Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ της αυτοδυναμίας και το "κόμμα Κασιδιάρη"...

Εν μέσω διιστάμενων εισηγήσεων και έντονης φημολογίας για τον ακριβή χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, ο Κ. Μητσοτάκης δεν παύει να έχει ως προτ...

Εν μέσω διιστάμενων εισηγήσεων και έντονης φημολογίας για τον ακριβή χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, ο Κ. Μητσοτάκης δεν παύει να έχει ως προτεραιότητα το πώς θα μπορέσει να “κλέψει” με κάθε τρόπο ψήφους που θα τον βοηθήσουν, όπως εξακολουθεί να πιστεύει, να διατηρήσει στις κάλπες την πρωτιά και όχι μόνο. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την κλιμάκωση της “παροχολογίας” μέσω της διανομής πάσης φύσεως επιδομάτων ή με την επικοινωνιακή πλύση εγκεφάλου, αλλά ακόμη και με τη νομοθετική ρύθμιση που ετοιμάζεται να ψηφιστεί αυτή την εβδομάδα για το “κόμμα Κασιδιάρη”.

Όσο κι αν ακούγεται παράταιρο, η απαγόρευση σε κόμματα ή πρόσωπα που συνδέονται όπως λέει η κυβέρνηση με “εγκληματικές οργανώσεις” μπορεί να καλύπτει το ευγενές πολιτικό πρόσχημα που απαιτείται για την περίσταση αλλά πρόκειται περισσότερο για ένα περιτύλιγμα προκειμένου να καλυφθούν οι εκλογικοί στόχοι της ΝΔ. Μάλιστα η μεγάλη εικόνα επεκτείνεται κι άλλο καθώς κάθε ψήφος που, ευρύτερα, μένει “εκτός Βουλής” θα ενισχύει το σταγονόμετρο για την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος που ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι θα είναι η ΝΔ.

Το εκλογικό σύστημα αποτελεί τον έναν άξονα στον οποίο στηρίζεται, από “τεχνικής” πλευράς, η ύστατη ελπίδα του πρωθυπουργού να διατηρηθεί στην εξουσία. Οι άλλοι δύο έχουν να κάνουν αφενός μεν με την διοχέτευση της δυσαρέσκειας και της οργής στην αποχή αντί της αρνητικού ψήφου και αφετέρου με την αποθάρρυνση των νεότερων ηλικιών να προσέλθουν στις κάλπες -λόγω καλοκαιρινής περιόδου, διακοπών κλπ- καθώς αυτές είναι που “μαυρίζουν” περισσότερο τη ΝΔ.

Το ίδιο το εκλογικό σύστημα, με τις όποιες παραλλαγές του τόσο για την πρώτη όσο και τη δεύτερη φορά, μπορεί να αποδειχθεί ο σωλήνας της “τεχνητής αναπνοής” για το σχηματισμό κυβέρνησης και μάλιστα σε μια συγκυρία όπως η σημερινή που χαρακτηρίζεται από τη ρευστότητα και την αστάθεια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος μπορεί, υπό τις παρούσες συνθήκες, να την επηρεάσουν κατά κυριολεξία μερικές χιλιάδες ή ακόμη και εκατοντάδες ψήφοι πανελλαδικά αφού, όπως φαίνεται, πολλά εάν όχι όλα ίσως και να κριθούν στο νήμα. Μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες ψήφοι από τις οποίες ένα κόμμα θα μπει ή θα όχι, οριακά, στην Βουλή.

“Αφήνοντας” υποχρεωτικά εκτός Βουλής το κόμμα Κασιδιάρη, το οποίο κατά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις μάλιστα πιάνει το όριο εισόδου 3%, ο κ. Μητσοτάκης αυτό που πρωτίστως επιδιώκει είναι να διασκορπιστούν οι ψήφοι του προς διάφορες μικρότερες κατευθύνσεις οι οποίες όχι μόνο δεν αποτελούν πραγματική απειλή για τη ΝΔ αλλά εν τέλει και την διευκολύνουν.

Ήδη το όριο αυτοδυναμίας για τις δεύτερες εκλογές, που θα ισχύσει και το κλιμακωτό μπόνους, έχει προσδιοριστεί γύρω στο 37%. Αυτό είναι και ο λόγος που ο κ. Μητσοτάκης, προσπαθώντας να αποτρέψει τη χαλάρωση και τις φυγόκεντρες τάσεις της πρώτης αναμέτρησης με την απλή αναλογική, έσπευσε να υποστηρίξει ότι “το αποτέλεσμα των πρώτων εκλογών είναι αυτό το οποίο θα καθορίσει τελικά τις εξελίξεις και θέλουμε να έχουμε ένα αποτέλεσμα τόσο ισχυρό που να μην αμφισβητείται καθ’ οποιονδήποτε τρόπο η δυνατότητά μας να πετύχουμε την αυτοδυναμία στη δεύτερη κάλπη”. Είναι προφανές ότι αν με την πτωτική τάση που παρατηρείται εδώ και πολλές εβδομάδες η ΝΔ δεν μπορέσει να σταθεί -και ως πρώτο κόμμα- αισθητά πάνω από το 30-32% στον πρώτο γύρο, τότε το όνειρο της νέας αυτοδυναμίας θα χαθεί πολύ πρόωρα.

Μάλιστα, το παιχνίδι των αριθμών αποκτά φοβερό ενδιαφέρον και είναι αυτό που αποκαλύπτει, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τις μύχιες επιδιώξεις της κυβερνητικής ηγεσίας αυτή την περίοδο. Ο μηχανισμός κατανομής των εκλογικών εδρών γίνεται με τέτοιο τρόπο που με απλά λόγια όσο περισσότερα κόμματα -και ψήφοι- μένουν εκτός Βουλής τόσο ευκολότερα σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και κατ' αντιστοιχία, όσο πιο πολυκομματική είναι η νέα Βουλή τόσο περιορίζονται οι δυνατότητες της αυτοδυναμίας. Σε αυτήν την “χαμένη ψήφο” όπως την αποκαλούσαν από παλιά -και την οποία τώρα με την επικείμενη και αμφιλεγόμενη από πολλούς νομοθετική παρέμβαση επιχειρεί να ...διογκώσει κι άλλο- στηρίζει πολλές από τις ελπίδες του πια ο κ. Μητσοτάκης.

Έτσι έχει τεράστια -και πολιτική- σημασία το γεγονός ότι αν στις δεύτερες εκλογές το πρώτο κόμμα συγκεντρώσει 37% των ψήφων με το άθροισμα των ποσοστών των εκτός Βουλής κομμάτων να ανέρχεται στο 10%, τότε στη νέα Βουλή θα έχει, μαζί με το μπόνους, 149 έδρες. Με 37% επίσης, αλλά με τα εκτός Βουλής κόμματα στο 13%, οι έδρες φτάνουν στις 153. Εν ολίγοις για σχεδόν κάθε 1% των ψήφων που πηγαίνει προς κόμμα που δεν θα μπει στην Βουλή ο νικητής κερδίζει κι από μία έδρα. Από αυτό και μόνο φαίνεται καθαρά ότι οι εξελίξεις τη βραδιά των εκλογών μπορούν πολύ εύκολα να βρεθούν στην κόψη του ξυραφιού.

Ήδη ο κ. Μητσοτάκης, με την πεποίθηση ότι έστω και με δυσκολία θα είναι πρώτος, ποντάρει στην πόλωση προκειμένου να συσπειρώσει το εκλογικό του ακροατήριο για τον δεύτερο γύρο. Ταυτόχρονα η διασπορά των ψήφων, είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά, τον βοηθά στο βαθμό που τα κόμματα αυτά δεν πιάνουν το 3% ενώ με την απαγόρευση του κόμματος Κασιδιάρη εκτιμάται ότι ένα μεγάλο μέρος των ψήφων του αν όχι το σύνολο, είτε καλύπτει το όριο εισόδου σήμερα είτε όχι, δεν θα κατευθυνθεί συγκροτημένα προς κάποια άλλη δύναμη αλλά θα “απλωθεί” κατά τρόπο αντισυστημικό που δεν θα συνιστά όμως εν τοις πράγμασι κίνδυνο για τη ΝΔ την ώρα του εκλογικού λογαριασμού και της κατανομής των εδρών.

Η νομοθετική πρωτοβουλία, που βρίσκει απέναντι της και την αριστερά καθώς θεωρεί ότι μπορεί να επιφέρει γενίκευση των απαγορεύσεων για “ιδεολογικούς λόγους”, έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία έχει ξεκινήσει ουσιαστικά και η προεκλογική περίοδος ενώ το μόνο που μένει είναι ο ακριβής καθορισμός της ημερομηνίας των εκλογών. Μάλιστα εν όψει της πρώτης θεματικής συνέντευξης που πρόκειται να δώσει αύριο Δευτέρα για την οικονομία ο κ. Μητσοτάκης είχε ενταθεί η φημολογία ότι εξέταζε το ενδεχόμενο να προχωρήσει στη σχετική ανακοίνωση. Σε αυτή την περίπτωση το επικρατέστερο σενάριο θέλει τις κάλπες να στήνονται είτε στις 2 είτε στις 9 Απριλίου, αν και το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν ισχυρές εισηγήσεις για την όσο δυνατόν μεγαλύτερη εξάντληση της τετραετίας και πάντως όχι τη διεξαγωγή τους νωρίτερα από τα τέλη Μαΐου. Αν υπάρξει τέτοια ανακοίνωση και “προκήρυξη”, ουσιαστικά, των εκλογών αυτό θα συνιστά μια σημαντική τροποποίηση των σχεδίων του και αλλαγή τακτικής η οποία αποδίδεται στα νέα πιεστικά δεδομένα και τους φόβους που έχουν προκληθεί από τη συγκυρία. Όχι μόνο διότι η πολυπόθητη επενδυτική βαθμίδα από τους ξένους οίκους δεν πρόκειται να έρθει προεκλογικά, αλλά γιατί έτσι θα επιχειρήσει να αδρανοποιήσει -με την επίκληση της προεκλογικής περιόδου- και τις διαδικασίες για τη διερεύνηση του σκανδάλου των υποκλοπών την ώρα που λόγω της ΑΔΑΕ οδηγείται το μαχαίρι στο κόκαλο. Άλλωστε θα επιταχυνθεί αναλογικά και το κλείσιμο της Βουλής..

Ανδρέας Καψαμπέλης

www.dimokrtia.gr