Η κόρη στενού συμμάχου του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν σκοτώθηκε όταν εξερράγη βόμβα που είχε τοποθετηθεί στο αυτοκίνητο το οποίο οδηγο...
Η κόρη στενού συμμάχου του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν σκοτώθηκε όταν εξερράγη βόμβα που είχε τοποθετηθεί στο αυτοκίνητο το οποίο οδηγούσε χθες Σάββατο το βράδυ έξω από τη Μόσχα.
Ο λόγος για την Ντάρια Ντούγκινα, κόρη του φιλοσόφου Αλεξάντερ Ντούγκιν. Η Ν. Ντούγκινα σκοτώθηκε όταν εξερράγη εκρηκτικός μηχανισμός ο οποίος είχε τοποθετηθεί στο Toyota Land Cruiser το οποίο οδηγούσε.
Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν τάσσεται εδώ και χρόνια υπέρ της ένωσης με τη Ρωσία των ρωσόφωνων περιοχών, με σκοπό τη δημιουργία μιας νέας ρωσικής αυτοκρατορίας. Σε αυτή θα περιλαμβάνεται και η Ουκρανία.
Η 30χρονη Ντάρια Ντούγκινα, δημοσιογράφος, είχε επίσης ταχθεί υπέρ της επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Τον Μάιο χαρακτήρισε σε συνέντευξή της τον πόλεμο «σύγκρουση πολιτισμών» και δήλωσε περήφανη που τόσο η ίδια όσο και ο πατέρας της είναι στόχος κυρώσεων από τη Δύση. Αξίζει να σημειωθεί ότι η νεαρή γυναίκα είχε ταξιδέψει πρόσφατα στο Αζοφστάλ, για να φωτογραφηθεί στο σημείο γιορτάζοντας την κατάληψη των εγκαταστάσεων από τις ρωσικές δυνάμεις.
Η 30χρονη Ντάρια Ντούγκινα, δημοσιογράφος, είχε επίσης ταχθεί υπέρ της επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Τον Μάιο χαρακτήρισε σε συνέντευξή της τον πόλεμο «σύγκρουση πολιτισμών» και δήλωσε περήφανη που τόσο η ίδια όσο και ο πατέρας της είναι στόχος κυρώσεων από τη Δύση. Αξίζει να σημειωθεί ότι η νεαρή γυναίκα είχε ταξιδέψει πρόσφατα στο Αζοφστάλ, για να φωτογραφηθεί στο σημείο γιορτάζοντας την κατάληψη των εγκαταστάσεων από τις ρωσικές δυνάμεις.
Νωρίτερα φέτος οι αμερικανικές και οι βρετανικές αρχές επέβαλαν κυρώσεις στη Ντάρια Ντούγκινα για τη διασπορά «παραπληροφόρησης» σχετικά με τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία. Ο Νοτύγκιν είναι στόχος κυρώσεων των ΗΠΑ ήδη από το 2015 για τη φερόμενη εμπλοκή του στην προσάρτηση της ουκρανικής χερσονήσου της Κριμαίας στη Ρωσία. Η επιρροή του Ντούγκιν στον Πούτιν αποτελεί αντικείμενο εικασιών, με κάποιους αναλυτές να εκτιμούν ότι είναι μεγάλη ενώ άλλοι να τη χαρακτηρίζουν μηδαμινή.
Α.Ντούγκιν: «Πολεμάμε την φιλελεύθερη Παγκόσμια Τάξη»
Σε πρόσφατη συνέντευξή του σε αραβικά ΜΜΕ ο Αλεξάντερ Ντούγκιν είπε ότι ο πόλεμος είναι ενάντια στην φιλελεύθερη Παγκόσμια Τάξη, ενώ τόνισε ότι μετά τη νίκη της Ρωσίας ο κόσμος δεν θα είναι ο ίδιος.
«Η Ρωσία έχει προορισμό να νικήσει, δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή. Αυτή είναι μια υπαρξιακή απειλή για μας συνεπώς η νίκη είναι μονόδρομος για εμάς. Μετά τη νίκη μας ο πλανήτης δεν θα είναι ίδιος με σήμερα», είπε αρχικά.
