Παύλος Γερουλάνος Στο τριχίλιαρο του κ. Καραμανλή το 2007 ήρθε να προστεθεί το διχίλιαρο του κ. Μητσοτάκη. Διόλου ευκαταφρόνητα ποσά που...
Στο τριχίλιαρο του κ. Καραμανλή το 2007 ήρθε να προστεθεί το διχίλιαρο του κ. Μητσοτάκη. Διόλου ευκαταφρόνητα ποσά που παραμένουν όμως προκλητικά και προσβλητικά. Προκλητικά διότι δεν μπορείς με χρήματα να εξαγοράσεις την αποτυχία σου και προσβλητικά διότι δεν υπάρχει τίμημα που να εξαργυρώνει την μοναξιά που νιώθει η Ελληνίδα και ο Έλληνας σε ό,τι αφορά την πολιτική του ηγεσία.
Ηγεσία σημαίνει σχεδιάζω. Μαθαίνω από τα λάθη του χθες και ετοιμάζομαι για τις προκλήσεις του αύριο. Επενδύω σε ανθρώπους με δεξιότητες και γνώση, σε πάγια που θα κάνουν τους στόχους αυτών των ανθρώπων εφικτούς και σε διαδικασίες που συντονίζουν το έργο ανθρώπων και παγίων επενδύσεων. Όπου βλέπω ελλείψεις τις διορθώνω, όπου βλέπω κενά και επικαλύψεις αρμοδιοτήτων τις ξεκαθαρίζω, όπου βλέπω ανθρώπινες αδυναμίες τις διορθώνω με αλλαγές, με επιμόρφωση, με στήριξη.
Την επόμενη φορά το ξανακάνω. Και ξανά. Και ξανά. Μέχρι να νιώθω περήφανος ότι μπορώ να υπηρετήσω κάθε πολίτη σε κάθε περίσταση ανάγκης. Και μέχρι να νιώσει κάθε πολίτης ότι στέκομαι δίπλα του, ό,τι και αν συμβεί.
Δεν θα γίνει δια μαγείας σε μία στιγμή, αλλά σε βάθος χρόνου. Αλλά θα γίνει. Και ό,τι φτιάξω θα το μάθω στον επόμενο για να συνεχιστεί η δουλειά και - γιατί όχι; - να βελτιωθεί.
Σε μια κοινωνία, η μοναξιά που νιώθουμε προκαλείται από μια ηγεσία που αρνείται να σταθεί στο πλευρό μας. Που αρνείται να μάθει και να διορθώσει τα λάθη της. Από μια ηγεσία που αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της. Όταν ξανά, ξανά και ξανά αντί να σταθεί δίπλα μας πριν, μας στέλνει τριχίλιαρα μετά, νιώθουμε πλέον σίγουροι ότι τίποτα δεν θα αλλάξει.
Τα τριχίλιαρα είναι το σύμβολο του «Πάρε αυτά και μη μιλάς». Μη μιλάς για την κατάλυση κάθε έννοιας πρόληψης, αποτελεσματικότητας, «επιτελικού κράτους» στην Μεσογείων (!), στην Αττική Οδό (!), στους κεντρικότερους δρόμους της πρωτεύουσας.
Όταν παραιτήθηκα από Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού το 2012 και ο τότε Πρωθυπουργός αρνήθηκε να την κάνει αποδεκτή, τού έδωσα τον λόγο μου ότι αυτό που έγινε στην Πινακοθήκη και στην Αρχαία Ολυμπία δεν θα ξαναγίνει. Μέσα στο Υπουργείο και στους εποπτευόμενους φορείς αναγνωρίσαμε τις αδυναμίες μας και τις δημοσιοποιήσαμε. Αλλάξαμε διαδικασίες, αγοράσαμε απαραίτητο υλικό, επιμορφώσαμε τους υπαλλήλους μας. Μαζί με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη φτιάξαμε νέα πρωτόκολλα αστυνόμευσης των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων και τρόπους συνεργασίας τόσο για την προάσπιση τους όσο και απέναντι στην αρχαιοκαπηλία.
