αποτελέσματα». Πιστεύω πως τελικά θα υπερισχύσει ο νόμος, θα υπερισχύσει τελικά η δημοκρατική επιταγή να ριχθεί στην δαιδαλώδη υπόθεση φως και να λάμψει η αλήθεια.

Εμάς -τους πραγματικούς dimokrates- όμως μας ενδιαφέρει κάτι παραπάνω, κάτι πιο σημαντικό: πως η δεδομένη πληγή για το πολίτευμα θα επουλωθεί και ιδανικά η βαθειά κρίση θα μετατραπεί σε ευκαιρία.

Καθώς η επόμενη μέρα των εκλογών δεν θα δώσει στη Χώρα κυβέρνηση, αφού καθώς εφαρμόζεται για πρώτη φορά το σύστημα της Απλής Αναλογικής, εκεί ακριβώς χρειάζεται η Παρέμβαση – Λύση. Η αδυναμία σχηματισμού μονοκομματικής κυβέρνησης που αν ήταν από τη «ΝΔ» πιθανότατα θα «έκλεινε» το θέμα, ή αν ήταν από το ΣΥΡΙΖΑ, θα επεδίωκε να το «ανοίξει» εκδικητικά (όχι αδικαιολόγητα, αφού ας μην ξεχνάμε πως ο Κ. Μητσοτάκης οδηγεί την Αξιωματική Αντιπολίτευση όμηρο Ειδικού Δικαστηρίου στις εκλογές), είναι η ευκαιρία!

Γιατί;
Γιατί τα κόμματα του Δημοκρατικού τόξου μαζί με τις υγιείς δυνάμεις της ΝΔ, θα μπορούσαν να συναινέσουν στο σχηματισμό μιας Κυβέρνησης Ειδικού Σκοπού με ένα και μόνο θέμα: ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΩΘΕΙΣΗΣ ΤΙΜΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΑΣ. Χρειαζόμαστε ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ξανά!

Πώς;
Με τρία βασικά Βήματα:
α) Απεγκλωβισμό της Δικαιοσύνης,
β) Διαφάνεια παντού, και ειδικά στα ΜΜΕ,
γ) Λειτουργία της Δημοκρατίας μέσω των θεσμικών φίλτρων ελέγχου, όπως η ΑΔΑΕ.

Πιο συγκεκριμένα για τα 3Δ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Άρειος Πάγος και Εισαγγελία με γρήγορα αντανακλαστικά
ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ: Λειτουργία όλων των θεσμών στους οποίους έγινε συστηματικό bypass κατά την 4ετία της Διαφθοράς (ΑΔΑΕ, Επιτροπή θεσμών και Διαφάνειας Βουλής, Επιτροπή Πόθεν Έσχες, κ.ά.)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:
• Επανατοποθέτηση της ΠτΔ στο ύψος της και όχι σε υπαλληλικό ρόλο έναντι του Μαξίμου
• Αποκατάσταση του κύρους του Κοινοβουλίου (διακυβέρνηση με ΠνΠ)
• Κυβέρνηση με υπουργούς δρώντα πολιτικά πρόσωπα και όχι υπακούοντες εισοδιστές δήθεν τεχνοκράτες, αλλά επί της ουσίας «ταμίες».

Προϋπόθεση των 3Δ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι τα 3Σ της ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ: Συνθέσεις απόψεων, Συγκλίσεις θέσεων, Συνεργασίες πολιτικών.
Πρακτικά η εξίσωση της αποκατάστασης των θεσμών χρειάζεται μια ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, όπου όλες οι υγιείς δυνάμεις του τόπου θα συνυπάρξουν για όσο διάστημα χρειαστεί για να μπουν οι βάσεις της ορθής επαναλειτουργίας του πολιτεύματος.

Θα γίνει αυτό που επιτάσσει το ΣΥΝΤΑΓΜΑ και όσοι από τους νόμους δεν αλλοιώθηκαν από την Κυβέρνηση/Όνειδος των Υποκλοπών.
Σε αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να συμμετέχουν και οι νέοι βουλευτές της ΝΔ που θα είναι απαλλαγμένοι πλέον από την ατομική ΑΛΑΛΙΑ και τη συλλογική ΑΔΡΑΝΕΙΑ από τον φόβο των παρακολουθήσεων, καταναγκασμό τον οποίο είχαν υποστεί από τη διαβρωμένη ηθικά «ηγεσία».

Άλλωστε, αυτά τα 3Δ ενώνουν οριζόντια το σύνολο των κομμάτων, ανεξαρτήτως χρώματος. Σε αντίθεση π.χ. με την οικονομική ή την κοινωνική πολιτική, όπου λογικά υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και σημαντικές αποκλίσεις, τα θεσμικά ζητήματα προσφέρονται για συναινέσεις αφού δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο, ούτε κρίνονται από τους αριθμητικούς δείκτες της θεοποιημένης από τους «νεοφιλελεύθερους» αποτελεσματικότητας (κομψή εκδοχή της «ανάπτυξης). Λες και όλοι εμείς επιδιώκουμε την «αναποτελεσματικότητα» και την «υπανάπτυξη».

Τέλος τα 3Δ έρχονται και συμπληρώνονται με ένα τέταρτο, τη ΔΙΟΡΘΩΣΗ στην εξωτερική πολιτική.
Τι έγινε εκτός από την αλλοίωση της Δημοκρατίας τη χαμένη 4ετία Μητσοτάκη;

«Πειράχτηκε» και το διαχρονικό δόγμα της εξωτερικής μας πολιτικής, που αναγνώριζε μία και μόνη συγκεκριμένη διαφορά με την Τουρκία (οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) και όχι αόριστες «διαφορές».

Η Κυβέρνηση Ειδικού Σκοπού, θα έχει λοιπόν άλλη μια Εθνική Αποστολή: την αποκατάσταση της διεθνούς θέσης της Χώρας, που από τη μια αμαυρώθηκε αρνητικά από τα εσωτερικά σκάνδαλα των υποκλοπών και εξωτερικά από τις απαράδεκτες συμπεριφορές Ελλήνων και Ελληνίδων Ευρωβουλευτών στις Βρυξέλλες. Και από την άλλη αλλοιώθηκαν οι πάγιες θέσεις μας -κυρίως σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά- γεγονός που παραλίγο να μας οδηγήσει και σε νέα εθνική τραγωδία…
3+1 Δ λοιπόν για μια ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΞΑΝΑ για ΟΛΟΥΣ!

*Dimokrates.gr