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου εάν ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ενάντια στις ΗΠΑ είπε:
«Ακριβώς, αυτή είναι μια μάχη απέναντι στην αμερικανική ηγεμονία, αλλά όχι μόνο στην ηγεμονία των Αμερικανών. Φανταστείτε ο Ν.Τραμπ να ήταν ακόμα πρόεδρος των ΗΠΑ. Αν ο Ν.Τραμπ ήταν ακόμη στην εξουσία δεν θα είχε συμβεί αυτό. Εκείνος ήταν ρεαλιστής και απεύφευγε να μας ασκήσει πίεση. Δεν ενδιαφερόταν υπερβολικά για την Ουκρανία και την επέκταση του ΝΑΤΟ.
Συνεπώς αυτή δεν είναι μόνο μια σύγκρουση με τις ΗΠΑ, αλλά επίσης με τις παγκόσμιες φιλελεύθερες ελίτ που προσπαθούν να καταλάβουν τον πλανήτη. Αυτός είναι ένας πόλεμος ενάντια σε εκείνες τις αρχές, είναι ένας πόλεμος ιδεών. Πολεμάμε ενάντια στην φιλελεύθερη Παγκόσμια Τάξη και προκειμένου να παράσχουμε σε άλλα κράτη και πολιτισμούς το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, αντί να ‘ναι μαριονέτες των Αμερικανών».
Ο ίδιος αναφέρθηκε και στις προκλήσεις του ΝΑΤΟ και στην πιθανότητα να υπάρξει χρήση πυρηνικών όπλων και είπε: «Αν το ΝΑΤΟ παρέμβει τα αντίποινα θα είναι είναι με τον ίδιο τρόπο».
Με μακριά μαλλιά και γκριζόλευκο μούσι, όπως τον περιγράφει ο Guardian σκιαγραφώντας το προφίλ του, είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο γνωστούς διανοούμενους στη Ρωσία και έχει χαρακτηριστεί ως «ο εγκέφαλος του Πούτιν» ή «ο Ρασπούτιν του Πούτιν». Ωστόσο, η πραγματική επιρροή του στον ρώσο πρόεδρο αποτελεί αντικείμενο αμφισβήτησης.
Πώς έγινε ευρέως γνωστός
Γεννημένος το 1962 από υψηλόβαθμη στρατιωτική οικογένεια, ο Ντούγκιν πέρασε τα πρώτα του χρόνια ως αντικομμουνιστής αντιφρονών. Εντάχθηκε σε διάφορες συλλογικότητες που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών της Σοβιετικής Ένωσης.
Έγινε γνωστός σε εθνικό επίπεδο τη δεκαετία του 1990 ως συγγραφέας της εφημερίδας Den. Σε ένα μανιφέστο του 1991 που δημοσιεύτηκε στη Den, ο Ντούγκιν παρουσίασε για πρώτη φορά το αντιφιλελεύθερο και εθνικιστικό όραμά του για τη Ρωσία, μια χώρα που, όπως είπε, ήταν προορισμένη να αντιμετωπίσει μια ατομικιστική, υλιστική Δύση.
Κατά τη διάρκεια των ταραγμένων ετών που ακολούθησαν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Ντούγκιν ίδρυσε μαζί με τον μυθιστοριογράφο Έντουαρντ Λιμόνοφ το κόμμα των Εθνικών Μπολσεβίκων. Η κοσμοθεωρία του Ντούγκιν διατυπώνεται με μεγαλύτερη σαφήνεια στην έκδοση του 1997 «Τα θεμέλια της γεωπολιτικής», η οποία φέρεται να είχε μεγάλη επίδραση σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής εντός της ρωσικής ελίτ.
Στο βιβλίο, ο Ντούγκιν παρουσίασε το όραμά του για τη διαίρεση του κόσμου, καλώντας τη Ρωσία να ανακτήσει την επιρροή της μέσω προσαρτήσεων και συμμαχιών, ενώ διακήρυξε την αντίθεσή του στην Ουκρανία ως κυρίαρχο κράτος. «Η Ουκρανία ως κράτος δεν έχει γεωπολιτικό νόημα, καμία ιδιαίτερη πολιτιστική σημασία ή παγκόσμια σημασία, καμία γεωγραφική μοναδικότητα, καμία εθνοτική αποκλειστικότητα» έγραψε χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τον ίδιο «οι εδαφικές φιλοδοξίες της (σ.σ. Ουκρανίας) αποτελούν τεράστιο κίνδυνο για όλη την Ευρασία και, χωρίς να επιλύεται το ουκρανικό πρόβλημα, είναι γενικά παράλογο να μιλάμε για ηπειρωτική πολιτική».
Οι θέσεις του και η επιρροή στο Κρεμλίνο
Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, ο πρόεδρος της Ρωσίας επανέλαβε ορισμένες από τις απόψεις του Ντούγκιν για την Ουκρανία στο δοκίμιό του 4.000 λέξεων «Για την ιστορική ενότητα Ρώσων και Ουκρανών», το οποίο πολλοί είδαν ως σχέδιο για την εισβολή που ξεκίνησε μόλις έξι μήνες μετά τη δημοσίευσή του.
Ωστόσο, δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι οι ριζοσπαστικές αντιδυτικές σκέψεις του Ντούγκιν θα γίνονταν τελικά mainstream στη Μόσχα, όταν ο Πούτιν έγινε πρόεδρος το 2000.
Οι ιδέες του Ντούγκιν θεωρήθηκαν άσχετες και βρέθηκε στο περιθώριο της πολιτικής εξουσίας. Ωστόσο, συνέχισε να γράφει και να δίνει διαλέξεις, αναπτύσσοντας περαιτέρω την έννοια του «ευρασιατισμού» πολιτικού δόγματος που βλέπει τη Μόσχα ως το κέντρο μιας αντίπαλης αυτοκρατορίας στην ατλαντική Δύση.
Η θέση του Ντούγκιν άλλαξε το 2012 όταν ο Πούτιν ανέλαβε και πάλι την εξουσία μετά από μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και ο ρώσος ηγέτης υιοθέτησε ένα συντηρητικό όραμα για τη χώρα του.
Ο Ντούγκιν αισθάνθηκε περαιτέρω δικαιωμένος όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία το 2014 και ξεκίνησε πόλεμο στο Ντονμπάς. «Νομίζω ότι πρέπει να σκοτώσουμε [τους Ουκρανούς], δεν μπορεί να υπάρξει άλλη συζήτηση» είπε ο Ντούγκιν σε βιντεοσκοπημένο μήνυμα προς τους οπαδούς του εκείνη την εποχή, καθιστώντας τον ένα από τα πιο μισητά ρωσικά δημόσια πρόσωπα στο Κίεβο.
Παρά τη ρητορική του Ντούγκιν, συνέχισε να ταξιδεύει στο εξωτερικό, διατηρώντας στενούς δεσμούς με τους στοχαστές της ευρωπαϊκής Νέας Δεξιάς, οι οποίοι κατήγγειλαν επίσης τον φιλελευθερισμό, τον φεμινισμό και την κυριαρχία των ΗΠΑ. Προσκαλούνταν, επίσης, συχνά σε συνέδρια σε όλο τον κόσμο, συζητώντας μάλιστα και στο Άμστερνταμ, το 2019, με τον γάλλο φιλόσοφο Μπερνάρ-Ανρί Λεβίστο.
Ο Ντούγκιν φέρεται να ταξίδευε χωρίς ασφάλεια εντός και εκτός Ρωσίας, κάτι που κάποιοι έσπευσαν να επισημάνουν ως μία από τις πιθανές εξηγήσεις πίσω από την επίθεση του Σαββάτου που φέρεται να είχε ως στόχο τη δολοφονία του.
Η πραγματική επιρροή του Ντούγκιν στον Πούτιν ήταν ένα μακροχρόνιο θέμα συζήτησης στη Ρωσία, με ορισμένους ειδικούς να τον αποκαλούν «πνευματικό οδηγό του Πούτιν» και άλλους, κυρίως εκείνους στη Μόσχα, να λένε ότι ήταν μια άσχετη φιγούρα που ήθελε να εμφανιστεί κοντά στο Κρεμλίνο για προσωπικό όφελος.
Α.Ντούγκιν: «Πολεμάμε την φιλελεύθερη Παγκόσμια Τάξη»
Σε πρόσφατη συνέντευξή του σε αραβικά ΜΜΕ ο Αλεξάντερ Ντούγκιν είπε ότι ο πόλεμος είναι ενάντια στην φιλελεύθερη Παγκόσμια Τάξη, ενώ τόνισε ότι μετά τη νίκη της Ρωσίας ο κόσμος δεν θα είναι ο ίδιος.
«Η Ρωσία έχει προορισμό να νικήσει, δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή. Αυτή είναι μια υπαρξιακή απειλή για μας συνεπώς η νίκη είναι μονόδρομος για εμάς. Μετά τη νίκη μας ο πλανήτης δεν θα είναι ίδιος με σήμερα», είπε αρχικά.
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου εάν ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ενάντια στις ΗΠΑ είπε:
«Ακριβώς, αυτή είναι μια μάχη απέναντι στην αμερικανική ηγεμονία, αλλά όχι μόνο στην ηγεμονία των Αμερικανών. Φανταστείτε ο Ν.Τραμπ να ήταν ακόμα πρόεδρος των ΗΠΑ. Αν ο Ν.Τραμπ ήταν ακόμη στην εξουσία δεν θα είχε συμβεί αυτό. Εκείνος ήταν ρεαλιστής και απεύφευγε να μας ασκήσει πίεση. Δεν ενδιαφερόταν υπερβολικά για την Ουκρανία και την επέκταση του ΝΑΤΟ.
Συνεπώς αυτή δεν είναι μόνο μια σύγκρουση με τις ΗΠΑ, αλλά επίσης με τις παγκόσμιες φιλελεύθερες ελίτ που προσπαθούν να καταλάβουν τον πλανήτη. Αυτός είναι ένας πόλεμος ενάντια σε εκείνες τις αρχές, είναι ένας πόλεμος ιδεών. Πολεμάμε ενάντια στην φιλελεύθερη Παγκόσμια Τάξη και προκειμένου να παράσχουμε σε άλλα κράτη και πολιτισμούς το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, αντί να ‘ναι μαριονέτες των Αμερικανών».
Ο ίδιος αναφέρθηκε και στις προκλήσεις του ΝΑΤΟ και στην πιθανότητα να υπάρξει χρήση πυρηνικών όπλων και είπε: «Αν το ΝΑΤΟ παρέμβει τα αντίποινα θα είναι είναι με τον ίδιο τρόπο».
Με μακριά μαλλιά και γκριζόλευκο μούσι, όπως τον περιγράφει ο Guardian σκιαγραφώντας το προφίλ του, είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο γνωστούς διανοούμενους στη Ρωσία και έχει χαρακτηριστεί ως «ο εγκέφαλος του Πούτιν» ή «ο Ρασπούτιν του Πούτιν». Ωστόσο, η πραγματική επιρροή του στον ρώσο πρόεδρο αποτελεί αντικείμενο αμφισβήτησης.
Πώς έγινε ευρέως γνωστός
Γεννημένος το 1962 από υψηλόβαθμη στρατιωτική οικογένεια, ο Ντούγκιν πέρασε τα πρώτα του χρόνια ως αντικομμουνιστής αντιφρονών. Εντάχθηκε σε διάφορες συλλογικότητες που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών της Σοβιετικής Ένωσης.
Έγινε γνωστός σε εθνικό επίπεδο τη δεκαετία του 1990 ως συγγραφέας της εφημερίδας Den. Σε ένα μανιφέστο του 1991 που δημοσιεύτηκε στη Den, ο Ντούγκιν παρουσίασε για πρώτη φορά το αντιφιλελεύθερο και εθνικιστικό όραμά του για τη Ρωσία, μια χώρα που, όπως είπε, ήταν προορισμένη να αντιμετωπίσει μια ατομικιστική, υλιστική Δύση.
Κατά τη διάρκεια των ταραγμένων ετών που ακολούθησαν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Ντούγκιν ίδρυσε μαζί με τον μυθιστοριογράφο Έντουαρντ Λιμόνοφ το κόμμα των Εθνικών Μπολσεβίκων. Η κοσμοθεωρία του Ντούγκιν διατυπώνεται με μεγαλύτερη σαφήνεια στην έκδοση του 1997 «Τα θεμέλια της γεωπολιτικής», η οποία φέρεται να είχε μεγάλη επίδραση σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής εντός της ρωσικής ελίτ.
Στο βιβλίο, ο Ντούγκιν παρουσίασε το όραμά του για τη διαίρεση του κόσμου, καλώντας τη Ρωσία να ανακτήσει την επιρροή της μέσω προσαρτήσεων και συμμαχιών, ενώ διακήρυξε την αντίθεσή του στην Ουκρανία ως κυρίαρχο κράτος. «Η Ουκρανία ως κράτος δεν έχει γεωπολιτικό νόημα, καμία ιδιαίτερη πολιτιστική σημασία ή παγκόσμια σημασία, καμία γεωγραφική μοναδικότητα, καμία εθνοτική αποκλειστικότητα» έγραψε χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τον ίδιο «οι εδαφικές φιλοδοξίες της (σ.σ. Ουκρανίας) αποτελούν τεράστιο κίνδυνο για όλη την Ευρασία και, χωρίς να επιλύεται το ουκρανικό πρόβλημα, είναι γενικά παράλογο να μιλάμε για ηπειρωτική πολιτική».
Οι θέσεις του και η επιρροή στο Κρεμλίνο
Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, ο πρόεδρος της Ρωσίας επανέλαβε ορισμένες από τις απόψεις του Ντούγκιν για την Ουκρανία στο δοκίμιό του 4.000 λέξεων «Για την ιστορική ενότητα Ρώσων και Ουκρανών», το οποίο πολλοί είδαν ως σχέδιο για την εισβολή που ξεκίνησε μόλις έξι μήνες μετά τη δημοσίευσή του.
Ωστόσο, δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι οι ριζοσπαστικές αντιδυτικές σκέψεις του Ντούγκιν θα γίνονταν τελικά mainstream στη Μόσχα, όταν ο Πούτιν έγινε πρόεδρος το 2000.
Οι ιδέες του Ντούγκιν θεωρήθηκαν άσχετες και βρέθηκε στο περιθώριο της πολιτικής εξουσίας. Ωστόσο, συνέχισε να γράφει και να δίνει διαλέξεις, αναπτύσσοντας περαιτέρω την έννοια του «ευρασιατισμού» πολιτικού δόγματος που βλέπει τη Μόσχα ως το κέντρο μιας αντίπαλης αυτοκρατορίας στην ατλαντική Δύση.
Η θέση του Ντούγκιν άλλαξε το 2012 όταν ο Πούτιν ανέλαβε και πάλι την εξουσία μετά από μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και ο ρώσος ηγέτης υιοθέτησε ένα συντηρητικό όραμα για τη χώρα του.
Ο Ντούγκιν αισθάνθηκε περαιτέρω δικαιωμένος όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία το 2014 και ξεκίνησε πόλεμο στο Ντονμπάς. «Νομίζω ότι πρέπει να σκοτώσουμε [τους Ουκρανούς], δεν μπορεί να υπάρξει άλλη συζήτηση» είπε ο Ντούγκιν σε βιντεοσκοπημένο μήνυμα προς τους οπαδούς του εκείνη την εποχή, καθιστώντας τον ένα από τα πιο μισητά ρωσικά δημόσια πρόσωπα στο Κίεβο.
Παρά τη ρητορική του Ντούγκιν, συνέχισε να ταξιδεύει στο εξωτερικό, διατηρώντας στενούς δεσμούς με τους στοχαστές της ευρωπαϊκής Νέας Δεξιάς, οι οποίοι κατήγγειλαν επίσης τον φιλελευθερισμό, τον φεμινισμό και την κυριαρχία των ΗΠΑ. Προσκαλούνταν, επίσης, συχνά σε συνέδρια σε όλο τον κόσμο, συζητώντας μάλιστα και στο Άμστερνταμ, το 2019, με τον γάλλο φιλόσοφο Μπερνάρ-Ανρί Λεβίστο.
Ο Ντούγκιν φέρεται να ταξίδευε χωρίς ασφάλεια εντός και εκτός Ρωσίας, κάτι που κάποιοι έσπευσαν να επισημάνουν ως μία από τις πιθανές εξηγήσεις πίσω από την επίθεση του Σαββάτου που φέρεται να είχε ως στόχο τη δολοφονία του.
Η πραγματική επιρροή του Ντούγκιν στον Πούτιν ήταν ένα μακροχρόνιο θέμα συζήτησης στη Ρωσία, με ορισμένους ειδικούς να τον αποκαλούν «πνευματικό οδηγό του Πούτιν» και άλλους, κυρίως εκείνους στη Μόσχα, να λένε ότι ήταν μια άσχετη φιγούρα που ήθελε να εμφανιστεί κοντά στο Κρεμλίνο για προσωπικό όφελος.
Οι δύο άνδρες δεν έχουν ποτέ φωτογραφηθεί μαζί και ο Ντούγκιν δεν έχει ποτέ καταλάβει επίσημη θέση στο κράτος.
«Αυτή η καρικατούρα ψευτοδιανοούμενου σίγουρα δεν είναι μέρος του συστήματος λήψης αποφάσεων» έγραψε ο Λεονίντ Βολκόφ, σύμμαχος του φυλακισμένου επικριτή του Κρεμλίνου Αλεξέι Ναβάλνι, λίγες ώρες μετά τη βομβιστική επίθεση στο αυτοκίνητο.
Παρ’ όλα αυτά, η σφραγίδα του ρωσικού εθνικισμού του έχει αναμφισβήτητα γίνει δημοφιλής σε μεγάλο μέρος της πολιτικής ελίτ της Ρωσίας και οι απόψεις του συνέβαλαν στη διαμόρφωση της θεωρίας πίσω από την εισβολή στην Ουκρανία.
Η δολοφονία της κόρης του Ντούγκιν, Ντάρια, μιας φιλοκρεμλινικής δημοσιογράφου που ευθυγραμμίζεται ιδεολογικά με τον πατέρα της, θα προκαλέσει σοκ στα ανώτερα κλιμάκια της ρωσικής κοινωνίας.
Τα πλάνα που κυκλοφόρησαν σε όλη τη Ρωσία από το καμένο αυτοκίνητο θα ξυπνήσουν, επίσης, μνήμες από την ταραχώδη δεκαετία του 1990, όταν οι δολοφονίες με παγιδευμένα αυτοκίνητα ήταν ρουτίνα, ένα «σκοτεινό» χαρακτηριστικό προηγούμενης εποχής που η προεδρία του Πούτιν εγγυήθηκε να τερματίσει.
Η πολιτική διαδρομή
Σε ανακοίνωσή του τον Μάρτιο, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ανέφερε ότι η Ευρασιατική Ένωση Νεολαίας του στρατολόγησε ενεργά άτομα με στρατιωτική και πολεμική εμπειρία για να πολεμήσουν για λογαριασμό της αυτοανακηρυχθείσας Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ στην ανατολική Ουκρανία.
«Ο Ντούγκιν ελέγχει την Geopolitica, έναν ιστότοπο που χρησιμεύει ως πλατφόρμα για τους Ρώσους υπερεθνικιστές για τη διάδοση παραπληροφόρησης και προπαγάνδας με στόχο το δυτικό και άλλα ακροατήρια», σύμφωνα με το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ.
Το 2015, ο Dugin είχε δηλώσει στο gazeta. ru ότι η προσθήκη του στον κατάλογο κυρώσεων των ΗΠΑ ήταν «πρωτοφανής» και ότι οι κυρώσεις επιβλήθηκαν για «πνευματική δραστηριότητα που δεν παραβιάζει κανέναν νόμο».
Το βιβλίο του Ντούγκιν το 1997 αύξησε την προβολή του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, συνίδρυσε το Εθνικό Μπολσεβίκικο Κόμμα (NBP), του οποίου η κόκκινη σημαία είχε στο κέντρο της ένα μαύρο σφυρί και δρεπάνι.
Ο Ντούγκιν εγκατέλειψε το NBP περίπου μια δεκαετία πριν αυτό κηρυχθεί «εξτρεμιστική οργάνωση» το 2007 και οι δραστηριότητές του απαγορευτούν στη Ρωσία. Συνέχισε να εμπνέει πολιτικά και κοινωνικά κινήματα που διαπνέονταν αντιδυτικές ιδέες για το μέλλον της Ευρασίας. Ο Ντούγκιν εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα ως αρχισυντάκτης του Tsargrad TV, ενός φιλοκρεμλινικού, χριστιανορθόδοξου καναλιού που ανήκει στον επιχειρηματία Κονσταντίν Μαλοφέεφ. Στον Μαλοφέεφ επιβλήθηκαν κυρώσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2014, λόγω κατηγοριών ότι χρηματοδότησε αυτονομιστές υπέρ της Μόσχας που πολεμούσαν στην Ουκρανία, κάτι που ο ίδιος αρνείται.
Η Ουκρανία
Γράφοντας τον Μάιο στην ιστοσελίδα του Tsargrad, ο Dugin δήλωσε ότι η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση« της Ρωσίας στην Ουκρανία απαιτεί άμεσες, «πατριωτικές μεταρρυθμίσεις». Έγραψε ότι έπρεπε να δημιουργηθεί μια «νέα, αιώνια, αληθινή και βαθιά Ρωσία» για να προσελκύσει τον λαό της Ουκρανίας.
«Η Ουκρανία μπορεί να γίνει ένα αναπόσπαστο, οργανικό μέρος αυτού», έγραψε. «Οι Ουκρανοί πρέπει να καταλάβουν ότι τους προσκαλούμε να δημιουργήσουν αυτή τη νέα, μεγάλη δύναμη. Καθώς και οι Λευκορώσοι, οι Καζάκοι, οι Αρμένιοι, αλλά και οι Αζερμπαϊτζάν και οι Γεωργιανοί, και όλοι όσοι όχι μόνο ήταν και είναι μαζί μας, αλλά και θα είναι».
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση