«ΚΑΙΓΕΤΑΙ η Δαδιά σαν το δαδί και καίγεται η ψυχή μας...»

Alexandra Gkouliama   Η Δαδιά, το χωριό που πήρε το όνομα του από το «δαδί», το ξύλο που είναι βουτηγμένο στη ρητίνη για προσάναμμα -τι ειρω...

Alexandra Gkouliama 
Η Δαδιά, το χωριό που πήρε το όνομα του από το «δαδί», το ξύλο που είναι βουτηγμένο στη ρητίνη για προσάναμμα -τι ειρωνεία- φλέγεται ημέρες τρεις…
Η Δαδιά των σχολικών μας εκδρομών, των οικοτουριστών, η Δαδιά του National Geographic χαρακτηρισμένη ως περιοχή NATURA, η Δαδιά των υλοτόμων του Έβρου, των αντιστασιακών αγώνων των ανταρτών της Γκρίμπαινας, η Δαδιά των πανάρχαιων τελετουργικών μυστηρίων.
Η Δαδιά μας αποτεφρώνεται και ο Έβρος όλος σηκώθηκε στο πόδι.
Το χωριό χτίστηκε ως καταφύγιο, όταν φοβερό θανατικό χτύπησε τη μεγάλη πόλη που βρίσκονταν στην όχθη του Έβρου. Τότε ήταν που οι μεν άρχοντες και μορφωμένοι έκτισαν την Κορνοφωλιά, χωριό που βρίσκεται βορειότερα κοντά στο Σουφλί, οι οικοδόμοι τη Λευκίμη και οι εργάτες και υλοτόμοι τη Δαδιά για να είναι κοντά στο δάσος.
Ένιωσα την ανάγκη να πω δυο λόγια για το όμορφο, δενδροσκεπές εβρίτικο χωριό, γιατί θέλω να το μάθουν και όσοι φίλοι μου δεν το έχουν επισκεφτεί. Παρατηρώ πως όταν γνωρίζεις έναν τόπο τον πονάς· δε σε μέλει, όμως, αν δεν τον έχεις ξανακούσει. Δε σε νοιάζει αν καίγεται, σαν δεν ξέρεις τι ήταν και τι χάνεται.
Δεν είμαι κάτοικος Δαδιάς. Έχω κάνει, όμως, πολλά γλέντια με μουσική στις ταβέρνες του, έχουμε συνοδέψει νύφες και νεοφώτιστα λεχούδια μετά από τις τελετές για τραπεζώματα, έχουμε πιει καφέδες μέσα στον εθνικό δρυμό και κάναμε πικ νικ και γιορτές «μιλίνας» με φίλους, με συλλόγους, με συγγενείς, με σχολεία, με..με..με…
————————————
Καίγεται η Δαδιά σαν το δαδί και καίγεται η ψυχή μας. Τρεις μέρες φλέγεται το πεύκο, η πέτρα και η ζωή. Επιχειρούν υπεράνθρωπα κι αδιάκοπα στο δάσος 320 πυροσβέστες με 68 υδροφόρα οχήματα, 13 ομάδες πεζοπόρων τμημάτων, μεγάλος αριθμός εθελοντών πυροσβεστών και εθελοντικών οχημάτων, ενώ για την αεροπυρόσβεση διατέθηκαν και σήμερα από το πρώτο φως και αναπτύχθηκαν σταδιακά 6 αεροσκάφη και 9 ελικόπτερα, διαβάζω στις ειδήσεις.
Αλλά τι να περισώσεις; Ποια ισορροπία ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος να έχει απομείνει; Ποια οικονομία; Ποια ζωή; Ποιος ζει χωρίς πνεύμονες, καρδιά και σπλάχνα; Προσφυγάκι κατατρεγμένο κι ο μοναδικός Μαυρόγυπας των Βαλκανίων που κάηκε το σπίτι του… προσφυγάκια, ορφανά, ξεσπιτωμένα κι όλα τα αγριμάκια του παρθένου μας δάσους.
- Ποιος θύμωσε τους δαίμονες και βγήκαν να καταστρέψουν τη χαρά του Θεού;