Η Δύση δεν θα παραδεχτεί ποτέ ανοιχτά την ήττα της, Θα το κάνει με "πρωτοβουλίες" προσέγγισης της Ρωσίας...

Της Ιωάννας Υψηλάντη Και μετά τον νικηφόρο πόλεμο της Ρωσίας, εναντίον σύσσωμης της Δύσης, στην...

Της Ιωάννας Υψηλάντη
Και μετά τον νικηφόρο πόλεμο της Ρωσίας, εναντίον σύσσωμης της Δύσης, στην... Ουκρανία, τι;;
-Η Δύση δεν θα παραδεχτεί ποτέ ανοιχτά την ήττα της, Θα το κάνει με "πρωτοβουλίες" προσέγγισης της Ρωσίας, στον οικονομικό και εμπορικό τομέα, από τις ίδιες ή άλλες κυβερνήσεις που θα προκύψουν, από εκλογές.
Δεν έχει άλλες επιλογές, καθώς η ενεργειακή και επισιτιστική της ευημερία, που οδηγεί στην οικονομική της ανάπτυξη, εξαρτάται πλήρως, από την Ρωσία. Όσες προσπάθειες έκανε η Δύση, για εναλλακτικούς διαθέσιμους πόρους, φτάνοντας ακόμα και σε παραχωρήσεις, προς τους "εχθρούς" της, όπως η Κούβα, το Ιράν, η Βενεζουέλα, όλες απέτυχαν, μαζί με το αφήγημα της παγκοσμιοποίησης. Η καταστροφή των εθνικών οικονομιών, για την κυριαρχία του ενός, ήταν η ταφόπλακα των λαών και των ηγεσιών της Δύσης.
Η αυξανόμενη φτώχεια, οι ατελείωτοι φόροι, οι αυταρχικοί νόμοι και οι ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες κατέστρεψαν το καπιταλιστικό σύστημα και αν δεν εξημερωθούν με κοινωνικές παροχές και αριστερή φρασεολογία οι λαοί, θα καταρρεύσει.
Όσο για την ίδια την Ρωσία, αυτή την στιγμή, βρίσκεται στο σημείο "0". Στο σημείο νέων αποφάσεων.
Παρακολουθήσαμε, σ΄αυτή την σύρραξη μια παράξενη ιστορική κατάσταση μηδενισμού και επαναπροσδιορισμού, αλλά πλήρως κατανοητή, για την ίδια την Ρωσία, που μέσα στον 20ο αιώνα έζησε δύο τέτοιες αλλαγές. Το 1917 με την επανάσταση των μπολσεβίκων και το 1991 με το εσωτερικό πραξικόπημα της....Δημοκρατίας.
Η πρώτη επανάσταση είχε την εξυπνάδα να μην καταστρέψει την ιστορική μνήμη του παρελθόντος, στα ερείπια της τσαρικής Ρωσίας και να διατηρήσει τις πολιτιστικές της αξίες. Με βάση αυτή την μνήμη χτίστηκε η εικόνα της σοβιετικής χώρας, που νικάει το κακό, αποκαθιστά την κοινωνική δικαιοσύνη και το μεγαλείο της χώρας.
Σε αντίθεση, η δεύτερη ανατροπή, προσχεδιασμένη, από τους Δυτικούς, οδήγησε σε μια νέα πολιτισμική καταστροφή. Όλα έπρεπε να ξαναγίνουν, εγκαταλείποντας την ιστορική διαδρομή. Κάτι, όμως, πήγε στραβά. Υπήρξαν ερείπια, έγιναν προσπάθειες να ξαναγραφτεί η Ιστορία, χωρίς κάποιος να το εμποδίσει. Με έκπληξη έμαθαν οι κάτοικοι ότι είναι δεύτερης διαλογής, ότι είναι απολίτιστοι, ότι η Ρωσική αρκούδα μπορεί μόνο να καταστρέψει και ότι η Ιστορία τους είναι γεμάτη από αιματηρά εγκλήματα.
Οι πολίτες πάλεψαν λυσσαλέα, για να σταματήσουν αυτό το αφήγημα, αλλά οι αρχές έσκυβαν το κεφάλι και επιβεβαίωναν ότι ναι, ο Στάλιν ήταν δολοφόνος, ο Ιβάν ο Τρομερός, δολοφόνος, ο Μέγας Πέτρος, δολοφόνος και η Ρωσία δεν είχε τουαλέτες.
Ακόμη και τότε, το 1996, που ο ΥΠΕΞ της Ρωσίας Αντρέι Κόζιρεφ ζητούσε από τους Αμερικανούς να του πουν ποια πρέπει να είναι τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας, ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ήταν ο κομμουνισμός, που τρόμαζε την Δύση, αλλά ο πολιτισμικός κώδικας των ανθρώπων της. Μόνον αυτός θα οδηγούσε σε μια ισχυρή Ρωσία και καθόλου το πετρέλαιο της.
Η Ρωσία του Κόζιρεφ πούλησε υπάκουα, πρώτες ύλες στην Δύση, δίνοντας της χρήμα και επέτρεψε, στην Ρωσία του Στάλιν να πεθαίνει απ΄την πείνα. Η Ρωσία του Κόζιρεφ πριόνισε ήρεμα τα εργοστάσια, δημιούργησε οικονομικές πυραμίδες και έκανε δημοπρασίες δανείων, αφήνοντας την Ρωσία του Στάλιν να χάνει θέσεις εργασίας και να φωνάζει ότι δεν γίνεται μια χώρα με τόσο μεγάλη ιστορία να βγαίνει στο σφυρί.
Όταν, στο γύρισμα της χιλιετίας άλλαξε η ηγεσία και ανέλαβε ο Πούτιν, συμπεριφέρθηκε διαφορετικά. Οι κατεστραμμένες βιομηχανίες πήραν κρατική υποστήριξη και το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα αναδύθηκε, κυριολεκτικά, από τις στάχτες του, μαζί με την τεχνολογία.
Αυτό η Δύση το θεώρησε προσωπική προσβολή, αλλά δεν έχασε τις ελπίδες της. Ανέλαβαν δράση οι "ειδικοί αναλυτές", οι "πολιτιστικές προσωπικότητες" με διπλή υπηκοότητα, που μπορούσαν να πείσουν τους Ρώσους ότι είναι "πρόβατα", ότι τουαλέτες υπάρχουν μόνο στην Μόσχα και ότι όλες οι ελευθερίες είναι έργο των Δυτικών.
Στις 24 Φεβρουαρίου, αυτοί πρώτοι εγκατέλειψαν τη χώρα.
Στις 24 Φεβρουαρίου, η Ρωσία του Στάλιν, η πλειοψηφία του λαού της είδε το σήμα. Η Ρωσία του Κόζιρεφ αποχωρούσε.
Και τώρα βρίσκεται στο σημείο "0". Στο σταυροδρόμι των αποφάσεων.
Όταν οι στρατιώτες του Ντονμπάς υψώνουν την σημαία της Νίκης με το σφυροδρέπανο μας μεταφέρουν ότι πολεμούν, όχι για την Ρωσία του Κόζιρεφ, αλλά για την δόξα της χώρας που ζει, στις καρδιές τους. Η Ρωσία δεν πολεμά καν εναντίον του Ουκρανικού ναζισμού. Πολεμά για να επιστρέψει στον εαυτό της.
Κανένας λαός δεν θυσιάζεται, για δολάρια, για πετρέλαια, για ρούβλια, ή για "πρόβατα".
Εκεί, στα μέτωπα του Ντονμπάς, δημιουργείται μια νέα εικόνα μιας μεγάλης χώρας, που δεν φοβάται να κοιτάξει στα μάτια την Δύση και να πει "Δεν είμαστε σαν και σας!"
Κάτι νέο δημιουργείται.