TO FOOD PASS στις πραγματικές του διαστάσεις...

Μετά την αρχική “ενθουσιώδη” υποδοχή που προσπάθησε να διαμορφώσει το κυβερνητικό επιτελείο για την πρωθυπουργική εξαγγελία σχετικά με το ...

Μετά την αρχική “ενθουσιώδη” υποδοχή που προσπάθησε να διαμορφώσει το κυβερνητικό επιτελείο για την πρωθυπουργική εξαγγελία σχετικά με το Food Pass, η πιο ψύχραιμη και προσεκτική αξιολόγηση των δεδομένων οδηγεί και σε κάποια νέα ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Κανείς βεβαίως δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ειδικά στις πολύ δύσκολες εποχές που ζούμε κάθε ευρώ που δίνεται στα νοικοκυριά και τους επαγγελματίες, που πέφτει γενικότερα στην αγορά και την κατανάλωση, είναι χρήσιμο. Είναι κάτι που σίγουρα βοηθάει. Παράλληλα όμως έχει τεράστια σημασία να τεθεί η πρωτοβουλία αυτή και στις πραγματικές της διαστάσεις.

Κατ' αρχάς ο προεκλογικός χαρακτήρας του μέτρου είναι κάτι που “φωνάζει” από μακριά. Οι παλαιότεροι θυμούνται μάλιστα την ...παραδοσιακή τακτική όλων των κυβερνήσεων που έθισαν (ή και εκμαύλισαν) την κοινωνία να “περιμένει” κάθε φορά τις εκλογές για να λάβει κάποια δώρα ή αντίδωρα. Κι ενώ ο κ. Μητσοτάκης ανήλθε στην εξουσία υποσχόμενος (κι αυτός) να βάλει τέρμα στον μαυρογιαλουρισμό, τελικά ακολούθησε την πεπατημένη. Το μέγεθος του εκλογικού του άγχους αποτυπώνεται μάλιστα στο γεγονός ότι όρισε ως αφετηρία έναρξης του “προγράμματος” τον προσεχή Φεβρουάριο μέχρι και τον Ιούλιο. Δηλαδή το διάστημα εντός του οποίου προγραμματίζει να προκηρύξει τις εκλογές, ελπίζοντας ότι με το δέλεαρ αυτό θα αμβλύνει τη δυσφορία και την κόπωση των ψηφοφόρων του από μια σειρά άλλες επιλογές και συμπεριφορές της κυβέρνησης.

Αυτό στο οποίο όμως δεν δίνει απάντηση είναι πώς οι πολίτες θα καλύψουν επί παραδείγματι το πρόβλημα της ακρίβειας στο ενδιάμεσο διάστημα. Μέχρι τότε η ακρίβεια δεν “τρέχει” και μάλιστα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς; Κι αν το μέτρο είναι όντως τόσο ανακουφιστικό όσο παρουσιάζεται, γιατί να μην έχει άμεση ισχύ; Αυτό θα ήταν το πιο σωστό και το πιο έντιμο.

Από την άλλη πλευρά, οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για τον “μποναμά” αυτό μετριάζονται αν τον συσχετίσουμε με τα υπόλοιπα πραγματικά μεγέθη ενός απλού νοικοκυριού. Μπορεί δηλαδή ο κ. Μητσοτάκης να θριαμβολογεί ότι το όφελος φθάνει συνολικά για μια οικογένεια έως τα 600 ευρώ, αλλά -αλήθεια- ένας συνταξιούχος των 400 ευρώ το μήνα είναι σε θέση να ξοδέψει 220 ευρώ για τρόφιμα και ψώνια; Ας μην κοροϊδευόμαστε...

Και το σημαντικότερο: Κι άλλες κυβερνήσεις προσπάθησαν με ανάλογες μεθόδους, λίγο πριν από τις κάλπες, να διασωθούν αλλά δεν τα κατάφεραν...

Πηγή: www.dimokratia.gr