Η ελληνική ελίτ συστρατεύεται με το ΝΑΤΟ σε βάρος των συμφερόντων της χώρας...

Ανακοίνωση της «ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ»  για τη ΡΩΣΟ-ΝΑΤΟΪΚΗ σύγκρουση στην Ουκρανία...

Ανακοίνωση της «ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ»  για τη ΡΩΣΟ-ΝΑΤΟΪΚΗ σύγκρουση στην Ουκρανία...

Η Δύση ζει μια ακόμη περίοδο υστερίας. Αυτή τη φορά για τη «ρωσική εισβολή στην Ουκρανία».  Προσπαθούν μέσω αποσπασματικής πληροφόρησης, παραπληροφόρησης και ανοιχτής ψευδολογίας, να ελέγξουν τις συνειδήσεις στις κοινωνίες τους, «να ελέγξουν το αφήγημα», όπως το αναφέρουν στην αργκό τους.
Η περιοχή της σημερινής Ουκρανίας,  θεωρείται κοιτίδα του ρωσικού πολιτισμού, είναι μέρος του ρωσικού κράτους από την εποχή του μεγάλου Πέτρου , κατοικείται στο σύνολό της από σλάβους και κατά μεγάλο μέρος από  ρωσόφωνους  ή και εθνοτικά Ρώσους.  Από την ίδρυση του Ρωσικού κράτους αποτέλεσε συστατικό στοιχείο του και πρακτικά δεν διαχωρίστηκε ποτέ από αυτό.
Μετά τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και κάτω από την πίεση των ξένων εισβολέων, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και η Βενιζελική Ελλάδα,  αναγνωρίστηκαν από τους μπολσεβίκους σοβιετικές  κρατικές οντότητες  προκειμένου να προχωρήσουν στη συγκρότηση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Δεν δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην αντιστοίχιση εδαφών και εθνοτήτων, ούτε ρωτήθηκαν οι λαοί της ΕΣΣΔ για την ένταξή τους σ’ αυτές , αφού έτσι και αλλιώς το  κρίσιμο φαινόταν να είναι η ύπαρξη της ΕΣΣΔ και όχι η εσωτερική κατανομή εδαφών μεταξύ των οντοτήτων από τις οποίες συστήθηκε. Η Ουκρανία ανακηρύχθηκε αυτοτελής κρατική οντότητα για πρώτη φορά στην ιστορία  για να συμμετάσχει στην ΕΣΣΔ που ιδρύθηκε στις 30.12.1922. Στις επόμενες 10ετίες  οι επιμέρους κρατικές οντότητες έπαιξαν ακόμη μικρότερο ρόλο αφού η ιδιότητα του σοβιετικού πολίτη ήταν ενιαία και το κράτος στην πράξη ήταν συγκεντρωτικό με πολύ περιορισμένα ομοσπονδιακά χαρακτηριστικά.
Όταν οι από τα πάνω αλλαγές  που προσπάθησε να επιβάλλει η κυβέρνηση Γκορμπατσόφ οδήγησαν τις διοικούσες ελίτ σε πλήρη σύγχυση και σε πολιτικό αδιέξοδο, οι κάτοικοι της Ουκρανίας, όπως και όλων των περιοχών – δημοκρατιών της ΕΣΣΔ, έδωσαν στο δημοψήφισμα  του Μαρτίου  του 1990 τη δική τους απάντηση: Ψήφισαν σε ποσοστό 70%  τη διατήρηση του μεγάλου κράτους τους, της ΕΣΣΔ.  Παρ’ όλα αυτά οι επικεφαλής των ενωσιακών μορφωμάτων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας αποφάσισαν και επέβαλαν σε όλους, φυσικά με την υποστήριξη των ΗΠΑ, τη διάλυση του κοινού κράτους. Μετατράπηκαν  έτσι σε κρατικά σύνορα, αυτά που χωρίς καμία ιδιαίτερη φροντίδα είχαν καθορίσει μπολσεβίκοι, οι οποίοι θεωρούσαν ότι διεκπεραιωτικά διαμορφώνουν  διοικητικά όρια  μεταξύ σοβιετικών περιφερειών.  Από το 1991 μέχρι σήμερα, λαοί χωρίστηκαν, οικογένειες  βρέθηκαν να είναι πολίτες διαφορετικών χωρών, εθνοτικές διαφορές άρχισαν να αναπτύσσονται από το τίποτα. Δεκάδες εκατομμύρια Ρώσοι βρέθηκαν ξαφνικά να είναι πολίτες  β’ κατηγορίας σε άλλα κράτη. Οι ΗΠΑ και οι υπόλοιπες δυτικές δυνάμεις βρήκαν αρκετές ευκαιρίες για να υποδαυλίζουν το, απολύτως αναγκαίο για τις ιμπεριαλιστικές τους βλέψεις,  ελεγχόμενο χάος.
Το χάος έφερε τη διαφθορά και κυβερνήσεις  από άθλια ανυπόληπτα πρόσωπα που ήταν εύκολο να χειραγωγηθούν από τη Δύση  και να σύρουν τις χώρες τους στο ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Αυτή ήταν η περίπτωση όλων των ηγετών της Ουκρανίας μετά το 1991. Όταν όμως το 2013 ο Γιανουκόβιτς ζήτησε ανταλλάγματα (έστω ένα δάνειο!),  προκειμένου να αποδεχθεί μια αποικιακού τύπου συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ, οργανώθηκε για την ανατροπή του μια  ακόμη «πορτοκαλί επανάσταση» μέσω των χιλιάδων ΜΚΟ που είχαν εγκατασταθεί στη χώρα και είχαν δημιουργήσει ένα μικρό στρατό αφοσιωμένων στα δυτικά συμφέροντα. Το κρίσιμο κομμάτι αυτής της δύναμης το αποτελούσαν φιλοναζιστικές ομάδες που στη διάρκεια του « Μαϊντάν» εξοπλίστηκαν από τις ΗΠΑ,  που όπως ήταν αναμενόμενο  πήραν αμέσως την ηγεσία του «κινήματος» και έκαναν στην άκρη τις ευρωπαϊκές «δυνάμεις».
Έτσι επιβλήθηκε στην Ουκρανία μια φασίζουσα φιλοαμερικανική χούντα, που έθεσε εκτός νόμου τα αριστερά κόμματα, επέβαλε ρατσιστικές διακρίσεις σε βάρος των κατοίκων ρωσικής καταγωγής , έκανε τους μειονοτικούς πληθυσμούς, και τους Έλληνες, πολίτες δεύτερης κατηγορίας, υλοποίησε την αμερικανική απαίτηση για ένα διαρκή πόλεμο φθοράς στα ανατολικά σύνορα εναντίον των ρωσικών πληθυσμών των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονμπάς, που πρόλαβαν να ανεξαρτητοποιηθούν ο οποίος στοίχισε μέχρι τώρα 14.000 άμαχους νεκρούς μεταξύ των οποίων και 134 παιδιά.
Λίγους μήνες μετά την επιβολή της χούντας στην οποία συμμετείχαν και αμερικανοί πολίτες ουκρανικής καταγωγής που δεν μιλούσαν ούτε λέξη ρωσικά ή ουκρανικά ακολουθήθηκε το γνωστό  από όλες τις αμερικανοκίνητες δικτατορίες μοντέλο πολιτικοποίησης μέσω ελεγχόμενων εκλογών βίας, εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων κοκ. Αυτό  συνεχίζεται μέχρι σήμερα με τελευταία εκδοχή  το Ζελένσκι έναν  ρωσόφωνο τηλεοπτικό αρτίστα που απαγόρευσε τη… ρωσική (και την ελληνική) γλώσσα στη δημόσια ζωή.
Με υπόδειξη των ΗΠΑ, η κυβέρνηση μαριονέτα τροποποίησε το σύνταγμα της χώρας , κατάργησε την υποχρέωση ουδετερότητας και έθεσε καταστατικό σκοπό της την ένταξη στο ΝΑΤΟ και τους υπόλοιπους δυτικούς θεσμούς.
Οι συμφωνίες του Μίνσκ του 2015, που προέβλεπαν αυτονομία των ρωσόφωνων  περιοχών της ανατολικής Ουκρανίας και ίσα δικαιώματα για όλες της εθνότητες, αγνοήθηκαν προκλητικά με εντολή των ΗΠΑ. Οι στρατιωτικές δομές  έχουν ήδη υπαχθεί στο ΝΑΤΟ , πάνω από 10.000 Αμερικανοί, Βρετανοί, Ισραηλινοί και Τούρκοι στρατιωτικοί «σύμβουλοι» έχουν εγκατασταθεί στη χώρα. Οι νεοναζιστικές οργανώσεις εντάχθηκαν στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν  σαν μονάδες κρούσης  απέναντι στις ανεξάρτητες λαϊκές δημοκρατίες του Ντονμπάς.  Το αμερικανικό και βρετανικό  ναυτικό και η αεροπορία κάνουν ασκήσεις στη Μαύρη θάλασσα μόλις έξω από τα ρωσικά χωρικά ύδατα.
Το επόμενο βήμα ήταν ήδη διακηρυγμένο, η εγκατάσταση αμερικανικών πυραύλων στο Ουκρανικό έδαφος που  μπορούν να πλήξουν τη Μόσχα σε λίγα λεπτά.
Το μεθεπόμενο επίσης διακηρυγμένο και από την Ουκρανική κυβέρνηση – μαριονέτα  και τη Δύση,  θα ήταν η ένταξη στο ΝΑΤΟ που θα έφερνε τα αμερικανικά στρατεύματα  σε απόσταση λιγότερη από 500 χιλιόμετρα από τη Μόσχα. Ο Ζελένσκι δήλωσε επιπλέον ότι η Ουκρανία σκοπεύει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.
Ο κίνδυνος για τη Ρωσία ήταν πλέον υπαρξιακός , κανείς δεν μπορούσε να παραστήσει ότι δεν τον βλέπει, όταν μάλιστα συνδυάζεται με μια δυτική ρητορική πιο επιθετική και από αυτή του ψυχρού πολέμου .  
Η Ρωσία ξεκίνησε από τον περασμένο Δεκέμβρη την ύστατη προσπάθεια μιας συμβιβαστικής λύσης στη βάση της αρχής της ίσης ασφάλειας για όλους και μάλιστα με όρους δημόσιας διπλωματίας : Πρότεινε δημόσια τη σύναψη δύο συνθηκών, μία Ρωσίας - ΝΑΤΟ και μία Ρωσίας-ΗΠΑ, που θα δεσμεύονται και οι δύο πλευρές ότι α) δεν θα εγκαταστήσουν όπλα ισχυρής καταστρεπτικής δυνατότητας σε κοντινές αποστάσεις ο ένας στα σύνορα του άλλου και β) θα σεβαστούν την ουδετερότητα της Ουκρανίας. Οι δυτικοί με επιδεικτική  αλαζονεία απέρριψαν και τις δύο προτάσεις.
Όπως το έθεσε ο πρόεδρος της Ρωσίας  στο πρόσφατο διάγγελμά του, η σύγχρονη Ρωσία, δεν θα επαναλάβει το τραγικό σφάλμα των παραμονών της ναζιστικής επίθεσης στην ΕΣΣΔ που στοίχισε την ολοκληρωτική καταστροφή της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας  και εκατομμύρια νεκρούς. Δεν μπορεί να παριστάνει ότι δεν βλέπει την καταστροφή της  που έρχεται, δεν μπορεί να μην προετοιμαστεί για άμυνα, μόνο και μόνο για να καθησυχάσει το κτήνος που πλησιάζει. Έτσι η αναγνώριση της κυριαρχίας των Λαϊκών Δημοκρατιών στο Ντονμπάς, η σύναψη με αυτές συμφωνίας συνεργασίας και η στρατιωτική επιχείρηση για την αποναζιστικοποίηση και τη διατήρηση της ουδετερότητας της Ουκρανίας έγιναν μονόδρομος για τη Ρωσία, ανεξαρτήτως του κόστους στην οικονομία της. Είναι η θυσία που οφείλει να κάνει για να συνεχίσει να υπάρχει σαν ανεξάρτητο κράτος.
Εδώ πρέπει να πούμε ότι άμυνα δεν είναι μόνο η απάντηση σε πλήγμα αλλά και η αντιμετώπιση της δρομολογημένης απειλής. Η Ρωσική επιχείρηση για καταστροφή της νατοϊκής στρατιωτικής υποδομής στην Ουκρανία  στηρίζεται στο άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ.
Η μαζική στρατιωτική, διπλωματική και επικοινωνιακή στήριξη της Ουκρανίας από τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ μετατρέπουν αντικειμενικά τη σύγκρουση σε ρωσονατοϊκή. Η Ρωσία δεν είναι το ισχυρό μέρος αυτού του άτυπου πολέμου με το ΝΑΤΟ. Έχει όμως το δίκαιο με το μέρος της γιατί αγωνίζεται για να υπάρξει σαν ανεξάρτητο κράτος, γιατί είναι θύμα μίας ακόμη  ιμπεριαλιστικής επίθεσης στη βάση του γνωστού  από τη ναζιστική εποχή  επιχειρήματος, της επέκτασης του δυτικού «ζωτικού χώρου» προς την Ανατολή.
Η καταδίκη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης σημαίνει συστράτευση με τον ιμπεριαλισμό. Οι ίσες αποστάσεις είναι βοήθεια στον ισχυρό. Στη συγκεκριμένη σύγκρουση, αν νικήσουν οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις και φθάσουν στα ρωσικά σύνορα, ένας νέος ΝΑΤΟ-ρωσικός πόλεμος είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει.
Η διάλυση της ρωσικής ομοσπονδίας και η μετατροπή της σε αλληλοσπαρασσόμενα προτεκτοράτα είναι μόνιμος στόχος της Δύσης που τον επιδιώκει με συνεχείς πολέμους και κυρώσεις. Αυτή η εξέλιξη δεν είναι προς τον συμφέρον των λαών. Το δικό μας συμφέρον είναι ένας πολυπολικός κόσμος και όχι η παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ.
Η ελληνική ελίτ  συστρατεύεται με το ΝΑΤΟ σε βάρος των συμφερόντων της χώρας και σε αυτό το κρίσιμο για την ασφάλειά μας ζήτημα. Η κυβέρνηση συμμετέχει στον εξοπλισμό της Ουκρανίας, στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και δηλώνει διατεθειμένη να μας εμπλέξει άμεσα στις πολεμικές επιχειρήσεις με αποστολή μαχητικών αεροσκαφών και πιλότων.  Μέσα σε αυτήν την πολεμική συγκυρία επιτρέπει τη χρήση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα για επιχειρήσεις προς τη Ρωσία, εκθέτοντας τη χώρα σε απαντητικά πλήγματα.
Η κατάντια των αριστερών κομμάτων και οργανώσεων που πειθαρχώντας στις απαιτήσεις της εξωνημένης ελληνικής ελίτ συστρατεύονται στην υπεράσπιση των δυτικών συμφερόντων και -έστω και δειλά- καταγγέλλουν το θύμα σ΄ αυτή τη συγκυρία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά . Οι περισσότεροι έχουν ήδη συστρατευτεί με το Ισραήλ κατά της Παλαιστίνης, με το ΝΑΤΟ κατά της Συρίας, η δε «ανανεωτική αριστερά» και με το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Είναι πιά ολοφάνερο ότι χρειαζόμαστε μια εξ ολοκλήρου νέα αντιπολίτευση στο πολιτικό σκηνικό, που θα θέσει επί τάπητος το ζήτημα της ανεξαρτησίας της χώρας, της αποδέσμευσής της από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και της δημιουργίας ισότιμων σχέσεων  με όλους τους παράγοντες του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου .
Αθήνα  1η Μάρτη 2022
Πλατφόρμα Ανεξαρτησίας
email: platforma.anexartisias@gmail.com
Blog: https://platforma-anexartisias.blogspot.com/