Κρατάμε άσβεστη τη μνήμη και τις παρακαταθήκες... για τον Κομαντάντε Γκιαπ!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας « Ο βιετναμέζικος στρατός είναι ουσιαστικά ένας εθνικός στρατός...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Ο βιετναμέζικος στρατός είναι ουσιαστικά ένας εθνικός στρατός...Πολεμώντας τον ιμπεριαλισμό και τους προδότες στην υπηρεσία του,
παλεύει για την Εθνική Ανεξαρτησία και την ενότητα της χώρας.
Σήμερα μετρά στις τάξεις του τα καλύτερα παιδιά του Βιετνάμ,

τους πιο ειλικρινείς πατριώτες. [...]
Ο στρατός μας είναι δημοκρατικός στρατός.
Στην πραγματικότητα, αγωνίζεται για τα δημοκρατικά συμφέροντα του λαού,
για την υπεράσπιση της λαϊκής δημοκρατικής εξουσίας. [...]
Ο στρατός μας είναι ένας στρατός των ανθρώπων

των οποίων υπερασπίζεται τα θεμελιώδη συμφέροντα,
κυρίως αυτά των εργαζομένων, των εργατών και των αγροτών. [...]
Στο πρώτο από τα δέκα σημεία του στρατιωτικού όρκου του,
ο μαχητής του Λαϊκού Στρατού του Βιετνάμ ορκίζεται
να θυσιαστεί ανεπιφύλακτα για την υπόθεση της Πατρίδας,
της Εθνικής Ανεξαρτησίας και του σοσιαλισμού,
υπό την ηγεσία του Βιετναμέζικου Εργατικού Κόμματος.»
Võ Nguyên Giáp, Κομαντάντε Γκιαπ
Ο στρατηγός που νίκησε, κατατρόπωσε Ιαπωνία, Γαλλία και ΗΠΑ
Βλ. "Guerra di Popolo" (Λαϊκός Πόλεμος), εκδ. Riuniti, 1968, σελ. 44-45

4 Οκτώβρη 2013, σε ηλικία 102 ετών πέθανε ο στρατηγός Γκιαπ, που κατατρόπωσε ιμπεριαλιστές στο Βιετνάμ.
Σύμβολο αγώνα εναντίον του ιμπεριαλισμού!
Σύμβολο των Εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων του πλανήτη!
Ξεκίνησε τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα για την πατρίδα με 34 αντάρτες κι εξολόθρευσε, έναν μετά τον άλλο, τους πανίσχυρους στρατούς των αποικιοκρατικών υπερδυνάμεων (Ιαπωνία, Γαλλία, ΗΠΑ).
Ο Βο Νγκιέν Γκιαπ εντάσσεται στο Κομουνιστικό Κόμμα σε νεαρή ηλικία και το 1939, σε ηλικία 28 ετών διαφεύγει στην Κίνα δίπλα στον Μεγάλο Τιμονιέρη. Ήταν ο Μάο αυτός που του πρόσφερε την αναγκαία βοήθεια, ώστε το Δεκέμβρη του 1944 μπόρεσε να οργανώσει την πρώτη αντάρτικη ομάδα στη ζούγκλα, όπου έδωσαν όρκο να πολεμήσουν μέχρι την οριστική ανεξαρτησία του Βιετνάμ από κάθε ξένη κυριαρχία.

«Αποφασισμένοι να νικήσουμε»... η επιγραφή στην πρώτη σημαία των "Ταξιαρχιών ένοπλης προπαγάνδας για την απελευθέρωση του Βιετνάμ", όπως ονομαζόταν ο Λαϊκός Στρατός του Βιετνάμ...

Ο πυρήνας των πρώτων 34 ανταρτών του Κομαντάντε Γκιαπ, μέσα σε τέσσερις μήνες έγινε ένας στρατός 5.000 ανταρτών. Έτσι γεννήθηκε ο Λαϊκός Στρατός του Βιετνάμ.
Το 1945 απέκρουσαν την επίθεση της Ιαπωνίας και προστέθηκαν στο στρατόπεδο των νικητών του Β' παγκοσμίου πολέμου, αλλά δεν επιθυμούσαν κατοχή κι αποικιοκρατία, με το "επιβαρυντικό" του ότι ήταν κομουνιστές.

Κι έπειτα έφθασαν οι Γάλλοι...

Ο "θρυλικός" για τους Γάλλους, ο στρατηγός Φιλίπ Λεκλέρ ντε Οτκλόκ, φθάνει στο Ανόι με τεράστιες στρατιωτικές δυνάμεις για να επιβάλλει την τάξη... και να προστατεύσει τα συμφέροντα των Γάλλων πολιτών στο Βιετνάμ που λυμαίνονται τον πλούτο της χώρας...

Στον "θρυλικό ήρωα" των Γάλλων αποικιοκρατών Φιλίπ Λεκλέρ ντε Οτκλόκ, ο Κομαντάντε Γκιαπ του επισημαίνει το 1946: “Αποφοίτησα από το σχολείο της ζούγκλας, όχι από στρατιωτική Ακαδημία”.
Κι ήρθε η μάχη της Ντιέν Μπιέν Φου... το μεγαλύτερο αριστούργημα του ανταρτοπόλεμου στη ζούγκλα, με τους Βιετναμέζους κρυμμένους ανάμεσα στα φυτά δίπλα στο γαλλικό στρατόπεδο, ενώ σειρές αμάχων πολιτών  σε απότομους και πολύ μεγάλους δρόμους προσέφεραν βοήθεια στους μαχητές. Κατάληξη η συντριπτική ήττα κι η ντροπιαστική παράδοση των Γάλλων αποικιοκρατών στον Κομαντάντε Γκιαπ (Μάης 1954).

Για να γίνει κατανοητή η σημαντική συμβολή και σημασία του Γκιαπ σε αυτόν τον τύπο πολέμου, ας θυμηθούμε πως το βιβλίο του Κομαντάντε «Λαϊκός Πόλεμος - Λαϊκός Στρατός» [μια ελληνική έκδοση χωρίς τον πρόλογο του Τσε, συναντάμε εδώ] ήταν μια έμπνευση, συγκλόνισε τον Τσε Γκεβάρα, ο οποίος έγραψε τον πρόλογο του βιβλίου στην Κουβανέζικη έκδοση.

Μετά τους Ιάπωνες και τους Γάλλους ήρθε η ταπεινωτική ήττα και για τους Αμερικανούς.

Ένα Εθνικοαπελευθερωτικό Κίνημα κι ένας ηγέτης που αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για όλα τα κινήματα του πλανήτη στον αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία. Ακόμη και στα ελληνικά δεδομένα θα πρέπει κάποιοι να θυμούνται, αλλά ας το γνωρίσουν κι οι νεώτεροι... ένα από τα συνθήματα του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος - ΠΑΚ στον αγώνα του εναντίον της αμερικανοκίνητης χούντας: ΠΑΚ ΜΙΡ ΦΕΝΤΑΓΙΝ... ΤΟΥΠΑΜΑΡΟΣ ΒΙΕΤΚΟΓΚ!

Χο Τσι Μινχ: «Η αξία που με ώθησε να πιστέψω στο Λένιν και στην Τρίτη Διεθνή ήταν ο πατριωτισμός κι όχι ο κομμουνισμός.
Η θεωρία του Λένιν στην εθνική κι αποικιοκρατική υπόθεση μου προκάλεσαν ισχυρή συγκίνηση που ξέσπασε σε δάκρυα χαράς...»... μέσω Πατρίδα, ή χώρα;

Ο Φιδέλ, ο ηγέτης της Κουβανέζικης Επανάστασης πήρε κι αυτός το δρόμο για το Βιετνάμ. Εκεί είχε την τιμή να γίνει και στρατιώτης του Βιετνάμ από τον στρατηγό Γκιαπ.

Φιδέλ Κάστρο, Αλγέρι 7 Νοέμβρη 1973, Σύνοδος Αδεσμεύτων: «Όλες οι χώρες του Κινήματος των Αδεσμεύτων αναγνωρίζουμε την προσωρινή Επαναστατική Κυβέρνηση του Βιετνάμ στο νότο και δίνουμε όλη μας την υποστήριξη στον αγώνα της για να υλοποιηθούν οι αποφάσεις όσων συμφωνήθηκαν στο Παρίσι (23 Γενάρη 1973, η επίσημη τυπική αναγνώριση κυριαρχίας δύο χωρών: βόρειο και νότιο Βιετνάμ) και με βάση εκείνη της Συμφωνίας οι αμερικανικές δυνάμεις όφειλαν ν' αποχωρήσουν ως την 29η Μάρτη.

Προτείνουμε στις Χώρες του Κινήματος των Αδεσμεύτων να συμμετέχουμε στην ανοικοδόμηση του Βιετνάμ, να συνεισφέρουμε κι εμείς στο μέτρο των δυνάμεών μας».

 

Δεν θα μπορούσε ν' απουσιάζει ποτέ ο στρατηγός Γκιαπ, μέχρι τέλους, από το ιερό καθήκον της Διεθνιστικής Αλληλεγγύης απέναντι στα Κινήματα που αγωνίζονται για την Πατρίδα...

 

«Ο καπετάνιος πρέπει πάντα να έχει την πρωτοβουλία απέναντι στον αντίπαλο,

να αναζητά πάντα την επαφή με τον εχθρό χωρίς να περιμένει να έρθει αυτός σ' αυτόν,

να τον αναγκάσει να πολεμήσει, να βγει από τα οχυρά του,

να του διαλύσει τις δυνάμεις του. Ταχύτητα κι αιφνιδιασμός. 

Όταν δεν είστε πολύ ισχυροί, πρέπει να είστε πολύ έξυπνοι»

Võ Nguyên Giáp, Κομαντάντε Γκιαπ

 

Γιατί σήμερα αυτή η "σημείωση"; Μόνον για την επέτειο θανάτου του στρατηγού Γκιάπ;

Το περίσσευμα της μνήμης μπορεί να συνθλίψει το εξαθλιωμένο παρόν και τους εξαθλιωμένους πολιτικούς που πουλάνε ιδέες, ιδεολογίες, οράματα, όνειρα, για μια καρέκλα! Την "υγειονομική δικτατορία" του συνόλου του πολιτικού συστήματος, στην υπηρεσία των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών.

Έτσι, όταν μας ρωτήσουν γιατί το κάνουμε, γιατί θέλουμε να θυμόμαστε, γιατί δεν βλέπουμε μπροστά, το μέλλον, το "ρεαλισμό" και τις "μεταρρυθμίσεις", τα "υγειονομικά πιστοποιητικά εμβολιασμού" που επανήλθαν παρά την ήττα του ναζισμού… θα τους απαντήσουμε:

Εμείς θυμούμαστε! Κι έτσι θα ‘ρθει η μέρα που εμείς θα θυμούμαστε τόσα πολλά, ώστε να θάψουμε σ’ ένα μεγάλο τάφο τους απατεώνες και παραχαράκτες της ιστορίας και του σοσιαλισμού.

«Η θύμηση του παρελθόντος μπορεί να είναι η

απαρχή επικίνδυνων διαισθητικών γνώσεων και η

παγιωμένη κοινωνία δείχνει να φοβάται τα

ανατρεπτικά περιεχόμενα της μνήμης»

Χέρμπερτ Μαρκούζε