OI ...AYTAΠΑΤΕΣ για τον Ερντογάν και η αλλαγή της ελληνικής ρότας!

Κάθε άλλο παρά θετικές για τη χώρα μας -αν και αναμενόμενες- μπορούν να χαρακτηριστούν οι εξελίξεις που προέκυψαν από τη Σύνοδο Κορυφής του ...

Κάθε άλλο παρά θετικές για τη χώρα μας -αν και αναμενόμενες- μπορούν να χαρακτηριστούν οι εξελίξεις που προέκυψαν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ αναφορικά με την Τουρκία. Δεν χρειαζόταν να έχει κανείς μαντικές ικανότητες για να προβλέψει το αποτέλεσμα. Η ιστορία, όχι μόνο η παλαιότερη αλλά και η πιο πρόσφατη, έχει αποδειχθεί αρκούντως διδακτική.

Ο Ερντογάν για μια ακόμη φορά κατάφερε με την τακτική του να εξασφαλίσει αυτά που ήθελε. Και όπως φαίνεται αυτά δεν είναι και λίγα, έστω κι αν κάποιοι θεωρούν ότι διεκδικούσε ακόμη περισσότερα. Σημασία έχει ότι στο “ανατολικό παζάρι” ο Σουλτάνος είναι μακράν ο ...ικανότερος. Με τον μαξιμαλισμό που τον διακρίνει, καταφέρνει σε κάθε διαπραγμάτευση να αποκομίζει κέρδη που προσθέτει στα προηγούμενα.

Υπό την έννοια αυτή και μόνο είναι αν μη τι άλλο ακατανόητοι οι πανηγυρισμοί και οι δηλώσεις ικανοποίησης από την ελληνική κυβέρνηση για τα αποτελέσματα της Συνόδου. Δεν καταλαβαίνουν ο κ. πρωθυπουργός και οι υπουργοί τι έχει συμβεί; Πολύ δύσκολο. Μήπως τότε στρουθοκαμηλίζουν; Κι αυτό αν συμβαίνει, είναι λίαν επικίνδυνο.

Το πρόβλημα δεν εξαντλείται στη συμφωνία που έγινε και τα ανταλλάγματα που πήρε η Τουρκία για να συναινέσει στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Η μεγάλη ανησυχία θα έπρεπε να προκαλείται από τη συνολική ενδυνάμωση της θέσης του Ερντογάν ο οποίος κάθε άλλο παρά “απομονωμένος” -όπως ήθελε να μας τον παρουσιάζει η εγχώρια προπαγάνδα- ήταν και είναι.

Όπως φαίνεται ξεκάθαρα ο Τούρκος πρόεδρος γνωρίζει να παίζει καλά τα “χαρτιά” του και να κλιμακώνει τις κινήσεις του. Ούτε φυσικά γεννάται καμιά αμφιβολία ότι είναι θέμα χρόνου να κεφαλαιοποιήσει στην αμέσως επόμενη φάση τα κέρδη του από το ΝΑΤΟ για να επανέλθει με μεγαλύτερη ...όρεξη στις προκλήσεις και διεκδικήσεις του σε βάρος της Ελλάδας. Αυτός είναι ο κεντρικός προσανατολισμός του αξιοποιώντας τη γενικότερη συγκυρία στη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία.

Έστω και τώρα λοιπόν μήπως η ελληνική ηγεσία πρέπει να συνέλθει και να αλλάξει ρότα, αφήνοντας κατά μέρος τις αυταπάτες; Εκτός κι αν τελικά δεν πρόκειται για απλές αυταπάτες αλλά ο ελληνισμός οδηγείται -ερήμην του για άλλη μια φορά- σε ολέθρια σκηνικά.

Πηγή: www.dimokratia.gr