Ulrike Meinhof: «Μπορείτε να σκοτώσετε μια επαναστάτρια, αλλά ποτέ την Επανάσταση...»

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας « Σ' όποιο τόπο μας βρει ο θάνατος, ας είναι ευπρόσδεκτος, αρκεί η ιαχή του αγώνα μας να φτάνει σ' ...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Σ' όποιο τόπο μας βρει ο θάνατος, ας είναι ευπρόσδεκτος,

αρκεί η ιαχή του αγώνα μας να φτάνει σ' ένα δεκτικό αυτί,

ώστε ένα άλλο χέρι ν' απλώσει για να κρατήσει τα όπλα μας»

Τσε Γκεβάρα...

9 Μάη 1976... μια πονεμένη μέρα...
Ουλρίκε Μάινχοφ (Ulrike Meinhof)... Γερμανίδα δημοσιογράφος κι επαναστάτρια, μαζί με άλλους ίδρυσαν την οργάνωση "Φράξια Κόκκινος Στρατός" (Rote Armee Fraktion - R.A.F.)... την "αυτοκτονούν" το γερμανικό κράτος με τη συνδρομή του ΝΑΤΟ και της Cia.
Τη νύχτα 9 Μάη 1976, στα "λευκά κελιά", τη φυλακή υψίστης ασφαλείας Stammheim, που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία εγκλεισμού -"λευκό κελί", φωτισμένο με ηλεκτρισμό μέρα και νύχτα, 24 ώρες το 24ωρο οπτική και φυσική παρακολούθηση του φυλακισμένου-, η Ουλρίκε Μάινχοφ "αυτοκτονεί".

Άμεση η δήλωση του δικηγόρου της Klaus Croissant, ο οποίος την είχε επισκεφθεί δύο ημέρες πριν την "αυτοκτονία" της: «Δεν είχε καμία πρόθεση ν' αυτοκτονήσει. Την είχαν απειλήσει με "λοβοτομή"... αφαίρεση τμήμα του εγκεφάλου της».

Κατόπιν όλοι οι δικηγόροι κι οι σύντροφοι της Ουλρίκε, εκδίδουν κοινή δήλωση: «Είμαστε σίγουροι ότι πρόκειται για δολοφονία, όπως αυτές των Χόλγκερ Μάινς και Ζίγκφριντ Χάουσνερ...».

Απαγορεύουν στους συγκρατούμενους της στα "λευκά κελιά" να δουν και ν' αποχαιρετίσουν τη νεκρή σύντροφό τους, το πτώμα της φυγαδεύεται αμέσως με την εμφάνιση στη φυλακή του πρώτου δικηγόρου, της Gudrun Ensslin, η νεκροψία "έγινε" χωρίς να δοθεί το δικαίωμα σε δικηγόρους και την οικογένεια της να δουν τη σωρό, μετά την πρώτη νεκροψία, το πτώμα κατακρεουργήθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε ο γιατρός της οικογένειας -ορισμένος από την αδελφή της-, αρμόδιος για τη διενέργεια της δεύτερης νεκροψίας δεν ήταν πλέον σε θέση να διεξάγει ακριβείς έρευνες... Ωστόσο, στα πόδια βρίσκει «πολυάριθμα σημάδια εξωτερικής βίας που έχουν προκληθεί από ένα αμβλύ αντικείμενο [μέσα σε "λευκό κελί" δεν υπάρχουν αντικείμενα]... ο χαρακτήρας των εσωτερικών οργάνων στο λαιμό ουσιαστικά αποκλείει τον θάνατο με απαγχονισμό».-

Ουλρίκε Μάινχοφ... μεταξύ άλλων είχε δηλώσει:
«Αν κάποιος πετάξει μια πέτρα, το γεγονός είναι έγκλημα. Αν πεταχτούν χιλιάδες πέτρες μετατρέπεται σε πολιτική δράση.
Αν βάλεις φωτιά σε ένα αυτοκίνητο, το γεγονός είναι έγκλημα. Αν κάψεις εκατοντάδες αυτοκίνητα, γίνεται πολιτική δράση. 
Διαμαρτυρία είναι όταν λέω πως ένα πράγμα δεν μου αρέσει».

Στις 17 Οκτώβρη 1977... ο Andreas Baader, η Gudrum Ensslin και ο Jan-Carl Raspe θα βρεθούν αυτοκτονημένοι στα δικά τους "λευκά κελιά".

Η Ίρμγκαρντ Μέλερ (Irmgard Moller), βρέθηκε ετοιμοθάνατη κι επέζησε. Θα βγει από τη φυλακή το 1994, εκδίδοντας ένα βιβλίο στο οποίο διαψεύδει κατηγορηματικά την εκδοχή της "συλλογικής αυτοκτονίας".

 

«Η αστική δημοκρατία είναι ένα πτώμα. Πέθανε ακριβώς τη στιγμή που γραφόταν η διακήρυξη των "Δικαιωμάτων του Ανθρώπου", όπου εγγυάται τα πάντα εκτός από την κοινωνική ισότητα των ανθρώπων κι ένα πτώμα δεν έχει δικαίωμα να βρωμίζει την ατμόσφαιρα: πρέπει να θαφτεί. Το καθήκον των αληθινών επαναστατών είναι ν' ανοίξουν ένα τάφο και να ρίξουν μέσα την αστική δημοκρατία.»

Ρικάρδο Φλόρες Μαγόν (1874-1922)

 

Ουλρίκε Μάινχοφ: «Μπορείτε να σκοτώσετε μια επαναστάτρια, αλλά ποτέ την Επανάσταση...»

Στη μνήμη της Ulrike Marie Meinhof...