Αν κάτι με κάνει περήφανο για εκείνη την περίοδο δεν είναι το ότι παραιτήθηκα. Είναι ότι μάθαμε και αλλάξαμε. Και ότι για δώδεκα χρόνια μετά δεν έγινε ξανά το ίδιο λάθος. Είναι μια καλή αρχή.
Ηγεσία σημαίνει σχεδιάζω. Μαθαίνω από τα λάθη του χθες και ετοιμάζομαι για τις προκλήσεις του αύριο. Επενδύω σε ανθρώπους με δεξιότητες και γνώση, σε πάγια που θα κάνουν τους στόχους αυτών των ανθρώπων εφικτούς και σε διαδικασίες που συντονίζουν το έργο ανθρώπων και παγίων επενδύσεων. Όπου βλέπω ελλείψεις τις διορθώνω, όπου βλέπω κενά και επικαλύψεις αρμοδιοτήτων τις ξεκαθαρίζω, όπου βλέπω ανθρώπινες αδυναμίες τις διορθώνω με αλλαγές, με επιμόρφωση, με στήριξη.
Την επόμενη φορά το ξανακάνω. Και ξανά. Και ξανά. Μέχρι να νιώθω περήφανος ότι μπορώ να υπηρετήσω κάθε πολίτη σε κάθε περίσταση ανάγκης. Και μέχρι να νιώσει κάθε πολίτης ότι στέκομαι δίπλα του, ό,τι και αν συμβεί.
Δεν θα γίνει δια μαγείας σε μία στιγμή, αλλά σε βάθος χρόνου. Αλλά θα γίνει. Και ό,τι φτιάξω θα το μάθω στον επόμενο για να συνεχιστεί η δουλειά και - γιατί όχι; - να βελτιωθεί.
Σε μια κοινωνία, η μοναξιά που νιώθουμε προκαλείται από μια ηγεσία που αρνείται να σταθεί στο πλευρό μας. Που αρνείται να μάθει και να διορθώσει τα λάθη της. Από μια ηγεσία που αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της. Όταν ξανά, ξανά και ξανά αντί να σταθεί δίπλα μας πριν, μας στέλνει τριχίλιαρα μετά, νιώθουμε πλέον σίγουροι ότι τίποτα δεν θα αλλάξει.
Τα τριχίλιαρα είναι το σύμβολο του «Πάρε αυτά και μη μιλάς». Μη μιλάς για την κατάλυση κάθε έννοιας πρόληψης, αποτελεσματικότητας, «επιτελικού κράτους» στην Μεσογείων (!), στην Αττική Οδό (!), στους κεντρικότερους δρόμους της πρωτεύουσας.
Όταν παραιτήθηκα από Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού το 2012 και ο τότε Πρωθυπουργός αρνήθηκε να την κάνει αποδεκτή, τού έδωσα τον λόγο μου ότι αυτό που έγινε στην Πινακοθήκη και στην Αρχαία Ολυμπία δεν θα ξαναγίνει. Μέσα στο Υπουργείο και στους εποπτευόμενους φορείς αναγνωρίσαμε τις αδυναμίες μας και τις δημοσιοποιήσαμε. Αλλάξαμε διαδικασίες, αγοράσαμε απαραίτητο υλικό, επιμορφώσαμε τους υπαλλήλους μας. Μαζί με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη φτιάξαμε νέα πρωτόκολλα αστυνόμευσης των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων και τρόπους συνεργασίας τόσο για την προάσπιση τους όσο και απέναντι στην αρχαιοκαπηλία.
Αν κάτι με κάνει περήφανο για εκείνη την περίοδο δεν είναι το ότι παραιτήθηκα. Είναι ότι μάθαμε και αλλάξαμε. Και ότι για δώδεκα χρόνια μετά δεν έγινε ξανά το ίδιο λάθος. Είναι μια καλή αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση