Η δυστοπία στην πράξη....

Γιώργος Π. Αποστολόπουλος    Η δυστοπία στην πράξη.  Ξεκίνησε ο εφιάλτης που είχα προβλέψει από τον Απρίλιο του 2020. Τότε ξεκίνησα σειρά άρ...

Γιώργος Π. Αποστολόπουλος  

Η δυστοπία στην πράξη. 
Ξεκίνησε ο εφιάλτης που είχα προβλέψει από τον Απρίλιο του 2020. Τότε ξεκίνησα σειρά άρθρων και αναρτήσεων στις οποίες εξέθετα τις ενδείξεις που είχα για «το που το πάει» ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Υπενθυμίζω ότι δεν είμαι αντιεμβολιαστής αλλά φίλος της ελευθερίας. Φιλελεύθερος και όχι «νεοφιλελεύθερος» ή «νεοφασίστας».
Έχοντας λοιπόν νόμιμο δικαίωμα μπήκα σε κατάστημα που υποχρεούται να εφαρμόσει το νέο καθεστώς φασιστικού ελέγχου της ζωής μας και πλήρους εξάλειψης του ιατρικού απορρήτου.
Ουρές, υπάλληλοι με αστυνομικά «καθήκοντα», ανατριχιαστικές ηλεκτρονικές εφαρμογές που συχνά δεν λειτουργούσαν ή δεν ενέκριναν πιστοποιητικά εμβολιασμού από άλλες χώρες, φωνές, ύβρεις, άγχος και υστερίες. Από εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους.
Αυτή δεν είναι η κανονικότητα μίας δημοκρατίας. Είναι η «κανονικότητα» του φασισμού. Γερμανία της δεκαετίας του 1930.
Συγχρόνως η Κυβερνητική χειραγωγημένη κλίκα που επενδύει στον «υγειονομικό τρόμο», ωθεί σε μία αμφισβητούμενη τρίτη δόση και τολμά να επιβάλλει στα παιδιά όπου ο κίνδυνος από τον ιό είναι σχεδόν ανύπαρκτος.
Ο νους μου τρέχει στους ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους.
Στους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να υποβληθούν σε εμβολιασμό ενώ δεν ήθελαν. Στους ανθρώπους που εμβολιάστηκαν με ελεύθερη βούληση και κοινωνική ευθύνη χωρίς ωστόσο να αποδέχονται την επιβολή.
Στους ανθρώπους που δεν θέλουν να γίνουν εξαρτημένοι από «δόσεις».
Στους ανθρώπους που κάποιοι τους ώθησαν να γίνουν «ψεκασμένοι» με το σαθρό τρόπο που διαχειρίζονται τους εμβολιασμούς.
Στους ανθρώπους που φοβούνται για τα παιδιά τους.
Στους ανθρώπους που νόσησαν από τον ιό και πέθαναν…
Αρχή του τέλους για τη Δημοκρατία αλλά και αρχή του τέλους για το καθεστώς Μητσοτάκη.