ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ! ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ο (ακροδεξιός) Ν. Μπένετ που εκθρονίζει τον Νετανιάχου στο Ισραήλ...

Από το Υπουργείο Άμυνας το 2020 ανέλαβε την θεαματική κινητοποίηση του στρατού για την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης...   Εχει υπάρξει ...

Από το Υπουργείο Άμυνας το 2020 ανέλαβε την θεαματική κινητοποίηση του στρατού για την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης...  

Εχει υπάρξει σύμβουλος του Μπενιαμίν Νετανιάχου και πολιτικός του αντίπαλος παραμένοντας πάντα ένας αναπόφευκτος εταίρος: ο Ναφτάλι Μπένετ, ηγέτης της προσφιλούς στους εβραίους εποίκους ριζοσπαστικής δεξιάς είναι πιθανόν να διαδεχθεί τον μέντορά του και να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός του Ισραήλ.

Φαλακρός, φορώντας ένα διακριτικό κιπά, μιλώντας αμερικανικά αγγλικά, ο Ναφτάλι Μπένετ ηγείται της παράταξης Yamina που υιοθετεί έναν ακραίο οικονομικό φιλελευθερισμό, σκληρή γραμμή απέναντι στο Ιράν και την θέση της προσάρτησης των δύο τρίτων περίπου της Δυτικής Οχθης, παλαιστινιακού εδάφους που έχει καταλάβει ο ισραηλινός στρατός από το 1967 και τον Πόλεμο των Εξι Ημερών.

Ο 49χρονος επιχειρηματίας του τεχνολογικού τομέα, μπήκε αργά στην πολιτική. Αλλά, από το 2013, ο πολιτικός που χαρακτηρίζεται “θρησκευτικός εθνικιστής” έχει αναλάβει πέντε υπουργικά χαρτοφυλάκια. Στο τελευταίο, το υπουργείο Αμυνας το 2020, στην κορύφωση της πανδημίας στο Ισραήλ, ανέλαβε την θεαματική κινητοποίηση του στρατού για την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.

“Μία εικόνα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ισραηλινού κοινού που αναζητεί απελπισμένα έναν νόμιμο αντικαταστάτη του Νετανιάχου”, παρατηρεί ο Evan Gottesman Israel Policy Forum.

Εδώ και δύο χρόνια θεωρήθηκε πολιτικά νεκρός, έφερε ένα χαμηλό εκλογικό σκορ στην τελευταία αναμέτρηση του Μαρτίου, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες ελίχθηκε με επιδεξιότητα για να επιβληθεί ως ρυθμιστής στις πολύπλοκες διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού.

Μέχρι σήμερα ο Ναφτάλι Μπένετ έπαιξε σε δύο ταμπλό και άφησε να πλανάται η αμφιβολία για την πρόθεσή του να καταφέρει ή όχι το τελειωτικό πλήγμα στον Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Στο πρόσωπό του ποντάρει πλέον ο κεντρώος Γιαΐρ Λαπίντ για να εξασφαλίσει ικανή υποστήριξη στο σχέδιό του για τον σχηματισμό μίας “κυβέρνησης αλλαγής”.

Ο Ναφτάλι Μπένετ έδωσε την τελευταία στιγμή την υποστήριξή του στην εκρηκτική αυτή συμμαχία, που ξεκινά από την αριστερά για να φθάσει μέχρι το κόμμα Yamina της ριζοσπαστικής δεξιάς γιανα περιλάβει την στήριξη των αράβων βουλευτών. Την στήριξη αυτή την διαπραγματεύθηκε σκληρά ζητώντας ούτε λίγο ούτε πολύ το πόστο του πρωθυπουργού: πρώτος αυτός και στην συνέχεια ο Γιαΐρ ο Λαπίντ στην εναλλασσόμενη πρωθυπουργία.

Γιος αμερικανών μεταναστών, γεννήθηκε το 1972 στην Χάιφα, υπηρέτησε στην περίφημη μονάδα Sayeret Matkal των ειδικών δυνάμεων του ισραηλινού στρατού , όπως και ο Νετανιάχου. Στην δεκαετία του 2000 επιβλήθηκε ως πρωτοπόρος στην “χώρα των start-up” με την εταιρεία κυβερνοασφάλειας Cyotta, που πουλήθηκε έναντι 145 εκατομμυρίων δολαρίων το 2005. Τον επόμενο χρόνο, έκανε το άλμα στην πολιτική με το κόμμα Λικούντ, όπου έγινε το δεξί χέρι του Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Δύο χρόνια μετά, ο Ναφτάλι Μπένετ αποχωρεί από το Λικούντ για να ηγηθεί του Συμβουλίου Yesha, της οργάνωσης που εκπροσωπεί τους εβραίους εποίκους της Δυτική Οχθης, οι οποίοι θα γίνουν το πολιτικό του κεφάλαιο, ακόμη και αν δεν έχει ποτέ κατοικήσει σε κάποιον από τους επίμαχους οικισμούς αυτούς.

Το 2012 αναλαμβάνει τα ηνία της δεξιάς παράταξης Εβραϊκή Εστία, στην οποία αργότερα προσχώρησαν άλλα μικρά κόμματα για να σχηματισθεί το κόμμα Yamina.

Ο Ναφτάλι Μπένετ ηλεκτρίζει το πολιτικό του ακροατήριο με ακραίες θέσεις για την διένεξη Ισραηλινών-Παλαιστινίων όπως, “δεν υπάρχει ισραηλινή κατοχή στην Δυτική Οχθη διότι δεν έχει υπάρξει ποτέ παλαιστινιακό κράτος” ή μιλώντας για τους παλαιστίνιους φυλακισμένους “οι τρομοκράτες πρέπει να σκοτώνονται, όχι να απελευθερώνονται”. Εχει επίσης υποσχεθεί στο Ιράν ένα “Βιετνάμ”, εάν συνεχίσει να αναπτύσσεται στρατιωτικά στην Συρία.

Ομως, ο Ναφτάλι Μπένετ, πατέρας τεσσάρων παιδιών που ζει στην στιλάτη πόλη Ραανάνα, έδρα των ισραηλινών start up, δεν συμβαδίζει ούτε με το ακροατήριο της θρησκευτικής δεξιάς: τα ζητήματα της θέσης της θρησκείας στο Κράτος δεν αποτελούν προτεραιότητά του και υιοθετεί φιλελεύθερες, ως έναν βαθμό, θέσεις σχετικά με την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ.